Τσιπουροποσία versus spreadολογίας!

«Γιαννακής ψυχομαχά
Βαριά κείτεται..»
λέει ένα μεσαιωνικό τραγούδι στην ηπειρώτικη εκδοχή του. Αν στη θέση του Γιαννακή βάλουμε την Ελληνική οικονομία, αποτυπώνουμε θαρρώ παραστατικά την όλη κατάσταση των τελευταίων έξι μηνών.
Άγρια σφαγή!..
Η spreadολογία πάει κι έρχεται. Στα παράθυρα και στις στήλες των εφημερίδων σχετικοί αλλά και παντελώς άσχετοι μηρυκάζουν καθημερινά διάφορα σενάρια, προτείνουν λύσεις από τις πιο εφικτές μέχρι και τις πλέον απίθανες, ενώ ο λαός βλέπει το σκοτεινό αδιέξοδο να τον πλακώνει και μέχρις στιγμής ησυχάζει ανήσυχα…
Τη συνέχεια του δράματος δεν την ξέρουμε, δεν την ξέρει κανείς. Μόνο η λαϊκή σοφία επιβεβαιώνεται σε τέτοιες περιπτώσεις:
«Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος»…

Η μετακίνησή μου τις ημέρες του Πάσχα από την Αθήνα στην Καβάλα με έκανε θαρρώ πιο σοφό, μέρες που είναι. Πρώιμο Πάσχα, αλλά με ελάχιστη «έξοδο» από τις πύλες της καθημερινότητάς.

Συγκριτικά με άλλες χρονιές, οι εθνικοί δρόμοι ήταν άδειοι. Ο κόσμος για πρώτη φορά μετά ίσως από πολλές δεκάδες χρόνια σκέφτηκε σοβαρά πόσο θα του στοίχιζε μια πασχαλινή έξοδος μετά οβελία και συμπαρομαρτούντων στην γενέτειρα γη ή και αλλαχού. Μόνο η τιμή της βενζίνης έχει διπλασιαστεί σε σχέση με το Πάσχα του 2009 και τα διόδια καίνε.
Ταξιδεύω πάντα με το ΚΤΕΛ, λόγω αεροπλανοφοβίας και ΙΧφοβίας.
Για πρώτη φορά τα λεωφορεία της γραμμής ήταν ασφυκτικά γεμάτα στην πορεία μου προς Καβάλα και αντιστρόφως. Κι όχι οι συνήθεις ηλικιωμένες κυρίες κι οι φοιτητές, άντε και μερικοί μετανάστες, αλλά και πολλοί Ελληναράδες άνω των τριάντα, που φυσικά διαθέτουν ΙΧ αλλά προτίμησαν το «φτηνό» αλλά κουραστικό μέσο… Ανάγκα και θεοί πείθονται…
Στην Καβάλα, μερικές βόλτες στην πόλη μου επιβεβαίωσαν ότι κι εκεί τα ίδια με εδώ: Ένα στα τέσσερα – περίπου – μαγαζιά του κέντρου κλειστά, με το «ενοικιάζεται» να κιτρινίζει κολλημένο στην βρόμικη από τα καυσαέρια τζαμαρία. Λιγοστός κόσμος στη «βόλτα»… Καταστηματάρχες να «βαράνε μύγες», αν και τέτοια εποχή, ούτε και μύγες υπάρχουν…
Γκρίνια μπόλικη και φόβος… Πολύ φόβος γι αυτό που έρχεται και που πάντα το ένστικτο του καθημερινού ανθρώπου της αγοράς το συλλαμβάνει πριν καταφτάσει…

Δύσκολες εποχές που μάλλον δεν έχουμε ζήσει, τουλάχιστον οι νεώτερες γενιές. Αλλά πάντα υπάρχει η πρώτη φορά.
Πιστεύω ότι οι περισπούδαστες αναλύσεις δεν θα μας κάνουν σοφότερους, ούτε θα μας αποκαλύψουν το μέλλον.
Τι χρειάζεται;
Αισιοδοξία, αδέρφια.
Μπορεί να τα κάναμε σκατά, αλλά εμείς πάντα ελπίζουμε.
Κι είναι κι αυτό το «αθάνατο νερό», το ελληνικότατο τσιπουράκι:
Πίνουμε λιγάκι απ’ αυτό και ο Ζορμπάς έρχεται και κάνει κατάληψη στο θυμικό μας.
Εξ άλλου αυτό μας κάνει και διαφέρουμε από τους κουτόφραγκους:

Πνίγουμε τα spread μας στο "αθάνατο νερό" κι από δω παν κι οι άλλοι!
Δεν είναι και λίγο!..

Κώστας Λαγωνικάκος