Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ...


Την εβδομάδα που πέρασε γίναμε, κάθε μέρα, μάρτυρες κρουσμάτων ακραίας βαρβαρότητας. Το ένα πιο αποκρουστικό από το άλλο, όλα μαζί, συνθέτουν το ψηφιδωτό μιας εξαχρειωμένης κοινωνίας, που τρώει τις σάρκες της αρνούμενη να διεκδικήσει κάτι καλύτερο.

Βαρβαρότητα 1η:
Το πρωί της Δευτέρας 9 Μαΐου άγνωστοι σφάζουν έναν άνδρα, που ετοιμάζεται να μεταφέρει την ετοιμ΄πογεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο, για να του πάρουν μια βιντεοκάμερα.
Βαρβαρότητα 2η: Οι πρωινοί τηλεοπτικοί αστέρες αποδίδουν το έγκλημα, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη, σε μετανάστες.
Βαρβαρότητα 3η: Επιδεικνύοντας ύποπτη ετοιμότητα, οι συμμορίτες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ επιδίδονται σε ένα 24ωρο πογκρόμ μεταναστών, υπό τις επευφημίες χιλιάδων «έντιμων πολιτών» και την ευμενή απάθεια της Αστυνομίας. Ο απολογισμός, δεκάδες σοβαρά τραυματίες, όλοι μετανάστες, στα νοσοκομεία και ένας 24χρονος από το Μπαγκλαντές δολοφονημένος. Οι «ευαίσθητοι» τηλεοπτικοί αστέρες δε βρήκαν μια λέξη να πουν γι αυτό το όνειδος. Άλλωστε τα θύματα «δεν ήταν άνθρωποι, σκυλάραπες ήταν».
Βαρβαρότητα 4η:
Χωρίς τον παραμικρό λόγο, χωρίς καν κάποιο πρόσχημα, η Αστυνομία επιτίθεται στην πιο ειρηνική διαδήλωση της τελευταίας τριετίας στέλνοντας δεκάδες πολιτών στα νοσοκομεία με τραύματα στο κεφάλι. Ένας από τους τραυματίες, πέντε μέρες μετά, ακόμα χαροπαλεύει κι αν επιζήσει, κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι μόνιμες βλάβες θα έχει. Η κυβέρνηση «αντιδρά» θέτοντας σε διαθεσιμότητα τέσσερις άνδρες των ΜΑΤ, τους οποίους ερασιτεχνικό βίντεο κατέγραψε να δέρνουν ανηλεώς πεσμένους στο έδαφος διαδηλωτές. Ούτε και γι αυτό το όνειδος βρήκαν να πουν κάτι οι «ευαίσθητοι» τηλεοπτικοί αστέρες.
Βαρβαρότητα 5η: Σαββατο πρωί, μια από τις συμμορίες των Εξαρχείων επιτίθεται στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς με βόμβες μολότοφ. Κατά την υποχώρησή τους, βάζουν φωτιά σε μια αστυνομική μοτοσικλέτα, παρκαρισμένη δίπλα στον πάγκο μιας ανθοπώλιδος της λαϊκής. Για είναι βέβαιοι για το αποτέλεσμα, ανοίγουν το σωληνάκι της βενζίνης της μοτοσικλέτας. Η μοτοσικλέτα εκρήγνυται και προκαλεί βαριά εγκαύματα στην ανθοπώλιδα και σε δυο άνδρες που έσπευσαν να τη βοηθήσουν. Ο ένας από αυτούς χαροπαλεύει. Οι σύγχρονοι Νέρωνες έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν. Έκαψαν και πάλι τρεις ανθρώπους ζωντανούς. Όμως, οι δυο τουλάχιστον δε θα πεθάνουν. Μισές δουλειές.
Βαρβαρότητα 6η και πιο αποκρουστική. Πριν ακόμα οι τρεις τραυματίες μεταφερθούν στο νοσοκομείο, πελάτες της Λαϊκής αρχίζουν να λεηλατούν τα λουλούδια της τραυματισμένης γυναίκας. Μάταια ο Νίκος Μυλωνας από τους Οικολόγους Πράσινους, κι ο Τάσος Κορωνάκης από το ΣΥΝ, που έτυχε να είναι αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος, προσπαθούν να προστατέψουν το εμπόρευμα της γυναίκας. «Αυτη, τώρα, Θεός σχωρέσ' την» τους απαντούν οι « καλοί άνθρωποι» αφοπλιστικά.
Παρόμοια μαρτυρία και από την Αντιδήμαρχο Αθήνας για θέματα Παιδείας Νέλλη Παπαχελά, από το πογκρόμ της περασμένης Τρίτης: «Αφού οι Χρυσαυγίτες έδειραν τους μετανάστες υπαίθριους πωλητές στην Πλατεία Βικτωρίας, έσπευσαν οι ντόπιοι να λεηλατήσουν το εμπόρευμά τους. σε πέντε λεπτά δεν υπήρχε τίποτα».
Οι πλιατσικολόγοι πάντα υπήρχαν στην ελληνικοί κοινωνία. Ήδη, από το Δεκέμβρη του 2008, είδαμε κατ' επανάληψη, μετά από τους, δικαίως, εξοργισμένους πιτσιρικάδες που έσπαγαν τα μαγαζιά του κέντρου, να εισβάλουν σε αυτά κάτι καλοντυμένοι κύριοι και κυρίες και να διαγουμίζουν ό,τι είχε απομείνει όρθιο.
Για να μη μιλήσουμε για τις χιλιάδες των «αγνών Ελλήνων πατριωτών» που όρμησαν και λεηλάτησαν σπίτια και καταστήματα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων, όταν το 1943 τους μάζεψαν οι Ναζί για να τους στείλουν στα στρατόπεδα εξόντωσης.
Μόνο που τότε, δίπλα σε αυτά τα αρπακτικά, υπήρχε και μια άλλη κοινωνία, που έδινε τη μάχη της επιβίωσης βασισμένη στην αλληλεγγύη. Σήμερα τι υπάρχει; Υπάρχουν αναμφίβολα οι μηχανισμοί αλληλεγγύης προς τους μετανάστες που έχουν στήσει κάποιοι άνθρωποι από την Αριστερά με πολύ μεράκι και κόπο. Υπάρχουν μια σειρά από ΜΚΟ που πραγματοποιούν ένα αξιέπαινο έργο βοήθειας προς ομάδες κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων. Όμως όλα αυτά δε φτάνουν πια. Η ανεργία καλπάζει, οι άνθρωποι που όταν πλησιάζει στο τέλος ο μήνας δυσκολεύονται να βρουν χρήματα ακόμα και για φαΐ αυξάνουν αλματωδώς, η δημιουργία ευρύτερων μηχανισμών κοινωνικής αλληλεγγύης είναι επιτακτικό καθήκον για - ποιον άλλον; - την Αριστερά. Μόνο που δυστυχώς αυτή αναλώνεται σε ομφαλοσκοπήσεις κι επαναστατικές ονειρώξεις, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στα χορτάτα αρπακτικά.

Γιάννης Χρυσοβέργης



Δεν υπάρχουν σχόλια: