ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ...

Κάθε χρόνο περιφέρομαι στις Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις γιατί συναντώ κάποιους φίλους και συντρόφους από τα παλιά. Κι αυτοί, άλλοι ομολογημένα κι άλλοι ανομολόγητα, για τον ίδιο λόγο περιφέρονται στις διαδηλώσεις αυτές. Μαθαίνουμε ο ένας νέα για τη ζωή του άλλου και δίνουμε ραντεβού για την επόμενη επετειακή διαδήλωση, στις 17 του Νοέμβρη. Είναι μια άτυπη και ευχάριστη τελετουργία, στην οποία επιδίδονται, εκτός από εμένα και τους παλιούς μου φίλους, αρκετές εκατοντάδες ανθρώπων.
Στις φετινές Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις πήγα με μια απορία: Τα, εξώφθαλμα αντιλαϊκά, με την έννοια ότι πρώτα απ' όλους πλήττουν τους πραγματικά φτωχούς, μέτρα που επιοβλήθηκαν από ΕΕ - ΔΝΤ για να δανειστεί η Ελλάδα χρήματα θα είχαν κάποια επίπτωση στο μέγεθος και στην κοινωνιολογία των διαδηλώσεων; Θα έδινε το παρών της η γενιά των €700 που καταδικάζεται να γίνει γενιά των €500;
Και είδα:

• Στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ, στις 11.30, σε ένα χώρο που θα φιλοξενούσε 6.000-7.000 διαδηλωτές, ήταν προσεκτικά απλωμένοι περίπου 1.500 άνθρωποι. Ανάμεσά τους, σε διατεταγμένη υπηρεσία, οι αδήλωτοι, ανασφάλιστοι και, φυσικά αμειβόμενοι με μεροκάματα κατώτερα της συλλογικής σύμβασης εργασίας, Πακιστανοί και Μπεγκαλέζοι εργάτες της ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ Α.Ε.. Οι νέοι ελάχιστοι. Αργότερα έμαθα ότι οι 6.000-7.000 μαζεύτηκαν.
• Στη διαδήλωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ μέχρι τις 12.15 ήταν 300 θλιβεροί τύποι, όλοι, όπως και η αφεντομουτρσουνάρα μου, άνω των 50 ετών. Εκείνη την ώρα έφθασε το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, 1200 - 1300 άτομα, με αρκετούς νέους και μετανάστες στη σύνθεσή του - οι τελευταίοι δεν ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία κανενός εργοδότη - και έσωσε τη χαμένη τιμή της διαδήλωσης. Μου έκανε εντύπωση και κάτι άλλο. Μεγάλος αριθμός διαδηλωτών, μπορεί και οι μισοί, ιδίως οι κάποιας ηλικίας, φορούσαν ρούχα που κόστιζαν παραπάνω από ένα μηνιάτικο της γενιάς των €700.

Υπήρχε και μια τρίτη διαδήλωση, από την οποία, κακώς, δεν πέρασα. Ήταν η διαδήλωση των Αναρχικών στο Μουσείο. Αξιόπιστοι άνθρωποι μου είπαν, ότι σε αυτή συμμετείχαν γύρω στα 1.500 άτομα, νεαρής ηλικίας κυρίως.

Και θυμήθηκα πως κάποιοι από τους παλιούς φίλους που, περιέργως, δε συνάντησα χθες, μου είχαν διηγηθεί πως, προδικτατορικά, όταν ο συνδικαλισμός ήταν σχεδόν παράνομος και οι συνδικαλιστές περνούσαν τις μισές τους νύχτες κρατούμενοι στο αστυνομικό τμήμα και τις άλλες μισές στο σταθμό Α' βοηθειών μετά από ξυλοδαρμούς από τους μπράβους της εργοδοσίας, οι διαδηλωτές μαζεύονταν πριν καλά - καλά σημάνει η ώρα της διαδήλωσης.
Θυμήθηκα ακόμα ένα παλιό φίλο, ο οποίος σήμερα εκτίει ποινή πολλαπλών ισοβίων λόγω της συμμετοχής του στη 17Ν, που, στα τέλη της δεκαετίας του '70, έλεγε χαριτολογώντας, πως η Επανάσταση στην Ελλάδα θα γίνει στις 01.00μ.μ. για τρεις λόγους: εκείνη την ώρα ξυπνάει η «πρωτοπορεία του κινήματος», εκείνη την ώρα όλοι οι Έλληνες πεινάνε και εκείνη την ώρα βρίσκεις ταξί για την Ομόνοια.
Μ' αυτά και μ' εκείνα τους βαρέθηκα όλους και κατηφόρησα προς το Θησείο, προκειμένου να συνατήσω την παρέα μου για να επιτελέσουμε το επαναστατικό μας καθήκον: να πιούμε καφέ κάτω από τις τέντες και να τσακίσουμε παϊδάκια στην ταβέρνα του Ηλία.
Στο δρόμο σιγοσφύριζα ένα τραγούδι που είχε τραγουδήσει η αξέχαστη Βικυ Μοσχολιού:
Παράξενη Πρωτομαγιά
μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ήρθε ο καιρός του έχε γεια
τι να την κάνεις πια την περηφάνεια

Γιάννης Χρυσοβέργης