«Τραμπούκους» αποκάλεσε ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος τις δεκάδες των συνταξιούχων οι οποίοι, όταν αρνήθηκε να τους δεχθεί με το πρόσχημα ότι απουσιάζει, εισέβαλαν στο γραφείο του και τον υποχρέωσαν να τους «ακούσει».
Κουβέντα πολύ βαριά, όταν αυτός που τη λέει εργάστηκε για πρώτη φορά στα 35 του χρόνια, κι αυτός που την ακούει έχει πληρώσει 35-45 χρόνια ένσημα.
Η φράση του Ανδρέα Λυκουρέντζου απευθύνονταν, επισήμως, σε μερικές δεκάδες συνταξιούχων με γνωστή κομματική ταυτότητα: αυτήν του ΚΚΕ. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να έχει νόημα.
Όμως οι συνταξιούχοι αυτοί, είχαν πάει να διαμαρτυρτηθούν στο υπουργείο του οποίου προΐσταται, διότι από υπαιτιότητα δική του και των προκατόχων του, είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους το γιατρό του ασφαλιστικού τους ταμείου και τα φάρμακα για τα οποία, κανονικά θα έπρεπε να πληρώνουν μικρή συμμετοχή. Κι όλα αυτά με συντάξεις που αρχίζουν από 380 ευρώ μηνιαίως και πρόκειται να μειωθούν κι άλλο.
Το ότι ένας άνθρωπος που εργάστηκε 35 - 45 χρόνια και πρέπει να τα βγάλει πέρα με μια σύνταξη ακόμα και 400 ευρώ είναι αδύνατο να προπληρώσει τα φάρμακά του, ο κ. Λυκουρέντζος δε μπορεί να το κατανοήσει. Κι ευλόγως.
Σύμφωνα με το βιογραφικό του, που δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια, εργάστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του σε ηλικία 35 ετών. Όταν πολλοί από αυτούς που αποκάλεσε τραμούκους είχαν συμπληρώσει κιόλας 15-20 χρόνια εργασίας.
Αλλά και όταν εργάστηκε, οι διασυνδέσεις που διέθετε ως υψηλόβαθμο στέλεχος της ΟΝΝΕΔ, του εξασφάλισαν θέσεις, τουλάχιστον αξιοπρεπώς αμειβόμενες.
Αποκαλώντας τραμπούκους τις δεκάδες των παλαίμαχων συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, που, πράγματι, μπουκάρισαν με το «έτσι θέλω» στο γραφείο του υπήρξε ασεβής κι αλαζόνας.
Όχι μονάχα απέναντι στους συνομιλητές του, που, αν μη τι άλλο, ήταν πατεράδες του στα χρόνια και, μόνο γι αυτό, θα έπρεπε να τους είχε δεχθεί χωρίς να χρειαστεί να εισβάλουν στο γραφείο του.
Υπήρξε ασεβής και αλαζόνας απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχων, που με συντάξεις κάτω των 1000 ευρώ αγωνίζονται να τα φέρουν βόλτα, χαρτζηλικώνοντας πλέον συχνά και τα άνεργα παιδιά ή εγγόνια τους, και οι οποίοι, πλέον, καλούνται να πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα και τις επισκέψεις στους γιατρούς. Για τα οποία τα ασφαλιστικά τους ταμεία παρακρατούσαν εισφορές επί δεκαετίες.
Υπήρξε ασεβής και αλαζόνας απέναντι στη γενιά των ανθρώπων που, χάρη στη δουλειά τους έκαναν την Ελλάδα από μια φτωχή μίζερη χώρα, μια χώρα τόσο πλούσια, που μπορεί να επιτρέπει στον κάθε Λυκουρέντζο να σπουδάζει ως τα 35 του χρόνια.
Υπήρξε ασεβής και αλαζόνας απέναντι στο σύνολο των συνταξιούχων αυτής της χώρας γιατί τα απίστευτα χρέη του ΕΟΠΥΥ προς γιατρούς και φαρμακοποιούς, πέρα από τις όποιες ενστάσεις μπορεί -και πρέπει - να έχει κανείς για την ορθότητα μιας κινητοποίησης που καθιστά ομήρους τους συνταξιούχους, οφείλονται στην προσωπική του απραξία και στην ανικανότητα των προκατόχων του.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου