Όταν ο υπουργός ο εντεταλμένος για τις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, δηλώνει ότι συμφωνεί με τις απόψεις των τελευταίων και όχι με αυτές της κυβέρνησης, οφείλει να υποβάλει πάραυτα την παραίτησή του ή να απολυθεί πάραυτα από τον Πρωθυπουργό.
Όταν δε συμβαίνει τίποτα από τα δυο, νομιμοποιούμαστε να αναρωτηθούμε αν η περιβόητη διαπραγμάτευση δεν είναι παρά μια κακοστημένη θεατρική παράσταση με αποδέκτες τους πολίτες αυτής της χώρας.
«Επίσης, υπάρχει ένα τρίτο θέμα
που είχαν θέσει τα πολιτικά κόμματα, το θέμα της κύρωσης από τη Βουλή των
ιδιωτικοποιήσεων και αυτό η τρόικα δεν το δέχεται και εμμένει στο
προαπαιτούμενο και νομίζω –ορθά κατά την άποψή μου- πολύ δύσκολα ένας ξένος
επενδυτής θα ερχόταν στην Ελλάδα, αν έπρεπε τελικά η Βουλή να κυρώσει τη
σύμβαση». Την παραπάνω δήλωση έκανε το περασμένο Σάββατο το βράδυ εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας.
Αν τη δήλωση αυτή την είχε κάνει με την ιδιότητα του επί κεφαλής του ΙΟΒΕ, θα ήταν απολύτως σεβαστή.
Συμβαίνει όμως να είναι υπουργός Οικονομικών μιας τρικομματικής κυβέρνησης, εντεταλμένος για τις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών.
Συμβαίνει επίσης τα πολιτικά κόμματα στα οποία αναφέρεται να μην είναι κόμματα της Αντιπολίτευσης, αλλά κόμματα της συγκυβέρνησης.
Λόγω αυτής ακριβώς της θέσης του, υποχρεούται να είναι εξαιρετικά φειδωλός σε δηλώσεις και, σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητο να βγάζει στη σέντρα την κυβέρνηση την οποία εκπροσωπεί, δηλώνοντας ότι συμφωνεί με τις απόψεις των εκπροσώπων των δανειστών, με τους οποίους υποτίθεται ότι είναι αντίπαλος στη διαπραγμάτευση.
Πριν από τριάντα περίπου χρόνια ο Φρανσουά Μιτεράν είχε δηλώσει: «Οι βουλευτές υποχρεούνται να έχουν προσωπική άποψη. Οι υπουργοί όμως έχουν την άποψη της κυβέρνησης. Αν θέλουν προσωπική άποψη οφείλουν πρώτα να παραιτηθούν».
Υπό φυσιολογικές συνθήκες η ενέργεια του κ. Στουρνάρα όφειλε να προκαλέσει την άμεση απόλυσή του από τον πρωθυπουργό. Εκτός κι αν η εν λόγω δήλωση έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του τελευταίου, πράγμα διόλου απίθανο.
Σε αυτή την περίπτωση τα δυο μικρότερα κόμματα της συγκυβέρνησης όφειλαν, αν πραγματικά είχαν τις ενστάσεις που απέρριψε ο κ. Στουρνάρας, να αξιολογήσουν αφ' ενός το πόσο σημαντικές είναι αυτές, αφ' ετέρου το αν η συμπεριφορά του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών απέναντί τους είναι αυτή που αρμόζει σε κυβερνητικούς εταίρους.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ανακοινώθηκε πως η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να απόσχει από την επίμαχη ψηφοφορία αύριο. Λίγο νωρίτερα ο κ. Βενιζέλος είχε καλέσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να κάνουν γαργάρα τις ενστάσεις τους και να υπερψηφίσουν το επίμαχο νομοσχέδιο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το μόνο μήνυμα που υπάρχει είναι πως επί τέσσερις ολόκληρους μήνες βιώνουμε μια κακοστημένη θεατρική παράσταση, στην οποία όλα είχαν προαποφασιστεί εκ των προτέρων και ουδείς διαπραγματεύτηκε με κανέναν το οτιδήποτε.
Κι αν ο υπεύθυνος της «διαπραγμάτευσης» του 2010, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, επικαλείται εμπράκτως, εδώ και δυο χρόνια, το απαράδεκτο στην πολιτική ελαφρυντικό του «μειωμένου καταλογισμού», ο κ. Στουρνάρας δεν μπορεί να πράξει το ίδιο, διότι - το έχουμε ξαναγράψει - είναι άνθρωπος εξαιρετικής ευφυίας.
Γιάννης Χρυσοβέργης