Πριν από ένα χρόνο δεκάδες παρελάσεις ματαιώθηκαν λόγω αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, δρομολογώντας την καθαίρεση, με τη μέθοδο του κομματικού πραξικοπήματος, του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Ένα χρόνο μετά, κι ενώ η επιβίωση της κυβέρνησης κρέμεται από μια κλωστή, καλό είναι ο Αντώνης Σαμαράς να έχει υπ' όψιν του ότι ο Νικολάε Τσαουσέσκου δεν πήγε σα σκυλί στ' αμπέλι επειδή ήταν δικτάτορας, αλλά επειδή καταδίκασε το ρουμανικό λαό στην πείνα.
Ένα χρόνο μετά από τις διαδηλώσεις, εν πολλοίς αυθόρμητες - κι ας μην αρέσει αυτό σε όσους θέλουν να βλέπυον πίσω από τα πάντα συνωμοσίες του ΣΥΡΙΖΑ - που δρομολόγησαν την οριακής νομιμότητας καθαίρεση από την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τις, οργανωμένες αυτή τη φορά, διαδηλώσεις ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου.
Πέρα από τα αναμενόμενα πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα για την αποτροπή μια επανάληψης του ίδιου φαινομένου και τη σχετική φιλολογία που αναπτύσσεται επί του θέματος στο διαδίκτυο, το πιο πιθανό είναι ότι φέτος δε θα ανοίξει ρουθούνι. Όχι γιατί ο λαός έχει πεισθεί για την ορθότητα των μέτρων που απειλούν να τινάξουν στον αέρα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά γιατί, ακριβώς λόγω του ότι δεν εμπιστεύεται κανένα κόμμα και κανένα θεσμό, τα ξεσπάσματα οργής θα έρχονται εκεί που κανείς δεν τα περιμένει και θα είναι όλο και πιο βίαια.
Όμως η σημερινή κυβέρνηση δεν κινδυνεύει από τις όποιες διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Κινδυνεύει πρωτίστως από το ότι η ΔΗΜΑΡ ετοιμάζεται να αποχωρήσει αλλόφρων από το κυβερνητικό σχήμα. Και της οποίας η αποχώρηση θα προκαλέσει τη μετατροπή της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ σε κινούμενη άμμο.
Εντούτοις, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο είναι πολύ πιθανό την εξέλιξη αυτή να την επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς. Με στόχο, την προκήρυξη νέων εκλογών, από τις οποίες ο ίδιος και το κόμμα του, εφαρμόζοντας πολιτική καμμένης γης - αναστολή καταβολής μισθών και συντάξεων σε συνδυασμό με μια βιομηχανία δηλώσεων κατατρομοκράτησης του εκλογικού σώματος από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της γερμανικής κυβέρνησης κ.λ.π. - θα βγούν, ενισχυμένοι, σε βάρος, πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ.
Η τακτική αυτή μοιάζει εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, καθώς σε όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου μήνα προηγείται σταθερά, και με αυξητικές τάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει μάθει να μοιράζεται πράγματα. Κι όπως προκάλεσε τις εκλογές του Ιουνίου, από τις οποίες βγήκε κερδισμένος, μόνο και μόνο για να μην του αμφισβητήσει κανείς το δικαίωμα στην πρωθυπουργία, ετοιμάζεται να επαναλάβει το εγχείρημα.
Για το λόγο αυτό, πέρα από την αναμφίβολα ελληνικής έμπνευσης αξίωση για πλήρη κατεδάφιση της εργατικής νομοθεσίας, έχει φροντίσει να φορτώσει, σε συνεργασία με το Γιάννη Στουρνάρα, το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις με ένα τσούρμο άσχετες τροπολογίες, οι οποίες έχουν προκαλέσει τις εύλογες αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ.
Μόνο που σε αυτή τη διαδικασία οι άστεγοι και οι συντηρούμενοι χάρη στα συσσίτια έχουν πολλαπλασιαστεί κι η άλλοτε εύπορη μεσαία αστική τάξη αντιμετωπίζει το φάσμα της φτώχειας.
Γι αυτό, καλό είναι ο Αντώνης Σαμαράς να λάβει υπ' όψιν του ότι ο Νοκολάε Τσαουσέσκου δεν πήγε σα σκυλί στ' αμπέλι γιατί ήταν «κομμουνιστής» και δικτάτορας, αλλά γιατί καταδίκασε το ρουμανικό λαό στην πείνα.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου