Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Η ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ... (Προς το παρόν, ποτέ δεν ξέρεις βέβαια...)

Το εντελώς φανταστικό σενάριο:
(Γραμμένο από πολλά και παράλληλα χέρια, μέσα στην άψα των ημερών.)
Η αριστερά έχει από καιρό βγει στα κεραμίδια κατά του «φαιοπράσινου ΠΑΣΟΚ», μαζί και τα καλόπαιδα με τις μολότοφ.
Το βράδυ της Τρίτης, κατά τις έντεκα, ώρα που βγαίνουν οι κλέφτες και τα φαντάσματα, ο Σαμαράς «αιφνιδιάζει» την Ντόρα και τους υπόλοιπους λέγοντας «ΟΧΙ» στα μέτρα και κλείνοντας το μάτι στον όχλο του νεοδημοκρατικού λαϊκισμού («κλέφτες! – κλέφτες!» και «κουφάλες – κουφάλες έρχονται κρεμάλες») να κατεβεί την επόμενη μέρα Τετάρτη στη διαδήλωση και παρεούλα με τα καλόπαιδα του ΠΑΜΕ να «κάνουν ένα πρώτο γερό ντου στη βουλή»… Απλά ένα πρώτο γερό ντου…
Χεσμένοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. («Εμείς θα την πληρώσουμε;»)… ατενίζουν ενδεείς από τα παράθυρα της βουλής το πλήθος (αγριεμένο) και οι ψίθυροι μεγαλώνουν: «Σιγά μη περάσω στην ιστορία σαν υποστηρικτής των μέτρων του ΔΝΤ!»…
Λίγα τα παλικάρια στη δύσκολη ώρα…
Κι όλα πάνε καλά, την επομένη ο λαός θα είναι περισσότερος. Ήδη διάφοροι καλούν «σε περικύκλωση του κοινοβουλίου», την ώρα που θα ψηφίζονται τα μέτρα.
Οι τηλεοράσεις θα είναι απευθείας συνδεδεμένες με το πλήθος που αγανακτεί και απειλεί να κάνει του «μέγα ντου» στη βουλή…
Από μέσα κάθιδροι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παίζουν το κεφάλι τους κορώνα – γράμματα…
Καμιά εικοσιπενταριά δηλώνουν «ΟΧΙ» ή «ΠΑΡΩΝ»
Κάποιοι άλλοι λείπουν…
Η κυβέρνηση πέφτει…
Ο «σιωπηλός μέχρι τώρα ηγέτης της σοσιαλιστικής συνείδησης του κινήματος» προβάλλει αρχηγικά.
Η αριστερά τον ενθαρρύνει.
Κάπου εδώ οι σχεδιασμοί συνεχίζονται, αλλά επί ματαίω…
Τρεις νεκροί νέοι άνθρωποι, τρεις εργαζόμενοι «απεργοσπάστες», που η ανευθυνότητα και η εγκληματική βλακεία τους στερεί τη ζωή, διαλύουν σε λίγες πικρές ώρες τα σχέδια και σκίζουν τα σενάρια…
Ο Σαμαράς τρέχει να καλυφθεί πίσω από την «αστική νομιμότητα» που θυμάται ξανά
Η Παπαρήγα κι ο Τσίπρας (αλλά και τα παιδιά με τις μολότοφ, για όποιον παρακολουθεί το indymedia) τα μαζεύουν και φωνάζουν για «προβοκάτορες» και «παρακρατικούς», που θεός ξέρει ποιος τους έβαλε (!) (κλείσιμο ματιού…qui bono???)
Την Πέμπτη η θλίψη και το σοκ των άδικων θανάτων ξαναφέρνει τη λογική πάνω στο τραπέζι…
Δυο – τρεις χιλιάδες ΠΑΜΕτζήδες έξω από τη βουλή… Ψιθυρίζουν τα συνθήματα που την προηγούμενη μέρα δονούσαν βίαια τον αθηναϊκό αέρα…
Πάνε τα «ντου» και οι «κρεμάλες»… γαμώ το…
Το σχέδιο ψηφίζεται και
Ο Γιώργος θυμίζει επιτέλους ηγέτη της χρείας των καιρών
Τρεις τσαλακώνονται (η μαγιά για τα επόμενα, δεν τελειώσαμε εδώ…) κι ο «ηγέτης» λείπει…
Η Ντόρα θριαμβεύει και αναβαπτίζεται – (από το μητσοτακέικο ποτέ δεν έλειψε η παλικαριά, για όλα τα άλλα ας πούμε ό,τι θέλουμε)
Ο Σαμαράς εξευτελίζεται οριστικά.
Η αριστερά τα είπαμε, άλλη μια φορά αποτύχαμε σύντροφοι…
Τα παιδιά με τη μολότοφ λίγα κατάλαβαν…
Κι εμείς ελπίζουμε, γιατί δεν είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, είναι ότι είναι γλυκιά…
γαμώτο…

Κώστας Λαγωνικάκος.

1 σχόλιο:

Άτακτος Λόγος είπε...

Κώστα ωραία τα σενάρια, αλλά υπάρχει και μια πραγματικότητα. Η οποία έχει τρεις πτυχές.
1. Την προφανέστατη κοινωνική αδικία των μέτρων. Που την καθιστά προφανέστερη η απουσία φοροεισπρακτικής πολιτικής, εδώ και οκτώ μήνες, από την κυβέρνηση.
2. Η απουσία πολιτικών στόχων από πλευράς της Αριστεράς. Αποτέλεσμα της απουσίας κοινωνικής παρέμβασης από μέρους της εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Με συνέπεια την ανυπαρξία κοινωνικών διεκδικήσεων προσαρμοσμένων στην περίσταση. Από κει και πέρα η εκτροπή προς λογικές 17Ν - αυτό αφορά κυρίως το ΚΚΕ, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεχθούμε ότι ο Τσίπρας είναι εκφραστής του, σε αυτή την κατάσταση υπήρξε σαφώς πιο πολιτική - είναι φυσικό επακόλουθο.
3. Η επικίνδυνη ενίσχυση του αντικοινοβουλευτικού λαϊκισμού. Προχθές ήταν πολλές χιλιάδες αυτοί που ζητούσαν "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή" και, πίστεψέ με, πολλοί από αυτούς ήταν ΠΑΣΟΚ. Η ευθύνη γι αυτό το φαινόμενο βαρύνει το σύνολο του πολιτικού κόσμου, σε διαφορετικό βαθμό το κάθε κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν βαρύτατες ευθύνες γιατί, ως κυβερνήσεις, δε θέλησαν να διασφαλίσουν την ελάχιστη απαιτούμενη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης. Και η Αριστερά διότι ανήγαγε, εδώ και είκοσι πέντε χρόνια την υποκριτική ηθικολογία σε πολιτικό λόγο.
Κανένα από τα, υπαρκτά ή μη, σχέδια που αναφέρεις δε θα είχε την ελάχιστη ελπίδα επιτυχίας αν δε συνέτρεχε η ωμή πραγματικότητα που περιγράφω. Αυτή πρέπει να αντιμετωπίσουμε. απέναντι σε αυτή πρέπει να πάρουμε θέση. Τα "σχέδια" υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Γιάννης Χρυσοβέργης