Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ ΑΓΙΑΝΝΗΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Επτά χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή επέβαλε  το Κακουργιοδικείο Λάρισας σε βάρος τριών υπηκόων Αλβανίας, οι οποίοι το 2007 έσφαξαν και έψησαν μία προβατίνα, επειδή ήταν νηστικοί.
Το ανατριχιαστικό αυτό περιστατικό, που αποκαλύπτει μια από τις παλαιότερες και εγκυρότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, η ΘΕΣΣΑΛΙΑ, μας υποχρεώνει να προβληματιστούμε σοβαρά για τον τρόπο που κάποιοι «δικαστικοί λειτουργοί» απονέμουν Δικαιοσύνη και τις πολιτικές σκοπιμότητες που, πιθανόν, να εξυπηρετούν.
Το περιστατικό, αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, συνέβη στην Ευξεινούπολη Μαγνησίας. Ένας ηλικιωμένος βοσκός διαπίστωσε την απώλεια μιας προβατίνας και κατήγγειλε το περιστατικό στην Αστυνομία, που δεν άργησε να βρει τους δράστες.
Στη δίκη που έγινε στο Πρωτοδικείο του Βόλου με τους τρεις δράστες κατηγορούμενους για πλημμέλημα, παρουσιαστηκε ο βοσκός ο οποίος δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε την καταδίκη των κατηγορουμένων γιατί το έκαναν επειδή πεινούσαν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
Με βάση την κατάθεση του παθόντος το δικαστήριο απάλλαξε τους κατηγορούμενους και η υπόθεση έκλεισε. Πλην, ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης καραδοκούσε. Η Εισαγγελία αποφάνθηκε ότι, εφ' όσον η κλοπή είχε διαπραχθεί από περισσότερα του ενός άτομα ήταν κακούργημα, κακώς οι τρεις κατηγορούμενοι δικάστηκαν από το Πρωτοδικείο και τους παρέπεμψε στο Κακουργιοδικείο. Ο ανακριτής τους άφησε ελεύθερους με μοναδικό όρο την απαγόρευση εξόδου τους από τη χώρα.
Και το Τριμελές Δικαστήριο Κακουργημάτων της Λάρισσας τους καταδίκασε, ερήμην, διότι δεν παρέστησαν στο δικαστήριο, σε επτά χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή για την κλοπή και τη θανάτωση μιας προβατίνας. Οιαδήποτε ομοιότητα με ήρωες και περιστατικά των ΑΘΛΙΩΝ του Βικτόρ Ουγκό είναι απολύτως πραγματική.
Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι ο(η) εισαγγελέας που αξίωσε την παραπομπή για κακούργημα των τριών αυτών δυσμοιρων είναι τυπικά εντάξει. Η ζωοκλοπή είναι κακούργημα για τον Έλληνα νομοθέτη, ο οποίος με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να καταστείλει μια από τις παλιότερες, και πάντα ανθούσες, μορφές οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο οι τρεις δικαστές που καταδίκασαν τους δράστες της σφαγής της προβατίνας σε επτά χρόνια φυλακή - σίγουρα αν το περιστατικό έρθει σε γνώση της, κατά τα λοιπά ακροδεξιάς, Μπριζίτ Μπαρντό θα την υποχρεώσει να ταξιδέψει ως το θεσσαλικό κάμπο προκειμένου να γνωρίσει τους τρεις εκλεκτούς εκπρόσωπους του ζωοφιλικού κινήματος - είναι επίσης τυπικά εντάξει.
Το γεγονός όμως ότι  οι έντιμοι κι αξιοσέβαστοι αυτοί δικαστικοί λειτουργοί είναι τυπικά εντάξει δε σημαίνει κι ότι απένειμαν Δικαιοσύνη. Απένειμαν τη δικαιοσύνη των Ταλιμπάν, ενώ είναι δικαστικοί λειτουργοί μιας, ακόμα, Δημοκρατικής χώρας. Προκλητικά αγνοήσαν την εξέταση της ουσίας της υπόθεσης, αγνόησαν την ετυμηγορία του Πρωτοδικείου Βόλου, αγνόησαν την επιθυμία του παθόντος να μην τιμωρηθούν οι «εγκληματίες» κι εξάντλησαν την αυστηρότητα του νόμου σε τρεις ανθρώπους που, την εποχή που διέπραξαν το αδίκημα, αποδεδειγμένα πεινούσαν.
Η ακρότητα της απόφασης δεν επιτρέπει να εντάξουμε τη συζήτηση του θέματος στον γνωστό διάλογο περί διασταλτικής ή συσταλτικής ερμηνείας του νόμου. Διότι ο τρόπος που εφαρμόστηκε το γράμμα του νόμου έρχεται σε προφανή σύγκρουση με το πνεύμα του νομοθέτη.
Οι εν λόγω δικαστικοί λειτουργοί δεν έγιναν αντικείμενο κριτικής από τον λαλίστατο κ. Δένδια, ούτε από τον πάσχοντα από ακατάσχετη λογόρροια κ. Λοβέρδο.
Η Ένωση Εισαγγελέων και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, που ορθώς αντέδρασαν στην ιταμότητα των επιθέσεων του Δένδια και του Λοβέρδου, αλλά και στην, επιεικώς, άκομψη κριτική του Γιώργου Παπανδρέου, έχουν χρέος, απέναντι στους δικαστικούς λειτουργούς που  σέβονται το θεσμικό τους ρόλο αλλά και απέναντι στην κοινωνία, που έχει βαρεθεί να βλέπει δικαστές να χαϊδεύουν μαφιόζους, να στηλιτεύσουν δημόσια τη στάση των εν λόγω συναδέλφων τους. Για να προστατέψουν το κύρος του κλάδου τους στην κοινωνία πρωτίστως.
Το αν η πρωτοφανής αυτή δικαστική απόφαση υπαγορεύθηκε από πολιτικά κίνητρα μένει να αποδειχθεί. Το βέβαιο είναι η σε τετοιο βαθμό ακραία κοινωνική αναλγησία υπηρετεί αντικειμενικά ακροδεξιές αντιλήψεις περί Κράτους, κοινωνίας και Δικαιοσύνης. Πολύ περισσότερο που οι κατηγορούμενοι ήταν «Κωλοαλβανοί».
Γιάννης Χρυσοβέργης 
   
 
 

3 σχόλια:

Άτακτος Λόγος είπε...

Παραθέτω, αντί σχολίου, το σύνδεσμο που πρότεινε αναγνώστης αυτής της ανάρτησης από ΤΟ ΒΗΜΑ.
Oι αλλοδαποί ποινικοί τιμωρούνται με ποινές σχεδόν διπλάσιες των ποινών των ελλήνων κακοποιών που έχουν διαπράξει τα ίδια αδικήματα. Μάλιστα οι εμπλεκόμενοι σε έκνομες ενέργειες Αλβανοί είναι αυτοί που συγκεντρώνουν την μήνιν ορισμένων δικαστών και δέχονται ποινές μεγαλύτερες και από αλλοδαπούς άλλωΝν εθνικοτήτων.
Το δημοσίευμα παραθέτει τα αποτελέσματα έρευνας του Πολιτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Που είναι γροθιά στο στομάχι.
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=276769

Γιάννης Χρυσοβέργης

Nasos είπε...

είναι απόλυτα ορθό το συμπέρασμα του άρθρου σας. Η δικαιοσύνη κατ ' ευφημισμόν έχει εδώ και χρόνια κινηθεί προς διαφθαρμένα μονοπάτια ρατσιστικών αποχρώσεων. ευκαιρίας δοθούσης όμως θα ήθελα να μου καταγράψετε τη γνώμη σας για το ύψος των ποινών γενικότερα που νομίζετε ότι θα έπρεπε να επιβάλλονται σε κάθε είδους αδικήματα. έρευνες έχουν δείξει προς πάσα κατεύθυνση ότι το ανθρώπινο είδος συμμορφώνεται και οδηγείται προς εκπαίδευση μόνο με αυστηρές ποινές και με 100% εφαρμογή τους χωρίς εξαιρέσεις όσο είναι αυτό εφικτό.

Άτακτος Λόγος είπε...

Προς Νάσο.

Δε γνωρίζω σε ποιες έρευνες αναφέρεστε και δεν έχω υπ' όψιν μου κάποια που να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αυστηρότητα των ποινών μειώνει την εγκληματικότητα.
από δημοσιεύματα γωνρίζω ότι οι δρακόντιες ποινές κατά της εγκληματικότητας δεν έχουν εξαλείψει, ούτε καν μειώσει, την εγκληματικότητα.
Μια σημαντική διαφορά του Κράτους Δικαίου από τα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι ότι οι ποινές έχουν επανορθωτικό και όχι τιμωρητικό χαρακτήρα, αναγνωρίζουν ελαφρυντικά και επιβάλλονται με σαφείς και ίδιες για όλους διαδικασίες.
Στα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα οι ποινές είναι δρακόντιες και η επιβολή τους ακολουθεί αδιαφανείς κανόνες που καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο από τη σχέση του κατηγορούμενου με την Εξουσία.
Στην περίπτωση της Λάρισας οι δικαστές καταφανώς ενήργησαν εκτός και ένάντια στους κανόνες του Κράτους Δικαίου, έστω κι αν τυπικά εφάρμοσαν το νόμο.

Γιάννης Χρυσοβέργης