Η φονική επίθεση του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού στο στόλο της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα προκάλεσε σοκ και δέος στη δυτική κοινή γνώμη. Πέρα όμως από την οργή για την κτηνωδία, τις καταγγελίες και τις επίσημες «αντιδράσεις», τίθενται μια σειρά ερωτημάτων που απαιτούν απαντήσεις.
Γιατί το Ισραήλ έκανε ανεξέλεγκτη χρήση όπλων;
Είναι σαφές ότι η επίθεση στην εφοδιοπομπή και οι δολοφονίες των ακτιβιστών ήταν μια προσεκτικά σχεδιασμένη ενέργεια. Πρώτος στόχος της ήταν η ακύρωση της συνάντησης Ομπάμα - Νετανυάχου. Δεύτερος στόχος της ήταν η ενίσχυση της εθνικής αλαζονίας των Ισραηλινών. Το μήνυμα προς την ισραηλινή κοινή γνώμη - η οποία, όπως και η ελληνική πιστεύει πως όλοι της χρωστάνε από καταβολής κόσμου και στο διηνεκές - ήταν ότι «η κυβέρνηση της χώρας δε φοβάται τίποτα και κανένα».
Ήταν πράγματι η επιχείρηση ένα διπλωματικό φιάσκο, όπως ισχυρίζονται οι αναλυτές της μετριοπαθούς αριστερής ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ, αλλά και πλήθος Ευρωπαίων αρθρογράφων;
Μάλλον όχι. Για τον απλούστατο λόγο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ισραηλινών είναι παγερά αδιάφορη για την εικόνα της χώρας τους στο εξωτερικό. Πιστεύουν ότι η μοναδική λύση του Παλαιστινιακού είναι η εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από τη Γάζα και τα κατεχόμενα. Κι αυτό όχι μόνο από ιδεοληψία. Η πολιτική της μαζικής προσέλκυσης Εβραίων από την πρώην ΕΣΣΔ που εδώ και είκοσο χρόνια ακολουθεί το Ισραήλ -περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Εβραίοι έχουν εγκατασταθεί στο Ισραήλ μετά το 1990 - έχει δημιουργήσει ανάγκη για ζωτικό χώρο.Τα υδατικά αποθέματα δεν επαρκούν. Η «μόνη λύση»είναι η εκδίωξη των Παλαιστινίων. Μόνο που σε αυτή την επιλογή δεν έχουν την υποστήριξη της Δύσης. Και γνωρίζουν ότι ο μόνος δρόμος για να την υλοποιήσουν είναι να προκαλέσουν γενικευμένο πόλεμο της Δύσης με το Ισλάμ. Γι αυτό και πολλαπλασιάζουν τις προκλητικές ενέργειες. (συνεχής επέκταση του εποικισμού της Δυτικής Όχθης, άρνηση συμμετοχής του Ισραήλ σε διεθνή διάσκεψη για τον έλεγχο των πυρηνικών στη Μέση Ανατολή, κ.λ.π.). Και η χθεσινή επίθεση εντάσσεται σε αυτή τη λογική της «αύξησης της έντασης σε όλα τα μέτωπα». Με την έννοια αυτή η άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας από την Αίγυπτο μετά από τρία χρόνια, είναι άνευ σημασίας.
Η χθεσινή επίθεση θα έχει επιπτώσεις για το Ισραήλ;
Παρά το γεγονός ότι για πρώτη φορά η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δεν παρέχει κάλυψη στο Ισραήλ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι, εφ'όσον τεθεί στον ΟΗΕ θέμα καταδίκης του Ισραήλ, οι ΗΠΑ θα προβάλουν βέτο. Για κυρώσεις ούτε λόγος. Άλλωστε, παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν έχει καμία συμπάθεια προς την παρούσα ισραηλινή κυβέρνηση, η προτεραιότητά του είναι η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Δεν προτίθεται λοιπόν να ανοίξει «μέτωπο» με την εβραϊκή ακροδεξιά των ΗΠΑ για το μεσανατολικό.
Ποιος ο ρόλος του Ερντογάν στα χθεσινά γεγονότα;
Ο Ερντογάν λειτούργησε ως ιδανικός προβοκάτορας. Κατά μια έννοια προκάλεσε τα γεγονότα. Η τουρκική ΜΚΟ που είχε ναυλώσει το φέρυ μπωτ με τους εξακόσιους επιβαίνοντες και άλλαξε το μέγεθος του εγχειρήματος, προκαλώντας την ακραία αντίδραση του Ισραήλ έχει στενότατες σχέσεις με το κυβερνόν κόμμα της Τουρκίας. Δε θα αναλάμβανε μια τέτοια πρωτοβουλία χωρίς την έγκριση του Τούρκου Πρωθυπουργού. Από την αντίδραση του οποίου αποδεικνύεται ότι εδώ και δυο χρόνια αναπτύσσει προσεκτικά μια πολύημορφη στρατηγική που αποσκοπεί να καταστήσει την Τουρκία εκπρόσωπο όλου του Ισλάμ έναντι της Δύσης. Η στρατηγική αυτή επιδιώκει να «κερδίσει τις καρδιές των Μουσουλμάνων, χωρίς να τρομάζει τη Δύση με ακραίες δηλώσεις», και να υποχρεώσει τις πολιτικές ηγεσίες των ισλαμικών χωρών να στοιχηθούν εκούσες -άκουσες πίσω από την Τουρκία. Εγκαινιάστηκε με την άρνηση της τουρκικής Βουλής να επιτρέψει τη χρήση των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία κατά του Ιράκ το 2003. Συνεχίστηκε με την επίθεση κατά του Ισραήλ για τη μεταχείριση που επιφυλλάσσει στους Παλαιστίνους στο Νταβός. Η κοινή πρωτοβουλία Τουρκίας - Βραζιλίας για συμβιβαστική λύση στο θέμα των πυρηνικών του Ιράν ήταν άλλη μια ψηφίδα αυτής της στρατηγικής. Τέλος, προκαλώντας τη δολοφονία δέκα -ίσως και δεκαεννέα -Τούρκων πολιτών από τα πυρά του ισραηλινού στρατού υποχρέωσε την Αίγυπτο να άρει τον αποκλεισμό τηςΓάζας. Ήταν μια πρώτη νίκη, τους καρπούς της οποίας δε θα βιαστεί να δρέψει.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Γιατί το Ισραήλ έκανε ανεξέλεγκτη χρήση όπλων;
Είναι σαφές ότι η επίθεση στην εφοδιοπομπή και οι δολοφονίες των ακτιβιστών ήταν μια προσεκτικά σχεδιασμένη ενέργεια. Πρώτος στόχος της ήταν η ακύρωση της συνάντησης Ομπάμα - Νετανυάχου. Δεύτερος στόχος της ήταν η ενίσχυση της εθνικής αλαζονίας των Ισραηλινών. Το μήνυμα προς την ισραηλινή κοινή γνώμη - η οποία, όπως και η ελληνική πιστεύει πως όλοι της χρωστάνε από καταβολής κόσμου και στο διηνεκές - ήταν ότι «η κυβέρνηση της χώρας δε φοβάται τίποτα και κανένα».
Ήταν πράγματι η επιχείρηση ένα διπλωματικό φιάσκο, όπως ισχυρίζονται οι αναλυτές της μετριοπαθούς αριστερής ισραηλινής εφημερίδας Χααρέτζ, αλλά και πλήθος Ευρωπαίων αρθρογράφων;
Μάλλον όχι. Για τον απλούστατο λόγο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ισραηλινών είναι παγερά αδιάφορη για την εικόνα της χώρας τους στο εξωτερικό. Πιστεύουν ότι η μοναδική λύση του Παλαιστινιακού είναι η εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από τη Γάζα και τα κατεχόμενα. Κι αυτό όχι μόνο από ιδεοληψία. Η πολιτική της μαζικής προσέλκυσης Εβραίων από την πρώην ΕΣΣΔ που εδώ και είκοσο χρόνια ακολουθεί το Ισραήλ -περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Εβραίοι έχουν εγκατασταθεί στο Ισραήλ μετά το 1990 - έχει δημιουργήσει ανάγκη για ζωτικό χώρο.Τα υδατικά αποθέματα δεν επαρκούν. Η «μόνη λύση»είναι η εκδίωξη των Παλαιστινίων. Μόνο που σε αυτή την επιλογή δεν έχουν την υποστήριξη της Δύσης. Και γνωρίζουν ότι ο μόνος δρόμος για να την υλοποιήσουν είναι να προκαλέσουν γενικευμένο πόλεμο της Δύσης με το Ισλάμ. Γι αυτό και πολλαπλασιάζουν τις προκλητικές ενέργειες. (συνεχής επέκταση του εποικισμού της Δυτικής Όχθης, άρνηση συμμετοχής του Ισραήλ σε διεθνή διάσκεψη για τον έλεγχο των πυρηνικών στη Μέση Ανατολή, κ.λ.π.). Και η χθεσινή επίθεση εντάσσεται σε αυτή τη λογική της «αύξησης της έντασης σε όλα τα μέτωπα». Με την έννοια αυτή η άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας από την Αίγυπτο μετά από τρία χρόνια, είναι άνευ σημασίας.
Η χθεσινή επίθεση θα έχει επιπτώσεις για το Ισραήλ;
Παρά το γεγονός ότι για πρώτη φορά η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δεν παρέχει κάλυψη στο Ισραήλ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι, εφ'όσον τεθεί στον ΟΗΕ θέμα καταδίκης του Ισραήλ, οι ΗΠΑ θα προβάλουν βέτο. Για κυρώσεις ούτε λόγος. Άλλωστε, παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν έχει καμία συμπάθεια προς την παρούσα ισραηλινή κυβέρνηση, η προτεραιότητά του είναι η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Δεν προτίθεται λοιπόν να ανοίξει «μέτωπο» με την εβραϊκή ακροδεξιά των ΗΠΑ για το μεσανατολικό.
Ποιος ο ρόλος του Ερντογάν στα χθεσινά γεγονότα;
Ο Ερντογάν λειτούργησε ως ιδανικός προβοκάτορας. Κατά μια έννοια προκάλεσε τα γεγονότα. Η τουρκική ΜΚΟ που είχε ναυλώσει το φέρυ μπωτ με τους εξακόσιους επιβαίνοντες και άλλαξε το μέγεθος του εγχειρήματος, προκαλώντας την ακραία αντίδραση του Ισραήλ έχει στενότατες σχέσεις με το κυβερνόν κόμμα της Τουρκίας. Δε θα αναλάμβανε μια τέτοια πρωτοβουλία χωρίς την έγκριση του Τούρκου Πρωθυπουργού. Από την αντίδραση του οποίου αποδεικνύεται ότι εδώ και δυο χρόνια αναπτύσσει προσεκτικά μια πολύημορφη στρατηγική που αποσκοπεί να καταστήσει την Τουρκία εκπρόσωπο όλου του Ισλάμ έναντι της Δύσης. Η στρατηγική αυτή επιδιώκει να «κερδίσει τις καρδιές των Μουσουλμάνων, χωρίς να τρομάζει τη Δύση με ακραίες δηλώσεις», και να υποχρεώσει τις πολιτικές ηγεσίες των ισλαμικών χωρών να στοιχηθούν εκούσες -άκουσες πίσω από την Τουρκία. Εγκαινιάστηκε με την άρνηση της τουρκικής Βουλής να επιτρέψει τη χρήση των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία κατά του Ιράκ το 2003. Συνεχίστηκε με την επίθεση κατά του Ισραήλ για τη μεταχείριση που επιφυλλάσσει στους Παλαιστίνους στο Νταβός. Η κοινή πρωτοβουλία Τουρκίας - Βραζιλίας για συμβιβαστική λύση στο θέμα των πυρηνικών του Ιράν ήταν άλλη μια ψηφίδα αυτής της στρατηγικής. Τέλος, προκαλώντας τη δολοφονία δέκα -ίσως και δεκαεννέα -Τούρκων πολιτών από τα πυρά του ισραηλινού στρατού υποχρέωσε την Αίγυπτο να άρει τον αποκλεισμό τηςΓάζας. Ήταν μια πρώτη νίκη, τους καρπούς της οποίας δε θα βιαστεί να δρέψει.
Γιάννης Χρυσοβέργης
1 σχόλιο:
Πολύ καλή η ανάλυση, μακριά από άλλες ρηχές προσεγγίσεις εντυπωσιασμού. Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου