Η έλευση της Άνγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα ήταν επιβεβλημένη αν επρόκειτο να ανακοινώσει αλλαγή πολιτικής στη διαχείριση της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Θα ήταν επίσης επιβεβλημένη αν η ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να προκαλέσει μια κρίση και στη συνέχεια να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να ψηφίσει τα μέτρα με Στρατιωτικό Νόμο.
Οι δηλώσεις Σόιμπλε και οι κυβερνητικές παλινωδίες στο θέμα της απαγόρευσης των διαδηλώσεων αποδεικνύουν ότι ούτε το ένα, ούτε το άλλο ισχύει.
Και το χειρότερο; Η μεν Άγκελα Μέρκελ φαίνεται ότι πιστεύει πως θα προσφέρει υποστήριξη στην κυβέρνηση, η δε κυβέρνηση αποδεικνύεται πανικόβλητη.
Η έλευση της Γερμανίδας Καγκελαρίου στην Αθήνα για έξι (6) ώρες σίγουρα δε γίνεται προκειμένου να συζητήσει για την ουσία της κρίσης χρέους της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Τέτοιου είδους επισκέψεις έχουν καταργηθεί διεθνώς κι έχουν αντικατασταθεί από τηλεδιασκέψεις εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Είναι προφανές λοιπόν ότι οι λόγοι της επίσκεψής της, από δικής της πλευράς τουλάχιστον, είναι καθαρά επικοινωνιακοί. Και πράγματι, δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος συμβολισμός από την ανακοίνωση, στην Αθήνα, ουσιαστικών αλλαγών της γερμανικής πολιτικής στο θέμα της αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Όμως οι δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατέστησαν σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στα σχέδια της Άγκελα Μέρκελ.
«Η Άγκελα Μέρκελ θέλει να δώσει ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης στην κυβέρνηση και να εκφράσει τη συμπαράστασή της στον Ελληνικό λαό», μας πιπιλίζουν τα μυαλά τα κάθε λογής δημοσιογραφικά εξαπτέρυγα της κυβέρνησης*.
Είναι λίγο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δηλώσεις σαν αυτές που έκαναν ήδη οι Φαν Ρομπάι και Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, οι οποίες συνοψίζονταν στο «θα σας στηρίξουμε να μη βγείτε από την Ευρωζώνη, αρκεί να τηρήσετε απαρέγκλιτα όλες τις υποχρεώσεις σας» συνιστούν ισχυρή πολιτική υποστήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης. Και τούτο γιατί δεν περιέχουν καμιά αναφορά στις περιβόητες «κόκκινες γραμμές» των κυβερνητικών εταίρων, δεν περιέχουν καμιά αναφορά σε αναπτυξιακά μέτρα και, το χειρότερο, υπενθυμίζουν πως δε θα γίνει τίποτα πριν από την έκθεση της Τρόικας.
Ούτε και μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η επίσκεψη αυτή σχετίζεται με την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας στη Γερμανία και, κατά συνέπεια, η Γερμανίδα Καγκελάριος θα «τραβήξει το αυτί των Ελλήνων» για να καθησυχάσει την εκλογική της βάση στη Γερμανία. Και τούτο γιατί, μολονότι πολλές φορές η κυρία Μέρκελ συμπεριφέρθηκε έτσι στην τελευταία τριετία, φαίνεται ότι έχει συνειδητοποιήσει πως έπαιξε εν ού παικτοίς και σίγουρα δε θέλει να επιδεινώσει την κατάσταση.
Απομένει η εκδοχή, που ενδεχομένως θα τη στήριζε η ανάσυρση ενός χουντικού κυβερνητικού διατάγματος προκειμένου να απαγορευτούν «όλες οι διαδηλώσεις» και να ανασταλεί η λειτουργία σχολείων, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει εσκεμμένα να προκαλέσει κρίση, ώστε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και υπό αυτές τις συνθήκες να περάσει τα μέτρα από τη Βουλή. Κι αυτό όμως το ενδεχόμενο δε στέκει, μιας και η γενική απαγόρευση των διαδηλώσεων μετατράπηκε, δυο ώρες μετά σε «απαγόρευση όλων των διαδηλώσεων πλην αυτών στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια». Η δε αναστολή της λειτουργίας σχολείων, αφού επί δεκατέσσερις ώρες το Υπουργείο Παιδείας έπαιζε την κολοκυθιά με τις Διευθύνσεις Β'βάθμιας Εκπαίδευσης της Α' Περιφέρειας Αθηνών (δηλαδή του Κέντρου της Αθήνας) ακυρώθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα (μένει να μας εξηγήσει κάποιος πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία όταν οι μαθητές έφυγαν από αυτά πανηγυρίζοντας για τα όσα είχαν ακούσει από το στόμα των διευθυντών τους).
Με αυτά τα δεδομένα μάλλον ισχύει το χειρότερο πιθανό σενάριο. Δηλαδή, τόσο η Άγκελα Μέρκελ, όσο και ο Αντώνης Σαμαράς πιστεύουν ότι μια δήλωση της Γερμανίδας Καγκελαρίου πανομοιότυπη με αυτές των Φαν Ρομπάι και Γιουνκέρ συνιστά ισχυρή στήριξη της κυβέρνησης στο εσωτερικό της χώρας.
Η δε κυβερνητική αντίδραση στην αναγγελία διαδηλώσεων από τα συνδικάτα μόνο ως κρίση πανικού μπορεί να εκληφθεί, στη σκιά της εισβολής των εργατών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου Αστυνομία και Ασφάλεια Στρατοπέδου πιάστηκαν κυριολεκτικά με τις πυτζάμες και ξυπόλητοι.
Κι η εκδοχή αυτή είναι η χειρότερη γιατί πανικόβλητες κι αυτιστικές κυβερνήσεις είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν συμφορές.
Γιάννης Χρυσοβέργης
* «Οι γραφιάδες σε μισουν.
Ακόμα κι ένας ηλίθιος γελάει
με τα ξετσίπωτα λιβανίσματά τους»,
έγραφε πριν 40 περίπου χρόνια ο Βόλφ Μπίρμαν , απευθυνόμενος στον ανατολικογερμανό δικτάτορα Έριχ Χόνεκερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου