ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ Νο2

Η οριακή αποτυχία των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ να μπουν στη Βουλή προκάλεσε εύλογη θλίψη, αμηχανία, προβληματισμό για το τι δεν πήγε καλά, ακόμα και τα επίσης εύλογα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.

Όλα αυτά αποδίδονται αρκετά γλαφυρά στη σχετική ομάδα του Facebook αλλά και σε διάφορ blogs μέσα από τα οποία αναπτύσσεται ένας διόλου ευκαταφρόνητος διάλογος. Ουδείς από τους παρεμβαίνοντες όμως, απ' όσα διάβασα και μακάρι να κάνω λάθος, έθεσε ένα μείζον ζήτημα που ταλαιπωρεί τον οικολογικό χώρο από τα γεννοφάσκια του: τη σε βαθμό αγοραφοβίας άρνηση της πλειονότητας των μελών του να προσπαθήσουν να πείσουν. 

Όμως πολιτική σημαίνει ανθρώπινη επικοινωνία και προσπάθεια να πείσεις. Κι αυτό δε γίνεται από τηλεοράσεως και fb.

Αγαπητοί φίλοι,

Παρακολουθώ, στο μέτρο που ο υπερβολικός φόρτος εργασίας των ημερών μου επιτρέπει, τον ενδιαφέροντα διάλογο που αναπτύσσεται γύρω από τα αίτια της εκλογικής αποτυχίας των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν εξ αντικειμένου μια παταγώδης αποτυχία. Η αύξηση των ψήφων που πήρατε μόλις κατά 9.000 σε σχέση με τις εκλογές του 2009 κι αυτό σε μια εκλογική αναμέτρηση που το εκλογικό σώμα είχε αποφασίσει να αδιαφορήσει παντάπασι για τα διλήμματα - πραγματικά ή πλαστά - των τεχνικών της εξουσίας και στην κοινωνία είχε αναπτυχθεί ένα κίνημα από τα κάτω, υπέρ της ψήφου στα λεγόμενα «μικρά κόμματα».

Πολλές απόψεις κατατίθενται, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο ενδιαφέρουσες. Και εντελώς λογικά, κάποιοι ζητούν ευθύνες από την εκτελεστική γραμματεία. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η εκτελεστική γραμματεία του κόμματος έχει αντικειμενική ευθύνη για την αποτυχία. Θα ήταν άδικο όμως αν αυτή γίνονταν ο αποδιοπομπαίος τράγος και με την ενδεχόμενη αποπομπή της θεωρούσατε ότι επήλθε η «κάθαρση».

Γιατί, πέρα από προβληματισμούς για το αν το μείγμα πολιτικής σας ήταν πολύ ή λίγο αριστερό, αν έπρεπε να είσαστε περισσότερο ή λιγότερο αντιμνημονιακοί, υπάρχει ένα θέμα που σας αφορά ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ.

Και το θέμα αυτό έχει να κάνει με το πόσο «δική σας υπόθεση» θεωρείτε το κόμμα του οποίου είστε μέλη, πόσο το πονάτε, πόσο προσωπικό χρόνο κι ενέργεια επενδύετε σε αυτό. Και, κυρίως, πόσο αποφασισμένοι είσαστε να εκτεθείτε προσωπικά σε μια προσπάθεια να πείσετε το φίλο σας, το γείτονά σας, τον άνθρωπο που συναντάτε στη λαϊκή μια φορά την εβδομάδα για την αξία της ψήφου του υπέρ των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, την αξία της υποστήριξης του προγράμματός τους, την αξία της συστράτευσης μαζί τους.

Οι παλιότεροι από εσάς με γνωρίζετε καλά. Οι νεότεροι καθόλου. Πέρασα μαζί σας είκοσι ολόκληρα χρόνια, από το 1979, ως το 1999, όταν αποφάσισα, απαυδισμένος, να μην ξανασχοληθώ μαζί σας.

Το αίμα όμως νερό δε γίνεται και, το 2006, δέχτηκα να αναλάβω χρέη εκλογικού αντιπροσώπου της ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - έτσι θαρρώ ονομάζονταν το ψηφοδέλτιό σας - σε καμιά πενηνταριά εκλογικά τμήματα της γειτονιάς μου. Τα οποία επισκέφθηκα τρεις φορές στη διάρκεια της ημέρας, κι ας μην ψήφισα καν το συνδυασμό.

Και στις εκλογές της 6ης Μαΐου, για πρώτη φορά μετά από το 1999, ψήφισα υπέρ σας και προσπάθησα να πείσω και άλλους να το κάνουν. Γιατί θεώρησα και θεωρώ ότι το πρόγραμμά σας αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη απάντηση εξόδου από τη χρεοκοπία της χώρας.

Μια μελέτη των εκλογικών αποτελεσμάτων των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ανά εκλογική περιφέρεια δείχνει ότι σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες εκτός από έξι, αυξήσατε ψήφους και ποσοστά. 

Οι αυξήσεις αυτές κυμαίνονταν από 20% σε ψήφους έως και υπερδιπλασιασμό (τα ποσοστά, λόγω του ότι ψήφισαν 500.000 άνθρωποι λιγότεροι, ήταν σαφώς πιο υψηλά).

Οι έξι εκλογικές περιφέρειες στις οποίες υπήρξε μείωση ψήφων και ποσοτών ήταν οι πέντε εκλογικές περιφέρειες της Αττικής και η Α' εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Οι περιφέρειες δηλαδή που μέχρι τώρα ήταν τα προπύργια της εκλογικής σας δύναμης. Συνολικά χάσατε 14.000 ψήφους στις πέντε εκλογικές περιφέρειες της Αττικής και 1000 περίπου ψήφους στην Α' Θεσσαλονίκης. Δεδομένου δε ότι δεν κατορθώσατε να μπείτε στη Βουλή για 4500 ψήφους μόλις αντιλαμβάνεστε τη σημασία αυτής της απώλειας. Αυτές τις 15.000 ψήφους αν τις είχατε διατηρήσει τώρα θα είσασταν στη Βουλή με 8 βουλευτές.

Και, μολονότι δεν έχω εικόνα για το τι συνέβη στη Θεσσαλονίκη, έχω σαφέστατη εικόνα για το τι συνέβη στην Αττική. Τα ολίγιστα περίπτερα διανομής εκλογικού υλικού που είχατε ήταν μονίμως έρημα. Δε θυμάμαι πόσες φορές πέρασα από το εκλογικό κέντρο της οδού Κοραή, στις πιο διαφορετικές ώρες, και το βρήκα άδειο. Συμπτωματικά, δυο φορές που έτυχε να περάσω και από την πλατεία Καλογήρων στη Δάφνη αντιμετώπισα το ίδιο θέαμα. Κι ας ήταν λίγες μόλις μέρες πριν από τις εκλογές. 

Όλα αυτά συνέβησαν σε εκλογικές περιφέρειες στις οποίες τα μέλη σας είχαν καταναλώσει άπειρες ώρες σε στείρα διαδικασιολαγνεία και σε ίντριγκες με στόχο τον αποκλεισμό κάποιων από τα ψηφοδέλτια, μόνο και μόνο διότι κάποιοι άλλοι φοβόντουσταν ότι θα τους έτρωγαν τις έδρες στη Βουλή που ποτέ δεν ήλθαν. Τις καταστροφικές επιτώσεις που μπορούσε να έχει η άφρων αυτή συμπεριφορά των συγκεκριμένων οργανώσεων των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ την είχα ήση επισημάνει από τις 7 Απριλίου. Όχι γιατί ισχυρίζομαι πως διαθέτω μαγικές ιδιότητες. Αλλά γιατί το έργο το είχα ξαναζήσει, είκοσι χρόνια πριν, στους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ.

Αγαπητοί φίλοι,

Στις εκλογές που κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν στα μέσα Ιουνίου, το εκλογικό σώμα θα είναι πολύ πιο αυστηρό μαζί σας. Γιατί στις εκλογές αυτές θα υπάρχει ένα πραγματικό δίλημμα, στο οποίο εσείς - όπως και η ΔΗΜΑΡ άλλωστε - δε μπορείτε να βρείτε θέση: μνημονιακός παλαιοκομματισμός ή Αλέξης (όπως παλία Ανδρέας, αλλά όχι ΣΥΡΙΖΑ).

Ήδη οι πρώτες δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια απώλεια της εκλογικής σας δύναμης σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου της τάξης του 50%. Κατά τη γνώμη μου, όσο κι αν προσπαθήσετε, είναι δύσκολο να αναστρέψετε αυτή την τάση. Ίσως να πετύχετε κάτι αξιοπρεπέστερο από το 1,5% - 1,7% αλλά ως  εκεί. 

Εγώ και πάλι θα σας ψηφίσω για τον ίδιο λόγο που σας ψήφισα. Θα σας ψηφίσω ακόμα κι αν αποφασίσετε να κατεβείτε σε συνεργασία με κάποιο από τους ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως την επαύριο των εκξλογών του Ιουνίου θα κληθείτε «με φθαρμένα εργαλεία - και βεβαιότατα πολύ μικρότερη κρατική επιχορήγηση - από την αρχή να ξαναρχίσετε».

Εύχομαι η επομένη των εκλογών του Ιουνίου να είναι η απαρχή μιας ουσιαστικής αυτοκριτικής και όχι η απαρχή της διάλυσης. Σας θυμίζω ότι απότ η διάλυση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ μέχρι να ξαναπάρει η κοινωνία στα σοβαρά οικολογικό πολιτικό εγχείρημα πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια. Μην ξαναχύσετε την καρδάρα με το γάλα.

Γιάννης Χρυσοβέργης