Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΤΕΙ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ

 Η σημερινή σύλληψη πλήθους στελεχών της καταλανικής κυβέρνησης καθιστά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας, που προγραμματίζεται για την 1η Οκτωβρίου, αβέβαιη αν όχι αδύνατη.
Και βυθίζει την Ισπανία σε μια πολιτική κρίση μακράς διαρκείας, με απρόβλεπτες εξελίξεις, που δε θα αφήσουν ανεπηρέαστη την υπόλοιπη Ευρώπη. 

Η μαζική σύλληψη στελεχών της καταλανικής κυβέρνησης και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του υπουργείου Οικονομικών της τοπικής κυβέρνησης στη Μαδρίτη συνιστούν μια εκ των πραγμάτων κατάργηση του καθεστώτος της Αυτονομίας, άρα εκ των πραγμάτων ακύρωση σειράς θεμελιωδών διατάξεων του ισπανικού Συντάγματος, στον ίδιο βαθμό που, κατά την El País, το συνιστά η τυχόν διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
Και δεν πρόκειται για συζήτηση σε επίπεδο συνταγματολόγων - και τα δυο στρατόπεδα θα έχουν πλήθος επιχειρημάτων που τεκμηριώνουν την άποψή τους- αλλά για πολιτική κρίση πρώτου βαθμού.
Με τη σημερινή επίδειξη πυγμής ο Ραχόι πιθανόν εξασφάλισε την πολιτική του κυριαρχία στην Ισπανία για αρκετά χρόνια.
Καθιστώντας κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης την ενότητα της Ισπανίας τόσο το Σοσιαλιστικό Κόμμα όσο και οι νεοφιλελεύθεροι CIUDADANOS (Πολίτες), δυο κόμματα που συμμερίζονται τις απόψεις του Λαϊκού Κόμματος σε αυτό το ζήτημα, βρίσκονται αυτόματα σε μειονεκτική θέση.
Σε μειονεκτική θέση όμως βρίσκονται και τα κόμματα της Αριστεράς (PODEMOS και ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) τα οποία αφ' ενός τάσσονται υπέρ της διατήρησης της ενότητας της Ισπανίας, αφ' ετέρου θεωρούν ότι η Καταλωνία έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον της, μιας και εφεξής θα κατηγορούνται σε καθημερινή βάση για εθνική μειοδοσία.
Επιπροσθέτως η σύγκρουση Ισπανών - Καταλανών θα εξοβελίσει από την πολιτική αντιπαράθεση τις καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Λαϊκού Κόμματος και θα μειώσει τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Αντιστοίχως στο αποσχιστικό στρατόπεδο της Καταλωνίας η σημερινή επιχείρηση της Guardia Civil (αστυνομικό σώμα αντίστοιχο της Χωροφυλακής στην Ελλάδα μέχρι το 1985) περιθωριοποιεί τις μετριοπαθείς φωνές και ενισχύει τις πιο ριζοσπαστικές τάσεις.
Πολύ περισσότερο που είναι δύσκολο η καταστολή να περιοριστεί στην αποτροπή του δημοψηφίσματος για την Ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Από τη στιγμή που το Ανώτατο Δικαστήριο της Καταλωνίας θεώρησε τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος πράξη αντίθετη προς το Σύνταγμα, η απόσταση είναι πολύ μικρή από το να θεωρηθεί η ίδια η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας αντισυνταγματική, και να τεθούν εκτός νόμου όλα τα καταλανικά κόμματα.
Όμως, ακόμα κι αν αυτό το βήμα δεν γίνει, με δεδομένο ότι το ισπανικό θεσμικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην απόσχιση, τα καταλανικά κόμματα και συλλογικότητες θα κληθούν να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική στρατηγική τους.
Μέχρι πιο σημείο θα φτάσει η μη βίαιη αντίσταση; Θα λάβει μορφή πολιτικής ανυπακοής; Κι αν συμβεί αυτόα φτάσει έως το σημείο του μποϊκοταρίσματος όλων των θεσμών του Κράτους και της άρνησης πληρωμής των φόρων; Θα δημιουργηθεί ένα δίκτυο παράλληλων θεσμών; Και ποια θα είναι η απάντηση των Καταλανών εθνικιστών στην εύλογα βίαιη αντίδραση του ισπανικού Κράτους; Και, το σημαντικότερο, τι θα συμβεί αν μια όχι ευκαταφρόνητη μερίδα των Καταλανών εθνικιστών επιλέξει το δρόμο της ένοπλης αντιπαράθεσης;
Αν όμως λάβουμε υπ' όψιν πόσα χρόνια χρειάστηκε το ισπανικό Κράτος για να αντιμετωπίσει την ΕΤΑ - που οι Βάσκοι είναι ένα εκατομμύριο όλοι κι όλοι- αντιλαμβάνεται κανείς τι μπορεί να συμβεί αν κάποιοι Καταλανοί εθνικιστές επιλέξουν το δρόμο του αντάρτικου πόλης.
Γιατί οι Καταλανοί αντιστοιχούν στο ένα έκτο του πληθυσμού της Ισπανίας. Κι αν για να νικήσει το ισπανικό Κράτος την ΕΤΑ χρειάστηκε να προσφύγει σε μεθόδους του φρανκικού παρελθόντος (βασανιστήρια, ακόμα και εξωδικαστικές εκτελέσεις) και τη συστηματική βοήθεια των γαλλικών αρχών από το 1986 και μετά, πόση κλιμάκωση της βίας θα χρειαστεί για την αντιμετώπιση μιας πολύ μεγαλύτερης δεξαμενής υποστηρικτών των ενδεχόμενων ένοπλων καταλανικών οργανώσεων;  Θα μπορέσει να επιβιώσει το Κράτος Δικαίου μιας τέτοιας αντιπαράθεσης;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μαριάνο Ραχόι έχει επενδύσει στην κλιμάκωση της έντασης για την εδραίωση της πολιτικής του κυριαρχίας. Όμως βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του σχεδιασμού του είναι ο καταλανικός πληθυσμός να υποκύψει στην κεντρική εξουσία και να αποδεχτεί ή να ανεχτεί την παρέμβασή της, πράγμα που κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει.
Αν όμως δε συμβεί αυτό τότε θα ξεκινήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση την οποία κανείς πλέον δε θα μπορεί να σταματήσει. Κι οι επιπτώσεις της θα επηρεάσουν και την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς τόσο στη Μεγάλη Βρετανία, όσο και στο Βέλγιο οι αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας και της Φλάνδρας αντίστοιχα είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Για να μην προσθέσουμε και το, προς το παρόν αδύναμο, ενδεχόμενο της ανάπτυξης ενός αποσχιστικού κινήματος στη Βόρεια Ιταλία με κορμό τη Λέγκα του Βορρά. Εκείνο που με βεβαιότητα μπορεί να πει κανείς είναι πως μια εκτός ελέγχου κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Καταλανών εθνικιστών και ισπανικού Κράτους θα επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις στις τρεις αυτές χώρες.

Γιάννης Χρυσοβέργης



Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ: ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΔΟΛΟ



Το ναυάγιο του σκυλοπνίχτη ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ είναι ένα οικολογικό έγκλημα από πρόθεση και με ενδεχόμενο δόλο, το οποίο από σύμπτωση δεν είχε και ανθρώπινα θύματα.
Οι συνέπειές του στο Σαρωνικό, ό,τι κι αν συμβεί από εδώ κι εμπρός, θα είναι μακράς διαρκείας.
 Όμως τα ΜΜΕ προβάλλουν τις κοκορομαχίες μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης για το θέμα κι αποσιωπούν τα αμείλικτα ερωτήματα που γεννά  το «περίεργο» αυτό ναυάγιο.


Το μόνο τυχαίο στο ναυάγιο του ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ είναι ο χρόνος στον οποίο συνέβη, αν φυσικά δεχτούμε ότι δεν υπάρχει δόλος, πράγμα που μένει να αποδειχτεί.
Το ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ βυθίστηκε ενώ ήταν αγκυροβολημένο, με τις δεξαμενές του γεμάτες πετρέλαιο κι ενώ επικρατούσε μπουνάτσα.
Τα τα δυο από τα 11 μέλη του πληρώματος που ήταν στο πλοίο δήλωσαν στις αρχές πως πήρε κλίση και βυθίστηκε όταν έγινε εισροή υδάτων στο μηχανοστάσιο.
Όμως δεν έσπασαν οι κάβοι για να παρασυρθεί σε κάποια ξέρα, και το πλήρωμα δεν εξέπεμψε καν S.O.S.
Μπορεί η ποσότητα του πετρελαίου που έχει διαρρεύσει να είναι περιορισμένη και να μην υπάρχει καμιά απολύτως σύγκριση με τα μεγάλα ναυάγια δεξαμενοπλοίων  (Exxon Valdez το 1989 στην Αλάσκα, Erika το 1999 στη Βρετάνη της Γαλλίας), που προκάλεσαν ριζικές αλλαγές  στους κανονισμούς που διέπουν τη ναυπήγηση τέτοιου τύπου πλοίων.
Δεν παύει όμως να έχει βαρύτατες επιπτώσεις στο οικοσύστημα του Σαρωνικού, ενός κλειστού κόλπου που επί δεκαετίες ήταν νεκρή θάλασσα και στον οποίο τα τελευταία χρόνια, μετά από μια εικοσαετία λειτουργίας του σταθμού διαχείρισης λυμάτων της Ψυττάλειας, είχε αρχίσει να αποκτά και πάλι ζωή.
Ακόμα κι αν δεν διαρρεύσει άλλο πετρέλαιο στη θάλασσα, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, ακόμα κι αν οι περισσότεροι από 2.000 τόνοι πετρελαίου που βρίσκονται στο κύτος του ναυαγίου απαντληθούν, πράγμα εξαιρετικά αβέβαιο,  οι περιφερόμενες πετρελαιοκηλίδες θα αφήσουν το αποτύπωμά τους για αρκετά χρόνια στο Σαρωνικό.
Μπορεί οι παραλίες να καθαριστούν, όμως χιλιάδες ψαριών και πουλιών θα χάσουν τη ζωή τους, ενώ για τη διάλυση των πετρελαιοκηλίδων χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα χημικά, τα οποία δημιουργούν στο βυθό ένα ίζημα, που με τη σειρά του καταστρέφει τη χλωρίδα.
Κι ενώ το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ισχυρίζεται ότι το ΑΓ. ΖΩΝΗ ΙΙ είχε όλα τα απαραίτητα έγγραφα, ο ιδιοκτήτης του, Θεόδωρος Κουντούρης, θρασύτατα ισχυρίζεται από την πλευρά του ότι δε φταίει το πλοίο του για τη ρύπανση (Για του λόγου το αληθές ακούστε το ηχογραφημένο απόσπασμα στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.newsit.gr/ellada/petrelaiokilida-sokaristikes-eikones-stin-glyfada-ti-leei-o-ploioktitis/2217232/ ).
Όμως τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και τα ΜΜΕ σφυρίζουν αδιάφορα:
-Αν αληθεύει ότι το πλοίο βυθίστηκε επειδή έγινε εισροή υδάτων στο μηχανοστάσιο, ενώ ήταν αγκυροβολημένο κι επικρατούσε μπουνάτσα πώς μπήκαν τα νερά; 
-Αν όπως ισχυρίζονται το υπουργείο και ο πλοιοκτήτης το πλοίο «διέθετε όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά» και δεδομένου ότι το πλοίο ήταν τα τελευταία οκτώ χρόνια παροπλισμένο, ποιος Νηογνώμονας εξέδωσε το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας του;
-Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1972, ήταν μονού κύτους και έφερε ελληνική σημαία, όπως διαβεβαιώνει το Γραφείο Τύπου του Λιμενικού Σώματος, άρα ίσχυε γι' αυτό ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 417/2002, βάσει του οποίου (άρθρο 4, παρ.1) έπρεπε να έχει αποσυρθεί από το 2003 (για του λόγου το αληθές βλ. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32002R0417&from=EL). Γιατί λοιπόν δεν είχε πάρει την άγουσα για τα διαλυτήρια;
-Το εν λόγω πλοίο για τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας φέρονταν παροπλισμένο ή βυθισμένο (http://www.marinetraffic.com/gr/ais/details/ships/shipid:213750/mmsi:240783000/imo:7126152/vessel:AGIA_ZONI_II ). Με ποιο «θαυματουργό τρόπο» αναστήθηκε;
-Το πλοίο είχε αποπλεύσει λίγες ώρες πριν από τα διυλιστήρια, έχοντας φορτώσει πετρέλαιο, με εντεκαμελές πλήρωμα. Τη στιγμή του ναυαγίου ΜΟΝΟ 2 μέλη του πληρώματος ήταν σε αυτό. Ποιος αξιωματικός του Λιμεναρχείου Ελευσίνας υπέγραψε την άδεια απόπλου; 
-Ο εν λόγω αξιωματικός έλεγξε τα έγγραφα του πλοίου; Έχει διαταχθεί έρευνα για τη διερεύνηση τυχόν ευθυνών του;
-Ποιος θα καταβάλει το οικονομικό κόστος της διάλυσης των πετρελαιοκηλίδων, του καθαρισμού των παραλιών από το μαζούτ, της απάντλησης του πετρελαίου από το κύτος του βυθισμένου πλοίου;

Γιάννης Χρυσοβέργης