Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΣΙΑ


Στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις, η μια μετά την άλλη, αποφασίζουν τη λήψη μέτρων δρακόντειας λιτότητας επισείοντας στους λαούς τον κίνδυνο - ή μάλλον το μορμολύκειο - μιας χρεοκοπίας αλά ελληνικά με υποτονικές έως ανύπαρκτες αντιδράσεις από τις κοινωνίες.
Αυτά στην Ευρώπη. Γιατί στη Νοτιοανατολική Ασία τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι άλλοτε υπάκουοι Απωανατολίτες εργάτες σηκώνουν κεφάλι.
Κύμα απεργιών έχει ξεσπάσει στην Κίνα εδώ και δυο μηνες προκαλώντας την αμηχανία του καθεστώτος. Οι απεργίες πλήττουν μέχρι στιγμής βιομηχανικές μονάδες ξένων συμφερόντων και περιορίζονται, προς το παρόν, στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ.
Η αρχή έγινε από το εργοστάσιο μιας εταιρείας της Ταϊβάν, στο οποίο κατασκευάζονται τα περίφημα i-pad της Apple. Η αποκάλυψη ότι της απεργίας προηγήθηκαν σειρά αυτοκτονιών εργατών εξ αιτίας των αφόρητων συνθηκών εργασίας, οδήγησε την Apple σε αναδίπλωση. η απεργία έληξε με άμεση αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 25% και υπόσχεση για διπλασιασμό των αμοιβών από τον προσεχή Οκτώβριο.
Ανάλογης επιτυχίας ήταν και οι πρώτες απεργίες που έπληξαν τα εργοστάσια της HONDA Και ενώ το απεργιακό κύμα επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα εργοστάσια της εταιρείας στην Κίνα, ήρθε και η σειρά μιας μικρής βιομηχανικής μονάδας που παράγει εξαρτήματα για την TOYOTA.
Στην αρχή το καθεστώς δεν αντέδρασε. Έφθασε και σε σημείο να ανεχθεί ακόμα και τη δημοσιοποίηση πληροφοριών από τα ΜΜΕ για τις απεργίες αυτές. Τις τελευταίες εβδομάδες όμως, φοβούμενο, προφανώς, την επέκταση των απεργιών και στις κινεζικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις, απαγόρευσε κάθε αναφορά στις απεργίες. Ταυτόχρονα, κι ενώ τα επίσημα κομματικά συνδικάτα αναλαμβάνουν διαμεσολαβητικές προσπάθειες για τη λύση των απεργιών, έχει ξεκινήσει μια υπόγεια προσπάθεια τρομοκράτησης των πρωτεργατών των απεργιών.
Σειρά πήρε το κοντινό Μπαγκλαντές το περασμένο Σάββατο. Οι εργάτες 250 εργοστασίων ιματισμού σε ένα προάστιο της πρωτεύουσας Ντάκα, απήργησαν διεκδικώντας τριπλασιασμό των μισθών τους στα 5000 τάκα (€57) μηνιαίως. Η αστυνομία διέλυσε διαδήλωση 50.000 απεργών με δακρυγόνα και ελαστικές σφαίρες και οι εργοδότες κήρυξαν λοκ άουτ, προκαλώντας μαζικές επιθέσεις των απεργών και καταστροφές σε 200 τουλάχιστον εργοστάσια.
Σημειωτέον ότι στο Μπαγκλαντές παράγεται μεγάλο μέρος του ρουχισμού που πωλείται στις γνωστές αλυσίδες ZARA, CARREFOUR, WALL-MART, H&M κ.λ.π.
Όλα δείχνουν ότι σύντομα η Νοτιοανατολική Ασία θα πάψει αν είναι ο αγαπημένος τόπος μεταφοράς των μονάδων παραγωγής των ευρωπαϊκών και αμερικανικών επιχειρήσεων. Ο συνδυασμός πολιτικής σταθερότητας και υπάκουου φθηνού εργατικού δυναμικού, που μέχρι πρόσφατα εξασφάλιζε στις επιχειρήσεις χαμηλό κόστος παραγωγής και υψηλή κερδοφορία, οδεύει προς το τέλος του. Κι αν η εξέγερση των κολασμένων της γης δε θέτει σε άμεσο κίνδυνο το πολιτικό σύστημα των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, βέβαιο είναι πως οι τριγμοί θα αυξηθούν. Υποχρεώνοντας, ενδεχομένως, κάποιες επιχειρήσεις να αναθεωρήσουν την πολιτική μεταφοράς των παραγωγικών μονάδων στις χώρες αυτές. Με πιθανό αποτέλεσμα την αναδιάταξη, όχι μόνο σημαντικού μέρους της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και του υπερπόντιου εμπορίου, μιας και τα προϊόντα που παράγονται στις χώρες αυτές, εξάγονται, κυρίως, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Με εξαίρεση τις μονάδε παραγωγής οχημάτων της HONDA, που απευθύνονται, κυρίως, στην κινεζική αγορά.

Γιάννης Χρυσοβέργης


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εκεί που υπάρχει ταχύρρυθμη βιομηχανική ανάπτυξη με υψηλή συγκέντρωση εργατικού δυναμικού, εκεί κάποια στιγμή εκδηλώνεται εργατικό κίνημα. Γνωστό από παλιά. Σωστά μίλησες για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό στην παγκόσμια οικονομία.
Ένα σχόλιο μόνο να κάνω: εδώ και αρκετά χρόνια ο Βαλερστάιν ισχυρίζεται ότι τα περιθώρια περαιτέρω συμπίεσης του εργατικού κόστους έχουν εξαντληθεί, καθώς το κεφάλαιο μετανάστευσε εδώ και δεκαετίες σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με χαμηλά μεροκάματα. Ο ίδιος συγγραφέας βλέπει αυτό το στοιχείο ως παράγοντα συστημικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η περίπτωση της Κίνας, με το φθηνό και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό και τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, φάνηκε να τον διαψεύδει για δυο περίπου δεκαετίες, αν όμως το εργατικό κίνημα πάρει επάνω του και η υψηλή κερδοφορία συμπιεστεί, τότε αυτή η άποψη επαληθεύεται και θέτει επί τάπητος τα όρια της καπιταλιστικής ανάπτυξης μέσω χαμηλού εργατικού κόστους.
Να ευχηθούμε καλή δύναμη στους Ασιάτες απεργούς, από εδώ μακριά που είμαστε, και αξίζει να παρακολουθήσουμε πιο συστηματικά αυτήν την ιστορία.

Γιώργος