Από τις δηλώσεις της Γερμανίδας Καγκελαρίου δυο φράσεις πρέπει να κρατήσουμε κι αυτό γιατί συμπυκνώνουν, όσο τίποτε άλλο, το τραγικό της δίλλημμα.
«Αν τραβήξει σε μάκρος η ύφεση στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Νότια Ευρώπη το επόμενο θύμα θα είναι η Γερμανία», είπε απαντώντας σε ερώτηση Γερμανού δημοσιογράφου.
«Εύχομαι και ελπίζω η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη», είπε απευθυνόμενη στους ιθαγενείς δημοσιογράφους.
Αν σε κάτι έχουν απόλυτο δίκιο τα δημοσιογραφικά εξαπτέρυγα της κυβέρνησης, είναι σίγουρα η διαπίστωσή τους ότι «οι δηλώσεις της Άγγελα Μέρκελ ήταν εντελώς διαφορετικές από ό,τι είχαμε συνηθίσει».
Το δίκιο τους τελειώνει εκεί. Γιατί η Άγγελα Μέρκελ δεν έδωσε, όπως ψευδώς ισχυρίζονται, στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Θα το είχε πράξει αν είχε κάνει μια ισχηυρή πολιτική δήλωση με την οποία θα καθιστούσε σαφές ότι «η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό στη διαχείριση του χρέους από τις 18 Οκτωβρίου, αρχής γενομένης από το ελληνικό χρέος».
Αντ' αυτής της δήλωσης μας είπε ότι «εύχεται (μήπως προσεύχεται άραγε;) κι ελπίζει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη».
Παράξενη δήλωση αδυναμίας από την ηγέτιδα της «ατμομηχανής της Ευρώπης» όπως έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε τη Γερμανία. Χαρακτηρισμός τον οποίο για δεκαετίες είχε κερδίσει επάξια.
Η Άγγελα Μέρκελ εύχεται κι ελπίζει γιατί δε μπορεί να πράξει. Και δε μπορεί να πράξει γιατί εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια λαΐκιζε ασύστολα, κι αυτή η ίδια και οι στενοί της συνεργάτες, ρίχνοντας το φταίξιμο για την κρίση του ευρώ και της Ευρωζώνης - κατ' επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης - στους «τεμπέληδες Έλληνες»*.
Έκλεισε το μάτι στον Ευρωσκεπτικισμό του μέσου Γερμανού μικροαστού, που ένιωσε ξαφνικά σπουδαίος - με τον ίδιο τρόπο που νιώθει ο Έλληνας όμοιός του σπουδαίος όταν ελεεινολογεί τους μετανάστες - για να εδραιώσει την εγχώρια πολιτική της κυριαρχία.
Παραβιάζοντας κάθε έννοια συλλογικότητας, κάθε Ευρωπαϊκή Συνθήκη κι αγνοώντας επιδεικτικά κάθε ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο, επέβαλε ένα εκτρωματικό Σύμφωνο Σταθερότητας, που μόνο ύφεση γεννάει. Πρόσφερε όμως στο μέσο Γερμανό την υπερηφάνεια ότι η Καγκελάριός του κάνει την Ευρώπη να χορεύει κατά πώς αυτή σφυρίζει.
Σήμερα η Άγγελα Μέρκελ συνειδητοποιεί τι τέρατα αμόλησε από το κουτί της Πανδώρας που η ίδια, με περίσσεια αλαζονεία, άνοιξε.
Συνειδητοποιεί ότι η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπει το δεύτερο Μνημόνιο, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά θα προκαλέσουν τέτοια ύφεση και τέτοια κοινωνική και πολιτική κρίση, που η στάση πληρωμών του ελληνικού Κράτους θα καταστεί αναπόφευκτη.
Συνειδητοποιεί - γιατί της το είπαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οι Γερμανοί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα - ότι η εμμονή στην υφεσιακή πολιτική μειώνει τις πωλήσεις των γερμανικών προϊόντων, η κύρια αγορά των οποίων είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και, κυρίως, ο Ευρωπαϊκός Νότος.
Συνηδειτοποιεί ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Ότι πρέπει να υπάρξει πολιτική παρέμβαση, ότι δεν είναι δυνατόν να αφεθούν οι αγορές να ρυθμίσουν το πρόβλημα.
Όμως η Άγγελα Μέρκελ δε μπρεί να κάνει τίποτα.
Δε μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί, αν υποθέσουμε ότι αναλάμβανε την ευθύνη που της αναλογεί, εκατομμύρια Γερμανών πολιτών θα την κατηγορούσαν - και δικαίως - ότι είτε τους πρόδωσε, είτε τρία χρόνια τώρα ψεύδονταν. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί θα σήμαινε αυτομάτως και το τέλος της πολιτικής της σταδιοδρομίας.Κι ακόμα χειρότερα, θα κατέστρεφε την υστεροφημία της.
Και μιας και δε μπορεί να κάνει κάτι που θα αντιστρέψει την κατάσταση, εύχεται, ελπίζει και παραλληλίζει την Ελλάδα με τη μακαρίτισσα Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας.
Εύχεται κι ελπίζει την έλευση κάποιου από μηχανής Θεού. Όπως όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι όμως, την ώρα της κρίσης είναι μόνη της. Κι αντίθετα από όσα συμβαίνουν στο θέατρο και στα παραμύθια, ο από μηχανής Θεός δεν έρχεται. Δυστυχώς για όλους μας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
* Θα ήταν άτοπο να γινόταν - όπως δυστυχώς γίνεται για λόγους που εξυπηρετούν τον εγχώριο λαϊκισμό, αλλά και την παιδιάστικη νοοτροπία που θέλει «πάντα να φταίει κάποιος άλλος» - η αμετροέπεια της Frau Merkel κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις ελληνικές συλλογικές ευθύνες. Γι αυτές όμως έχουμε μιλήσει κατ' επανάληψη, σε προηγούμενα σημειώματα, και θα συνεχίσουμε να μιλάμε σε κάθε ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου