Έλαβα από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ένα e-mail ο συντάκτης του οποίου, σε οργίλο ύφος, κατήγγειλε ότι το θέμα της Έκθεσης στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, που ζητούσε από τους υποψήφιους να πραγματευτούν το ζήτημα της δια βίου εκπαίδευσης και επιμόρφωσης, ήταν «θέμα - φακέλωμα» και διερωτώνταν, δημόσια, «πώς θα βαθμολογηθούν άραγε οι προοδευτικοί μαθητές που θα πουν τα πράγματα με το όνομά τους».
Οφείλω να ομολογήσω ότι η τοποθέτηση αυτή με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Και θυμήθηκα...
Θυμήθηκα τον Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, που απευθυνόμενος στους εργάτες έλεγε: «...Μορφωθείτε, γιατί χρειαζόμαστε τη μόρφωσή σας...»
Θυμήθηκα τους απεργούς εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγο, στα 1886, που διεκδικούσαν «οκτώ ώρες εργασία για να ζούμε, οκτώ ώρες για να μορφωθούμε, οκτώ ώρες ανάπαυση». Και γι αυτά τα «ανατρεπτικά αιτήματα» τρεις συνδικαλιστές οδηγήθηκαν στο ικρίωμα.
Θυμήθηκα τις περιγραφές παλιών Αριστερών που πέρασαν χρόνια στις φυλακές και στα ξερονήσια και οι οποίοι μου έλεγαν πόσοι κρατούμενοι «έμαθαν γράμματα», «έμαθαν τέχνη», «μορφώθηκαν» στη φυλακή.
Θυμήθηκα τη σημασία που έδινε στην επιμόρφωση του Λαού (ναι, με κεφαλαίο) η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη
Θυμήθηκα ακόμα ότι ο στρατηγός Φράνκο και οι συμμαθητές του στη Στρατιωτική Ακαδημία της Ισπανίας, που αιματοκύλησαν από το 1936 ως το 1939 τη χώρα και επέβαλαν μια από τις πιο άγριες δικτατορίες που υπήρξαν ποτέ στην Ευρώπη, όταν αποφοιτούσαν από τη Στρατιωτική Ακαδημία, ακολουθώντας την παράδοση των αποφοίτων, κάρφωναν ένα βιβλίο στον τοίχο και ορκίζονταν να μην ξανανοίξουν βιβλίο.
Θυμήθηκα τον ελληνιστή και σοσιαλιστή Πρύτανι του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, ο οποίος, όταν οι Φρανικστές κατέλαβαν την πόλη και τον υποχρέωσαν, παρουσία του υπαρχηγού του Φράνκο να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της κατάληψης, είπε απευθυνόμενος σε αυτούς που ορκίζονταν να μην ξανανοίξουν βιβλίο: «θα κυριαρχήσετε γιατί εκπροσωπείτε την κτηνώδη βία, αλλά δε θα νικήσετε».
Θυμήθηκα τέλος τους ναζί, τους δικτάτορες της Χιλής και της Αργεντινής στη δεκαετία του '70, που έκαιγαν δημόσια βιβλία.
Θέλω να ελπίζω ότι δεν υπάρχει δεύτερο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που να υπερασπίζεται τέτοιες αποκρουστικές απόψεις. Μπροστά στην τερατωδία αυτής της άποψης, το «πολιτικό ζήτημα» που ήγειρε και το οποίο είναι όντως υπαρκτό - δηλαδή η πιθανή δυσμενής βαθμολογική μεταχείριση των απόψεων κατά της δια βίου εκπαίδευσης - είναι ελάσσονος σημασίας.
Σε ό,τι με αφορά, οφείλω να πω ευθαρσώς ότι πιστεύω πως σε άνθρωπο που δε θέλει να επιμορφώνεται δια βίου, ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Γιάννης Χρυσοβέργης
Οφείλω να ομολογήσω ότι η τοποθέτηση αυτή με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Και θυμήθηκα...
Θυμήθηκα τον Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, που απευθυνόμενος στους εργάτες έλεγε: «...Μορφωθείτε, γιατί χρειαζόμαστε τη μόρφωσή σας...»
Θυμήθηκα τους απεργούς εργάτες της Πρωτομαγιάς του Σικάγο, στα 1886, που διεκδικούσαν «οκτώ ώρες εργασία για να ζούμε, οκτώ ώρες για να μορφωθούμε, οκτώ ώρες ανάπαυση». Και γι αυτά τα «ανατρεπτικά αιτήματα» τρεις συνδικαλιστές οδηγήθηκαν στο ικρίωμα.
Θυμήθηκα τις περιγραφές παλιών Αριστερών που πέρασαν χρόνια στις φυλακές και στα ξερονήσια και οι οποίοι μου έλεγαν πόσοι κρατούμενοι «έμαθαν γράμματα», «έμαθαν τέχνη», «μορφώθηκαν» στη φυλακή.
Θυμήθηκα τη σημασία που έδινε στην επιμόρφωση του Λαού (ναι, με κεφαλαίο) η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη
Θυμήθηκα ακόμα ότι ο στρατηγός Φράνκο και οι συμμαθητές του στη Στρατιωτική Ακαδημία της Ισπανίας, που αιματοκύλησαν από το 1936 ως το 1939 τη χώρα και επέβαλαν μια από τις πιο άγριες δικτατορίες που υπήρξαν ποτέ στην Ευρώπη, όταν αποφοιτούσαν από τη Στρατιωτική Ακαδημία, ακολουθώντας την παράδοση των αποφοίτων, κάρφωναν ένα βιβλίο στον τοίχο και ορκίζονταν να μην ξανανοίξουν βιβλίο.
Θυμήθηκα τον ελληνιστή και σοσιαλιστή Πρύτανι του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, ο οποίος, όταν οι Φρανικστές κατέλαβαν την πόλη και τον υποχρέωσαν, παρουσία του υπαρχηγού του Φράνκο να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της κατάληψης, είπε απευθυνόμενος σε αυτούς που ορκίζονταν να μην ξανανοίξουν βιβλίο: «θα κυριαρχήσετε γιατί εκπροσωπείτε την κτηνώδη βία, αλλά δε θα νικήσετε».
Θυμήθηκα τέλος τους ναζί, τους δικτάτορες της Χιλής και της Αργεντινής στη δεκαετία του '70, που έκαιγαν δημόσια βιβλία.
Θέλω να ελπίζω ότι δεν υπάρχει δεύτερο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που να υπερασπίζεται τέτοιες αποκρουστικές απόψεις. Μπροστά στην τερατωδία αυτής της άποψης, το «πολιτικό ζήτημα» που ήγειρε και το οποίο είναι όντως υπαρκτό - δηλαδή η πιθανή δυσμενής βαθμολογική μεταχείριση των απόψεων κατά της δια βίου εκπαίδευσης - είναι ελάσσονος σημασίας.
Σε ό,τι με αφορά, οφείλω να πω ευθαρσώς ότι πιστεύω πως σε άνθρωπο που δε θέλει να επιμορφώνεται δια βίου, ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Γιάννης Χρυσοβέργης
1 σχόλιο:
Αγαπητέ Ιωάννη το ζήτημα είναι απλό, σήμερα τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ εκπροσωπούν κατά κύριο λόγο την Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας, του δημοσιοϋπαλληλικού αράγματος και της "δια βίου" απομύζησης εκ του κρατικού μαστού. Γνωρίζω στέλεχος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ (τα ίδια κι εκεί, μη νομίζεις...) που αν και διορισμένος καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, αρνείται να ξαναπάει στον τόπο που έχει κανονικά διοριστεί (γιατί επί ΝΔ πολλοί "αριστεροί" βολεύτηκαν με περίεργες και αποδοτικότατες αποσπάσεις)και βρίζει πατόκορφα Διαμαντοπούλου και ΠΑΣΟΚ, λέγοντας θρασύτατα "και τι έγινε; Αν επιμένουν να πάω, θα παραιτηθώ, τι ανάγκη το έχω εγώ το δημόσιο;"
Κατά τα άλλα... το παίζουμε επαναστάτες - τρομάρα τους!..
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου