Η επίσκεψη του Αμερικανού Υπουργού Οικονομικών Τίμοθυ Γκάιτνερ σε Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία θα είχε όλα τα προσόντα να περάσει απαρατήρητη αν το αντικείμενό της δεν παρέπεμπε στη δεκαετία του '50.
Με δυο λόγια ο Αμερικανός υπουργός ήρθε να «τραβήξει τα αυτιά» των Ευρωπαίων. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι όμως από αυτούς έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Κατά τις χθεσινές συνομιλίες στο Λονδίνο ο Τίμοθυ Γκάιτνερ υπενθύμισε στο Βρετανό ομόλογό του ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι έκτη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο και το Λονδίνο είναι το δεύτερο σε σημασία κέντρο χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων του κόσμου. Κατά συνέπεια «είναι αδιανόητο να μην αναλαμβάνει άμεσα τις ευθύνες που απορρέουν από τη θέση αυτη, διότι, σε μια παγκοσμιοποιημένη και πολυπολική οικονομία κανείς δεν είναι υπεύθυνος μόνο για τα του οίκου του».
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν κρύβει τη δυσφορία του για τον ευρωσκεπτικισμό του Συντηρητικού Κόμματος και θέλησε, μέσω του Υπουργού Οικονομικών του, να διαμηνύσει στη βρετανική κυβέρνηση ότι η κρίση «δεν αφήνει περιθώρια αποδυνάμωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ».
Στην ατζέντα των σημερινών του συνομιλιών στο Βερολίνο ο Τίμοθυ Γκάιτνερ κατέστησε σαφές στο Γερμανό ομόλογό του ότι ο αμερικανός Πρόεδρος «δυσαρεστήθηκε σφόδρα»από την αρχική άρνηση και στη συνέχεια την καθυστερημένη αντίδραση της Γερμανίας, όπως άλλωστε και της Βρετανίας, στην ελληνική κρίση. Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα LE MONDE οι Αμερικανοί καταλογίζουν στη Γερμανίδα καγκελάριο «απαράδεκτο οικονομικό εθνικισμό».
Επιπλέον ο Αμερικανός Υπουργός κατέστησε σαφές στους Ευρωπαίους ομολόγους του και στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν -Κλωντ Τρισέ ότι η Ουάσιγκτον «απαιτεί να πράξουν κάθε τι το δυνατό για την ενίσχυση του ευρώ». Επίσης τους υπενθύμισε ότι «ο Πρόεδρος Ομπάμα εκτιμά πως μόνο με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μακράς διαρκείας ο κόσμος θα βγει από την κρίση». Τέλος, τόνισε ότι «χωρίς την αμερικανική ψήφο, κανένα σχέδιο διάσωσης χώρας δε θα εγκριθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)»
Δε θα σχολιάσω την αντιφατικότητα των αμερικανικών επιθυμιών, μιας και υψηλός ρυθμός ανάπτυξης μακράς διαρκείας συνεπάγεται υποχρεωτικά υψηλά δημόσια ελλείμματα, άρα όχι ισχυρό ευρώ. Ούτε θα σταθώ στο ότι η αμερικανική συνταγή για την υπέρβαση της κρίσης έχει ήδη δικαιωθεί ιστορικά, ενώ αντιθέτως η ευρωπαϊκή δογματική εμμονή στα μηδενικά ελλείμματα έχει προκαλέσει κατάρρευση οικονομιών και τον μέχρι στιγμής φονικότερο πόλεμο στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Θα σταθώ μόνο στο ύφος του Αμερικανού Υπουργού, το οποίο θα ήταν αδιανόητο δυο μήνες πριν. Η, ύστερα από γερμανική επιμονή, συμμετοχή του ΔΝΤ στο σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των οικονομιών έδωσε, για πρώτη φορά από την πρώτη πετρελαϊκή κρίση, πριν σαράντα χρόνια, στις ΗΠΑ το δικαίωμα να απαιτούν από την Ευρώπη να ευθυγραμμιστεί μαζί τους σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής - αύριο ποιος ξέρει σε ποια άλλα; - και μάλιστα σε τόνο που δε σηκώνει αντίρρηση.
Τα τεκταινόμενα στις Συνόδους Κορυφής και στα Συμβούλια Υπουργών η Ουάσιγκτον πάντα τα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. Και πάντα προσπαθούσε να παρεμβαίνει. Οι παρεμβάσεις αυτές όμως γίνονταν μέχρι τώρα με την κάλυψη κάποιας - ή κάποιων - φιλικής προς την Ουάσιγκτον κυβέρνησης (Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία, Βαλτικές χώρες). Εφεξής, η αμερικανική κυβέρνηση θα παρεμβαίνει ευθέως. Υπενθυμίζοντας ότι η μη ευθυγράμμιση μαζί της θα συνεπάγεται και μη συμμετοχή κονδυλίων του ΔΝΤ στη δανειοδότηση των Κρατών -μελών.
Κατά τραγική ειρωνεία, τα πρώτα θύματα της νέας στάσης των ΗΠΑ έναντι της ΕΕ ήταν το παραδοσιακά φιλοαμερικανικό Συντηρητικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας και αυτή που έβαλε, με το ζόρι, το ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα: η Άγκελα Μέρκελ.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσο, ο Ζαν - Κλωντ Τρισέ και, κυρίως, η Άγκελα Μέρκελ, τα τρια χαϊδεμένα παιδιά του ΕυρωπαΪκού Λαϊκού Κόμματος, θα γραφτούν στην Ευρωπαϊκή Ιστορία ως οι άνθρωποι που, μέσα σε έξι μήνες, γκρέμισαν προσπάθειες για την ΕυρωπαΪκή συγκρότηση μισού αιώνα. Οι δυο πρώτοι γιατί με τις εμπρηστικές δηλώσεις τους στο τελευταίο δίμηνο του 2009 - δηλώσεις που έγιναν για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος -έδωσαν το έναυσμα για το ξέσπασμα αυτού που αποκλήθηκε «ελληνική κρίση». Κι η τρίτη γιατί, προκειμένου να μη χάσει μια τοπική εκλογή - που την έχασε - έδωσε με το ζόρι λόγο στο ΔΝΤ για τις οικονομικές πολιτικές της Ευρώπης.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Με δυο λόγια ο Αμερικανός υπουργός ήρθε να «τραβήξει τα αυτιά» των Ευρωπαίων. Οι λόγοι; Πολλοί. Κάποιοι όμως από αυτούς έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Κατά τις χθεσινές συνομιλίες στο Λονδίνο ο Τίμοθυ Γκάιτνερ υπενθύμισε στο Βρετανό ομόλογό του ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι έκτη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο και το Λονδίνο είναι το δεύτερο σε σημασία κέντρο χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων του κόσμου. Κατά συνέπεια «είναι αδιανόητο να μην αναλαμβάνει άμεσα τις ευθύνες που απορρέουν από τη θέση αυτη, διότι, σε μια παγκοσμιοποιημένη και πολυπολική οικονομία κανείς δεν είναι υπεύθυνος μόνο για τα του οίκου του».
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν κρύβει τη δυσφορία του για τον ευρωσκεπτικισμό του Συντηρητικού Κόμματος και θέλησε, μέσω του Υπουργού Οικονομικών του, να διαμηνύσει στη βρετανική κυβέρνηση ότι η κρίση «δεν αφήνει περιθώρια αποδυνάμωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ».
Στην ατζέντα των σημερινών του συνομιλιών στο Βερολίνο ο Τίμοθυ Γκάιτνερ κατέστησε σαφές στο Γερμανό ομόλογό του ότι ο αμερικανός Πρόεδρος «δυσαρεστήθηκε σφόδρα»από την αρχική άρνηση και στη συνέχεια την καθυστερημένη αντίδραση της Γερμανίας, όπως άλλωστε και της Βρετανίας, στην ελληνική κρίση. Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα LE MONDE οι Αμερικανοί καταλογίζουν στη Γερμανίδα καγκελάριο «απαράδεκτο οικονομικό εθνικισμό».
Επιπλέον ο Αμερικανός Υπουργός κατέστησε σαφές στους Ευρωπαίους ομολόγους του και στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν -Κλωντ Τρισέ ότι η Ουάσιγκτον «απαιτεί να πράξουν κάθε τι το δυνατό για την ενίσχυση του ευρώ». Επίσης τους υπενθύμισε ότι «ο Πρόεδρος Ομπάμα εκτιμά πως μόνο με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μακράς διαρκείας ο κόσμος θα βγει από την κρίση». Τέλος, τόνισε ότι «χωρίς την αμερικανική ψήφο, κανένα σχέδιο διάσωσης χώρας δε θα εγκριθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)»
Δε θα σχολιάσω την αντιφατικότητα των αμερικανικών επιθυμιών, μιας και υψηλός ρυθμός ανάπτυξης μακράς διαρκείας συνεπάγεται υποχρεωτικά υψηλά δημόσια ελλείμματα, άρα όχι ισχυρό ευρώ. Ούτε θα σταθώ στο ότι η αμερικανική συνταγή για την υπέρβαση της κρίσης έχει ήδη δικαιωθεί ιστορικά, ενώ αντιθέτως η ευρωπαϊκή δογματική εμμονή στα μηδενικά ελλείμματα έχει προκαλέσει κατάρρευση οικονομιών και τον μέχρι στιγμής φονικότερο πόλεμο στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Θα σταθώ μόνο στο ύφος του Αμερικανού Υπουργού, το οποίο θα ήταν αδιανόητο δυο μήνες πριν. Η, ύστερα από γερμανική επιμονή, συμμετοχή του ΔΝΤ στο σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των οικονομιών έδωσε, για πρώτη φορά από την πρώτη πετρελαϊκή κρίση, πριν σαράντα χρόνια, στις ΗΠΑ το δικαίωμα να απαιτούν από την Ευρώπη να ευθυγραμμιστεί μαζί τους σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής - αύριο ποιος ξέρει σε ποια άλλα; - και μάλιστα σε τόνο που δε σηκώνει αντίρρηση.
Τα τεκταινόμενα στις Συνόδους Κορυφής και στα Συμβούλια Υπουργών η Ουάσιγκτον πάντα τα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. Και πάντα προσπαθούσε να παρεμβαίνει. Οι παρεμβάσεις αυτές όμως γίνονταν μέχρι τώρα με την κάλυψη κάποιας - ή κάποιων - φιλικής προς την Ουάσιγκτον κυβέρνησης (Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία, Βαλτικές χώρες). Εφεξής, η αμερικανική κυβέρνηση θα παρεμβαίνει ευθέως. Υπενθυμίζοντας ότι η μη ευθυγράμμιση μαζί της θα συνεπάγεται και μη συμμετοχή κονδυλίων του ΔΝΤ στη δανειοδότηση των Κρατών -μελών.
Κατά τραγική ειρωνεία, τα πρώτα θύματα της νέας στάσης των ΗΠΑ έναντι της ΕΕ ήταν το παραδοσιακά φιλοαμερικανικό Συντηρητικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας και αυτή που έβαλε, με το ζόρι, το ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα: η Άγκελα Μέρκελ.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόσο, ο Ζαν - Κλωντ Τρισέ και, κυρίως, η Άγκελα Μέρκελ, τα τρια χαϊδεμένα παιδιά του ΕυρωπαΪκού Λαϊκού Κόμματος, θα γραφτούν στην Ευρωπαϊκή Ιστορία ως οι άνθρωποι που, μέσα σε έξι μήνες, γκρέμισαν προσπάθειες για την ΕυρωπαΪκή συγκρότηση μισού αιώνα. Οι δυο πρώτοι γιατί με τις εμπρηστικές δηλώσεις τους στο τελευταίο δίμηνο του 2009 - δηλώσεις που έγιναν για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος -έδωσαν το έναυσμα για το ξέσπασμα αυτού που αποκλήθηκε «ελληνική κρίση». Κι η τρίτη γιατί, προκειμένου να μη χάσει μια τοπική εκλογή - που την έχασε - έδωσε με το ζόρι λόγο στο ΔΝΤ για τις οικονομικές πολιτικές της Ευρώπης.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου