Η «Ωδή στη Χαρά», από την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, μιλάει για
τη συναδέλφωση των λαών και για την
κοινή ειρηνική πορεία τους μέσα στο χρόνο. Προφανώς γι’αυτό επιλέχθηκε
και ως ύμνος της Ενωμένης Ευρώπης. Τώρα βέβαια το πώς έγινε να ακούγεται ο
ύμνος της χαράς στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε προπαγανδιστικές
εκδηλώσεις αιμοσταγών στρατιωτικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική, είναι ένα
μεγάλο θέμα, που έχει να κάνει με το πώς μπορεί η καλλιτεχνική δημιουργία να
γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από ιθύνουσες τάξεις που θέλουν να φέρνουν την πραγματικότητα,
την τέχνη και την κίνηση των ιδεών στα μέτρα τους.
Στην παρούσα ανάρτηση μπορείτε να δείτε ένα βίντεο από χάπενινγκ που έγινε
στην πόλη Σαμπαδέλα της Ισπανίας (κοντά στη Βαρκελώνη), πριν από λίγους μήνες.
Και η Ισπανία πλήγεται βαθιά από την κρίση και έχω την αίσθηση ότι αυτό που βγαίνει
από το μουσικό δρώμενο είναι μια έκκληση στους λαούς της Ευρώπης να ξεπεράσουν μαζί
τους χαλεπούς καιρούς και να πορευτούν στο δρόμο της ευημερίας και της δημοκρατίας.
Χωρίς διαχωρισμούς σε «Βόρειους» και «Νότιους», χωρίς PIGS και «σκληρούς πυρήνες».
Κάτι τέτοιο δεν θα ήθελε και ο Μπετόβεν, στο κάτω κάτω;
Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο το βίντεο με το χάπενινγκ. Αξίζει τον κόπο...
Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
1 σχόλιο:
Εξαίρετη ανάρτηση Γιωργο, την έσπρωξα στο facebook. Αλλά γιατί έβαλες για τίτλο «Ωδή στη Χαρά» και δε χρησιμοποίησες την καθιερωμένη μετάφραση «Ύμνος της Χαράς»;
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου