Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Για την επένδυση στο Ελληνικό

Καλοδεχούμενος είναι ο ιδιώτης επενδυτής, εφόσον φέρνει κεφάλαια, δημιουργεί θέσεις εργασίας και παράγει πλούτο που μπορεί να ωφελήσει την κοινωνία και την πολιτεία. Αν όμως ο επενδυτής αγοράσει έναντι πινακίου φακής δημόσια περιουσία και αν μεγάλο μέρος του κόστους της επένδυσης καλύπτεται από τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη, τότε τί νόημα έχει για την κοινωνία μια τέτοια επένδυση; Αυτά τα ερωτήμετα τίθενται στο παρακάτω δελτίο τύπου, συνοδευόμενα με ένα ενδιαφέρον βίντεο και άλλο υλικό. Αξίζει να τα δούμε όλα αυτά...

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ελληνικό: Επένδυση ή κάτι άλλο;

Από όποια πτυχή της «επενδυτικής» πρότασης και αν το κοιτάξει κανείς,  η επικείμενη πώληση του Ελληνικού  στη Lamda Development του ομίλου Λάτση,  μόνο ως  σκανδαλώδης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.  Εμείς από την πλευρά του ΜΚΙΕ, ετοιμάσαμε μια απάντηση σε αυτή την  εκποίηση που αποδεικνύει το ουσιαστικό χάρισμα από την Κυβέρνηση στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Στο βίντεο που ακολουθεί,  αναδεικνύουμε μία προς  μία τις πτυχές της εξαπάτησης εις βάρος του Ελληνικού λαού και αποδεικνύουμε με βάσιμα επιχειρήματα τον αποκλειστικά κερδοσκοπικό χαρακτήρα της υποτιθέμενης «επένδυσης». Και σε αυτούς που μπορεί να σκέπτονται εάν υπάρχει άλλη λύση αντιπαραθέτουμε  την αντιπρόταση του καθηγητή του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Νίκου Μπελαβίλα και της ομάδας του, βασισμένη στη μελέτη τους όπως αυτή εκπονήθηκε ήδη από το 2012.
Στο βίντεο αναφέρονται επιγραμματικά γενικές πληροφορίες που έχουν ωστόσο μεγάλο ενδιαφέρον.  Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη πρόταση του κου Μπελαβίλα, μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους, όπου υπάρχει ολόκληρη η ομιλία του καθηγητή καθώς και η σχετική μελέτη, όπως αυτή δόθηκε σε Δημόσια Διαβούλευση για το Ελληνικό, στη Βουλή των  Ελλήνων, τον Οκτώβριο του 2012.

Η ομιλία βρίσκεται εδώ

Και η μελέτη εδώ


ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
(ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΕΜΠΤΗ 10:00-20:00, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10:00-19:00) και (ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-14:00)
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 210 9631950
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΑΤΡΕΙΟΥ: εντός της πρώην Αμερικανικής βάσης
(δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού, 200 μέτρα από την Τροχαία Ελληνικού)
Ιστοσελίδα http://www.mkiellinikou.org Email mkiellinikou@...

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Η ΚΥΠΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Η συμφωνία της Ρωσίας με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) στις 17 Απριλίου για τη δρομολόγηση της «επίλυσης του ουκρανικού ζητήματος» σηματοδότησε την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας.
Όποιες κι αν είναι οι άμεσες εξελίξεις, η Ουκρανία δεν πρόκειται να αποκτήσει ισχυρή κεντρική κυβέρνηση στο ορατό μέλλον.
Στην καλύτερη περίπτωση θα εξελιχθεί σε μια Συνομοσπονδία δυο πρακτικά ανεξάρτητων κρατών. Στη χειρότερη σε μια δεύτερη Κύπρο.
Σε κάθε περίπτωση, ο συνδυασμός αλαζονείας και απουσίας ξεκάθαρης στρατηγικής της Δύσης, πρωτίστως της ΕΕ, πρόσφερε μια εύκολη νίκη στον Πούτιν. Με «παράπλευρη απώλεια» ό,τι έχει απομείνει από τις ατομικές ελευθερίες στη Ρωσία.

Η συμφωνία των τριών από τα τέσσερα μέρη που συναντήθηκαν στη Γενεύη - το τέταρτο, την ουκρανική κυβέρνηση δηλαδή, κανείς δεν το ρώτησε, απλώς του ζήτησαν να βάλει την υπογραφή του - για την εξομάλυνση της ουκρανικής κρίσης δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς, για πολλούς λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι δεν υπάρχει καμιά δεσμευτική ημερομηνία για όσα συμφωνήθηκαν, πράγμα που επιτρέπει στο κάθε μέρος να ερμηνεύσει τη συμμόρφωση των άλλων κατά το δοκούν.
Ο δεύτερος είναι ότι υπάρχουν παίκτες η γνώμη των οποίων δεν ζητήθηκε και οι οποίοι καλούνται να «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις». Ο λόγος για τον διαβόητο Δεξιό Τομέα και για τους ρωσόφωνους που έχουν καταλάβει τα δημόσια κτίρια στις πόλεις της ανατολικής Ουκρανίας. 
Οι μεν πρώτοι είναι εντελώς ανεξέλεγκτοι από την ουκρανική κυβέρνηση, άρα και από τη Δύση,  οι δε δεύτεροι δεν είναι πλήρως ελεγχόμενοι από τη Ρωσία. Και οι μεν και οι δε έχουν δικές τους πολιτικές ατζέντες, οι οποίες δε συνάδουν με την οιαδήποτε διαρκή και βιώσιμη λύση (να τες κιόλας οι φράσεις κλισέ του Κυπριακού) της ουκρανικής κρίσης και για το λόγο αυτό θα πράξουν ό,τι είναι δυνατό για να τινάξουν στον αέρα την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. 
Ο τρίτος λόγος είναι η απουσία σαφούς στόχου από πλευράς της Δύσης. Οι λεονταρισμοί της βρετανικής κυβέρνησης δύσκολα κρύβουν την αμηχανία των Αμερικανών και τον πανικό των Γερμανών. Το ότι στο τελικό ανακοινωθέν δεν υπάρχει ούτε μια λέξη αφιερωμένη στην Κριμαία μόνο τυχαίο δεν είναι. Πρόκειται για σιωπηλή αποδοχή της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για παραδοχή αδυναμίας.
Στην παρούσα φάση η Δύση βρίσκεται σε θέση παρόμοια με αυτή της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις αρχές Αυγούστου του 1974: εύχεται, ή μάλλον προσεύχεται, να περιοριστεί η Ρωσία στην προσάρτηση της Κριμαίας, αφήνοντας την κυβέρνηση του Κιέβου να ρυθμίσει, όπως μπορεί, τις σχέσεις της με το ρωσόφωνο πληθυσμό.  Παράλληλα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να συγκροτήσει μια στρατηγική απέναντι σε μια κρίση η οποία προαναγγέλλεται μακράς διαρκείας.
Από την πλευρά του ο Πούτιν θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το πλεονέκτημα που του προσέφερε στο πιάτο ο συνδυασμός απουσίας στρατηγικής και αλαζονείας της ΕΕ - και πρωτίστως της Γερμανίας - από την αρχή της ουκρανικής κρίσης.
Θα είχαν λογική οι βόλτες του - υπηρεσιακού, καθ' όσον το κόμμα του είχε βρεθεί εκτός Βουλής στις εκλογές -  Γερμανού ΥΠΕΞ Γκουίντο Βεστερβέλλε στην Πλατεία Μαϊντάν τον περασμένο Νοέμβριο, κι ενώ ήδη είχε δώσει στην εξέγερση το στίγμα του ο Δεξιός Τομέας, αν η Γερμανία και η ΕΕ είχαν ήδη λύσει το ζήτημα της τροφοδοσίας τους σε φυσικό αέριο κι αν οι ευρωπαϊκές εξαγωγές στη Ρωσία, αρχής γενομένης των γερμανικών, ήταν αμελητέες
Μόνο η ζημιά της Ελλάδας από το ενδεχόμενο διακοπής των εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία θα ήταν γύρω στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις οι οποίες, χρήζουν με διασταύρωσης, δίνουν όμως μια πρώτη γεύση. Ανάλογης τάξης θα ήταν το κόστος για την ιταλική οικονομία, για να μη μιλήσουμε για τις επιπτώσεις στη γερμανική βιομηχανία από το ενδεχόμενο πλήρους διακοπής της προμήθειας σε ρωσικό αέριο.
Ούτε εναλλακτικοί δρόμοι προμήθειας σε αέριο της Γερμανίας υπήρχαν - και για να δημιουργηθούν χρειάζονται αρκετοί μήνες - ούτε η Δύση (ΗΠΑ+ΕΕ) ήταν έτοιμη να πράξει αυτό που έπραξε ο Πρόεδρος Κένεντι στην κρίση της Κούβας: να απειλήσει τη Ρωσία με πυρηνικό πόλεμο.  
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι παντελώς ακατανόητη η υιοθέτηση από μέρους της Γερμανίας και όλης της ΕΕ της πολωνικής υστερικής στάσης απέναντι στα πράγματα - η οποία δικαιολογείται ιστορικά αλλά σε κάθε περίπτωση είναι εθνικιστική υστερία ανάλογη με την αντιτουρκική υστερία των Ελλήνων πολιτικών - , η άρνηση να δουν ότι τα πράγματα έπαιρναν επικίνδυνη τροπή, όταν ο Εσθονός Πρωθυπουργός προειδοποιούσε τη Λαίδη Άστον ότι, μέρος τουλάχιστον, των ελεύθερων σκοπευτών στην Πλατεία Μαϊντάν προέρχονταν από το Δεξιό Τομέα.
Εξ ίσου ακατανόητη και αδιανόητη είναι η στάση της ουκρανικής κυβέρνησης. Αντί να προσπαθήσει να καθησυχάσει τους ρωσόφωνους Ουκρανούς πολίτες, το 50% του πληθυσμού της χώρας δηλαδή, ψήφισε νόμο που απαγόρευε τη διδασκαλία της ρωσικής γλώσσας και τη χρήση της στη διοίκηση. Κι αυτό ενώ ήταν δεδομένο, και αποδείχθηκε πανηγυρικά, ότι η συνοχή των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων είναι χαμηλότερη από αυτή του λιβανικού στρατού. Η δέσμευση δε της ουκρανικής κυβέρνησης να καταγγείλει όλες τις στρατιωτικής φύσης συμφωνίες με τη Ρωσία μόνο με την αφελή πεποίθηση του ταξίαρχου Ιωαννίδη ότι θα ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα χωρίς να αντιδράσει η Τουρκία μπορεί να συκγκριθεί.
Αντίθετα η Ρωσία είχε από την αρχή της κρίσης σαφείς στόχους. Κατέστησε σαφές στον ανατραπέντα Πρόεδρο Γιανουκόβιτς ότι, αν θέλει ρωσική βοήθεια, πρέπει να καταστείλει βίαια τις διαδηλώσεις και να καταστήσει την Ουκρανία ρωσικό δορυφόρο. Όταν ο τελευταίος ανετράπη, προειδοποίησε με σαφήνεια ότι δε θα δεχθεί την παραμικρή αλλαγή στο status quo της Ουκρανίας. Όταν διαπίστωσε ότι οι προειδοποιήσεις του δεν ελήφθησαν στα σοβαρά ο Πούτιν προχώρησε στην προσάρτηση της Κριμαίας τονώνοντας στο έπακρο το ρωσικό εθνικισμό. 
Η απουσία ή, για την ακρίβεια, το μη ανεκτό κόστος μιας αντίδρασης από πλευράς Δύσης, έδωσε στον Πούτιν μια εύκολη νίκη. Ο οποίος επιθυμεί διακαώς μια αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου, προκειμένου να επιβάλει οριστικά και αμετάκλητα τη δικτατορία του στη Ρωσία. Και, για το λόγο αυτό, είναι διατεθειμένος να υποστεί κυρώσεις για τις οποίες θα φταίνε «οι κατάσκοποι της Δύσης», όπως συνηθίζει να αποκαλεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ακόμα υπάρχουν.
Αυτό που πλέον είναι άδηλο είναι η διάρκεια της ουκρανικής κρίσης και το μέλλον της Ουκρανίας. Η Ουκρανία ως ενιαία ισχυρή κρατική οντότητα είναι μάλλον παρελθόν. Ο ουκρανικός στρατός είναι αμφίβολο αν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τις ενισχυόμενες από τη Ρωσία πολιτοφυλακές, κυρίως διότι είναι άγνωστος ο βαθμός νομιμοφροσύνης προς το νέο καθεστώς των στελεχών του. οι με ταχείς ρυθμούς συγκροτούμενες δυνάμεις πολιτοφυλακής από τον Δεξιό Τομέα, αφ' ενός υστερούν των ρωσόφωνων πολιτοφυλακών σε ποιότητα εξοπλισμού, αφ' ετέρου η εμπλοκή τους θα είναι μια καλή πρόφαση για την ανοιχτή στρατιωτική στήριξη του Πούτιν στους ρωσόφωνους.
Το μέγα ερωτηματικό είναι «τι πραγματικά θέλει ο Πούτιν». Η οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας λέει πως, λογικά δεν επιθυμεί να αποκτήσει νέες επαρχίες με ανάγκες που δε θα είναι σε θέση να ικανοποιήσει. Το πιο πιθανό επομένως είναι, να επιδιώξει ένα νέο σύνταγμα της Ουκρανίας με αδύναμη κεντρική κυβέρνηση και αυξημένες εξουσίες στις αυτόνομες περιοχές, τόσο που θα του διασφαλίζει την απόλυτη ουδετερότητα της Ουκρανίας. Ταυτοχρόνως θα ξαναρχίσουν απρόσκοπτα οι εμπορικές σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση. Business as usual.
Προϋπόθεση όμως για να συμβεί αυτό είναι η ουκρανική κυβέρνηση να αντιληφθεί τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή, κάτι που δεν είναι βέβαιο είναι πως μπορεί να το κάνει, αλλά και αν το κάνει, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως μπορεί να επιβάλει την επιλογή της σε έναν διαρκώς ενισχυόμενο στη δυτική Ουκρανία Δεξιό Τομέα.

Γιάννης Χρυσοβέργης
 
Υ.Γ. 1 Η εντολή του μεταβατικού Ουκρανού Προέδρου προς τις ένοπλες δυνάμεις να «ξαναρχίσουν την αντιτρομοκρατική επιχείρηση», την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δικαιώνει δυσάρεστα το συντάκτη τους.
Υ.Γ. 2  Για δεύτερη φορά σε διάστημα τριών ετών - η πρώτη ήταν στη Λιβύη - οι ΗΠΑ βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να σύρονται από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους σε μια κρίση που δεν επέλεξαν. Η διαφορά στην περίπτωση αυτή είναι πως, ό,τι και αν συμβεί στην Ουκρανία, το τέλος της πολιτικής αυτονομίας της ΕΕ έναντι των ΗΠΑ είναι δεδομένο. Από την άποψη αυτή, η αντίδραση της Λαίδης Άστον  στις πληροφορίες του Εσθονού Πρωθυπουργού περί ελεύθερων σκοπευτών μπορεί και να μην ήταν τόσο «αφελής».



Τρίτη 15 Απριλίου 2014

ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΕ... Η ΕΛΣΤΑΤ

Πέντε ολόκληρους μήνες κυβέρνηση και λιβανιστές της μας έπρηζαν τ' αυτιά με το περιβόητο «πρωτογενές πλεόνασμά» τους.
Μετά ήρθε η ΕΛΣΤΑΤ. Και το «success story» έγινε success sory.
Γιατί είτε αρέσει στο Σαμαροβενιζελικό μπουλούκι  και στους αγιογράφους του, είτε όχι, στην Ελλάδα σήμερα, ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΥΗΜΕΡΟΥΝ.
 
«Κύριοι, είτε σας αρέσει είτε όχι, για να ευημερήσουν οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να ευημερήσουν οι αριθμοί» είχε πει πριν μερικούς μήνες ο υπουργός Οικονομικών από το βήμα της Βουλής,  απευθυνόμενος στους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Υπό άλλες συνθήκες ενδεχομένως και να είχε δίκιο. Ή έστω για κάποιους να είχε δίκιο.Προϋπόθεση όμως γι' αυτό θα ήταν να έχει δικαιωθεί η πολιτική του. 
Η πολιτική που έχει δημιουργήσει 1,5 εκατομμύρια άνεργους, από τους οποίους το ένα εκατομμύριο να είναι μακροχρόνια άνεργοι, η πολιτική που έχει δημιουργήσει 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενους οι οποίοι είναι απλήρωτοι για περισσότερους από τρεις μήνες (πολλοί έχουν ξεπεράσει και ένα χρόνο απλήρωτοι), η πολιτική που έχει δημιουργήσει 3 εκατομμύρια ανθρώπους, σχεδόν το 30% του πληθυσμού της χώρας, χωρίς καμιά πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Τι μας λέει λοιπόν η σημερινή ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ;
Μας λέει ότι οι κρατικές δαπάνες το 2013 αυξήθηκαν κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ. (106.577 εκατομμύρια, έναντι 103.176 εκατομμυρίων το 2012). Κι ας σφαγιάστηκαν συντάξεις και επιδόματα, κι ας πολλαπλασιάστηκε η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα και στις εξετάσεις κι ας διακόπηκε η χορήγηση (δικαίως ή αδίκως) εκατοντάδων σκευασμάτων, κι ας έκλεισαν (δικαίως ή αδίκως και πάλι) εκατοντάδες σχολείων, κι ας έγιναν οι δημόσιες επενδύσεις το πιο σύντομο ανέκδοτο. Ως δια μαγείας, το οικονομικό ρεπορτάζ των «έγκριτων ΜΜΕ» δεν είπε λέξη γι' αυτό. Πολύ περισσότερο, ουδείς διανοήθηκε να εγκαλέσει την κυβέρνηση για αυτή την αδικαιολόγητη αύξηση δαπανών.
Μας λέει ακόμα η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ ότι τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν κατά 2,5δισεκατομμύρια ευρώ (83.456 εκατομμύρια έναντι 85.909 εκατομμυρίων του 2012). Κι ας πολλαπλασιάτηκαν εκθετικά οι φόροι, για τους πολλούς, για πολλοστή φορά, από τα τέλη του 2012. Ούτε και γι' αυτό βρήκε μια λέξη να πει το οικονομικό ρεπορτάζ των «έγκριτων ΜΜΕ». 
Κάποιοι από αυτούς έσπευσαν μάλιστα να πανηγυρίσουν διότι τα δημόσια έσοδα από 44,4% του ΑΕΠ αυξήθηκαν στο 45,8%. Μόνο που ξέχασαν να πουν πως το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 11,3 δισεκατομμύρια ευρώ (182.054 εκατομμύρια έναντι 193.347 εκατομμυρίων). 
Επίσης η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ μας λέει ότι το δημόσιο έλλειμμα ήταν 12,7%. Πρόκειται για το δεύτερο ψηλότερο έλλειμμα από την αρχή της κρίσης. Μόνο το 2009 το δημόσιο έλλειμμα ήταν υψηλότερο (15,7%). Το 2010 ήταν 10,9%, το 2011 ήταν 9,6% και το 2012 ήταν 8,9%.  
«Το έλλειμμα μειώνεται στο 2,1% αν δε ληφθούν υπ' όψιν τα χρήματα που διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών», έσπευσαν να διορθώσουν την ΕΛΣΤΑΤ τα «έγκριτα ΜΜΕ».  Για άλλη μια φορά δεν είπαν ότι οι ευρωπαϊκές μέθοδοι υπολογισμού του ελλείμματος δεν προβλέπουν τέτοιου είδους «εκπτώσεις».
Η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ μας λέει ενδιαφέροντα πράγματα και για το δημόσιο χρέος.Το οποίο αυξήθηκε στο 175,1% του ΑΕΠ. Αυτό μας το είπαν τα «έγκριτα ΜΜΕ». Κι έσπευσαν να το αποδώσουν στη συνεχιζόμενη ύφεση. 
Κανείς όμως δεν παρατήρησε ότι το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο του αντιστοίχου ποσοστού στα τέλη του 2011(170,1%), λίγο πριν το περιβόητο κούρεμα του ιδιωτικού χρέους, που, μεταξύ πολλων άλλων, εξανέμισε τα αποθεματικά όλων των ασφαλιστικών ταμείων και όλων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας.
Και φυσικά, ουδείς διανοήθηκε να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση για την αύξηση του δημοσίου χρέους κατα 15 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα στο 2013 (318.703 εκατομμύρια, ένατι 303.936 εκατομμυρίων του 2012), τη στιγμή που τα έξοδα αυξήθηκαν κατά 3,5 δισεκατομμύρια και τα έσοδα μειώθηκαν κατά 2,5 δισεκατομμύρια. Μήπως διότι η «σκληρή διαπραγμάτευση» του Μνημονίου δεν ήταν και τόσο σκληρή και τα επιτόκια δανεισμού ειναι τέτοια που ούτε οι τόκοι δεν αποπληρώνονται; Αλλά είπαμε, αυτά είναι μεμψιμοιρίες και μιζέριες των λαϊκιστών του τρισκατάρατου ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. 
Και φυσικά, η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ μας λέει για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το οποίο στην πραγματικότητα είναι πρωτογενές έλλειμμα 15.887 εκατομμυρίων ή 8,7% του ΑΕΠ. Και πάλι πρόκειται για το υψηλότερο της τελευταίας τετραετίας (-5,1% το 2010, -2,4% το 2011, -3,9% το 2012).
Εδώ τα «έγκριτα ΜΜΕ» εξεγείρονται.  «Ντροπή, τα ποσά που διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δε λαμβάνονται υπ' όψιν στην αξιολόγηση του προγράμματος εξόδου από την κρίση». Συμφωνούμε απολύτως μαζί τους. Από τη στιγμή που τέθηκε θέμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών λόγω των απωλειών τους από το PSI, η Τρόικα αποδέχθηκε τα εν λόγω ποσά να μη ληφθούν υπ' όψιν στην αξιολόγηση των επιδόσεων της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως τα 19 δισεκατομμύρια και κάτι ψιλά, που δόθηκαν στις τράπεζες το 2013 ο ελληνικός λαός τα πληρώνει, όχι η Τρόικα. Γι' αυτό και, κατ' εφαρμογή των ευρωπαϊκών μεθόδων υπολογισμού του ελλείμματος η ΕΛΣΤΑΤ τα κατέγραψε ως δαπάνες.
«Οι πληρωμένοι γραφιάδες σε μισούν. Ακόμα κι ένας ηλίθιος γελάει με τις κολακείες τους», έγραφε απευθυνόμενος στο γ.γ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας Βάλτερ Ούλμπριχτ στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο Βολφ Μπίρμαν.
Βεβαίως τα «έγκριτα ΜΜΕ», μας υπενθυμίζουν ότι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της οικονομίας έχει πετύχει, ότι τώρα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά μετην ανάπτυξη και θα μοιράσουμε κοινωνικό μέρισμα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να τους θυμίσουμε ότι τη μέρα που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση η Πράβδα και η  Ιζβέστια πανηγύριζχαν για την υπερκάλυψη του πενταετούς πλάνου.

Γιάννης Χρυσοβέργης
 
 

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

ΤΟ ΜΠΑΛΤΑΚΕΙΟΝ ΑΓΟΣ*

 Πολλά ειπώθηκαν, και ορθώς, για τις κρυφές και φανερές σχέσεις του στενού συνεργάτη του Σαμαρά και γενικού γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Παναγιώτη Μπαλτάκου με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Ουδείς όμως ενοχλήθηκε από την προκλητική ομολογία, κατάλυσης του Κράτους Δικαίου, δια στόματος του γενικού γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου.
Σε αυτή την απουσία δημοκρατικών θεσμικών αντανακλαστικών συνίσταται το «Μπαλτάκειον άγος» ή, νεοελληνιστί, «Μπαλτάκοσγκέητ»  .

Αν μετά από όσα είπε στον επίμαχο διάλογό του με τον Ηλία Κασιδιάρη και δεν τα διέψευσε ούτε στιγμή, οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης είχαν εναγάγει τον Παναγιώτη Μπαλτάκο για συκοφαντική δυσφήμιση και η Δικαιοσύνη από την πλευρά της είχε κινηθεί αυτεπάγγελτα εναντίον του, για την προφανή δυσφήμιση του θεσμού που προκύπτει από τα λεγόμενά του όλη η συζήτηση θα όφειλε να εξαντληθεί στις προφανείς πολιτικές ευθύνες του Αντώνη Σαμαρά.
Μια εβδομάδα μετά τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί. Και, με εξαίρεση τον Γ. Παπανδρέου και τον βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Ν. Τσούκαλη, ουδείς διανοήθηκε να εγείρει το μείζον ζήτημα της λειτουργίας των θεσμών.
Ουδείς διανοήθηκε να ζητήσει διερεύνηση των όσων παραδέχεται, με τη θεσμική ιδιότητα του γενικού γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Παναγιώτης Μπαλτάκος.
Αν δεχθούμε, ότι ο Παναγιώτης Μπαλτάκος ψεύδονταν ασύστολα και η Δικαιοσύνη κινήθηκε χωρίς την παραμικρή κυβερνητική παρέμβαση κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, τότε η ηγεσία του Αρείου Πάγου οφείλει εξηγήσεις στην ελληνική κοινωνία για την επί δυο δεκαετίες αδιαφορία των δικαστών έναντι των εγκληματικών ενεργειών μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. 
Και να προβεί, ως ελάχιστο δείγμα ευθύνης έναντι της κοινωνίας και του πολιτεύματος,  στη διερεύνηση των ευθυνών εκείνων των δικαστών που έβαλαν στο αρχείο εκατοντάδες υποθέσεων εγκληματικών ενεργειών μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Γιατί ο Παύλος Φύσσας δεν ήταν το πρώτο της θύμα. Η σχετική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη είναι αποκαλυπτική. 
Σε κάθε περίπτωση τίθεται ζήτημα λειτουργίας της Δικαιοσύνης και η ηγεσία της είναι υπόλογη έναντι του ελληνικού λαού διότι δεν προβαίνει στην κάθαρση του θεσμού.
Αν πάλι δεχθούμε ότι ο Παναγιώτης Μπαλτάκος έλεγε την αλήθεια τότε υπάρχει μείζον ζήτημα κυβερνητικής παρέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης. Και υπόλογος στην περίπτωση αυτή δεν είναι μονάχα ο Σαμαράς και οι υπουργοί του. Είναι και η ηγεσία του Αρείου Πάγου και οι συγκεκριμένοι ανακριτές που δεν όρθωσαν, όπως επιτάσσει το άρθρο 120 του Συντάγματος, το ανάστημά τους σε μια κυβερνητική παρέμβαση στο έργο τους.
 Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι η κυβερνητική παρέμβαση ήταν η αντίδραση στο ότι οι δικαστικοί λειτουργοί επιδείκνυαν ύποπτη επιείκεια έναντι των εγκληματιών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ υπάρχει μείζον πολιτικό ζήτημα. Αν η Δικαιοσύνη σε μια Δημοκρατία δεν λειτουργεί ευθύνη αν δώσει λύση έχει η Βουλή, ο εκπρόσωπος του κυρίαρχου λαού, με τη συναίνεση όλων των πιστών στο πολίτευμα πολιτικών δυνάμεων.
Το πολιτικό πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο αν ισχύει ο ισχυρισμός του Παναγιώτη Μπαλτάκου ότι «δεν υπήρχαν στοιχεία». Διότι, στην περίπτωση αυτή, έχουμε να κάνουμε με πολιτική εκτροπή. Το ότι σήμερα θύμα της πολιτικής εκτροπής είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μικρή σημασία έχει. Αύριο θα είναι ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, η ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ, ο Γιώργος Παπανδρέου ή οποιοσδήποτε άλλος «κόβει ψήφους» από το Σαμαρά.
Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε σε ανθρώπους που έχουν χύσει, στην κυριολεξία, αίμα για τη Δημοκρατία σε αυτή τη χώρα, πως η σιωπή τους τους καθιστά συνένοχους των κυβερνητικών σχεδιασμών.
Το ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι εγκληματική οργάνωση δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Όμως στη Δημοκρατία, ακόμα και για τον χειρότερο εγκληματία, ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Και για τους Χρυσαυγίτες οφείλουν να ισχύουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα που ο νόμος ορίζει για τον κάθε φονιά, τον κάθε παιδεραστή, τον κάθε βιαστή, τον κάθε ληστή. 
Ένα τεκμήριο για το μη σεβασμό του οποίου υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες στην περίπτωση της αθρόας προφυλάκισης βουλευτών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (ως και οι κατηγορίες της πρόκλησης πλημμυρών και ναυαγίων επιστρατεύτηκαν), που ενισχύονται από το γεγονός της συνεχούς διαρροής στοιχείων της δικογραφίας στον τύπο, χωρίς κανείς να ενοχλείται ( ή μήπως πρόκειται για οργανωμένη διαρροή που αποσκοπεί να προστατεύσει από την ανακάλυψη πραγματικών ενοχοποιητικών στοιχείων τους κατηγορούμενους;).
Το γεγονός πως η μοναδική αντίδραση στην αποκάλυψη της εξωφρενικού περιεχομένου της συνομιλίας μεταξύ Μπαλτάκου και Κασιδιάρη ήταν η άσκηση, από μέρους της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου προληπτικής λογοκρισίας κατά της δημοσίευσης οιασδήποτε παρόμοιας συνομιλίας μελλοντικά, προϊδεάζει για το χειρότερο: την οργανωμένη παραθεσμική λειτουργία χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση. Αυτό είναι το Μπαλτάκειον άγος. Και είναι άγνωστο αν η Β' Ελληνική Δημοκρατία κάποια στιγμή θα προβεί στην «κάθαρση» ή αν θα συνεχίσει να αυτοαναιρείται  ώσπου να γίνει ένα αδειανό πουκάμισο.
Γιάννης Χρυσοβέργης

* Όταν απέτυχε η απόπειρα πραξικοπήματος του Κύλωνα το 632 π.Χ. (κατ' άλλους το 628) οι επιζήσαντες οπαδοί του κατέφυγαν ικέτες στο βωμό της Πολιάδος Αθηνάς. Οι άνδρες του άρχοντα Μεγακλή, παρά το ότι οι ικέτες θεωρούνταν προστατευόμενοι των Θεών, τους κατέσφαξαν. Η πράξη τους θεωρήθηκε ντροπή για την πόλη των Αθηνών, που για να ξεπλύνει το Κυλώνειον άγος, εξόρισε τους Αλκμαιωνίδες, την οικογένεια του άρχοντα Μεγακλή, δίνοντας εντολή ακόμα και να εκταφούν οι νεκροί της οικογένειας και να ακολουθήσουν τους ζωντανούς στην εξορία.

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Παρουσίαση βιβλίου

Ο φίλος μου ο Π. Πετρίδης, εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο με αντικείμενο την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Δεν το έχω ακόμα στα χέρια μου, λαμβάνοντας όμως υπόψη τη μεθοδικότητα και τη συνέπεια που δείχνει ο Πέτρος με ότι καταπιάνεται, πιστεύω πως θα είναι μια καλή δουλειά. Αν μη τι άλλο, ας μπούμε στον κόπο να παρευρεθούμε στην παρουσίαση του βιβλίου, που θα γίνει την επόμενη Δευτέρα. Ιδού και η πρόσκληση.

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης

Π. ΠΕΤΡΙΔΗ

Οι εκδόσεις "ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-Άγγελος Σιδεράτος" σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ
ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗΣ

που θα γίνει τη Δευτέρα 7 Απρίλη 2014 στις 7.30 το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου MUSEUM HOTEL, οδός Αβέρωφ και Μπουμπουλίνας 16 (πίσω από το Πολυτεχνείο).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Ευτύχης Μπιτσάκης: Καθηγητής Πανεπιστημίου
Χρήστος Μπίστης: Στέλεχος ΕΚΚΕ
Στέλιος Κοκκίδης: Δημόσιος Υπάλληλος
ο συγγραφέας Πέτρος Πετρίδης
Συντονίζει ο Άγγελος Σιδεράτος: Εκδότης-Σκηνοθέτης

Θα ακολουθήσει συζήτηση

ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΔΕΡΑΤΟΣ