Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Στη μνήμη του Λουκά Θεοδωρακόπουλου


Οκτώβριος 1981, λίγο πριν από τις εκλογές της "Αλλαγής". Το νεοσύστατο «Ράδιο του Δρόμου», ακολουθούσε τους δικούς του ρυθμούς μέσα στην παραζάλη της προεκλογικής περιόδου και, προετοιμάζοντας  την παρθενική του εκπομπή, επιχείρησε να έρθει σε επαφή με το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ). Θέλαμε έτσι να δώσουμε το μικρόφωνο σε ένα καταπιεσμένο κοινωνικό υποκείμενο που, εκείνα τα χρόνια, δεν «χώραγε» στον πολιτικό λόγο των κομμάτων εξουσίας και, εν μέρει μόνο, εύρισκε ανταπόκριση στον προβληματισμό μιας μικρής μερίδας της αριστεράς.
Την επαφή με τον Λουκά Θεοδωρακόπουλο, από τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΟΕ, την ανέλαβα εγώ, παρότι δεν τον ήξερα καθόλου τον άνθρωπο. Ένα μεσημέρι πήγα ακάλεστος στο σπίτι του στο Παγκράτι (δε θυμάμαι ποιός μου έδωσε τη διεύθυνση), του χτύπησα το κουδούνι και μπήκα μέσα στο διαμέρισμα του «σούμπιτος», καθότι δεν το θεωρούσα ασφαλές να μιλάω για πειρατικούς σταθμούς έξω από την πόρτα. Ο ίδιος υπήρξε δεκτικός απέναντί μου, με άκουσε και συμφώνησε να κάνουμε μια συζήτηση ηχογραφημένη στα γραφεία του περιοδικού «Αμφί».
Το «Αμφί» βρισκόταν σε ένα υπόγειο κάπου στα Εξάρχεια. Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το άλλο ιστορικό στέλεχος του ΑΚΟΕ, τον Αντρέα το Βελισαρόπουλο (μακαρίτης κι’αυτός), που μου έκανε επίσης πολύ καλή εντύπωση με το ρέοντα λόγο του και το πνεύμα συνεργασίας που τον διέκρινε. Όταν τέλειωσε η συνέντευξη, βγήκα περιχαρής στο δρόμο και τότε έπεσα πάνω σε τρεις μαντράχαλους που, βλέποντάς με να βγαίνω από τα γραφεία των ομοφυλόφιλων, μου ξεστόμισαν ένα προσβλητικό σχόλιο. Αυτά για να θυμούνται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικροί το πώς αντιμετώπιζε (και ενδεχομένως αντιμετωπίζει ακόμα) την ομοφυλοφιλία η νεοελληνική κοινωνία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, δε διατήρησα καμια επικοινωνία με αυτόν το χώρο. Ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Το Ράδιο του Δρόμου δε φτούρησε ούτε ένα εξάμηνο. Το «Αμφί» σταμάτησε να εκδίδεται γύρω στα μέσα της δεκαετίας του’80, αν δεν κάνω λάθος. Κάπου τότε πέθανε ο Βελισαρόπουλος, στη δράση του οποίου είχε αναφερθεί, με συντομία, η τότε κρατική τηλεόραση. Αυτό το είδα ως μια θετική ένδειξη για μεταστροφή μέσων ενημέρωσης και κοινής γνώμης απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Και όντως, οι ομοφυλόφιλοι σήμερα είναι περισσότερο αποδεκτοί κοινωνικά απ’όσο τριάντα ή σαράντα χρόνια πριν. Ωστόσο κάποιες νοοοτροπίες δεν αλλάζουν. Το 2006, σε μια φοιτητική συνέλευση, ο εκπρόσωπος μιας αυτοαποκαλούμενης ριζοσπαστικής αριστερής παράταξης απέρριψε, μετά βδελυγμίας, ψήφισμα συμπαράστασης σε μια εκδήλωση ομοφυλόφιλων, δηλώνοντας ότι δεν έχει καμια δουλειά με τους «πισωγλέντηδες». Βλέπετε κάποια χούγια παραμένουν στην πολιτική κουλτούρα μερίδας της αριστεράς, που κατά τα άλλα θέλει να παρουσιάζεται ως επαναστατική, αντικαπιταλιστική και οτιδήποτε άλλο.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή το θάνατο του Λουκά Θεοδωρακόπουλου, την περασμένη Πέμπτη, σε προχωρημένη ηλικία. Έστω και αν δεν είχα αναπτύξει ποτέ μαζί του μια ιδιαίτερη γνωριμία, η είδηση με έκανε να θυμηθώ ιστορίες και εμπειρίες που αποτελούν κομμάτι του εαυτού μου...

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης 

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Η άκριτη υιοθέτηση των καταγγελιών του Κώστα Βαξεβάνη είναι παρακινδυνευμένη.
Άλλο τόσο όμως είναι επικίνδυνα αφελής, αν όχι ύποπτη, η αγνόησή τους.
Διότι δείγματα παρακρατικής δραστηριότητας υπάρχουν από το 2005 και καθημερινά πληθαίνουν. 
Κι αυτό, ανεξαρτήτως του αν κάποιος πολυπράγμων και εκλεκτός της πολιτικής εξουσίας τραπεζίτης έδωσε εντολή για τη δολοφονία ή - έστω - τον εκφοβισμό του δημοσιογράφου ή αν ο τελευταίος υπερτίμησε κάποια πράγματα.   

Οι καταγγελίες του Κώστα Βαξεβάνη στο σημερινό τεύχος του περιοδικού HOT DOC μοιάζουν απίστευτες. Κι αυτό διότι παραπέμπουν σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που όλοι πιστεύαμε πως είναι, επιτέλους η χώρα μας: μια ώριμη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Γι αυτό ακριβώς το λόγο οι καταγγελίες του πρέπει να εξεταστούν με πολλή προσοχή. Διότι ακόμα και ισχυροί χαρακτήρες, όταν βρεθούν κάτω από ισχυρή πίεση - κι ο Κώστας Βαξεβάνης είναι συνεχώς υπό ισχυρή πίεση καθώς στην πληθώρα των αποκαλύψεων που έχει προβεί έχει εισπράξει μια ποινική δίωξη όλη κι όλη (και σε αυτή θα επανέλθουμε), πράγμα που σημαίνει ότι οι καταγγελίες του ποτέ δεν είναι ατεκμηρίωτες - μπορεί να υπερτιμήσει κάποιες ενδείξεις, ακόμα και να παρανοήσει.
Ουδείς, σε κάθε περίπτωση, νομιμοποιείται να αγνοήσει σειρά γεγονότων αρχής γενομένης από την ταυτότητα του ατόμου, το οποίο ο Κώστας Βαξεβάνης κατονομάζει ως επί κεφαλής της ομάδας που είχε αναλάβει την εκτέλεση του συμβολαίου του. Ο πράκτορας της ΕΥΠ Κ.Α. αναφέρεται ως μέλος της ομάδας που η CIA είχε εκπαιδεύσει, τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, στη χρήση του υπερσύγχρονου εξοπλισμού τηλεφωνικών υποκλοπών. Ο εξοπλισμός αυτός παρέμεινε στην ΕΥΠ μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2006 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Βουλγαράκης συγκαλεί συνέντευξη τύπου στην οποία αποκαλύπτει σκάνδαλο υποκλοπών που είχε γίνει γνωστό ένα χρόνο πριν, στις αρχές Μαρτίου του 2005, στη διάρκεια ενός ελέγχου ρουτίνας του δικτύου της VODAFONE. Μεταξύ των θυμάτων ήταν, κατά τον υπουργό, πολιτικοί επιχειρηματίες, μηδέ του τότε Πρωθυπουργού εξαιρουμένου. Ο Γιώργος Βουλγαράκης σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου κατηγόρησε εμμέσως, πλην σαφώς, την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα ως συντονίστρια των παρακολουθήσεων.
Δεν ήταν λίγοι ωστόσο αυτοί που τότε παρατήρησαν ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες δεν είχαν ανάγκη αυτού του ευάλωτου, όπως αποδείχθηκε, μηχανισμού, μιας και είναι σε θέση να παρακολουθήσουν όποιο τηλέφωνο επιθυμούν μέσω δορυφόρων. Αντιθέτως, ο μηχανισμός αυτός παρέπεμπε στη χρήση του εξοπλισμού που είχε χρησιμοποιηθεί τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων και στην ομάδα υπαλλήλων της ΕΥΠ που είχαν εκπαιδευτεί στη χρήση του.
Για την ιστορία, η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης κατέληξε σε αδιέξοδο, όπως και η διερεύνηση της «αυτοκτονίας» του υπεύθυνου για την ανάπτυξη του δικτύου της  VODAFONE, Κώστα Τσαλικίδη.
Τις τελευταίες ημέρες του 2009 μετά από αίτημα του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εισαγγελέας εισβάλλει στα γραφεία των εν λόγω υπαλλήλων της ΕΥΠ, κατάσχει υπολογιστές και αρχεία και δρομολογεί διώξεις σε βάρος τους για εκβιασμούς. Ένα μήνα μετά, δέμα - βόμβα σκοτώνει τον υπασπιστή του. Την ευθύνη της επίθεσης εκείνης ανέλαβε μια οργάνωση με την επωνυμία Λαϊκή Θέληση, που ως τότε ήταν γνωστή για δυο τρακατρούκες στα δικαστήρια της Λάρισας, η οποία έκτοτε δεν ξανακούστηκε. Στην προκήρυξη με την οποία ανέλαβε την ευθύνη η εν λόγω «οργάνωση» εντυπωσίαζε η εμμονή της στις αναφορές σε αυτούς που έκαναν παρακολουθήσεις στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Πέραν αυτού ο Κώστας Βαξεβάνης έχει στα χέρια του γραφολογική έκθεση που αποκαλύπτει πως ο άνθρωπος που συμπλήρωσε τα πλαστά έγγραφα πληρωμής από την ΕΥΠ τόσο του ίδιου, όσο και του αστυνομικού συντάκτη Βασίλη Χήτου, είναι η γυναίκα που τον ενημέρωσε, λίγες μέρες μετά από την «περίεργη» νυχτερινή επίσκεψη τεσσάρων ανδρών στο σπίτι του, το Σεπτέμβριο του 2012, λίγο πριν δημοσιεύσει τη «Λίστα Λαγκάρντ»*, ότι η εν λόγω ομάδα «σχεδίαζε τη δολοφονία του».
Η περιγραφή που κάνει η ίδια γυναίκα για την εν λόγω ομάδα δίνει έντονα την εντύπωση έλλειψης σοβαρότητας στον τρόπο που δρούσε, όταν όμως είναι γνωστό στο Πανελλήνιο ότι υπάλληλοι της ΕΥΠ κυκλοφορούσαν επί δεκαετίες σε κομματικές συνεστιάσεις με καρτελάκια που έγραφαν «πράκτορας της ΕΥΠ», μάλλον οι εν λόγω κύριοι ήταν πολύ πιο σοβαροί από τον μέσο υπάλληλο της ΕΥΠ.
Το αν η εν λόγω ομάδα πράγματι σκόπευε να δολοφονήσει τον Κώστα Βαξεβάνη ή αν ο τελευταίος τρόμαξε παραπάνω από όσο έπρεπε πρέπει να αποδειχθεί. Όπως μένει να αποδειχθεί το αν στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται μόνο ο Κ.Α. ή ολόκληρη η ομάδα των εκπαιδευθέντων στις υποκλοπές. Σε κάθε περίπτωση, οι εν λόγω κύριοι εμπλέκονται σε ιστορίες με νεκρούς. 
Εκείνο όμως που αποδεικνύει αυτή η υπόθεση είναι ότι κρατικοί υπάλληλοι σε ευαίσθητες θέσεις, δημιουργούν παραμάγαζα και πωλούν τις υπηρεσίες τους σε όποιον προσφέρει τα περισσότερα. Και ότι τους κυρίους αυτούς κανείς τελικά δεν τους κουνάει από τις θέσεις τους. Κι αυτό, σε κάθε περίπτωση, είναι επικίνδυνο. 

Γιάννης Χρυσοβέργης

* Για τη δημοσίευση της «Λίστας Λαγκάρντ» ο Κώστας Βαξεβάνης τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Χούλιο Ανγκίτα Παρράδο 2013.  
   


Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης



Στον παρακάτω σύνδεσμο 
βρήκα κάποιες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις του Νόαμ Τσόμσκυ για το πώς μπορεί να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη. Αν και κάπως μεγάλο σε έκταση, νομίζω πως αξίζει να διαβαστεί.

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
Νόαμ Τσόμσκι: "Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για να σας ελέγχουν το μυαλό"

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του.

Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές 

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείταικατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.

Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το "κόκκινο χάπι" που έλεγε ο Μορφέας στόν Νίο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά.

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Για το θέμα της εκμετάλλευσης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής



Προχθές δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ένα άρθρο για τη μόλυνση του περιβάλλοντος στις Σκουριές Χαλκιδικής από τοξικά απόβλητα που σχετίζονται με μεταλλευτικές δραστηριότητες. Η εταιρία που δραστηριοποιείται τώρα στην εξόρυξη χρυσού ισχυρίστηκε ότι τα απόβλητα αυτά προέρχονται από άλλες, προγενέστερες εξορύξεις. Ωστόσο, η πείρα έχει δείξει ότι η εκμετάλλευση χρυσού είναι μια εξαιρετικά βλαπτική για το περιβάλλον δραστηριότητα, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν οι μεταλλευτικές εταιρίες αδιαφορούν για τις συνέπειες.
Στον παρακάτω σύνδεσμο
γίνεται αναφορά στους κινδύνους που απορρέουν από την εκμετάλλευση χρυσού στις Σκουριές, αλλά και στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που είχε, σε διάφορες περιοχές στον κόσμο, αυτή η δραστηριότητα. Αξίζει να το δούμε.

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης