Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Η σκανδαλώδης αθώωση του Μητροπολίτη Αμβρόσιου από το Πρωτοδικείο Αιγίου, οι απειλές των εξ επαγγέλματος Μακεδόνων κατά των βουλευτών και η προκλητική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μάθημα των θρησκευτικών αποτελούν μέρος μόνο μιας ολομέτωπης επίθεσης του παρακράτους της ακροδεξιάς εναντίον οιουδήποτε αρνείται να συμμορφωθεί  προς τα υποδείξεις της Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών.


Η πτώση της Δικτατορίας έφερε προσωρινά το ακροδεξιό παρακράτος σε δυσχερή θέση. Φρόντισε λοιπόν να περνάει απαρατήρητο, να ανακυκλωθεί στο νέο πολιτικό σύστημα, αλλά ήταν πάντα εδώ. Στη Δημόσια Διοίκηση, στην Αστυνομία, στη Δικαιοσύνη... Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε να κάνει δειλά-δειλά την επανεμφάνισή του. 
Η ανεξαρτητοποίηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από την καταρρέουσα Γιουγκοσλαβία έδωσε την ευκαιρία στους επί δεκαετίες εν υπνώσει μηχανισμούς του για πρώτη επίδειξη δύναμης. 
Τα ταμεία της Εκκλησίας χρηματοδότησαν αφειδώς τις δωρεάν μετακινήσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών προς την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια υπέρ της «Ελληνικότητας της Μακεδονίας», μαθητές οι οποίοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τα σχολεία τους που «συμμετείχαν συντεταγμένα» σε αυτά τιμωρήθηκαν με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος -τουλάχιστον οκτώ περιστατικά είχαν καταγγελθεί τότε, όλα στη Θεσσαλονίκη-, το Δίκτυο 21 του τότε Υπουργού Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά αξίωνε με επιτυχία τον εξοστρακισμό κάθε μη υστερικά εθνικιστικής φωνής από τα ΜΜΕ και πετύχαινε την απόλυση των, λιγοστών δυστυχώς, δημοσιογράφων που δεν «συνεμορφώνοντο  προς τα υποδείξεις», δικαστήρια καταδίκαζαν μέλη αντιεθνικιστικών συλλογικοτήτων σε πολύμηνες φυλακίσεις για «απόπειρα εμπλοκής της χώρας σε πόλεμο»....
Στις 10 Απριλίου 1994 ομάδα ενόπλων προερχόμενη από την Ελλάδα επιτέθηκε σε αλβανικό μεθοριακό φυλάκιο, δολοφόνησε δυο στρατιωτικούς και τραυμάτισε άλλους τέσσερις και αφαίρεσε τον οπλισμό του φυλακίου. Οι δράστες συνελήφθησαν ένα χρόνο αργότερα ενώ προετοίμαζαν νέα καταδρομική επιχείρηση στην Αλβανία και καταδικάστηκαν τελικά, το 1997, σε ολιγόμηνες φυλακίσεις για... οπλοκατοχή. Όλα αυτά φυσικά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ να εργάζονται φιλότιμα για το κουκούλωμα της υπόθεσης -διότι υπήρχαν «εθνικοί λόγοι»- ενώ η Αριστερά, με τη φωτεινή εξαίρεση του Ιού της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, «αγρόν ηγόραζε».
Ανάλογη αντιμετώπιση είχαν οι τεκμηριωμένες πολλαπλές καταγγελίες για συμμετοχή ομάδας Ελλήνων ενόπλων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, το 1995. Γι' αυτές ούτε καν διατάχθηκε, έτσι, για τα μάτια του κόσμου, δικαστική διερεύνηση.
Η ανάρρηση, με τις ευλογίες του Κώστα Λαλιώτη, στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Χριστόδουλου έδωσε νέα ώθηση στο ακροδεξιό παρακράτος.
Εκτός από τις πανάκριβες μετακινήσεις «πιστών» στις λαοσυνάξεις κατά της απαλοιφής του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες και πάλι υπόγειοι μηχανισμοί φροντίζουν να εξοβελίσουν από τα ΜΜΕ τους υποστηρικτές της αυτονόητης (;) αυτής μεταρρύθμισης.
Το μέγεθος και την επικινδυνότητα του παρακράτους έφεραν στην επιφάνεια, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 οι συγκρούσεις μεταξύ αντιμαχόμενων συμφερόντων στο εσωτερικό του.
Από το «περίεργο» ατύχημα του του ελικοπτέρου Σινούκ που μετέφερε τον τότε Πατριάρχη Αλεξανδρείας και την ακολουθία του στο Άγιο Όρος -σκοτώθηκαν όλοι- και τις παρακολουθήσεις των τηλεφώνων του Καραμανλή -ποτέ δε μάθαμε και ποιων άλλων, αλλά το παραμύθι της  «αυτοκτονίας» του Κώστα Τσαλικίδη δεν καταπίνεται εύκολα- το 2005, την εμπλοκή πρακτόρων της ΕΥΠ με διαπλεκόμενα μεταξύ τους παραεκκλησιαστικά και παραδικαστικά κυκλώματα ως το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου και τη γεμάτη αναπάντητα ερωτηματικά απόπειρα αυτοκτονίας του Χρήστου Ζαχόπουλου, γενικού γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, το Δεκέμβρη του 2007, οι εμπλεκόμενοι σε όλες αυτές τις υποθέσεις είτε δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ είτε, όσοι βρέθηκαν κατηγορούμενοι, έπεσαν στα μαλακά με τρόπο σκανδαλώδη. Για άλλη μια φορά, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ κοιτούσαν αλλού, ενώ η Αριστερά... μην τα ξαναλέμε, πλην των γνωστών και μη εξαιρετέων υπόπτων «αγρόν ηγόραζε».
Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης βρήκε το ακροδεξιό παρακράτος σε πλήρη ετοιμότητα. Τους «αγανακτισμένους πολίτες» της δεκαετίας του 1950 έχουν αντικαταστήσει τα τάγματα εφόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, τα μέλη των οποίων, τις σπάνιες φορές που καλούνται να δώσουν λόγο στη Δικαιοσύνη, βρίσκονται αντιμέτωπα με δικαστές «πρόθυμους» να δείξουν κατανόηση  στις «εθνικές τους ανησυχίες». Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα τα θύματά τους καταδικάζονται σε ποινές βαρύτερες από αυτές που επιβάλλονται στους θύτες.
Όταν χτυπούν τα τάγματα εφόδου οι παρούσες δυνάμεις της Αστυνομίας τα αφήνουν να δρουν ανενόχλητα, σε κάποιες δε περιπτώσεις δε διστάζουν να τους παράσχουν και απροκάλυπτη στήριξη.
Οι κάθε λογής εξ επαγγέλματος «Μακεδόνες», μπορούν να απειλούν με θανατική ποινή το σύνολο των βουλευτών που θα τολμήσουν να «παραδώσουν τη Μακεδονία» στους «Γυφτοσκοπιανούς», χωρίς κάποιος εισαγγελέας να αισθάνεται την ανάγκη να να ζητήσει προκαταρκτική έρευνα για τέλεση αδικημάτων. Και από τα επτά κόμματα της Βουλής (η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ βρίσκεται κατηγορούμενη ως εγκληματική οργάνωση) μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΟΤΑΜΙ αισθάνθηκαν την ανάγκη να βγάλουν κάποιες αναιμικές δηλώσεις καταδίκης.
Φανατισμένοι ρασοφόροι δοξάζουν τους ναζί και ζητούν από τους πιστούς τους να προβούν σε εγκληματικές ενέργειες κατά αυτών που θεωρούν «μιάσματα» κι όταν φθάνουν να κατηγορούνται για τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας τους αθωώνονται πανηγυρικά.
Το παρακράτος της ακροδεξιάς είναι εδώ.  Όπως στις σκοτεινές εποχές που προηγήθηκαν της πτώσης της δικτατορίας, έχει δικούς του ανθρώπους σε νευραλγικές θέσεις στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού. Και, όπως και τότε, απολαύει της πολιτικής υποστήριξης των πολιτικών εκπροσώπων της ολιγαρχίας.
Όμως αυτά είναι γνωστά κι αναμενόμενα. Εκείνο που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν η επί μια εικοσιπενταετία απουσία αντανακλαστικών της Αριστεράς. Τώρα που άρχισε να ξυπνάει από τη μακαριότητά της είναι πλέον αργά.

Γιάννης Χρυσοβέργης