Για τη δολοφονία των τριών ακτιβιστριών του ΡΚΚ

Έπεσε στα χέρια μου, από email φίλου, ένα ενδιαφέρον κείμενο για τα πιθανολογούμενα κίνητρα και συνθήκες δολοφονίας των τριών ακτιβιστριών του ΡΚΚ στο Παρίσι, την προηγούμενη εβδομάδα. Το αναρτώ αμέσως παρακάτω.

Γιώργος Αιμ. Σκιάνης

Αστυνομικό... μυθιστόρημα η διαδικασία προσέγγισης Τουρκίας-Οτσαλάν

Σε σατανικές συμπτώσεις δύσκολα μπορεί να πιστεύει κανείς, ιδίως όταν το Κουρδικό ζήτημα βρίσκεται στην πιο λεπτή φάση των τελευταίων δεκαετιών. Εξ ου και οι πάντες τείνουν να συσχετίζουν τη δολοφονία τριών γυναικών στελεχών του ΡΚΚ στο Παρίσι, με τη διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τον κρατούμενο στη νήσο Ιμραλί Κούρδο ηγέτη Abdullah Ocalan. Πόσο μάλλον όταν ένα από τα θύματα ήταν η Sakine Cansiz, η οποία συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο του ΡΚΚ το 1978 και διηύθυνε επί πολλά έτη τις οργανώσεις του στη Γερμανία.

O επικεφαλής της κουρδικής αυτονομιστικής οργάνωσης στις Βρυξέλλες Zybeyir Adar (ο οποίος έχει τοποθετηθεί από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών σε μαύρη λίστα για σχέσεις με κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, αλλά και συμμετείχε στον προηγούμενο γύρο συνομιλιών ΜΙΤ-ΡΚΚ στο Όσλο το 2009-2011) έσπευσε να καταδείξει το τουρκικό βαθύ κράτος.


Αντιθέτως, η τουρκική πλευρά καθιστά σαφή την επιθυμία της να αποστασιοποιηθεί πλήρως από το έγκλημα. Έτσι, ο αντιπρόεδρος και εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας Huseyin Celik έκανε λόγο για εσωτερικό “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” του ΡΚΚ. Συνηγορεί σε αυτή την εκδοχή και η παρατήρηση του Τούρκου πρεσβευτή στο Παρίσι ότι ο χώρος στον οποίο διαπράχθηκε ο φόνος δεν είχε παραβιασθεί, αλλά αντιθέτως βρέθηκε κλειδωμένος.

«Οποτεδήποτε φθάνουμε στο σημείο να πούμε ‘φίλε, άσε τα όπλα’, τέτοια γεγονότα συμβαίνουν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Celik, ανακαλώντας σε πολλών τη μνήμη την επίθεση του ΡΚΚ στο Bingol το 1993 που άφησε πίσω της 33 Τούρκους στρατιώτες νεκρούς, “θάβοντας” ταυτόχρονα και τα τότε κουρδικά ανοίγματα του Turgut Ozal.

Κατά παράδοξο τρόπο, τόσο ο Adar όσο και ο Celik συμφωνούν ότι οι παρισινοί φόνου αποβλέπουν στον εκτροχιασμό της “διαδικασίας του Ιμραλί”.

Ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός Tayyip Erdogan από τη Σενεγάλη όπου πραγματοποιεί επίσκεψη δήλωσε ότι το έγκλημα αποτελεί είτε “εσωτερική υπόθεση” είτε “προβοκάτσια”. Το δεύτερο αυτό σενάριο αποκαλύπτει και τους πραγματικούς του φόβους ότι σύντομα οποιαδήποτε δυνατότητα επίλυσης του Κουρδικού ζητήματος θα ξεφύγει απολύτως από τα χέρια της Τουρκίας και θα καθορίζεται από τρίτους.

Πολλοί Τούρκοι ειδικοί συμμερίζονται αυτούς τους φόβους. Μιλώντας στην εφημερίδα Zaman ο καθηγητής Mehmet Ozcan υποστήριξε ότι το ΡΚΚ μπορεί να υποδιαιρεθεί σε τρία τμήματα: το “ιδεολογικό ΡΚΚ”, το τμήμα που εξασφαλίζει έσοδα μέσω παράνομων δραστηριοτήτων και αυτό που έχει περάσει υπό τον έλεγχο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Κατά τον ίδιο, τα δύο τελευταία τμήματα αισθάνονται ότι η προοπτική ειρήνευσης απειλεί τα συμφέροντά τους, ενώ αντίθετα η προοπτική εμπλοκής του τουρκικού “βαθέος κράτους” στο έγκλημα δεν μοιάζει πιθανή, δεδομένης της πρόσφατης αποδυνάμωσής του, αλλά και της συντεταγμένης στάσης της τουρκικής πολιτείας στο θέμα των συνομιλιών με τον Ocalan.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Sakine Cansiz, θεωρούνταν προσκείμενη στον de facto αρχηγό της οργάνωσης Murat Karayilan, ο οποίος τηρεί μιαν επιφυλακτικά θετική στάση στη “διαδικασία του Ιμραλί”. Αμφότεροι δε είχαν συγκρουσθεί με τον συριακής υπηκοότητας ανερχόμενο αστέρα των ανταρτών Bahoz Erdal, ο οποίος ακολουθεί ριζοσπαστική γραμμή.

Πηγή: capital.gr

Συγγραφέας: Κώστας Ράπτης