Έκαστος εις το είδος του, λέει μια διαφήμιση και γι αυτό, μετά την πολύ κατατοπιστική ανάρτηση του Γιάννη για το επεισόδιο στα διεθνή ύδατα, με τις δυνάμεις του Ισραήλ σε ρόλο Σομαλών πειρατών, λέω να γράψω δυο λόγια για το έτερο μέγα θέμα των ημερών (και μάλλον των μηνών), αυτό της περίφημης «κάθαρσης» της πολιτικής μας ζωής από τους λαδιάρηδες υπουργούς (και όχι μόνο).
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έπεσε το μάτι μου σε κάποια δημοσιεύματα από διάφορες πηγές και διάφορους κονδυλοφόρους, αλλά και τηλεοπτικά σχόλια, τα οποία ένωνε μια κοινή γραμμή: Να σταματήσουμε μέχρις εδώ. Να μην πάμε παραπέρα… Μαντέλης και τέλος!.. Ό,τι κάθαρση έγινε, έγινε! Μη διαλύσουμε και το σύστημα!..
Προφανώς το «σύστημα» έντρομο από τις εξελίξεις που πήγε να δρομολογήσει η υπόθεση Μαντέλη – παράθυρο για δίωξη υπουργών που το σύνταγμά μας επιμελώς καλύπτει και προστατεύει – ανέκρουσε πρύμναν. Και ακολουθεί προσπάθεια γελοιοποίησης της επιτροπής για τη Ζήμενς, καθώς και απαξίωση των επιτροπών αυτού του είδους. Ο σκοπός προφανής: Το λέμε και πιο πάνω: Να μείνουμε ως εδώ.
Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, ότι πράγματι είναι αληθινή και αυθεντική η δημόσια δήλωση όλων σχεδόν των πολιτικών μας δυνάμεων, ότι «τώρα πρέπει να ξεκαθαρίσουν όλα» και ότι «πρέπει να τιμωρηθούν όσοι διασπάθισαν με κάθε τρόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού», πάμε πιο κάτω και λέμε:
Μπορεί να παρακαμφθεί η επιταγή του άρθρου 86 του Σ που απαλλάσσει τους υπουργούς από κάθε εγκληματική τους πράξη, με το πέρας της β΄ συνόδου της επόμενης βουλής, απ’ αυτήν που ήταν υπουργοί;
Μπορεί να ερευνηθεί σε βάθος η κάθε υπόθεση που βλέπει το φως της δημοσιότητας και αφορά πρώην υπουργούς, η πολύ ευγενικά οι βουλευτές μας θα ανασηκώσουν αδύναμα τα χεράκια τους και θα μας πουν: «Δυστυχώς εμείς θέλουμε, αλλά το σύνταγμα βλέπεις δεν αφήνει…»
Η γνώμη μου (ταπεινή) είναι ότι μπορεί και παραμπορεί.
Και δεν αναφέρομαι στο «εφεύρημα» του διαρκούς εγκλήματος. Αλλά στην ερμηνεία της συνταγματικής διάταξης.
Κάθε συνταγματική διάταξη εφαρμόζεται ερμηνευόμενη. Από ποιους; Μα, από τους βουλευτές, που στην προκείμενη περίπτωση θα κληθούν να την εφαρμόσουν.
Αν γίνει διασταλτική ερμηνεία της διάταξης του αρθρ. 86 Σ, τότε αποκλείεται να μπορεί να διωχθεί υπουργός μετά την συνταγματική ( και την του σχετικού νόμου ) αποσβεστική προθεσμία. Ό,τι έγκλημα και να έχει διαπράξει ο υπουργός αυτός. Τι λέει η διάταξη του άρθρου 86;
«…Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει…»
Τι σημαίνει αυτό; Κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων του; (χρονικός προσδιορισμός) ή επ’ ευκαιρία (στα πλαίσια) των καθηκόντων του; (ειδικός προσδιορισμός).
Η συσταλτική ερμηνεία εύκολα θα δεχθεί ότι το σύνταγμα δεν είναι δυνατό να μιλάει για χρονικό προσδιορισμό. Κι αν ένας υπουργός κατά την περίοδο που χρημάτισε υπουργός σκότωσε π.χ. τη σύζυγό του και κατόπιν, μετά από δέκα και πλέον χρόνια και όταν έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία που τάσσει το Σ, αποκαλυφθεί ότι αυτός διέπραξε την ανθρωποκτονία, ο υπουργός δεν θα διωχθεί γι αυτήν; Έχει παραγραφεί γι αυτόν ειδικά, ένα έγκλημα, που δεν είχε καμιά σχέση με τα υπουργικά του καθήκοντα;
Ποιόν κοροϊδεύουν;
Η συσταλτική ερμηνεία του συντάγματος είναι η μόνη λογική.
Κατά συνέπεια, αν κάποιος υπουργός εμφανίζεται σήμερα, δέκα χρόνια μετά, ότι έχει π.χ. ξεπλύνει μαύρο χρήμα σε βαθμό κακουργήματος, ή έχει φοροδιαφύγει, θα πρέπει να διωχθεί όπως κάθε πολίτης.
Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι πράξεις με το αν υπήρξε κάποτε υπουργός; Και γιατί να θέλει ο συνταγματικός μας νομοθέτης να απαλλάξει έναν εγκληματία από την ευθύνη του; Γιατί να θέλει να ευνοήσει το έγκλημα; Παράλογο…
Ο συνταγματικός νομοθέτης θέλησε – και αυτό είναι το λογικό – να μην διώκεται κάποιος πρώην υπουργός, μετά από την παρέλευση κάποιου χρονικού διαστήματος, για τις υπογραφές που έθεσε και για τις αποφάσεις που πήρε ως υπουργός.
Αυτό και μόνον…
Τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς ελληνικότατες νομικούρες της κακιάς ώρας, με τις οποίες εναγωνίως όλοι προσπαθούν να «προστατεύσουν το σύστημα»…
Γιατί ας μη γελιόμαστε, τα «πήραν» πολλοί…
Οι μίζες δεν είναι δυστυχώς εξαίρεση.
Και ΔΕΝ εμπίπτουν στα υπουργικά καθήκοντα, όπως ο δυστυχής Μαντέλης (αλλά και πολλοί άλλοι) προσπάθησε να μας πείσει…
Δεν είμαι από αυτούς που βάλλουν κατά του συστήματος. Ξέρω πολύ καλά τι είναι αυτό που αποκαλούμε «σύστημα» και από τι αποτελείται. Αυτό που θέλω όμως, όπως νομίζω και οι περισσότεροι από εμάς, είναι το όποιο «σύστημα» είμαστε αναγκασμένοι να ανεχόμαστε, να λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του κράτους του νόμου. Και όχι ως συμμορία της κακιάς ώρας…
Κώστας Λαγωνικάκος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Η διασταλτική ή η συσταλτική ερμηνεία του Συντάγματος και των νόμων συνιστούσε πάντα πολιτική πράξη.
Με την έννοια αυτή, βουλευτές αλλά και ειδικοί σε θέματα συνταγματικού Δικαίου κρίνονται για τις πολιτκές τους επιλογές.
Άρα, το ζήτημα που τίθεται είναι: «ή όλοι θα κριθούν, ή δε μπορεί να δικαστεί ούτε ο Μαντέλης».
Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι πολλοί, και όχι μόνο από τα δυο μεγάλα κόμματα - ας είναι καλά ο Περικλής Κοροβέσης που μας υπενθύμισε ότι η απ' ευθείας ανάθεση (όχι μέσω διαγωνισμού)της ψηφιοποίησης του ΟΤΕ στη «μισητή» SIEMENS έγινε με την υπογραφή ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ και με εμπλεκόμενους υπουργούς επίσης τους κκ ΚΟΥΒΕΛΗ και ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ - επιθυμούν σφόδρα να σταματήσει η έρευνα ή να γελιοποιηθεί η εξεταστική επιτροπή.
Πολλοί «αξιότιμοι» βουλευτές κατ' αρχήν, οι σχέσις των οποίων με το «μαύρο χρήμα» αν αποκαλυφθούν, ακόμα κι αν δεν οδηγηθούν οι ίδιοι σε δίκη οι πολιτικές τους σταδιοδρομίες θα πληγούν από σοβαρά έως ανεπανόρθωτα.
Το σύστημα των ΜΜΕ ακολούθως, ιδίως των τηλεοπτικών. Οι ιδιοκτήτες των τελευταίων εξασφαλίζουν την ικανότητα να ασελγούν επί του Νόμου χάρη στην ευχέρειά τους να εκβιάζουν τους πολιτικούς.Επιπροσθέτως, κι αυτό δεν είναι ήσσονος σημασίας, η ανέξοδη ηθικολογία τους απαλλάσσει από την υποχρέωση να έχουν ποιοτικό πρόγραμμα.
Τέλος, ένας εσμός «αυτοδημιούργητων» επιχειρηματιών, με περιουσίες απροσδιόριστης προέλευσης, που ονειρεύονται να γίνουν οι Μπερλουσκόνι της Ελλάδας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Θυμάμαι την περίπτωση εκείνου του ανεκδιήγητου βουλευτή της ΝΔ (αυτή τη στιγμή δεν είμαι σίγουρος για το όνομα) που, "κατά την άσκηση των καθηκόντων του", οδηγούσε σαν παλαβός το αυτοκίνητό του και τραυμάτισε σοβαρά έναν περαστικό. Ο κύριος καλύφθηκε από τη βουλευτική ασυλία.
Αναφέρω αυτό το περιστατικό γιατί υποθέτω πως η χρήση ή η κατάχρηση τηυς ασυλίας βουλευτών και υπουργών, μπορεί να δημιουργήσει νομικό προηγούμενο και να διευκολύνει τον κ. Μαντέλη και τους ομοίους του να τη σκαπουλάρουν.
Πάντως, Κώστα, αν επιμένεις σε αυτήν τη συσταλτική ερμηνεία μήπως θα πρέπει να κοινοποιήσεις την άποψή σου σε άλλο, πιο αρμόδιο βήμα ή φορέα;
Γιώργος
Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να δικάζονται άμεσα όσοι πολιτικοί κατηγορούνται για διαφθορά, χωρίς εξαιρέσεις. Οι πολιτικοί που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, δεν βλέπω το γιατί θα πρέπει να προστατεύονται από κατηγορίες εναντίον τους. Νομίζω ότι όσοι έχουν αυτήν την εμπιστοσύνη πρέπει να αποδεικνύουν την αξιοπιστία τους σε κάθε ευκαιρία και έναντι κάθε κατηγορίας. Στο άρθρο σου έχω δύο ερωτήματά:
1. Αν οι υπουργοί προστατεύονται όπως λες «για τις υπογραφές που έθεσε και για τις αποφάσεις που πήρε ως υπουργός» τότε αυτό σημαίνει ότι αν πήραν κάποια απόφαση όπως πχ. ανάθεση έργου του υπουργείου, από την οποία ωφελήθηκαν προσωπικά, τότε είναι καλυμμένοι για διαφθορά.
2. Αν υπάρχει πολιτική βούληση όλα γίνονται και στην συγκεκριμένη περίπτωση αναρωτιέμαι αν μπορεί να ανασταλεί το συγκεκριμένο άρθρο του συντάγματος με δημοψήφησμα.
Δυστυχώς, στη χώρα μας υπάρχει μόνο το αίτημα για δικαιοσύνη και όχι δικαιοσύνη, αφού είναι πανθομολογούμενο οτι ποδηγετείται και οι ανώτατοι δικαστές-παραδοσιακά- είναι τ' αγαπημένα παιδιά της εκάστοτε εξουσίας.
Οχι φυσικά οτι δεν υπάρχουν ακέραιοι δικαστές, σίγουρα υπάρχουν και είμαι ο τελευταίος που θα προσπαθήσω αυτόν τον ανάξοδο λικισμό και την στόχευση σε βάρος τους.
Ομως, δεν θα ήθελα να δω καμμιά ''κολυμβήθρα του Σιλωάμ'' να εξαγνίσει τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι βλέπουν ως τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρωπίστικων πράξεών τους, τους δικαστές.
Χαράλαμπος
@Κωνσταντίνος:
Στο πρώτο σου ερώτημα:
Αν έχει συμπληρωθεί η αποσβεστική προθεσμία που τάσσουν σύνταγμα και νόμος περί ευθύνης υπουργών, τότε ναι, δεν διώκεται ο διατελέσας υπουργός για την υπογραφή (π.χ.) μιας σύμβασης. Αλλά όμως, αν έχουν βρεθεί αποχρώσες ενδείξεις τουλάχιστον, ότι τη σύμβαση αυτή την ακολούθησε χρηματισμός, τότε τα αδικήματα που προκύπτουν από αυτό το γεγονός (φορολογικά και περί ξεπλύματος μαύρου χρήματος) δεν καλύπτονται - κατά τη γνώμη μου πάντοτε - από την αποσβεστική προθεσμία που τάσσουν σύνταγμα και νόμος, γιατί απλούστατα δεν συνέβησαν σταπλαίσια των υπουργικών καθηκόντων, αλλά προς ίδιον, παράνομο φυσικά όφελος και ο εισαγγελέας (η και η βουλή) θα πρέπει να ασκήσουν την ποινική δίωξη.
Για το θέμα του δημοψηφίσματος, έχω την πεποίθηση ότι δεν προβλέπεται συνταγματικά η αλλαγή ή η αναστολή άρθρου του συντάγματος με δημοψήφισμα, παρά μόνο από την αναθεωρητική διαδικασία.
Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος τρόπος να διωχθούν κάποιοι "λαδιάρηδες" είναι η συσταλτική ερμηνεία των άρθρων του Σ
Κ.Λ.
Δημοσίευση σχολίου