Το Eurogroup της περασμένης Τρίτης, απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έρμαιο ενός εκρηκτικού μίγματος ιδεολογικών αγκυλώσεων, πολιτισμικών προκαταλήψεων, χυδαίων μικροκομματικών τακτικισμών και πιέσεων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, πεπεισμένων ότι «όλα τους επιτρέπονται».
Επίσης απέδειξε ότι η παραδοχή από πλευράς Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και των διαδόχων του, της θεωρίας του «Έλληνα ασθενούς», υπήρξε ένα εγκληματικό λάθος πολιτικής στρατηγικής και δικαίωσε την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ περί ευρωπαϊκής κρίσης και αναγκαιότητας ευρωπαϊκής λύσης.
Ταυτόχρονα όμως απέδειξε πόσο έωλη είναι η αισιοδοξία του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τις πιθανότητες εξεύρεσης αυτής της λύσης.
Ίσως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν η σύνοδος ενός κορυφαίου θεσμικού ευρωπαϊκού οργάνου δεν ανέδειξε τόσο γλαφυρά τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η απόφαση για εκταμίευση από την Ελλάδα της πολυπόθητης δόσης των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, μέσω των οποίων θα ανακεφαλαιώνονταν οι ελληνικές τράπεζες, θα ανακτούσε το ευρώ μέρος της εμπιστοσύνης των αγορών και θα διοχετεύονταν «ρευστότητα στην αγορά» δεν ελήφθη, διότι δεν κατέστη δυνατή μια συμφωνία μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από τη μια και της γερμανίας και των δορυφόρων της από την άλλη, ως προς τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Και δεν ήταν δυνατό να υπάρξει τέτοια συμφωνία γιατί η απαίτηση του ΔΝΤ - στην πραγματικότητα των ΗΠΑ και της ομάδας BRIC ( Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) - να γίνει κούρεμα του μέρους του ελληνικού χρέους, ισοδυναμεί με παραδοχή της αποτυχίας του προγράμματος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα.
Δεν είναι δυνατό επιχειρηματίες των ΜΜΕ, που εδώ και τρία χρόνια ψεύδονταν ασύστολα ικανοποιώντας πολιτισμικά στερεότυπα και ρατσισμούς που θέλουν τον «εργατικό βορειοευρωπαίο» να δουλεύει για να καλοπερνάνε οι «τεμπέληδες Έλληνες» να παραδεχτούν ότι λένε ψέμματα. Γιατί, όπως ακριβώς οι Έλληνες ομόλογοί τους, που για όλα τους φταίνε οι μετανάστες, έχτισαν πελατεία και κερδοφορία των επιχειρήσεών τους ψευδόμενοι, γενικεύοντας μεμονωμένα περιστατικά, πουλώντας το φόβο και την απέχθεια προς το διαφορετικό.
Δεν είναι δυνατό η Άγγελα Μέρκελ, η προσωπική φιλοδοξία της οποίας είναι χωρίς όρια, να ομολογήσει στους Γερμανούς πολίτες, πως οι συνταγές που επέβαλε στην Ελλάδα, μείωσαν το ΑΕΠ 25% - μείωση που θα ξεπεράσει το 30% ως το τέλος του 2013 - σε τρία χρόνια, εκτίναξαν την ανεργία από το 8% στο 26% και αύξησαν το Δημόσιο Χρέος της χώρας από το 120% στο 180% και στο τέλος του 2013 στο 190% του ΑΕΠ. Πολυ δε περισσότερο δεν είναι διατεθειμένη να ομολογήσει πως αυτό θα τους κοστίσει πολύ περισσότερο από όσο θα κόστιζε ένα προσανατολισμένο προς την ανάπτυξη πρόγραμμα παρέμβασης στην ελληνική οικονομία το 2010.
Δεν είναι δυνατό επιχειρηματικοί όμιλοι στενά συνδεδεμένοι με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι οποίοι είδαν από την πρώτη στιγμή την κρίση ως ευκαιρία για να μετατρέψουν όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο σε νησίδα εργασιακού μεσαίωνα, με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και εργοδότες χωρίς την παραμικρή υποχρέωση να αποδεχτούν ότι θα τους πάρουν τη μπουκιά από το στόμα.
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση του ελληνικού χρέους, πέρα από την αναμφισβήτητη αμιγώς εγχώρια διάστασή του, ήταν προφανές ότι επρόκειτο για ένα συνδυασμό προβλημάτων αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης και όξυνσης των πολιτισμικών προκαταλήψεων, οι οποίες, σε συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης βρίσκονταν σε καταστολή.
Τα όσα συμβαίνουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που προσπαθεί εν μέσω απειλών ένθεν κακείθεν για προβολή βέτο, να εκπονήσει έναν ευρωπαϊκό προϋπολογισμό είναι ενδεικτικά της πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης που μαστίζει την Ευρώπαϊκή Ένωση και η οποία επιδεινώνει και επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση.
Ακριβώς επειδή ουδείς ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα και την πολυπλοκότητα της κρίσης, η παραδοχή από μέρους του Γιώργου Παπανδρέου του ρόλου του αποδιοπομπαίου τράγου για την Ελλάδα υπήρξε εγκληματικό λάθος.
Όμως για τους ίδιους ακριβώς λόγους, η εδραιωμένη πεποίθηση στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι αρκεί μια σοβαρή διαπραγμάτευση - πράγμα που όντως δεν υπήρξε στα τελευταία τρία χρόνια - από μέρους της ελληνικής κυβέρνησης για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη είναι αισιόδοξη στα όρια της πολιτικής αφέλειας. Κι οι λόγοι είναι πολλοί.
Πρώτον διότι απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι όλοι οι εταίροι να θεωρούν δεδομένο πως δεν υπάρχει ζωή έξω από την ΕΕ. Όμως η συμπεριφορά πολλών ηγετών δείχνει ότι αυτή η προϋπόθεση δεν ισχύει. Είτε γιατί πράγματι κάνουν δεύτερες σκέψεις για την μετά ΕΕ εποχή, είτε γιατί θέλουν να χαϊδέψουν τα αυτιά μιας ολοένα πιο ευρωφοβικής κοινής γνώμης.
Δεύτερον διότι, ακόμα και αν δεχθούμε ότι το σύνολο των Ευρωπαίων ηγετών είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν σοβαρά για μια ευρωπαϊκή λύση στην κρίση χρέους, είναι σαφές ότι προϋπόθεση της όποιας Ευρωπαϊκής λύσης, είναι περισσότερη Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα. Κάτι που, σε όλη την ΕΕ, μόνο του Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα υποστηρίζει. Αντιθέτως η σχετική πρόταση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως διατυπώθηκε μετά την πρόσφατη σύνοδο του κόμματος, είναι ασαφής ως προς το θεσμικό πλαίσιο που προτείνει και δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν έχει ακόμα κατασταλάξει επ' αυτού.
Με βάση όλα τα παραπάνω η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι σε ένα όχι μακρινό μέλλον πιθανότατα θα κληθεί να ασκήσει διακυβέρνηση είτε αυτοδύναμα είτε με κάποιους συμμάχους, οφείλει, πέρα από το σχεδιασμό διαπραγματευτικής στρατηγικής και τακτικής με τους εταίρους, να ετοιμάσει και σχέδια Β και Γ, για την περίπτωση που η διαπραγμάτευση οδηγείται σε αδιέξοδο.
Όλα αυτά φυσικά εφ' όσον, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην κυβέρνηση, υπάρχει ακόμα ΕΕ και η Ελλάδα είναι ακόμα μέλος της, αμφότερα καθόλου σίγουρα.
Γιάννης Χρυσοβέργης
11 σχόλια:
Σχόλιο του Κώστα Θεοδωρόπουλου από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Το ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και χρειάζεται συνολική λύση είναι άποψη του Συριζα;;;
εντός ή εκτός του ευρώ;
φοβάμαι πως θα τρελαθούμε στο τέλος.
Σχόλιο του Γιώργου Προκοπάκη από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Γιάννη,
Τι σχέση έχει η "θεωρία του Έλληνα ασθενή";
Ας σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε για να βρούμε επαναστατική πολιτική κατά του καπιταλισμού. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς πως "η συνολική ευρωπαϊκή λύση" θα προσέφερε μεν σταθερότητα στο ευρώ, η κατάσταση στην Ελλάδα θα ήταν όμως πολύ χειρότερη.
Κανείς δεν επρόκειτο να πληρώνει τα κερατιάτικα του ελληνικού πελατειασμού. Τα λεφτά θα έφευγαν από το ΑΕΠ μας σε πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα.
Είναι λαϊκισμός και πολιτική απάτη να πουλιέται η "συνολική ευρωπαϊκή λύση" ως ήπια θεραπεία. Η λύση πίσω απ' αυτή την αρλούμπα είναι: "πληρώστε Γερμανοί". Θα πλήρωναν, αλλά όσο ακριβώς χρειαζόταν για να είναι σταθερό το ευρώ. Και η Ελλάδα θα ήταν ήδη εθρω-επαρχία και μάλιστα Κωσταλέξι.
Προς κ. Θεοδωρόπουλο.
Πρώτον: Το ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και χρειάζεται ευρωπαϊκή λύση ΝΑΙ είναι άποψη του ΣΥΡΙΖΑ και προκύπτει τόσο από τα κείμενα του κόμματος όσο και από όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Δεύτερο: Προσωπικά με τρομάζει αφάνταστα η πεποίθηση τόσο του Αλέξη Τσίπρα όσο και όλων των συνομιλητών μου από το ΣΥΡΙΖΑ ότι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα υπάρξει κοινωνικά δίκαιη ευρωπαϊκή λύση. Η ανάγνωση που κάνω στις δηλώσεις, τόσο των πολιτικών ιθυνόντων της ΕΕ όσο και της Γερμανίας και των δορυφόρων της είναι πως θα προτιμήσουν να τιναχτούν τα πάντα στον αέρα παρά να υπάρξει η ευρωπαϊκή λύση την οποία θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην οποία κλείνει το μάτι, χωρίς να το λέει ανοιχτά, το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα.
Τρίτον: Ακριβώς λόγω αυτών μου των φόβων πιστεύω ότι δε νοείται πολιτικός σχεδιασμός ο οποίος να μην περιλαμβάνει το ισχυρό ενδεχόμενο της «μετά το ευρώ εποχής».
Τέταρτο: Αν η επιλογή εκ των πραγμάτων γίνει - διότι κατά την ταπεινή μου γνώμη προς τα εκεί οδεύουμε - οι μισοί κάτοικοι αυτής της χώρας να ψάχνουν να φάνε κάτι στα σκουπίδια εντός ευρώ, ή να αναζητήσουμε λύσεις εκτός ευρώ, εσείς τι θα προτιμήσετε;
Τη, δυστυχώς, όχι και τόσο υποθετική αυτή ερώτηση σας την κάνω διότι από την απάντησή σας θα συμπεράνω αν μοιραζόμαστε κοινές αξίες και άρα έχει νόημα η περαιτέρω συζήτηση.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Προς Γιώργο Προκοπάκη.
Γιώργο, το δημόσιο χρέος του Βελγίου στα τέλη του 2009 ήταν 115% και της Ιταλίας 120%. Το πολιτικό σύστημα σε αμφοτερες τις χώρες είναι εξ ίσου πελατειακό με το ελληνικό, κι αυτό το δηλώνω έχοντας σαφή εικόνα των τεκταινομένων σε αυτές τις δυο χώρες. Επίσης οι δυο αυτές χώρες είχαν το 2009 επίσης σοβαρό ζήτημα ελλειμμάτων.
Όμως το πρόβλημα της Ελλάδας μετατράπηκε σε κρίση χρέους και, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε χρεοκοπία, επειδή από τις 6 Οκτωβρίου 2009, σύσσωμοι οι πολιτικοί ιθύνοντες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με προεξάρχοντες τη γερμανική πολιτική ηγεσία και τον Πρόεδρο της ΕυρωπαΪκής Επιτροπής, άρχισαν να δείχνουν την Ελλάδα.
Εδώ υπεισέρχεται η θεωρία του «Έλληνα ασθενούς», την οποία όφειλε να μην έχει αποδεχτεί ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και εδώ υπεισέρχεται και η θεωρία των πολιτισμικών προκαταλήψεων. Η γερμανική πολιτική ηγεσία πληρώνει χωρίς κουβέντα τα σπασμένα του βελγικού πελατειακού συστήματος - μιας χώρας με πληθυσμό ίσο με της Ελλάδας - πληρώνει γκρινιάζοντας τα σπασμένα του ιταλικού πελατειακού συστήματος, και αρνείται να πληρώσει τα σπασμένα του ελληνικού πελατειακού συστήματος.
Τώρα, σε ό,τι αφορά την κατά τη γνώμη σου, μόνη πιθανή ευρωπαϊκή λύση. Προφανώς και αυτή επιθυμεί η γερμανική πολιτική ηγεσία, ή μάλλον, ούτε καν αυτή. Επιθυμεί να παραμείνει σταθερό το ευρώ χωρίς να βάλει το χέρι στην τσέπη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εξ ου και η αντιπαράθεσή της με το ΔΝΤ. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: αν αυτή είναι η μόνη εφικτή ευρωπαϊκή λύση, γιατί η Ελλάδα να μείνει στην ΕΕ; Κωσταλέξι γινόμαστε κι από μόνοι μας.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Σχόλιο του Γιώργου Προκοπάκη από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Άρα το πρόβλημα είναι της ίσης μεταχείρισης της Ελλάδας από το γερμανικό πορτοφόλι. Η πολιτική λύση ήταν: πληρώνετε κορόιδα και σκάστε.
Ας αφήσουμε τις προσχηματικές και ανιστόρητες αναλύσεις. Είναι ψέμμα πως τα ελλείμματα της Ιταλίας και του Βελγίου ήταν αντίστοιχα της Ελλάδας.
Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η Ιταλία με 120% χρέος, αλλά με πολύ σοβαρότερη παραγωγική βάση, ΜΠΟΡΕΙ να εξυπηρετεί το χρέος, ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί. Τα ίδια με το Βέλγιο.
Να καταγγείλουμε τον παγκόσμιο καπιταλισμό που αφήνει την Ιαπωνία να υπάρχει με 200% χρέος, ενώ τιμωρεί την Ελλάδα με 120%.
Είναι δυνατόν να συζητάμε σοβαρά με τέτοια επιχειρήματα; Η ιδεολογική αγκύλωση είναι όλων αυτών που με τη θεωρία (με τον ένα ή άλλο τρόπο) του περιούσιου λαού) θέλουν σαν κωλόπαιδα σε ζαχαροπλαστείο όλα τα γλειφιτζούρια.
Θέλεις συνολική ευρωπαϊκή λύση; Πάρτη! Ισχυρίσου πως η λύση θα σου επέτρεπε 36 δισ ελλείμματος, να καγχάσω. Θέλεις διαγραφή χρέους; Είναι όλοι οι Ευρωπαίοι μαλάκες να σε στηρίξουν για να διαλυθεί για άγνωστο χρονικό διάστημα κάθε αγορά κρατικού χρέους.
Η ευρωπαϊκή λύση σημαίνει "κάποιος θεσμός παίρνει το χρέος σου". Για το όνομα του Θεού και του Μαρξ, αυτό δεν έχει γίνει; Με τις μαλακίες πως πρέπει ο Βαλκάνιος Έλληνας να επιβάλλει τη λύση "ΕΚΤ lender of last resort" θα ασχολούμαστε; Επί τέλους, όποιος μιλάει για εσυνολική ευρωπαϊκή λύση, ας την περιγράψει.
Η μόνη διαφορά είναι πως η λύση που τα παπαγαλάκια του πελατειασμού πλασσάρουν, στέλνει κατ' ευθείαν σε ευρωπαϊκό πόλεμο. Για να γίνει η γαμημμένη η FED έτσι όπως είναι, οι αμερικάνοι είχαν εμφύλιο. Είναι δυνατόν να συζητάμε την κάθε μαλακία ως λύση;
Γιώργο με το παραπάνω σχόλιό σου έχεις ξεφύγει και, επειδή δεν το συνηθίζεις, στο επισημαίνω.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια παρανόηση. Δεν ενοούσα ότι τα ελλείμματα της ιταλίας και του Βελγίου το 2009 ήταν 16%. Ήταν όμως και τα δυο πολύ υψηλότερα από το 3% και απότα ψηλότερα στην Ευρώπη. Αν κάνω λάθος, οφείλεις να μου το επισημάνεις και να με παραπέμψεις στα σωστά στοιχεία. Λέγοντάς μου όμως ότι λέω ψέματα, αυτομάτως απο συνομιλητή σου με κάνεις αντίπαλο. Και δεν είχα τέτοια εντύπωση ως τώρα.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα δεύτερο θέμα. Συμβαίνει να θεωρώ πως η όποια λύση για την Ελλάδα, είτε είναι ελληνική είτε είναι ευρωπαϊκή πρέπει να είναι τέτοια που να μην αφήνει κανένα στην άκρη του δρόμου. Να μη υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, να μην υπάρχουν άνθρωποι που είναι άστεγοι γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους, να μην υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν στο σχολείο γιατί δεν έχουν φάει δυο και τρεις ημέρες. Και τέτοια κρούσματα υπάρχουν. Και δυστυχώς αυξάνονται. Να μου επιτρέψεις να μην αναφερθώ σε στατιστικές επ' αυτού, αλλά να σου μεταφέρω σειρά προσωπικών μαρτυριών από τον κύκλο των γνωστών μου, όπου δεν υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει κάποιον, στο ευρύτερο περιβάλλον του, που να έχει πρόβλημα επιβίωσης. Και με τη λέξη επιβίωση εννοώ αυτόν που δυσκολεύεται να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαΐ την ημέρα. Και δε ζω στο Πέραμα, στον Ασπρόπυργο ή στα Άνω Λιόσια. Ζω στο κέντρο της Αθήνας, σε μια μεσοαστική συνοικία και στη μεσαία αστική τάξη ανήκουν όλοι οι φίλοι μου. Και το ερώτημά μου είναι: Θεωρείς αυτή την πολιτική μου αξίωση ΠΟΛΙΤΚΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΙΣΜΟ; Αν ναι, σεβαστό. Αποδεχόμαστε ότι έχουμε διαφορετικές αξίες ζωής και απλώς δεν ξανασυζητάμε. Αν όμως όχι και θεωρείς ότι έχω λάθος ως προς το τρόπο που αναζητώ αυτή τη λύση, είμαι πρόθυμος να ακούσω τις προτάσεις σου.
Tέλος, σχετικά με την αναφορά σου στον κίνδυνο ενός Ευρωπαϊκού Πολέμου. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι αυτός, έτσι ή αλλιώς, είναι υπαρκτός. Κι είναι γεγονός ότι η Ιστορία επιτυχημένων ομοσπονδιακών (ΗΠΑ) και συνομοσπονδιακών Κρατών (Ελβετία) έχει και αιματηρές σελίδες εσωτερικών πολέμων. Να είσαι καλά.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Σχόλιο του Γιώργου Προκοπάκη από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Προφανώς, η βολική ιστορία: όλοι είναι γραφειοκράτες εκτός τόπου και χρόνου. Έπρεπε να πάρουν μέτρα για το έλλειμμα του 4% κι αφού δεν πήραν, παραβίασαν τον κανόνα και δεν έπρεπε να πάρουν και για το 16%.
Το πρόβλημα είναι όταν δεν βρίσκεται κανείς να σε δανείσει για να αναχρηματοδοτήσεις. Τι συζητάμε τώρα; Ο Μόντι δεν ξέρει να διαβάζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες, όταν ζητάει στήριξη αμορτισέρ στα ομόλογά του!
Μπορεί να θέλεις να εκφράσεις την κοινωνική σου ειαισθησία με όποιο τρόπο θέλεις. Για να μην έχεις ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια πρέπει να τσακίσεις το Δημόσιο, να σταματήσεις να προστατεύεις το εφάπαξ, να σταμτήσεις να προστατεύεις την προίκα της κόρης οποιουδήποτε.
Κατάλαβέ το: δεν θα δεχθεί ποτέ κανείς από την Ευρώπη να σε σώσει για να σωθούν οι αντικειμενικές και εμπορικές αξίες των αγανακτισμένων. Η συνολική ευρωπαϊκή λύση θα είναι πολύ πιο επώδυνη, γιατή η Ελλάδα θα είναι παρωνυχίδα. Αυτό το ζήτημα θέτεις με την ανάρτησή σου, επ' αυτού συζητάμε.
Το Eurogroup απέδειξε τα ακριβώς αντίθετα απ' αυτά που ισχυρίζεσαι. Απέδειξε πως οι ανοησίες του εκβιασμού και του domino, όσο υπαρκτά προβλήματα κι αν είναι, ενσωματώνονται σε λογικές άλλες από τον ταλιμπανισμό που έχουμε φάει στη μάπα δυόμισυ χρόνια. Απέδειξε πως το κενό decision making της Ευρώπης, μπορεί να επηρεασθεί από άλλους παράγοντες, πρωταθλητές της παγκοσμιοποίησης. Απέδειξε πως οι πολιτικές "θυσιαζόμαστε εμείς, σκάστε τα λεφτά" δεν οδηγούν πουθενά. Αυτό συζητάμε.
Κατά τα άλλα, εάν το πρόβλημα που θα ήθελες να σου λυθεί με μαγικό ραβδάκι είναι οι άστεγοι και τα παιδιά που λιποθυμούν (δεν το αμφισβητώ, απλώς δεν έχω συνταγή να σώσω ΚΑΙ τα παιδιά ΚΑΙ το στεγαστικό δάνειο που πλήρωνε 4 χιλιάρικα το τετραγωνικό στο Πάτημα) μπορείς να ενδυναμώσεις την πολιτική σου πρόταση ζητώντας την εμπλοκή στην τρόικα και ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Πώς να το κάνουμε, δεν θα πληρώνει κανείς τις κοινωνικές αγκυλώσεις (το 75% των αιτήσεων χρηματοδότησης στο πρόγραμμα JEREMIE της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων ήταν για ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ).
Σαλιγκάρια και υποφαές θέλουμε να φτιάξουμε όλοι για να σώσουμε τα παιδάκια. Ένα χωράφι με τριφύλλι δεν σκέφτεται κανείς να σπείρει. Πώς να το σκεφτεί, ενώπιον της απόδειξης της ιδεολογικής αγκύλωσης των προτεσταντών στο Eurogroup.
Σχόλιο του Κώστα Θεοδωρόπουλου από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Το να επικαλείται κάποιος τις ανθρωπιστικές αξίες από μόνο του δεν λέει απολύτως τίποτε ή στην χειρότερη περίπτωση κοροϊδεύει κιόλας και δεν ενοώ εσας προσωπικά αλλά ως επιχείρημα.
το να επικαλείσαι για παράδειγμα την αναγκαιότητα των δημόσιων αγαθών όπως της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, και ταυτόχρονα να ζεις με έλλειμμα υπονομεύεις τον δημόσιο χαρακτήρα αυτών των αγαθών και ανοίγεις ιδεολογικά και οικονομικά την πόρτα της ιδιοτικοποίησης τους.
Την ευρωπαϊκή λύση που λέτε πως υποστηρίζει ο Συριζα καλό θα είναι να την περιγράψετε για να καταλάβουμε τι εσείς ενοείτε όταν από την μία μας λέτε πως πρέπει να γίνει αλλά από την άλλη μας λέτε πως θα πρέπει να έχουμε και ένα πλάνο β για την μετά ευρώ εποχή. Δηλαδή να υποθέσουμε πως το πλάνο β είναι μέρος της ευρωπαϊκής λύσης.
Το ερώτημα Κ. Χρυσοβέργη που θα κλιθεί να απαντήσει πολύ σύντομα ο συριζα είναι που θέλει την Ελλάδα εντος ή εκτός ευρωζώνης και κατά συνέπεια και ε ε.
Σχόλιο του Γιώργου Προκοπάκη από την ομάδα ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Facebook
Γιάννη,
Να θυμίσω (με την ευκαιρία του σχολίου του Θεοδωρόπουλου) την συζήτησή μας του καλοκαιριού. Ήσουν απολύτως βέβαιος για το ξωπέταγμα από το ευρώ.
Προσπάθησε να εντάξεις σε ενιαίο πλαίσιο τις δικές σου απόψεις και κατάθεσέ το.
Κύριε Θεοδωρόπουλε,
Θα συμφωνήσω με το σχόλιό σας περί κοινωνικών αγαθών. Θέλω όμως να συμφωνήσετε κι εσείς μαζί μου ότι, ακόμα και σε περιόδους χρεοκοπίας, αυτά τα αγαθά προστατεύονται κατά προτεραιότητα γιατί είναι η βάση της ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της οικονομίας.
Την ευρωπαϊκή λύση του ΣΥΡΙΖΑ δε χρειάζεται να τη μάθετε από εμένα. Ρωτήστε τους ίδιους. Ή διαβάστε τα κείμενά τους. Εγώ, από τη δική μου τη μεριά τους λέω ότι θα έχουν ελπίδες να τους βγει η διαπραγμάτευση που θέλουν να κάνουν,εάν και μόνο εάν, έχουν κατά νου ότι μπορεί οι διαπραγματεύσεις να οδηγήσουν σε αδιέξοδο και είναι έτοιμοι - και το δείχνουν κάθε ώρα και στιγμή - αυτό το αδιέξοδο να το διαχειριστούν.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Προς Γιώργο Προκοπάκη.
Θα ξεκινήσω από το τελευταίο σχόλιό σου. Βέβαιος είμαι μονάχα για ένα πράγμα: ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω. Για όλα τα άλλα οι απόψεις μου εξελίσσονται.
Ως προς το εξωπέταγμα από το ευρώ γνωρίζεις πολύ καλά ότι μόνο έμμεσα - αλλά πολύ αποτελεσματικά - μπορεί να συμβεί. Είναι προφανής η διαφωνία μας ως προς την ερμηνεία των αποτελεσμάτων του Eurogroup.Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα: η δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ. Και όλη ηπολιτική του περιορισμού της ύφεσης που βασίζεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και στις ελπίδες παροχής ρευστότητας στην αγορά (της όποιας ρευστότητας) ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ. Σε αυτά τα δυο δε μπρούμε να διαφωνήσουμε. Πιστεύω ότι συμφωνούμε και στην εκτίμηση πως, χωρίς ανακεφαλαιοποίηση - με τους α ή τους β όρους - το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, άρα και η οικονομία της κινδυνεύουν με κατάρρευση. Κι αν αυτό συμβεί, αυτομάτως βρισκόμαστε, για να επιβιώσουμε, εκτός ευρώ κι εκτός ΕΕ. Όμως η αντίθεση Γερμανίας-ΔΝΤ είναι βαθύτατα πολιτική και συνίσταται στο «Γερμανία άνοιξε το πουγκί σου», του ΔΝΤ. Κι αυτό η γερμανική πολιτική ηγεσία θέλει να το αποφύγει πριν από τις εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Μπορείς να μου αντιτείνεις ότι τη Δευτέρα, εν χορδαίς και οργάνοις, θα ανακοινωθεί μια συνολική λύση. Εγώ προς το παρόν μπορώ μονάχα να σου θυμίσω πόσες φορές πανηγύρισε η παρούσα κυβέρνηση, εις μάτην, για τον ερχομό της πολυπόθητης δόσης. Σε κάθε περίπτωση, από ατύχημα, για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Στουρνάρα, ή από επιλογή (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί η Ελλάδα να εξωπεταχτεί από το ευρώ.
Στο ερώτημά σου "τι κάνεις όταν κανείς δε σε δανείζει;" η απάντησή μου είναι: ό,τι και τώρα. Και μάλιστα στην περίπτωση αυτή έχεις μεγαλύτερη ευελιξία καθορισμού των προτεραιοτήτων του τι θα κόψεις και πόσο, από τώρα που σου το καθορίζουν αυτοί που τελικά ΔΕ ΣΕ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ.
Τελευταίο αλλά πρωταρχικής για εμένα σημασίας: Λες ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν να πεινάνε όταν «τσακίσεις το Δημόσιο, να σταματήσεις να προστατεύεις το εφάπαξ, να σταμτήσεις να προστατεύεις την προίκα της κόρης οποιουδήποτε». Είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω μαζί σου. Θα σου θέσω όμως το ερώτημα που έθεσα και στους συνομκιλητές μου του ΣΥΡΙΖΑ κι απάντηση ακόμα δεν έχω πάρει: Μέχρι να δώσει απτά ταμειακά αποτελέσματα αυτό που προτείνεις, θα περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος. Σε αυτό το διάστημα άνθρωποι θα μένουν άνεργοι, άνεργοι θα χάνουν τα σπίτια τους, οι ουρές στα συσσίτια θα μεγαλώνουν. Η προστασία όλων αυτών των ανθρώπων έχει συγκεκριμένο οικονομικό κόστος, που πρέπει να προσμετρηθεί και να προϋπλογιστεί. Αυτό πώς κατά τη γνώμη σου πρέπει να αντιμετωπιστεί; Με τι κονδύλια και από πού; Γιατί αυτό εννοώ όταν λέω πως δε δέχομαινα μείνουν άνθρωποι στην άκρη του δρόμου. Κι επειδή η παρούσα κυβέρνηση αδιαφορεί γι αυτό θέτω το ερώτημα σε κάθε υποστηρικτή της με τον οποίο συζητώ.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου