Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Η νομοθεσία του ελληνικού Κράτους «περί βλασφημίας», για την οποία ο κατά τα λοιπά «προστάτης των Συνταγματικών ελευθεριών» Αντώνης Ρουπακιώτης δήλωσε ότι «δεν συντρέχει λόγος κατάργησης», είναι άξια καθεστώτων σαν του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας.

Είναι όμως, δυστυχώς, πταίσμα μπροστά στην σκανδαλώδη παρανομία δικαστικών αρχών, για χάρη του ακροδεξιού παρακράτους.

Ο 27χρονος χρήστης του διαδικτύου συνελήφθη, κρατήθηκε τέσσερις ολόκληρες ημέρες και παραπέμφθηκε σε τακτική δικάσιμο για «κακόβουλη βλασφημία και καθυβριση θρησκευμάτων» για μια σατιρική ομάδα που είχε δημιουργήσει στο Facebook με την επωνυμία «γέροντας Παστίτσιος».

Ακόμα και βάσει της κατάπτυστης, για κάθε Κράτος Δικαίου, νομοθεσίας περί βλασφημίας η σύλληψη του 27χρονου είναι πράξη καταχρηστική, κακόβουλη και παράνομη. Για να ευσταθεί η κατηγορία που απαγγέλθηκε όφειλε η σάτιρα να απευθύνεται σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία. 

Η συγκεκριμένη κατηγορία θα μπορούσε να είχε απαγγελθεί αν η σάτιρα στρέφονταν εναντίον κάποιου θρησκεύματος. Στην περίπτωσή μας έχουμε σάτιρα της σκύλευσης ενός μοναχού* που πέθανε πριν από 18 χρόνια, από τα γνωστά κυκλώματα που εμπορεύονται την αμάθεια, την ευπιστία και τις υπαρξιακές αγωνίες των ανθρώπων.
Τα οποία κυκλώματα πάντα είχαν στενούς δεσμούς με την ελληνική ακροδεξιά. Δεσμούς που είχαν πέσει σε χειμέρεια νάρκη από τη μεταπολίτευση και μετά, αλλά ενεργοποιήθηκαν και πάλι με την ανάρρηση στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος του Χριστόδουλου.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση του προσωπικού του προσταατευόμενου Απόστολου Βαβύλη, ο οποίος βρέθηκε να εμπλέκεται σε λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, σε ξεπούλημα παλαιστινιακής γης στην Ιερουσαλήμ, σε δράσεις μυστικών υπηρεσιών και στο γνωστό παραεκκλησιαστικό κύκλωμα, που κουκουλώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Η πολιτική ανάδειξη της «βλασφημίας» έγινε από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με ερώτηση στη Βουλή. τις ίδιες ημέρες, ένας εισαγγελέας, παράγγελνει στη Διώξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τη σύλληψη του 27χρονου Γιώργου Λοΐζου με τις γνωστές κατηγορίες.
Είναι γεγονός ότι πάντοτε υπήρχαν στενοκέφαλοι εισαγγελείς που με τις ακραίες τους ενέργειες μας θύμιζαν τους σκελετούς που υπάρχουν στα ντουλάπια του ελληνικού ποινικού κώδικα: νόμους της μεταξικής δικτατορίας, διατάγματα των κατοχικών κυβερνήσεων κ.λ.π.
Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν είναι τέτοια. Η ταυτόχρονη παρέμβαση εισαγγελέα και Χρυσής Αυγής μόνο τυχαία δεν είναι. Πρόκειται για σχεδιασμένη απόπειρα των νεοναζί να επιβάλουν το νόμο τους. Με την ενέργειά τους αυτή προσπάθησαν να καταστήσουν σαφές ότι μπορούν να υποχρεώσουν σε σιωπή «κάθε ενοχλητική φωνή». 
Αλλά και να στείλουν ένα μήνυμα στην κοινωνία: ότι υπάρχουν στον κρατικό μηχανισμό τα πρόθυμα ερείσματα που θα τους βοηθήσουν να επιβάλουν το νόμο τους.
Το κρούσμα του «Γέροντα Παστίτσιου» δεν είναι το πρώτο. Τον περασμένο Ιούνιο ομάδα νεοναζί, με επικεφαλής υποψήφιο του κομματος στις εκλογές στην Πέλλα, επιτέθηκε σε καφενείο της Βέροιας που συχνάζουν αντιεξουσιαστές, κατέστρεψε το μαγαζί και τραυμάτισε τον ιδιοκτήτη του. Λίγες μέρες μετά, στο αυτόφωρο της Βέροιας, καταρρίπτονταν οι κατηγορίες κατά των επτά από τους οκτώ κατηγορούμενους για την επίθεση, με άρνηση του δικαστηρίου να επιτρέψει κατάθεση των μαρτύρων κατηγορίας, καταδικάζονταν ο όγδοος για φθορές σε τέσσερις μήνες φυλάκιση με αναστολή, και καταδικάζονταν το θύμα της επίθεσης σε έξι μήνες φυλάκιση για εξύβριση.
Είναι προφανές ότι κάποιοι δικαστές έχουν θέσει εαυτούς στην υπηρεσία των νεοναζί. Και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα.
Πέρα από την «περίεργη» άποψη του κ. Ρουπακιώτη για το νόμο περί βλασφημίας, υπάρχει μείζον θέμα σεβασμού της δημοκρατικής νομιμότητας από μερίδα δικαστών. Και απ' ό,τι φαίνεται, ούτε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος είχε δείξει απίστευτη σπουδή να επαναφέρει στο «σωστό δρόμο» τους δυο οικονομικούς εισαγγελείς, όταν στις αρχές του 2012 άρχισαν να ελέγχουν το μαύρο πολιτικό χρήμα, ούτε ο «μεταρρυθμιστής Αριστερός» Υπουργός Δικαιοσύνης ανησυχούν για την εκτροπή αυτή.

Γιάννης Χρυσοβέργης

* Ποιος ήταν τελικά ο γέρων Παΐσιος; Αν πιστέψουμε  τα όσα αφηγούνται οι «αγιογράφοι» του σχετικά με τον τρόπο που αντιμετώπισε την αρρώστια και το θάνατο, πρέπει να ήταν ένας βαθιά φιλοσοφημένος, αν και αμόρφωτος, άνθρωπος ο οποίος μπορούσε να προσφέρει παρηγοριά σε απελπισμένους  ( Γέρων Παΐσιος).
Οι ίδιοι «αγιογράφοι» όμως μας δίνουν - άθελά τους; - και μιαν άλλη εικόνα: αυτή ενός αμόρφωτου κουτοπόνηρου, ανθρώπου, απόστολου του σκοταδισμού και του τυφλού εθνικισμού  ( Ποιος και τι ήταν πραγματικά ο «αγιοποιημένος» γέροντας Παΐσιος ).  
Γεγονός είναι επίσης ότι τα «θαύματά» του και οι «προφητείες» του, είναι συστηματικά πρωτοσέλιδοι τίτλοι της γνωστής λαθρόβιας φασιστικής φυλλάδας ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ.