Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ο «ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ» Κ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ Νο3

Όταν ο υπουργός ο εντεταλμένος για τις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, δηλώνει ότι συμφωνεί με τις απόψεις των τελευταίων και όχι με αυτές της κυβέρνησης, οφείλει να υποβάλει πάραυτα την παραίτησή του ή να απολυθεί πάραυτα από τον Πρωθυπουργό.
Όταν δε συμβαίνει τίποτα από τα δυο, νομιμοποιούμαστε να αναρωτηθούμε αν η περιβόητη διαπραγμάτευση δεν είναι παρά μια κακοστημένη θεατρική παράσταση με αποδέκτες τους πολίτες αυτής της χώρας.

«Επίσης, υπάρχει ένα τρίτο θέμα που είχαν θέσει τα πολιτικά κόμματα, το θέμα της κύρωσης από τη Βουλή των ιδιωτικοποιήσεων και αυτό η τρόικα δεν το δέχεται και εμμένει στο προαπαιτούμενο και νομίζω –ορθά κατά την άποψή μου- πολύ δύσκολα ένας ξένος επενδυτής θα ερχόταν στην Ελλάδα, αν έπρεπε τελικά η Βουλή να κυρώσει τη σύμβαση». Την παραπάνω δήλωση έκανε το περασμένο Σάββατο το βράδυ εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας. 
Αν τη δήλωση αυτή την είχε κάνει με την ιδιότητα του επί κεφαλής του ΙΟΒΕ, θα ήταν απολύτως σεβαστή.  
Συμβαίνει όμως να είναι υπουργός Οικονομικών μιας τρικομματικής κυβέρνησης, εντεταλμένος για τις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών.  
Συμβαίνει επίσης τα πολιτικά κόμματα στα οποία αναφέρεται να μην είναι κόμματα της Αντιπολίτευσης, αλλά κόμματα της συγκυβέρνησης.  
Λόγω αυτής ακριβώς της θέσης του, υποχρεούται να είναι εξαιρετικά φειδωλός σε δηλώσεις και, σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητο να βγάζει στη σέντρα την κυβέρνηση την οποία εκπροσωπεί, δηλώνοντας ότι συμφωνεί με τις απόψεις των εκπροσώπων των δανειστών, με τους οποίους υποτίθεται ότι είναι αντίπαλος στη διαπραγμάτευση. 
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια ο Φρανσουά Μιτεράν είχε δηλώσει: «Οι βουλευτές υποχρεούνται να έχουν προσωπική άποψη. Οι υπουργοί όμως έχουν την άποψη της κυβέρνησης. Αν θέλουν προσωπική άποψη οφείλουν πρώτα να παραιτηθούν». 
Υπό φυσιολογικές συνθήκες η ενέργεια του κ. Στουρνάρα όφειλε να προκαλέσει την άμεση απόλυσή του από τον πρωθυπουργό. Εκτός κι αν η εν λόγω δήλωση έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του τελευταίου, πράγμα διόλου απίθανο.
Σε αυτή την περίπτωση τα δυο μικρότερα κόμματα της συγκυβέρνησης όφειλαν, αν πραγματικά είχαν τις ενστάσεις που απέρριψε ο κ. Στουρνάρας, να αξιολογήσουν αφ' ενός το πόσο σημαντικές είναι  αυτές, αφ' ετέρου το αν η συμπεριφορά του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών απέναντί τους είναι αυτή που αρμόζει σε κυβερνητικούς εταίρους. 
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ανακοινώθηκε πως η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να απόσχει από την επίμαχη ψηφοφορία αύριο. Λίγο νωρίτερα ο κ. Βενιζέλος είχε καλέσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να κάνουν γαργάρα τις ενστάσεις τους και να υπερψηφίσουν το επίμαχο νομοσχέδιο.  
Υπό αυτές τις συνθήκες, το μόνο μήνυμα που υπάρχει είναι πως επί τέσσερις ολόκληρους μήνες βιώνουμε μια κακοστημένη θεατρική παράσταση, στην οποία όλα είχαν προαποφασιστεί εκ των προτέρων και ουδείς διαπραγματεύτηκε με κανέναν το οτιδήποτε. 
Κι αν ο υπεύθυνος της «διαπραγμάτευσης» του 2010, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, επικαλείται εμπράκτως, εδώ και δυο χρόνια, το απαράδεκτο στην πολιτική ελαφρυντικό του «μειωμένου καταλογισμού», ο κ. Στουρνάρας δεν μπορεί να πράξει το ίδιο, διότι - το έχουμε ξαναγράψει - είναι άνθρωπος εξαιρετικής ευφυίας.


Γιάννης Χρυσοβέργης 
 

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΑΣ

Η απομάκρυνση από τις εκπομπές της ΝΕΤ των Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένας Κατσίμη είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο γαϊτανάκι των κινήσεων σωφρονισμού των δημοσιογράφων στη Δημόσια τηλεόραση.
Για την ιδιωτική τηλεόραση ας μη μιλάμε καλύτερα, μιας και οι δημοσιογράφοι έχουν απόλυτη ελευθερία να συμφωνούν με την πολιτική γραμμή που καθορίζει η «Αγία Τετράς» του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA.
Όσο για τον ημερήσιο τύπο, οι δημοσιογράφοι έχουν απόλυτη ελευθερία να ελεεινολογούν το ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Κώστας Αρβανίτης και η Μαριλένα Κατσίμη απομακρύνθηκαν από την ενημερωτική εκπομπή ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, διότι προέβησαν σε «απαράδεκτους υπαινιγμούς» κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδια, μας ενημερώνει ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης της ΝΕΤ Αιμίλιος Λιάτσος.
Οι «απαράδεκτοι υπαινιγμοί» των δυο δημοσιογράφων συνίστανται στη διατύπωση της απορίας «αν ο κ. Δένδιας θα ζητήσει συγνώμη απότην εφημερίδα THE GUARDIAN, την οποία απειλούσε με αγωγή, τώρα που οι ιατροδικαστικές εκθέσεις επιβεβαιώνουν τις καταγγελίες της για ξυλοδαρμό στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ 15 αντιεξουσιαστών που συνελήφθησαν σε αντιναζιστική διαδήλωση στις αρχές Οκτωβρίου».
Η ενέργεια αυτή έρχεται σε συνέχεια της διακοπής στον «αέρα» ρεπορτάζ από τη Θεσσαλονίκη της ΕΤ3 στις 26 Οκτωβρίου, επειδή ο δημοσιογράφος τόλμησε να πει ότι «η πόλη αστυνομοκρατείται» (στην πραγματικότητα στρατοκρατούνταν μιας και είχαν παραταχθεί σε επίκαιρα σημεία 1000 περίπου ένοπλοι στρατιωτικοί).
Έρχεται επίσης σε συνέχεια της παράνομης σύλληψης - το υπενθυμίζουμε, για να προλάβουμε τους καλοθελητές, η σύλληψη ήταν παράνομη, όχι η άσκηση δίωξης - του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη στις 28 Οκτωβρίου.
Ποτέ στα 38 χρόνια της Δημοκρατίας δεν είχε υπάρξει τέτοια μονομερής ενημέρωση από τα ΜΜΕ, ιδιωτικά και δημόσια. Πάντα οι δημοσιογράφοι καλούνταν να αυτολογοκριθούν και πάντα η Δημόσια τηλεόραση - με εξαίρεση περιόδους κατά τις οποίες δεν υπήρχε κυβερνητική σταθερότητα, οπότε οι δημοσιογράφοι της αναδείκνυαν απίστευτες αρετές πλουραλισμού στην ενημέρωση - ήταν λάφυρο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Όμως οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των εκδοτικών συγκροτημάτων επέτρεπαν στον πολίτη να έχει ενημέρωση.
Σήμερα, βοηθούσης και της απίστευτα υψηλής ανεργίας - άνω του 35% των δημοσιογράφων είναι πλέον άνεργοι - η δημοσιογραφία τείνει να μετατραπεί σε κατ' εντολήν σύνταξη κειμένων ή τηλεοπτικών ρεπορτάζ* τα οποία οφείλουν να αναπαράγουν τη μία και μοναδική αλήθεια: το «πόση αυταπάρνηση επιδεικνύει η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να διατηρήσει τη χώρα στην Ευρώπη και γιατί οι θυσίες στις οποίες υπιβάλλεται ο καημένος ο λαουτζίκος είναι μονόδρομος». Όσοι τολμούν να διαφοροποιηθούν απολύονται χωρίς ελπίδα να ξαναβρούν δουλειά, εσχάτως δε υφίστανται και παράνομες συλλήψεις.

Σε αυτό το ζοφερό μιντιακό πεδίο, όπου οι διαφορές αποχρώσεων στην ενημέρωση είναι αυτές που υπήρχαν μεταξύ της ΠΡΑΒΔΑ και της ΙΣΒΕΣΤΙΑ στη Σοβιετική Ένωση, μοναδικός χώρος ελευθερίας έκφρασης γνώμης έχει απομείνει το διαδίκτυο, με όλα τα άλυτα προβλήματα αξιοπιστίας  του.
Όμως όταν η ενημέρωση μετατρέπεται σε προπαγάνδα, τότε τα ΜΜΕ χάνουν την αξιοπιστία τους και η Δημοκρατία αργοπεθαίνει. Η πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, χαμηλή κυκλοφορία των εφημερίδων και χαμηλή τηλεθέαση των δελτίων ειδήσεων, είναι αψευδείς μάρτυρες αυτής της κρίσης.
Η αντιστροφή αυτού του κλίματος είναι καθήκον όσων δημοσιογράφων έχουν ακόμα δουλειά. Καιρός είναι να αποκτήσουν αυτό που τους λείπει, το συλλογικό αυτοσεβασμό και να κάνουν πράξη το απόφθεγμα του Φιλέλληνα εκδότη Ιάκωβου Ιωάννη Μάγερ τα Ελληνικά Χρονικά του οποίου είχαν ως προμετωπίδα τη φράση: «η δημοσίευσις είναι η πηγή της Δικαιοσύνης». Φράση με την οποία υποδέχεται τον επισκέπτη και ο ιστότοπος της ΕΣΗΕΑ. Καιρός είναι η φράση αυτή να αποκτήσει το νόημά της.

Γιάννης Χρυσοβέργης

*«Οι γραφιάδες των εφημερίδων σε περιφρονούν
Γιατί τόσο υπερβολικά σε εξυμνούνε
Που κι ένας ηλίθιος δε μπορεί να μη χαμογελάσει 
                                                   ειρωνικά για σένα»
έγραφε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Βολφ Μπίρμαν, απευθυνόμενος στο δικτάτορα της Ανατολικής Γερμανίας Βάλτερ Ούλμπριχτ (εκδόσεις Κάλβος, σε μετάφραση του Δημοσθένη Κούρτοβικ).

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Ας συμφωνήσουμε σε δυο πράγματα:
Το πρώτο είναι ότι ο Κώστας Βαξεβάνης διέπραξε πλημέλημα δημοσιεύοντας τα ονόματα που αναφέρονται στη διαβόητη «Λίστα Λαγκάρντ» και ορθώς διώκεται.
Το δεύτερο είναι ότι η ενεργοποίηση της διαδικασίας του Αυτοφώρου 36 ολόκληρες ώρες μετά τη λήξη του προβλεπόμενου 24ώρου από το νόμο συνιστά ΣΚΑΣΤΗ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ.
Πέραν αυτών, η κινητοποίηση δεκάδων, ίσως και περισσότερων των 100, αστυνομικών για τη σύλληψη ενός ανθρώπου που κατηγορείται, όχι για φόνο, ή έστω για κάποια κακουργηματική πράξη αλλά για πλημέλημα, σε συνδυασμό με την εισαγγελική παρανομία βρωμούν λειτουργία παρακρατικού κυκλώματος.  
Ανάλογου, αν όχι του ίδιου, αυτού που ανέλαβε να εκτελέσει το «συμβόλαιο» για το Γέροντα Παστίτσιο. 

Το ποια άτομα περιλαμβάνονται στη διαβόητη πλέον «Λίστα Λαγκάρντ» θα άφηνε παγερά αδιάφοργη την ελληνική κοινωνία αν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είχε διενεργήσει τους απαραίτητους ελέγχους ώστε να είναι σαφές αν τα περί ων ο λόγος πρόσωπα είχαν πληρώσει τους προβλεπόμενους φόρους ή όχι.
Αυτό δεν έγινε επί δυο ολόκληρα χρόνια. Αντιθέτως προϊστάμενοι του ΣΔΟΕ και υπουργοί Οικονομικών επικαλέστηκαν σειρά επιχειρημάτων για την παράβαση καθήκοντος των δυο πρώτων και την άρνηση να εποπτεύσουν το ΣΔΟΕ των δυο δεύτερων που προκαλούν τον κοινό νου. Και, πέραν των αδιαμφισβήτητων πολιτικών και των ενδεχομένων ποινικών ευθυνών των ελεγχομένων, συνιστούν ακραία παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης που προβλέπει το Σύνταγμα.
Με την έννοια αυτή, η πλημεληματικού χαρακτήρα, παράνομη ενέργεια του Κώστα Βαξεβάνη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι συνιστά πράξη προστασίας του Συντάγματος, σύμφωνα με τις επιταγές του ακροτελεύτιου άρθρου του, που ορίζει καθήκον του κάθε Έλληνα πολίτη, να αντισταθεί με κάθε μέσον στις απόπειρες κατάλυσής του. 
Δεν έχει όμως νόημα να επιμείνουμε σε αυτό, όπως δεν έχει νόημα να συζητάμε για το αν ο Κώστας Βαξεβάνης υπέπεσε σε αδίκημα ή όχι. Προφανώς και υπέπεσε και προφανώς οι 2059 άνθρωποι, των οποίων τα ονόματα δημοσιεύτηκαν, έχουν δικαίωμα να αισθάνονται διαπομπευμένοι.
Πολύ μεγαλύτερη σημασία όμως έχει το γεγονός ότι ένας εισαγγελέας, το όνομα του οποίου, όπως και στην περίπτωση του «Γέροντα Παστίτσιου» δεν γνωρίζουμε, διότι δεν εξέδωσε ένταλμα, αλλά έδωσε προφορική εντολή σύλληψης του Κώστα Βαξεβάνη, ενεργοποίησε τις διατάξεις του αυτοφώρου, 36 ολόκληρες ώρες μετά από την παρέλευσή του.
Εξ ίσου σημαντική είναι η αστυνομική επιχείρηση που στήθηκε για τη σύλληψη του δημοσιογράφου, όπως και στην περίπτωση του «Γέροντα Παστίτσιου», με την κινητοποίηση δεκάδων αστυνομικών. Κι αυτό όχι για κάποια κακουργηματική πράξη, αλλά για ένα απλό πλημέλημα.
Εξ ίσου σημαντικό είναι το ότι τόσο στην περίπτωση του «Γέροντα Παστίτσιου» όσο και σε αυτή της «Λίστας Λαγκάρντ» η αυτόφωρη διαδικασία κινήθηκε Σαββατοκύριακο, ώστε ο συλληφθείς να παραμείνει κρατούμενος ως τη Δευτέρα το πρωί. Ασχέτως αν στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη ο στόχος αυτός δεν επετεύχθη.
Εξ ίσου σημαντικό είναι το ότι ουδείς ενοχλήθηκε, λίγες μόνο ημέρες πριν, όταν, μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα αυτή τη φορά, ΤΑ ΝΕΑ, είχαν δημοσιεύσει τα ονόματα δεκάδων καλλιτεχνών, με τα εισοδήματα που είχαν δηλώσει και τα συσχέτιζε, με περίεργα λογικά άλματα, με την αξία της περιουσίας που οι ίδιοι άνθρωποι είχαν αποκτήσει στο παρελθόν, προκειμένου να τους κολήσει τη ρετσινιά του φοροφυγά, αποσιωπώντας ότι, μερικοί από αυτούς, είχαν από δυο ως πέντε χρόνια να εμφανιστούν μπροστά σε κοινό. Ο εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε για τη διαπόμπευση δεκάδων ανθρώπων.
Στην περίπτωση του «Γέροντα Παστίτσιου» ο εντολοδόχος της δίωξης και σύλληψης «συμβολαίου» ήταν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη ο εντολοδόχος δεν είναι προφανής. Το βέβαιο είναι πάντως ότι διαπόμπευσε τα 2059 πρόσωπα της «Λίστας Λαγκάρντ» πολύ περισσότερο από τον Κώστα Βαξεβάνη και το HOT DOC. Κι ακόμα, ότι πέτυχε να διαδώσει σε όλο τον πλανήτη πως, «στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση που προστατεύει τους φοροφυγάδες και φυλακίζει τους δημοσιογράφους που το αποκαλύπτουν». 
Με αυτά τα δεδομένα είναι κρίμα άνθρωποι με δεκαετίες αγώνων για την υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αντί να σταθούν, όπως ορθά έπραξαν στην περίπτωση του «Γέροντα Παστίτσιου», στις παρανομίες του εισαγγελέα και της Αστυνομίας, ασχολούνται με τα κίνητρα του Κώστα Βαξεβάνη. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι αυτά είναι τα πλέον ταπεινά, τα απτά δείγματα λειτουργίας παρακρατικών μηχανισμών θα έπρεπε να τους είχαν ανησυχήσει.
Γιάννης Χρυσοβέργης  

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Πριν από ένα χρόνο δεκάδες παρελάσεις ματαιώθηκαν λόγω αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, δρομολογώντας την καθαίρεση, με τη μέθοδο του κομματικού πραξικοπήματος, του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Ένα χρόνο μετά, κι ενώ η επιβίωση της κυβέρνησης κρέμεται από μια κλωστή, καλό είναι ο Αντώνης Σαμαράς να έχει υπ' όψιν του ότι ο Νικολάε Τσαουσέσκου δεν πήγε σα σκυλί στ' αμπέλι επειδή ήταν δικτάτορας, αλλά επειδή καταδίκασε το ρουμανικό λαό στην πείνα.

Ένα χρόνο μετά από τις διαδηλώσεις, εν πολλοίς αυθόρμητες - κι ας μην αρέσει αυτό σε όσους θέλουν να βλέπυον πίσω από τα πάντα συνωμοσίες του ΣΥΡΙΖΑ - που δρομολόγησαν την οριακής νομιμότητας καθαίρεση από την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τις, οργανωμένες αυτή τη φορά, διαδηλώσεις ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου.
Πέρα από τα αναμενόμενα πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα για την αποτροπή μια επανάληψης του ίδιου φαινομένου και τη σχετική φιλολογία που αναπτύσσεται επί του θέματος στο διαδίκτυο, το πιο πιθανό είναι ότι φέτος δε θα ανοίξει ρουθούνι. Όχι γιατί ο  λαός έχει πεισθεί για την ορθότητα των μέτρων που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά γιατί, ακριβώς λόγω του ότι δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα και κανένα θεσμό, τα ξεσπάσματα οργής θα έρχονται εκεί που κανείς δεν τα περιμένει και θα είναι όλο και πιο βίαια.
Όμως η σημερινή κυβέρνηση δεν κινδυνεύει από τις όποιες διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Κινδυνεύει πρωτίστως από το ότι η ΔΗΜΑΡ ετοιμάζεται να αποχωρήσει αλλόφρων από το κυβερνητικό σχήμα. Και της οποίας η αποχώρηση θα προκαλέσει τη μετατροπή της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ σε κινούμενη άμμο.
Εντούτοις, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο είναι πολύ πιθανό την εξέλιξη αυτή να την επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς. Με στόχο, την προκήρυξη νέων εκλογών, από τις οποίες ο ίδιος και το κόμμα του, εφαρμόζοντας πολιτική καμμένης γης - αναστολή καταβολής μισθών και συντάξεων σε συνδυασμό με μια βιομηχανία δηλώσεων κατατρομοκράτησης του εκλογικού σώματος από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της γερμανικής κυβέρνησης κ.λ.π. - θα βγούν, ενισχυμένοι, σε βάρος, πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ.
Η τακτική αυτή μοιάζει εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, καθώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου μήνα προηγείται σταθερά, και με αυξητικές τάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει μάθει να μοιράζεται πράγματα. Κι όπως προκάλεσε τις εκλογές του Ιουνίου, από τις οποίες βγήκε κερδισμένος, μόνο και μόνο για να μην του αμφισβητήσει κανείς το δικαίωμα στην πρωθυπουργία, ετοιμάζεται να επαναλάβει το εγχείρημα.
Για το λόγο αυτό, πέρα από την αναμφίβολα ελληνικής έμπνευσης αξίωση για πλήρη κατεδάφιση της εργατικής νομοθεσίας, έχει φροντίσει να φορτώσει, σε συνεργασία με το Γιάννη Στουρνάρα, το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις με ένα τσούρμο άσχετες τροπολογίες, οι οποίες έχουν προκαλέσει τις εύλογες αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ. 
Μόνο που σε αυτή τη διαδικασία οι άστεγοι και οι συντηρούμενοι χάρη στα συσσίτια έχουν πολλαπλασιαστεί κι η άλλοτε εύπορη μεσαία αστική τάξη αντιμετωπίζει το φάσμα της φτώχειας. 
Γι αυτό, καλό είναι ο Αντώνης Σαμαράς να λάβει υπ' όψιν του ότι ο Νοκολάε Τσαουσέσκου δεν πήγε σα σκυλί στ' αμπέλι γιατί ήταν «κομμουνιστής» και δικτάτορας, αλλά γιατί καταδίκασε το ρουμανικό λαό στην πείνα.

Γιάννης Χρυσοβέργης 

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Επίθεση ισραηλινών στρατιωτών στο καράβι για τη Γάζα

Με τόσες έγνοιες για την οικονομική κατάσταση, τα νέα μέτρα λιτότητας και το αν θα πάρουμε τη δόση, πέρασε στα ψιλά η κατάληψη του καραβιού Estelle και η κράτηση των ευρωπαίων επιβατών του από ισραηλινούς στρατιώτες. Το καράβι έπλεε προς τη λωρίδα της Γάζας, με ανθρωπιστική βοήθεια προς τους αποκλεισμένους Παλαιστινίους. Το ρεσάλτο των ισραηλινών έγινε το Σάββατο. Αναρτώ δελτίο τύπου της πρωτοβουλίας "Ένα καράβι για τη Γάζα", που αναφέρεται στο γεγονός.

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα”
Νοταρά 6, Εξάρχεια
Τηλ. 210-3800933
Προς άμεση δημοσίευση
Θέμα: Ενημέρωση για τους επιβάτες του ESTELLE

Αθήνα, 21 Οκτωβρίου 2012 – 03:10

Όπως είναι γνωστό, σήμερα μεταξύ 11:30 και 12:00 το πρωί στα διεθνή ύδατα 35 ν.μ. από τις ακτές της Γάζας, ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε με πολεμική επιχείρηση το ιστιοφόρο ESTELLE και συνέλαβε πλήρωμα και επιβάτες. Από εκείνη την ώρα το ESTELLE, κυβερνώμενο από Ισραηλινούς στρατιωτικούς, οδηγήθηκε στο λιμάνι του Ασντόντ, στο οποίο κατέπλευσε στις 22:46 όπως έδειξε το AIS του πλοίου. Από την ώρα της κατάληψης μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ κανένα νέο για την τύχη των επιβατών του.
Μοναδική πηγή πληροφοριών πλέον είναι το υπουργείο  Εξωτερικών του Ισραήλ, το οποίο υποτίθεται ότι ενημερώνει σωστά το ελληνικό ΥΠΕΞ. Οι πληροφορίες που μας μεταφέρθηκαν από το ελληνικό ΥΠΕΞ σχετικά με τις προθέσεις των ισραηλινών αρχών είναι ότι οι κρατούμενοι θα μεταφερθούν στο κέντρο κράτησης του Υπουργείου Εσωτερικών στο Χολόν και μετά από την καταγραφή και την ανάκριση θα μεταφερθούν στην φυλακή Γκιβόν στο Ράμλε. Μόνον εκεί θα μπορέσουν οι διπλωματικοί εκπρόσωποι να συναντήσουν τους συλληφθέντες πολίτες των χωρών τους…
Αισθανόμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για την τύχη των συντρόφων μας και είμαστε σε συνεχή επαφή με αλληλέγγυους βουλευτές και το ΥΠΕΞ.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την εκδικητική τακτική που ακολουθούν οι ισραηλινές αρχές όπου 15 ώρες μετά την κατάληψη του ESTELLE δεν έχουν εμφανίσει τους απαχθέντες συντρόφους μας και έτσι δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς, αλλά ούτε και οι ελληνικές αρχές σε τι κατάσταση βρίσκονται! 
Η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ την πειρατική αυτή ενέργεια του κράτους τρομοκράτη Ισραήλ, ενέργεια που αποδεικνύει για άλλη μία φορά το αληθινό πρόσωπο του σιωνιστικού απαρτχαϊντ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ από τις αρχές του Ισραήλ:
  • Να επιτρέψουν την επικοινωνία μεταξύ των συλληφθέντων και των οικείων τους.
  • Να απελευθερώσουν άμεσα, χωρίς όρους και ταυτόχρονα ΟΛΟΥΣ τους απαχθέντες συντρόφους μας.
  • Να επιστρέψουν άμεσα το ιστιοφόρο ESTELLE, καθώς και να δοθούν αποζημιώσεις για ζημιές που τυχόν υπέστη από την στρατιωτική επιχείρηση κατάληψής του.
Να υπενθυμίσουμε ότι στο πλοίο επιβαίνουν συνολικά 30 διεθνείς αλληλέγγυοι, εκ των οποίων 5 είναι Έλληνες πολίτες: Βασίλης Διαμαντόπουλος (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)
Δημήτρης Κοδέλας (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)
Βαγγέλης Πισσίας (συντονιστής αποστολής)
Λουκάς Σταμέλλος (μέλος Γραμματείας “Ένα Καράβι για τη Γάζα”)
Μιχάλης Τικτόπουλος (μέλος Γραμματείας “Ένα Καράβι για τη Γάζα”)
 
Πρωτοβουλία “Ένα Καράβι για τη Γάζα”

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

ΜΙΑ «ΑΛΛΗ» ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ


Ενώ η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη «θετική» δήλωση των 17 για την Ελλάδα και για τις επικείμενες επισκέψεις στην Ελλάδα των Ολάντ και Μόντι, η ίδια της η υπόσταση κρέμεται από μια κλωστή.

Παρά την αισιοδοξία, ως προς την επιβίωση του κυβερνητικού συνασπισμού του παραπλεύρως σκίτσου, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα για την κυβέρνηση.
Η αντιπαράθεσή της με την Τρόικα εξ αιτίας των βάρβαρων απαιτήσεων της τελευταίας - οι οποίες όμως είναι εντελώς εντός του πνεύματος του Μημονίου Νο2, που οι δυο από τους τρεις εταίρους υπερψήφισαν τον περασμένο Φεβρουάριο - πρέπει να λήξει εντός της εβδομάδας.
Και τα περιθώρια ελιγμών δεν είναι πολλά. Δεν είναι δυνατόν να υποχωρήσει άνευ όρων η Τρόικα, γιατί αυτό θα εκλαμβάνονταν επικοινωνιακά ως ήττα της, και θα αύξανε τις κοινωνικές πιέσεις στην κυβέρνηση για σκληρότερη διαπραγμάτευση, πράγμα που δεν επιθυμούν οι δανειστές.
Ούτε είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτά τα μισά από όσα ζητάει και να μην έχει αυτό επιπτώσεις στην κυβέρνηση. Η στάση που τήρησε η ΔΗΜΑΡ - και ως ένα σημείο και το ΠΑΣΟΚ - με την οποία απορρίπτεται το σύνολο των απαιτήσεων της Τρόικας με τη δέσμευση να μην ψηφιστούν τα εν λόγω μέτρα όταν θα έρθουν στη Βουλή, την υποχρεώνει να μη δεχθεί τίποτα λιγότερο από τη χωρίς όρους υποχώρηση της Τρόικας.
Κι αν η στάση που έχει κρατήσει ως τώρα το κόμμα του Φώτη Κουβέλη επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα - με την έννοια ότι είναι το μοναδικό από τα τρία του κυβερνώντος συνασπισμού που δεν έχει απώλειες εκλογικής επιρροής σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - τυχόν υπαναχώρησή του στο συγκεκριμένο θέμα θα του δημιουργήσει ανυπέρβλητο πρόβλημα συνοχής της κοινοβουλευτικής του ομάδας. 
Επίσης η καταψήφιση από μέρους της ΔΗΜΑΡ των όποιων εργασιακών μέτρων θα έχει δυο άμεσες συνέπειες. Η πρώτη είναι ότι δεν θα μπορέσει η κυβέρνηση να περάσει από τη Βουλή τα μέτρα με τη μορφή του νομοσχεδίου με ένα μόνο άρθρο. Η δεύτερη είναι ότι θα ανοίξει η όρεξη διάφορων «ευαισθητοποιημένων» βουλευτών της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα, πέραν των εργασιακών, να τίθενται σε κίνδυνο και άλλες ρυθμίσεις.
Τυχόν δε εμμονή του Αντώνη Σαμαρά σε ψήφιση ενός νομοσχεδίου ενός άρθρου εξωθεί τη ΔΗΜΑΡ σε έξοδο από την κυβέρνηση. Γεγονός που θα οδηγήσει στην κατάρρευση της κυβέρνησής του, είτε άμεσα, είτε σε πολύ σύντομο διάστημα.
Από την άλλη, μια συμφωνία με την Τρόικα κουτσουρεμένη από τη Βουλή  ισοδυναμεί με ακύρωσή της. Διότι στην περίπτωση αυτή είτε θα ξαναρχίσει η διαπραγμάτευση από την αρχή με άγνωστο χρονικό ορίζοντα, είτε δε θα εισπραχθεί η δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Γιατί η «θετική» δήλωση του Eurogroup για την Ελλάδα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, απαιτεί ρητά την προηγούμενη ύπαρξη συμφωνίας με την Τρόικα. 
Σε περίπτωση δε μη καταβολής, ή έστω, τμηματικής καταβολής, της δόσης των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ τινάζεται στον αέρα η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στην οποία έχει βασιστεί - κακώς κατά την άποψη του υπογράφοντος - κάθε ελπίδα για επανεκκίνηση της οικονομίας. Με συνακόλουθο αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό της ύφεσης, που ήδη έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής της κοινωνίας.
Σε αυτό το πλαίσιο οι επικείμενες επισκέψεις των Φρανσουά Ολάντ και Μάριο Μόντι είναι αμφίβολο αν έχουν να προσφέρουν στον Αντώνη Σαμαρά κα΄τι παραπάνω από μερικά μονάχα ενθαρρυντικά χτυπήματα στην πλάτη χωρίς αντίκρυσμα. Είναι δε αμφίβολο αν θα προλάβουν να πραγματοποιηθούν.

Γιάννης Χρυσοβέργης