Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016: ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 τριχοτόμησε την ελληνική κοινωνία σε τρία στρατόπεδα που δεν μπορούν και δεν θέλουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
Πέρα από τους «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ», πέρα από τους κυβερνώντες, υπάρχουν και αυτοί που είναι εξοργισμένοι κι αισθάνονται εξαπατημένοι.
Είναι πολλοί, γίνονται κάθε μέρα περισσότεροι και στερούνται αξιόπιστης πολιτικής εκπροσώπησης.

Πριν από ένα χρόνο, περίπου τέτοια ώρα, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ένιωθε ότι είχε ανακτήσει αυτό που της είχαν υφαρπάξει πέντε χρόνια πριν, με το πρώτο «σχέδιο διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, όπως είχε αποκληθεί η οργανωμένη καταλήστευση του λαού για τη διάσωση μιας διεφθαρμένης και κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ της.
Δυο εικοσιτετράωρα μετά, στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους ηγέτες των ηττημένων - αυτών που επί έξι μήνες είχαν ως μοναδικό πολιτικό λόγο τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς προς όποιον δεν σκέφτονταν όπως αυτοί - ένα κείμενο πολιτικής συμφωνίας λίγων παραγράφων υφάρπαζε για άλλη μια φορά από την πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας την αξιοπρέπειά τους και δρομολογούσε τη συνθηκολόγηση χωρίς όρους του πρωινού της 13ης Ιουλίου 2015.
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί από πολλούς - ανάμεσά τους και η αφεντομουτσουνάρα μου ( βλ. ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ και ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ) - για όσα οδήγησαν σε αυτό που τείνει να μείνει στην Ιστορία ως «κωλοτούμπα».
Δε θα μιλήσω γι' αυτά, όπως και δεν θα μιλήσω για τις«φοβερές αποκαλύψεις» σχετικά με τα «καταχθόνια σχέδια του Βαρουφάκη» ο οποίος - άκουσον, άκουσον και φρίξον - «ήθελε να μας κάνει Βενεζουέλα» (πριν είκοσι χρόνια θα έλεγαν ότι ήθελε να μας κάνει Σοβιετία). Καθ' όσον, από κοράκων στόματα «κρα» θ' ακούσεις.
Θα μιλήσω για τα συναισθήματα  αυτών που πιότερο από την ήττα τους πείραξε η λιποψυχία της κυβέρνησης.
Δεν ξέρω αν όπως γράφτηκε ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να κάνει δημοψήφισμα πεπεισμένος - από τις αναλύσεις των δημοσκόπων που προέβλεπαν το «θρίαμβο του ΝΑΙ» υποθέτω - ότι θα το χάσει και έτσι θα δικαιολογήσει τη συνθηκολόγηση. Το βέβαιο είναι πως το μήνυμα του λαού ήταν σύντομο και περιεκτικό: «Ή ταν ή επί τας».
Κι όταν μια κυβέρνηση δέχεται ένα τέτοιο μήνυμα δεν έχει πολλές επιλογές: πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην ηρωική πτώση ή στην «κωλοτούμπα», που πιθανώς να της επιτρέψει για κάποιον καιρό την παραμονή στην εξουσία.
Η «κωλοτούμπα» αυτή με είχε ενοχλήσει πολύ λιγότερο όλους τους προηγούμενους μήνες. Της έδινα δεκάδες δικαιολογίες κι ας μην ήμουν χαρούμενος γι' αυτήν. Όμως οι σημερινές δηλώσεις για την επέτειο  του δικού μας ΟΧΙ από το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, με την περίσσεια τους αμετροέπεια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Σήμερα είχα την ευκαιρία, κάνοντας ρεπορτάζ γι' αυτό τον ένα χρόνο, να διαπιστώσω, για άλλη μια φορά, ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται κάπως έτσι, ούτε καν μια περιθωριακή μειοψηφία. «Με την κωλοτούμπα της η κυβέρνηση ευνούχισε το λαό», μου είπε  επιγραμματικά κάποιος από τους οργισμένους από την κωλοτούμπα. 
Πιθανότατα είμαστε μειοψηφία ακόμα και θα είμαστε για καιρό, όμως είμαστε πολλοί και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να βρούμε τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ πολιτική έκφραση. Και τούτο γιατί οι υπάρχουσες πολιτικές επιλογές είναι θλιβερές: ανάμεσα στους ριψάσπιδες του ΚΚΕ, που με γελοία επιχειρήματα επέλεξαν την αποχή αντί του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, στους εγκληματίες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ,  και μια πανσπερμία θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατούν να συγκροτήσουν δικό τους πολιτικό λόγο.
Αδυνατώ να κατανοήσω τις σε βαθμό υστερίας επιθέσεις της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής για την εξάμηνη περίοδο που τα στελέχη πρώτης γραμμής της ήταν υπουργοί στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Αδυνατώ να κατανοήσω τη στείρα «αντιμνημονιολογία» της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και την ξύλινη παλαιοκομμουνιστική γλώσσα της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Απέναντι σε μια κάθε μέρα εντεινόμενη επίθεση στις ζωές μας και στη Δημοκρατία - η έπαρση με την οποία ο θλιβερός Σταύρος Θεοδωράκης επιχαίρει στο λογαριασμό του στο Facebook για την προσωπική του συμβολή στην ακύρωση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος είναι ενδεικτική, όπως ενδεικτικές είναι οι απόψεις των καθοδηγητών του κ. Ρέγκλινγκ και Σόιμπλε - είναι απαραίτητος ο σχηματισμός ενός ευρέως ιδεολογικού μετώπου για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΕ.
Απέναντι στους «εκπροσώπους των θεσμών» και στους εκτελεστές των εντολών τους οφείλουμε να εκπονήσουμε ένα μακράς πνοής πολιτικό σχέδιο που θα καταστήσει την Ευρωπαϊκή κατοχή της χώρας ασύμφορη. Να καθιστούμε το κάθε του σχέδιο ανεφάρμοστο.
Και το σημαντικότερο, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ πως για την απελευθέρωση από την ΕΕ είναι απαραίτητο να χύσουμε ΙΔΡΩΤΑ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ.
Μόνο τότε θα συγκροτηθεί σε αξιόπιστο πολιτικό πόλο όλη αυτή η πολύμορφη, αβέβαιη και στερούμενη πολιτικής πρότασης νέα αντιπολίτευση.
Μόνο τότε θα μπορέσει να προσεγγίσει αυτούς που αγωνιούν αν αύριο θα έχουν ένα πιάτο φαΐ, αν θα μπορέσουν τα παιδιά τους να τελειώσουν το σχολείο (για σπουδές ούτε λόγος είναι πολύ ακριβό το άθλημα), αν θα υπάρχει γιατρός να τους κοιτάξει όταν θα αρρωστήσουν.
Μόνο τότε θα υπάρξει και πάλι ελπίδα.
Ξέρω, ξέρω, ζητάω πολλά κι είμαι αθεράπευτα συναισθηματικός. Όμως η πολιτική είναι πρωτίστως συναίσθημα. Ο υπολογισμός  των ρίσκων είναι ίδιο της εξουσίας. Είναι καιρός στις «πολιτικές των τεχνικών της εξουσίας» να αντιτάξουμε την πολιτική του συναισθήματος. Και να ξέρουμε ότι απέναντί τους, το μόνο ισχυρό μας όπλο είναι η αλαζονεία τους. Αυτή είναι η αχίλλειος φτέρνα τους.

Γιάννης Χρυσοβέργης