Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ


Από την περασμένη Τετάρτη ένα πλήθος διαδηλωτών οι «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» συγκεντρώνονται κάθε βράδυ στην Πλατεία Συντάγματος. Κάθε βράδυ και περισσότεροι. Με τις μέρες όμως, το ετερόκλητο αυτό πλήθος έχει αρχίσει να διαφοροποιείται απεικονίζοντας γλαφυρά δυο τάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Η πρώτη, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη απηχεί την ιδεολογικοποίηση της αντι-πολιτικής. Η δεύτερη, κάτω από τα σκαλιά της πλατείας, μπροστά στο συντριβάνι, συζητά διαρκώς για το τι πρέπει ν' αλλάξει εδώ και τώρα. Κι η μια κι η άλλη αριθμούν πολλές χιλιάδες διαδηλωτών. Κυρίαρχη σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής η πρώτη, «άγνωστη» μέχρι πριν λίγες ημέρες η δεύτερη, πολύ σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωπες.

Άγνωστος Στρατιώτης:
Ένα ετερόκλητο πλήθος, αποτελούμενο από ανθρώπους κάθε ηλικίας, αν και οι νέοι είναι σαφώς πλειοψηφία, περιφέρονται, συζητούν και, κυρίως, φωνασκούν. Φύρδην μίγδην και, κυρίως, χύδην, συναγελάζονται Ελληναράδες με τη σημαία στους ώμους, παλαιοκομμουνιστές, χουλιγκάνοι και μισθοφόροι των ΠΑΕ, αλητήριοι της Πλατείας Εξαρχείων ξελαρυγγιάζονται βρίζοντας πολιτικούς και πολιτική και φασκελώνοντας τη Βουλή.Ένα παχύ στρώμα από πλαστικά μπουκάλια, μεταλλικά κουτάκια και κάθε λογής σκουπίδια έχει καλύψει το οδόστρωμα.
Συντριβάνι: Οι γύρω πρασιές έχουν καταληφθεί από δεκάδες σκηνών. Ο χώρος πεντακάθαρος, καθώς σε κάθε γωνιά υπάρχουν σακούλες σκουπιδιδιών, ενώ δεκάδες εθελοντών φροντίζουν να μαζεύουν αμέσως ό,τι πετούν οι απρόσεχτοι. σε μια γωνιά ένα ιατρείο. Και στη μέση ένα πολύχρωμο, νεαρό σε ηλικία πλήθος, συζητάει με πάθος για τα πράγματα που «πρέπει να αλλάξουν εδώ και τώρα».
Λίγο αριστεροί, λίγο αναρχικοί, λίγο οικολόγοι, λίγο όλα μαζί. Ο λόγος τους ευθύς, άτεχνος, αλλά συναισθηματικός, θίγει όλα τα κακώς κείμενα κι αναζητά άμεσες λύσεις, Οι λιγοστοί μεσήλικες βετεράνοι του αριστερισμού και του αναρχισμού, ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μεσ' στο γάλα, λόγω ηλικίας και ξύλινης γλώσσας.
Η συνέλευση αρχίζει κάθε βράδυ γύρω στις 20.00, την ίδια ώρα με τα δελτία ειδήσεων και συνεχίζεται αδιάκοπα ως τις 01.00 - 02.00. Οι ομιλητές διαδέχονται ο ένας τον άλλο στο μικρόφωνο με, πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, οικονομία λόγου και σεβασμό των άλλων ομιλητών. Και, κυρίως, ακούνε.
Είναι ειρηνικοί, χωρίς να δηλώνουν ειρηνιστές, γιατί έχουν βαλθεί να βρουν τρόπους να χτίσουν από ερείπια μια δημοκρατική, γι αυτούς, κοινωνία. Οι ιδέες πέφτουν βροχή, από τα πιο απλά πρακτικά θέματα μέχρι το πώς μπορούν να εφαρμοστούν πρακτικές άμεσης δημοκρατίας στη διακυβέρνηση μιας χώρας. Συζητούν πολιτικά αντί να πολιτικολογούν, τραγουδούν, ερωτεύονται κι ονειρεύονται.
Περιδιαβαίνοντας ανάμεσά τους δε μπόρεσα παρά να νιώσω ανάμικτα συναισθήματα ζήλειας και χαράς. Ζήλειας γιατί έχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε που έπαψα να ονειρεύομαι. Και χαράς γιατί, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, μια νέα γενιά Αριστερών εισβάλλει στη σκηνή. Χωρίς οργανικές σχέσεις με τα κόμματα και τα αποκόμματα της, κατ' ευφημισμόν, Αριστεράς, χωρίς να έχουν ξοδέψει ατέλειωτες ώρες σε ενδοκομματικές ίντριγκες και μικροπρέπειες, είναι εκεί για να διεκδικήσουν αυτό που τους ανήκει.
Οι δυο αυτές παράλληλες διαδηλώσεις εκπροσωπούν δυο τάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Κυρίαρχη, μέχρι σήμερα σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής η πρώτη, ευχάριστα πολυπληθής και δημιουργική η δεύτερη, εκπροσωπούν η μεν πρώτη την Ελλάδα της μιζέριας η δε δεύτερη την Ελλάδα που θέλει να δημιουργήσει.
Οι πρώτοι αναζητούν ένα Führer που, ως άλλος Αη -Γιώργης θα «σκοτώσει το τέρας» και θα τους «σώσει». Οι δεύτεροι «φοβούνται όλ' αυτά που θα γίνουν γι αυτούς χωρίς αυτούς» και διεκδικούν θεσμικά πλαίσια στα οποία θα έχουν φωνή.
Είναι προφανές ότι οι δυο αυτές τάσεις πολύ σύντομα θα συγκρουστούν μετωπικά. Η Ελλάδα της μιζέριας, της μετριότητας και του ωχαδελφισμού, ήταν πάντα αλλεργική απέναντι στους δημιουργικούς ανθρώπους. Είτε τους εξόντωνε, είτε τους εξόριζε. Το ίδιο θα επιχειρήσει και τώρα.
Οι πιθανότητες να επικρατήσει είναι συντριπτικά υπέρ της. Γιατί δεν έχει κανένα ενδοιασμό να μετέλθει την κτηνώδη βία, γιατί έχει την υποστήριξη των ΜΜΕ - όλα τα επίσημα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα και συγκροτήματα τύπου αυτούς προβάλλουν, ενώ για τους άλλους έχουν επιβάλει σιγή ασυρμάτου - γιατί τρέφουν και τρέφονται από το διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό που ελεεινολογούν κι από τους κάθε λογής παρακρατικούς μηχανισμούς.
Στη σύγκρουση αυτή, που δεν είναι απαραίτητο να έχει ως πεδίο την Πλατεία Συντάγματος, αργά ή γρήγορα, είτε μας αρέσει είτε όχι, θ' αναγκαστούμε να πάρουμε θέση. Και θα κριθούμε γι αυτήν.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ.
  1. Η κατάσταση αυτή στο Σύνταγμα δε μπορεί να συνεχιστεί για καιρό. είμαι βέβαιος πως τις επόμενες μέρες, είτε το επίσημο Κράτος, είτε κάποιος παρακρατικός μηχανισμός, θα δημιουργήσει μια κρίση βίας, προκειμένου να φέρει τα πράγματα εκεί που τον βολεύει: στη δημιουργία κλίματος βίας και χάους. Γιατί αν δε συμβεί αυτό, τότε ο χρόνος θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την Κυβέρνηση.
  2. Οι κατασκηνωτές του συντριβανιού αποφάσισαν να σπάσουν το εμπάργκο των ΜΜΕ δημιουργώντας το δικό τους διαδικτυακό ραδιόφωνο. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Eγώ τη θέση μου την εχω πάρει απο χρόνια:

Είμαι με το συντριβάνι.

Αυτό που γίνεται την τελευταία βδομάδα , είναι ότι πιο ελπιδοφόρο έχω δει να γίνεται ποτέ.

Στην ουσία έχει συμβεί το εξής ... "κουφό" και απρόσμενο: αυτό το κοντό και μακρύ που ο καθένας ε΄δω και κάτι χρόνια εκφράζει στο διαδύκτιο στα μπλογκς ή στο facebook, ή αλλού, τώρα το λέει δια ζώσης με το ίδιο τρόπο που το πληκτρολογούσε ως τώρα μπροστά απο μια απρόσωπη οθόνη.


Ναι , οι παρακρατικοί , αναρχοχουλιγκάνοι και λοιποί κάφροι , που αποτελούν το αποτελεσματικότερο όπλο της εξουσίας απέναντι στην πρόοδο και στο καλύτερο αύριο, αυτοί λοιπόν, σίγουρα θα ξαναχτυπησουν.

Οι ... "θαμώνες" του συντριβανιού, μπορεί σε πρώτη φάση να αιφνιδιαστούν.

Νομίζω όμως πως αυτό το "όπλο" μπορούν (μπορούμε) να το αντιμετωπίσουν (αντιμετωπίσουμε)

Αλλά υπάρχουν και πιο ισχυρά όλπα.

Θυμίσου πχ Το μεγάλο μας τσίρκο : "Και τι θα λέγατε αν έχουν δίχως να έχουν; Αυτοί θα νομίζουν πως έχουν, κι εμείς θα ξερουμε πως δεν έχουν. .... Αποφασίζουμε να έχουν, για να μην έχουν".



αν μ' εννοείς...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Γιάννη δεν βρήκα άλλο τρόπο να στο πω (e-mail...): πολύ χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ.

Εγώ είμαι εδώ: http://vivliothekarios.blogspot.com

Καλή σου μέρα

IkariaTour είπε...

Παχύ στρώμα από κουτάκια????
η περίπτωση να βρίσκεσαι και απέναντι από τον άγνωστο στρατιώτη από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ και μετά να συμμετέχεις και στη συζήτηση ποιά τάση της κοινωνίας αντιπροσωπεύει???
Ας αφήσουμε τους διαχωρισμούς σας παρακαλώ!!! ελπίζω όπως ελπίζουν και οι διοργανωτές των ''αγανακτισμένων'' πως κάτι τέτοιο δεν αρμόζει σε μια τόσο μαζική κίνηση Ελλήνων!

Άτακτος Λόγος είπε...

Προς Σωτήρη Πολίτη:
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η πολιτισμική διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων είναι τόσο κραυγαλέα, που πρέπει να είναι τυφλός κανείς για νη μη τη δει. Εκτός κι αν δε θέλει. Αυτό είναι δικό του ζήτημα.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν καταλάβατε κύριε Πολίτη, αλλά είναι αδύνατο να συμμετέχει κανείς και στα γαμοσταυρίδια των επάνω και στη συνέλευση των κάτω. Και μια ερώτηση: Η βρώμα και δυσωδία του οδοστρώματος, δείγμα του πολιτισμού των επάνω, αλλά και του πόσο δική τους νιώθουν την πόλη δε σας ενόχλησε;