Και ενώ όλοι ασχολούνται με την παραίτηση της Υφυπουργού Τουρισμού Κα Γκερέκου - η οποία ομολογουμένος προσέφερε εύχυμη ηδονή σ' όλους τους Ελληνες - ο τουρισμός, ο κινητήριος μοχλός για την ανάπτυξη της χώρας, βουλιάζει.
Ολα δείχνουν οτι, η βαριά βιομηχανία του τουρισμού, ο βασικότερος ίσως πυλώνας ανάπτυξης και στήριξης της ήδη χρεοκοποιμένης Ελληνικής οικονομίας, διανύει διαχρονικά την μεγαλύτερη κρίση κατρακυλώντας στη τελευταία θέση προτίμησης των Ευρωπαίων - και όχι μόνο - τουριστών.
Οι απώλειες, τεράστιες.Υπολογίζεται, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΤΕΠ οτι οι προοπτικές για φέτος το καλοκαίρι δεν είναι απλά δυσοίωνες, αλλά καταστροφικές, καταγράφοντας απώλειες που ξεπερνούν το 25% σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Τα λάθη, πολλά.
Τα βασικότερα, ο ερασιτεχνισμός και η προχειρότητα απο πλευράς του Υπουργείου, που το μόνο που ήξερε να κάνει τόσα χρόνια σωστά, ήταν η προσωπική προβολή του εκάστοτε πολιτικάντη Υπουργού.
Οι ευθύνες, διττές.
Η μόνιμη στρεψοδικία των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν αφήνουν περιθώρια προστασίας των επιχειρήσεων που ασχολούνται με το Τουριστικό προιόν , το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ, απασχολεί το 1/5 του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Ελπίδα ανάκαμψης , εαν δεν υπάρχει συντονισμένη δράση, στοχευμένη στρατηγική και αναπτυξιακός σχεδιασμός, ΄΄ΚΑΜΙΑ΄΄.
Πολύ φοβάμαι οτι, οι κλυδωνισμοί της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα, θα κονιοποιήσουν και τον Τουρισμό, τον οποίο δυστυχώς περιμένουν δύσκολες μέρες...
Χαράλαμπος Κουκάκης
1 σχόλιο:
Χαράλαμπε εμένα δεν με εκπλήσσει η κατρακύλα του ελληνικού τουρισμού. Με εκπλήσσει η αντοχή του.
Θυμάμαι το 1983, όταν δούλευα το καλοκαίρι στο ταμείο της ταβέρνας των θείων μου απέναντι από την Ακρόπολη, που έρχονταν οι τουρίστες να φάνε και, όταν έφευγαν ευχαριστημένοι, μας έκαναν φρικτά παράπονα για την κακή εξυπηρέτηση των τουριστικών επιχειρηματιών στις Κυκλάδες, που τους παρείχαν καταλύμματα σε βρώμικα, ελεϊνά και τρισάθλια παραπήγματα που θρασύτατα αποκαλούσαν Rooms to let, σε πανάκριβες τιμές, τους έκλεβαν ξετσίπωτα στα εστιατόρια μπροστά στα μάτια τους και τους σερβίριζαν άθλιας ποιότητας φαγητό. Και ρωτούσαν με απορία, πώς είναι δυνατό να μην ελέγχονται οι «επιχειρηματίες».
Θυμάμαι ακόμα που το 2004, είχαν όλοι οι τουριστικοί επιχειρηματίες - ή μάλλον σχεδόν όλοι γιατί μέσα στη γενική κρίση αρπακολισμού υπάρχουν και κάποιοι, λίγοι δυστυχώς, σοβαροί επιχειρηματίες - ανεβάσει τις τιμές τους κατά 50%.
Θυμάμαι τέλος, πέρσι, και ενώ οι δυο σημαντικότεροι ανταγωνιστές του ελληνικού τουρισμού, η Ισπανία και η Τουρκία, είχαν μειώσει τις τιμές τους 35% - 50%, οι Έλληνες ξενοδόχοι είχαν αυξήσει τις τιμές τους γιατί λέει - την άκουσα αυτή την κουβέντα από εκπρόσωπο του επιμελητηρίου τους - «είχαν μειωθεί οι αφίξεις».
Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσει τις ευθύνες των δυο κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα στα τελευταία 35 χρόνια γι αυτή την αθλιότητα.
Είμαι όμως βέβαιος ότι αν ένας από όσους ανθρώπους πέρασαν από θέσεις υπουργού με εποπτεία του Τουρισμού - το Υπουργείο Τουρισμού ήταν εφεύρημα του Κωστάκη Καραμανλή - είχε επιδιώξει να βάλει τάξη στην ασυδοσία των «τουριστικών επιχειρηματιών» θα είχε φύγει νύχτα από το υπουργείο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Ποιός Τουρισμός; Και ποιοι τουριστικοί επιχειρηματίες;
Όσο για τις οικονομικές συνέπειες της καταβαράθρωσης του κατ' ευφημισμόν τουρισμού, ας πρόσεχε σύσσωμη η ελληνική κοινωνία. Γιατί τις αθλιότητες ουδείς είχε καταγγείλει τόσα χρόνια.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου