Όταν, πριν από ένα περίπου μήνα ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των ουγγρικών εκλογών είχα εκφράσει την έντονη ανησυχία μου για τις επιπτώσεις που θα εἰχε στη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η κυριαρχία της εθνικιστικής δεξιάς και των νεοναζί στο Κοινοβούλιο.
Μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής πολιτικής περιστολής των δημοσίων δαπανών, την οποία επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εφάρμοσε η κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος - οιαδήποτε ομοιότητα με την Ελλάδα είναι απολύτως συμπτωματική - τα δυο κόμματα της Δεξιάς συγκέντρωσαν το 69% των ψήφων, υποσχόμενα ότι εφεξής θα προτιμώνται οι «εθνικές» επιχειρήσεις στην ανάθεση των δημοσίων έργων, ότι η χώρα δε θα «υποκύπτει στο εξής στα κελεύσματα του ΔΝΤ» και ότι θα αποκατασταθεί η «εθνική υπερηφάνεια» (οι νεοναζί, που πήραν 16,5%, απαιτούν επίσης την απέλαση όλων των Τσιγγάνων και των Εβραίων).
Η πρώτη πολιτική πράξη της νέας κυβέρνησης ήταν να περάσει νόμο από τη Βουλή, με τον οποίο καταγγέλλεται η Συνθήκη του Τριανόν του 1920, με την οποία ορίστηκαν τα σημερινά σύνορα της χώρας, στο πλαίσιο της κατάτμησης της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, και παραχωρείται η ουγγρική ιθαγένεια σε 3,5 εκατομμύρια ουγγρικής καταγωγής πολιτών των όμορων κρατών. Μόνο τρεις από τους 350 βουλευτές τόλμησαν να καταψηφίσουν το τερατώδες -ως προς το πρώτο του σκέλος - αυτό νομοθέτημα, ενώ άλλοι δυο απείχαν από την ψηφορορία.
Στην πρωτοφανή αυτή πράξη εθνικιστικής υστερίας αντέδρασε η Σλοβακία με μια εξ ίσου υστερική κίνηση. Με νόμο που συντάχθηκε και ψηφίσθηκε εντός 24 ωρών, από τη Βουλή, θα αφαιρείται αυτόματα η σλοβακική ιθαγένεια από οποιοδήποτε πολίτη της χώρας θα αποκτά δεύτερη ιθαγένεια. Και φυσικά ο πρώτος στόχος αυτού του νόμου είναι η πολυάριθμη ουγγρική μειονότητα της χώρας, που, ήδη, στο παρελθόν, είχε γίνει αντικείμενο προστριβών μεταξύ των δυο χωρών.
Κι όλα αυτά ενώ η Ουγγαρία ετοιμάζεται να ασκήσει, στο πρώτο εξάμηνο του 2011, την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. το ότι οι άλλες έξι όμορες χώρες της Ουγγαρίας αντιμετώπισαν, μέχρι στιγμής, το ζήτημα με αδιαφορία, δε σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να το πράττουν εσαεί. Είναι επίσης σαφές ότι η νέα ουγγρική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να διεθνοποιεί, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, τα εσωτερικά της προβλήματα. Είναι επίσης σαφές, πως η οικονομική κρίση, η αυξανόμενη φτώχεια όλο και μεγαλύτερου μέρους του ευρωπαϊκού πληθυσμού και η απουσία ευρωπαϊκής εναλλακτικής πρότασης στο νεοφιλελευθερισμό και τις ανθρωποκτόνους διαθέσεις του, στέλνουν όλο και περισσότερουνς πολίτες στην αγκαλιά των βρυκολάκων του Α' και του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, φασιστικά, νεοναζιστικά και εθνικιστικά κόμματα αυξάνιουν θεαματικά την εκλογική τους πελατεία, επικαλούμενα «ένδοξα παρελθόντα», υποσχόμενα να «ξεπλύνουν τη ντροπή» και να «φάνε τα λαρύγγια» των «κακών».
Στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού ισχύει το δόγμα που πρώτοι οι Σοβιετικοί εισήγαγαν: «αν ηθεωρία δε συμβαδίζει με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Κι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, «δειλή, μοιραία, κι άβουλη αντάμα», υποτάσσεται στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, παραδίδοντας την Ευρώπη και τους λαούς της στα νύχια της «φαιάς πανούκλας» και των επερχόμενων πολέμων. Από τους οποίους, όσοι επιβιώσουν, θα έχουν να λένε στα εγγόνια τους:«υπήρχε μια φοράμια Ευρωπαϊκή Ένωση».
Γιάννης Χρυσοβέργης
Μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής πολιτικής περιστολής των δημοσίων δαπανών, την οποία επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εφάρμοσε η κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος - οιαδήποτε ομοιότητα με την Ελλάδα είναι απολύτως συμπτωματική - τα δυο κόμματα της Δεξιάς συγκέντρωσαν το 69% των ψήφων, υποσχόμενα ότι εφεξής θα προτιμώνται οι «εθνικές» επιχειρήσεις στην ανάθεση των δημοσίων έργων, ότι η χώρα δε θα «υποκύπτει στο εξής στα κελεύσματα του ΔΝΤ» και ότι θα αποκατασταθεί η «εθνική υπερηφάνεια» (οι νεοναζί, που πήραν 16,5%, απαιτούν επίσης την απέλαση όλων των Τσιγγάνων και των Εβραίων).
Η πρώτη πολιτική πράξη της νέας κυβέρνησης ήταν να περάσει νόμο από τη Βουλή, με τον οποίο καταγγέλλεται η Συνθήκη του Τριανόν του 1920, με την οποία ορίστηκαν τα σημερινά σύνορα της χώρας, στο πλαίσιο της κατάτμησης της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, και παραχωρείται η ουγγρική ιθαγένεια σε 3,5 εκατομμύρια ουγγρικής καταγωγής πολιτών των όμορων κρατών. Μόνο τρεις από τους 350 βουλευτές τόλμησαν να καταψηφίσουν το τερατώδες -ως προς το πρώτο του σκέλος - αυτό νομοθέτημα, ενώ άλλοι δυο απείχαν από την ψηφορορία.
Στην πρωτοφανή αυτή πράξη εθνικιστικής υστερίας αντέδρασε η Σλοβακία με μια εξ ίσου υστερική κίνηση. Με νόμο που συντάχθηκε και ψηφίσθηκε εντός 24 ωρών, από τη Βουλή, θα αφαιρείται αυτόματα η σλοβακική ιθαγένεια από οποιοδήποτε πολίτη της χώρας θα αποκτά δεύτερη ιθαγένεια. Και φυσικά ο πρώτος στόχος αυτού του νόμου είναι η πολυάριθμη ουγγρική μειονότητα της χώρας, που, ήδη, στο παρελθόν, είχε γίνει αντικείμενο προστριβών μεταξύ των δυο χωρών.
Κι όλα αυτά ενώ η Ουγγαρία ετοιμάζεται να ασκήσει, στο πρώτο εξάμηνο του 2011, την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. το ότι οι άλλες έξι όμορες χώρες της Ουγγαρίας αντιμετώπισαν, μέχρι στιγμής, το ζήτημα με αδιαφορία, δε σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να το πράττουν εσαεί. Είναι επίσης σαφές ότι η νέα ουγγρική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να διεθνοποιεί, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, τα εσωτερικά της προβλήματα. Είναι επίσης σαφές, πως η οικονομική κρίση, η αυξανόμενη φτώχεια όλο και μεγαλύτερου μέρους του ευρωπαϊκού πληθυσμού και η απουσία ευρωπαϊκής εναλλακτικής πρότασης στο νεοφιλελευθερισμό και τις ανθρωποκτόνους διαθέσεις του, στέλνουν όλο και περισσότερουνς πολίτες στην αγκαλιά των βρυκολάκων του Α' και του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, φασιστικά, νεοναζιστικά και εθνικιστικά κόμματα αυξάνιουν θεαματικά την εκλογική τους πελατεία, επικαλούμενα «ένδοξα παρελθόντα», υποσχόμενα να «ξεπλύνουν τη ντροπή» και να «φάνε τα λαρύγγια» των «κακών».
Στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού ισχύει το δόγμα που πρώτοι οι Σοβιετικοί εισήγαγαν: «αν ηθεωρία δε συμβαδίζει με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Κι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, «δειλή, μοιραία, κι άβουλη αντάμα», υποτάσσεται στα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, παραδίδοντας την Ευρώπη και τους λαούς της στα νύχια της «φαιάς πανούκλας» και των επερχόμενων πολέμων. Από τους οποίους, όσοι επιβιώσουν, θα έχουν να λένε στα εγγόνια τους:«υπήρχε μια φοράμια Ευρωπαϊκή Ένωση».
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου