Αναρτώ το εξαιρετικό άρθρο του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Αντώνη Νταβανέλλου, που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της Τουρκικής μειονοτικής εφημερίδας του Αμπντουλχαλήμ Ντεντέ TRAKYANIN SESİ
Και μόνο από την εισαγωγή μου γίνεται σαφές ότι το προσυπογράφω.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα γίνεται μέσα στις κρίσιμες συνθήκες της «επιτήρησης» από ΕΕ και ΔΝΤ. Το ζήτημα των εξοπλισμών είναι γνωστό ότι αποτελεί βραχνά για την οικονομία τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας.
Η αμηχανία της Αριστεράς μπροστά σε αυτό το δίλημμα είναι εντυπωσιακή. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον εγκλωβισμό της στις εθνικιστικές ιδέες που κυριάρχησαν και στις δύο χώρες μετά το καλοκαίρι του 1974, όταν έφτασαν στα πρόθυρα του πολέμου.
Ως «φύλο συκής» για να κρύψουν αυτή την υποταγή, τα ηγετικά επιτελεία παριστάνουν ότι ο εν γένει «αντι-τουρκισμός» είναι μια κάποια εκδοχή αντι-ιμπεριαλισμού, με την υπόθεση ότι οι ΗΠΑ στην περιοχή «κρύβονται» πίσω από την Τουρκία. Η υπόθεση αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τις πραγματικές εξελίξεις.
Αντιτουρκισμός
Η ελληνική κυρίαρχη τάξη και η διπλωματία της ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με τις ΗΠΑ σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα: «διευκόλυναν» τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, η Σούδα ήταν μια κορυφαία βάση στάθμευσης-ανεφοδιασμού κατά την επίθεση στο Ιράκ, ο ελληνικός στρατός συμμετέχει στην επιδρομή στο Αφγανιστάν, η ελληνική προεδρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στους Αμερικάνους…
Αντίθετα η πολιτική Ερντογάν δεν διευκόλυνε τη χρήση των μεγάλων βάσεων των ΗΠΑ στο τουρκικό έδαφος στον πόλεμο κατά του Ιράκ, δεν ενέκρινε την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο και τη Γάζα, συγκρότησε σχέσεις με τη Χαμάς και δεν συναινεί στην κλιμάκωση της επιθετικότητας κατά του Ιράν… Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι η πραγματική κίνηση των δύο κυρίαρχων τάξεων είναι πιο περίπλοκη από το δίλημμα εάν είναι ή όχι «αμερικανόδουλες».
ΝΑΤΟ
Η νεότερη εκδοχή του –τάχα– «αντι-ιμπεριαλιστικού» αντιτουρκισμού είναι ο ισχυρισμός ότι δίνει μάχη κατά της «νατοποίησης του Αιγαίου». Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ δηλώνει: «Ειδικά αυτή την περίοδο, που είναι επιδίωξη του ΝΑΤΟ να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του όλο το Αιγαίο, η επίσπευση της επίσκεψης Ερντογάν πρέπει να ανησυχήσει και τους δύο λαούς». Πρόκειται για υποκρισία. Ο τουρκικός στρατός και στόλος δεν είναι οι μόνες Νατοϊκές δυνάμεις στην περιοχή. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον ελληνικό στρατό και στόλο και κατά συνέπεια «όλο το Αιγαίο» είναι υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτό που θέλει να μας πει το ΚΚΕ –αλλά δεν τολμά να το κάνει ανοιχτά– είναι ότι διεκδικεί ελληνικό έλεγχο σε «όλο το Αιγαίο», προσεγγίζοντας επικίνδυνα το παραδοσιακό σύνθημα της ακροδεξιάς: «Αιγαίο: κλειστή ελληνική λίμνη» (παρ’ όλο που και σ’ αυτή την εκδοχή το Αιγαίο θα παραμείνει υπό πλήρη Νατοϊκό έλεγχο…).
Η κυβέρνηση Ερντογάν πρότεινε δημόσια την «αμοιβαία μείωση» των εξοπλισμών και των δύο χωρών. Ήταν και είναι μια σπάνια ευκαιρία για την Αριστερά να πιέσει ασφυκτικά τον Παπανδρέου ο οποίος, την ώρα που επιβάλλει αιματηρές θυσίες στο λαό, συνεχίζει με φρενήρη ρυθμό τους εξοπλισμούς.
Μείωση εξοπλισμών
Όμως η ηγεσία του ΣΥΝ δεν τολμά να «σηκώσει» το θέμα αυτό (παρ’ όλο που περιλαμβάνεται στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ).
Το ΚΚΕ πάει πιο μακριά, εξορίζοντας ακόμα και το αίτημα σε ένα απώτερο, ιστορικό μέλλον: «Μείωση των εξοπλισμών και των τεράστιων δαπανών δεν μπορεί να γίνει, όσο η χώρα συμμετέχει στο ΝΑΤΟ» (Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ).
Και όμως, η μείωση των εξοπλισμών θα μπορούσε να είναι μια κρίσιμη οικονομική βοήθεια και στους δύο λαούς, αλλά ταυτόχρονα και ένα μέτρο συγκεκριμένης μείωσης της «εξάρτησής» τους από τα οικονομικά, αλλά και τα διπλωματικά-στρατιωτικά «δίκτυα» των μεγάλων δυνάμεων. Όμως μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει μια Αριστερά με αντικαπιταλιστική στρατηγική, που δεν θα διστάζει να αντιπαρατεθεί στην κυρίαρχη τάξη στη «δική της χώρα» και κατά συνέπεια να μπορεί να είναι πραγματικά αντι-ιμπεριαλιστική.
«Πατριωτική» Αριστερά
Η Αλέκα Παπαρήγα, τη μέρα της μεγάλης απεργίας στις 5/5, κάλεσε τους εργαζόμενους σε «πατριωτικό αγώνα για να μη χρεοκοπήσει ο λαός. Πατριωτικό αγώνα για να μην υπογραφεί η συμφωνία Παπανδρέου-Ερντογάν»! Τέτοιες δηλώσεις δεν έχουν καμία σχέση με το προφίλ της –τάχα– «ιδεολογικής καθαρότητας» που θέλει να οικοδομήσει το ΚΚΕ. Παλιότερα, τέτοιες δηλώσεις εξασφάλιζαν το «σεβασμό» του Καρατζαφέρη και όλου του συρφετού των ακροδεξιών εντύπων και sites προς το σοβαρό, συνεπές κ.λπ. «πατριωτικό» ΚΚΕ. Σήμερα όμως αυτά δεν ισχύουν. Οι επιθέσεις του ΛΑΟΣ κατά του ΚΚΕ, στη Βουλή, αποδεικνύουν –πέρα από το βαθιά καθεστωτικό ρόλο του Καρατζαφέρη– την επιλογή της ακροδεξιάς να διεκδικήσει ξανά την «πατριωτική» πολιτική με κέντρο τον εαυτό της. Σε συνθήκες κοινωνικής κρίσης το παιχνίδι του ΚΚΕ με τον «πατριωτισμό» γίνεται παιχνίδι με τη φωτιά.
Η δεξιόστροφη τάση του «πατριωτικού αντιτουρκισμού» θα αποδειχθεί με τον καλύτερο τρόπο στις διαδηλώσεις «αντίστασης στο νέο-οθωμανισμό». Που οργανώνονται μεν από τους παραδοσιακούς του «χώρου» (ΔΗΚΚΙ, Ρήξη κ.ά.), αλλά όπου ήδη καλούν και οι ρατσιστικές και φασιστικές οργανώσεις. Συγκροτείται έτσι ένας απαράδεκτος «αχταρμάς» που είναι επικίνδυνος: Σε συνθήκες κρίσης, σε κάθε ρεύμα αναδεικνύονται ως ισχυρότερες οι πιο σκληρές και «καθαρές» τάσεις. Η «πατριωτική Αριστερά» κινδυνεύει να αποδειχθεί ως προπομπός της ακροδεξιάς.
http://www.trakyaninsesi.com (αρ/φυλλου:1042/27-05-2010)
Αντώνης Νταβανέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου