Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Ενθαρρυμένες από την κοινωνική αποδοχή, αποθρασυμμένες από την προκλητική ατιμωρησία για τα ανοσιουργήματά τους και την απουσία της Αριστεράς από την κοινωνία, οι συμμορίες της Χρυσής Αυγής, δέρνουν, δολοφονούν, πουλούν νταβατζηλίκι, απειλούν ανοιχτά τον κοινοβουλευτισμό.

Η μόνη απάντηση είναι η άμεση συγκρότηση ενός Λαϊκού Μετώπου.

Η χώρα έχει μπει σε διαδικασία εμφυλίου πολέμου κι η μόνη ελπίδα να τον αποτρέψουμε, όσο κι αν αυτό μοιάζει με παραδοξολογία,  είναι να είμαστε έτοιμοι για τη διαχείρισή του.

Έχουμε κατ' επανάληψη επισημάνει από τις στήλες αυτού εδώ του διαδικτυακού καφενείου τον κίνδυνο εκφασισμού της κοινωνίας που γέννησε η ακραία αντικοινωνική οικονομική πολιτική, σε συνδυασμό με την παντελή απουσία της Αριστεράς από την καθημερινή πραγματικότητα.

Τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες, μετά τις εκλογές του Ιουνίου, είναι πολύ χειρότερα από τους χειρότερους φόβους που έχουν διατυπωθεί.

Μέσα σε δυο μόλις μήνες τα χειρότερα κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας έχουν επιβάλει την πολιτική τους παρουσία, δέρνοντας και δολοφονώντας μετανάστες στην αρχή, πουλώντας νταβατζηλίκι στις λαϊκές αγορές τώρα.

Οι βουλευτές τους καταχειροκροτούνται στις διαδηλώσεις των Αστυνομικών και το Ενιαίο  Συνδικάτο Πωλητών στις Λαϊκές Αγορές τους ζητάει επίσημα να πουλάνε νταβατζηλίκι.

Ο γενικός τους γραμματέας μπορεί να δηλώνει ότι οι ένστολοι συμμορίτες του θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τις έκνομες πράξεις τους, κι αυτό θεωρείται πλέον φυσιολογικό.

Απέναντι σε αυτό το συντονισμένο κρεσέντο πολιτικής εκτροπής η Δικαιοσύνη και η κυβέρνηση παρακολουθούν απαθείς. Οι σημερινές αποφάσεις του αρχηγού της ΕΛΑΣ, καθ' υπόδειξιν του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, να θέσει το διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Ραφήνας σε διαθεσιμότητα και να αποσύρει την αστυνομική προστασία από τους κατ' επανάληψη παρανομούντες βουλευτές της Χρυσής Αυγής έρχεται πολύ αργά και είναι ανεπαρκής.

Έπρεπε να είχε παρέμβει όταν οι συμορίτες αυτοί έστελναν κάθε βράδυ δεκάδες ανθρώπους στο νοσοκομείο, χωρίς η Αστυνομία να μπορέσει να συλλάβει έστω και έναν δράστη.

Η εντολή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να δώσει εντολή να επιταχυνθούν οι προανακρίσεις για τα εγκλήματα των Χρυσαυγιτών κατά της περιουσίας δεκάδων πωλητών και ο ξυλοδαρμός των τελευταίων, έρχεται πολύ αργά και είναι ανεπαρκής. 

Έπρεπε να είχε προηγηθεί έρευνα για την απόφαση του Πρωτοδικείου Βεροίας να καταδικάσει θύμα επίθεσης χρυσαυγιτών σε ένα μήνα φυλάκιση περισσότερο από τους δράστες του ξυλοδαρμούτου, μιας και η λόγω εξύβριση θεωρήθηκε πιο σημαντική από τον ξυλοδαρμό.

Απέναντι σε αυτό το συντονισμένο κρεσέντο φασιστικής βίας η Αριστερά απαντά με χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων. Οι καταγγελίες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Οι νεοναζί κερδίζουν τις γειτονιές, εκεί που άνθρωποι αναρωτιούνται πώς θα πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού, πώς θα πληρώσουν τα φάρμακα και πώς θα τους περισσέψει και κανένα ευρώ για να φάνε.

Ντοπάρουν τις στρατιές των άνεργων νέων, που μεγάλωσαν με την υπόσχεση «μιας θέσης στο Δημόσιο χάρη στο βύσμα που έχουμε με το βουλευτή» με τη χίμαιρα ενός μυθικού αύριο, που δεν είναι καν ανάγκη να το περιγράψουν.

Σε αυτές τις γειτονιές θα κερδηθεί ή θα χαθεί για πολλά - πολλά χρόνια η μάχη κατά του φασισμού. Ήδη έχει χαθεί πολύς χρόνος, οι ναζί είναι πλέον εγκατεστημένοι κι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν άλλο να πλησιάσει τη λεία τους. 

Χρειάζεται ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα αναδεικνύει την κοινωνική αλληλεγγύη, θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και θα ενισχύει το δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο.
Χρειάζεται καθημερινή παραουσία στους χώρους που ζουν οι άνθρωποι που υποφέρουν, χρειάζεται η δημιουργία δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, πεδίοα δράσης από τα οποία απουσιάζει παντελώς η Αριστερά - ή, για να είμαστε ακριβείς, η παρουσία της είναι θλιβερά μικρή σε σχέση με την εκλογική της επιρροή - αφήνοντας στην Εκκλησία το μονοπώλιο της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χρειάζεται τέλος δυναμική απάντηση στη συστηματική άσκηση τρομοκρατίας εκ μέρους των συμμοριών της Χρυσής Αυγής. Δε μπορούμε να επιτρέψουμε στους συμμορίτες αυτούς να τρομοκρατούν αντιμώρητα. 
Όλα αυτά είχαν φροντίσει να κάνουν  τα ΛΑΪΚΑ ΜΕΤΩΠΑ που είχαν συγκροτηθεί στην Ευρώπη στη δεκαετία του '30, την εποχή που ο φασισμός κι ο ναζισμός σάρωναν στην Ευρώπη. Επρόκειτο για μια σύλληψη του γγ της Κομμουνιστικής διεθνούς Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, την οποία ο Στάλιν ποτέ δε χώνεψε, και ήταν κάτι πολύ περισσότερο από συμφωνίες κορυφής μεταξύ σοσιαλδημοκρατών και κομμουνιστών. Βασίζονταν στην ενεργό συμμετοχή πολλών χιλιάδων πολιτών. πολύ περισσότερων από τα μέλη των κομμάτων που συμμετείχαν στα εγχειρήματα.
«Παλιό φάρμακο, αμφίβολης αποτελεσματικότητας», είναι ο αντίλογος στην παραπάνω επιχειρηματολογία. Παλιά είναι όμως και η ασθένεια. Κι όπως η φυματίωση με αντιβιοτικά αντιμετωπίζεται, έτσι κι ο ναζισμός χρειάζεται την προσφυγή στα φάρμακα που τότε είχαν αναλάβει το βάρος της πρώτης αντίστασης στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Προσαρμοσμένα στα νέα, ανθεκτικά στελέχη του μικροβίου φυσικά. Αλλά αντιβιοτικά.
Η αναβίωση της φαιάς πανούκλας του φασισμού είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα. Κανείς δεν έχει πια το δικαίωμα να ισχυρίζεται πως ζει ένα κακό όνειρο. Και ο καθένας θα κριθεί για τη στάση του.

Γιάννης Χρυσοβέργης