Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Paranoia!

Όπως μας πληροφορεί σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σε σχετικό ρεπορτάζ, το υπουργείο Υγείας, με απόφασή του ...αναστέλει επί 20ήμερο (τουλάχιστον!) την επιβολή προστίμων σε "άτακτους καπνιστές", αυτούς δηλαδή που συλλαμβάνονται καπνίζοντες σε κλειστούς δημόσιους χώρους, καθώς και των προστίμων στους υπεύθυνους των χώρων αυτών.
Ο λόγος;
Μέχρι τώρα οι ελεγκτές που έχουν την αρμοδιότητα να επιβάλλουν αυτά τα πρόστιμα, έχουν εισπράξει άπειρες μηνύσεις και αγωγές από τους "άτακτους" παρανομούντες, για αντισυναταγματική επιβολή προστίμου, έτσι ώστε να έχει τελειώσει στην ουσία κάθε προσπάθεια ελέγχου, μπροστά στο φόβο του να κατασκηνώσουν οι ελεγκτές στα δικαστικά γραφεία και τις δικαστικές αίθουσες!..
Το υπουργείο προωθεί μια διάταξη νόμου, με την οποία να επιβάλλεται το καινοφανές νομικά, "ακαταδίωκτο" των ελεγκτών! έτσι ώστε να παύσουν να μηνύονται!..

Αν όλα αυτά αληθεύουν, απορώ, ποια μεγαλύτερη απόδειξη χρειάζεται κανείς, ότι η Ελλάδα έχει περάσει πλέον στο χώρο των "ακυβέρνητων πολιτειών"...

Κ.Λ.

1 σχόλιο:

Άτακτος Λόγος είπε...

Πολλαπλός ο παραλογισμός, αλλά καίρια τα ερωτήματα που τίθενται.
1. Αν ένας νόμος είναι αντισυνταγματικός τα εντεταλμένα όργανα του Κράτους για την εφαρμογή του οφείλουν να τον εφαρμόσουν ή όχι; Η απάντηση του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος είναι ένα ρητό ΟΧΙ. Πώς όμως μπορεί να το γνωρίζει αυτό ένας πολίτης, όταν επί της συνταγματικότητας του νόμου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ το Συμβούλιο της Επικρατείας; Πράγμα που σημαίνει ότι, αν άλλοι λόγοι συνταγματικής τάξης δεν προκύπτουν - π.χ. έχουν εκχωρηθεί από το νόμο τα σχετικά αστυνομικά καθήκοντα στους αρμόδιους υπάλληλους ή, όπως συμβαίνει με τους ελεγκτές των ΜΜΜ ο νομοθέτης δεν έχει φροντίσει γι αυτό; - οι μηνύσεις κι οι αγωγές αυτές είναι παράλογες και καταχρηστικές.
2. Τι σημαίνει «θεσπίζεται το ακταδίωκτο» αν όχι ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ; Αν οι δημόσιοι λειτουργεί εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου και του Συντάγματος δεν έχουν ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας. Αν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους υποπέσουν σε παραπτώματα και αδικήματα προς τι το «ακαταδίωκτο»; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει μια τέτοια πρόβλεψη του νομοθέτη αν όχι ευθεία προτροπή προς δημοσιόυς λειτουργούς να αυθαιρετούν, να εκβιάζουν, κοντολογής να συμπεριφέρονται ως μαφιόζοι;
3. Πού ακούστηκε σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, να θεσπίζεται το «ακαταδίωκτο» οιουδήποτε πολίτη; Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με «νόμο περί ευθύνης υπουργών» ο οποίος οφείλει να περιγράφει αυστηρά το πλαίσιο των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ για τις οποίες ένας υπουργός εν μπορεί να μη διωχθεί (το ότι φθάσαμε να ισχυρίζονται τ. υπουργοί πως πράξεις φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος έχουν ακαταδίωκτο αποδεικνύει ασέβεια προς τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τίποτε άλλο).
Τελικά σε αυτή εδώ τη γωνιά της γης, που υποτίθεται ότι γέννησε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, όπου η κοινωνίοα ωμνύει στην αυτοδικία και στο νόμο του Λιντς και ο πολιτικός κόσμος ωμνύει στην κρατική αυθαιρεσία, εκτός του ότι « ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» υπάρχει κανένας για τον οποίο τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως περιγράφονται από την ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ του ΟΗΕ, να θεωρούνται απαράγραπτα και βάση για κάθε κοινωνική διεκδίκηση και κάθε νομοθετική ρύθμιση;

Γιάννης Χρυσοβέργης