Στα διόδια της
εθνικής οδού Αθηνών Κορίνθου, στο ύψος της Μαγούλας, υπάρχει μια παράκαμψη που οδηγεί στον παλιό παραθαλάσσιο δρόμο προς την Κόρινθο. Τη στιγμή που περνάω
με το μηχανάκι κάτω από τη γέφυρα και στρίβω δεξιά για Κορινθία, νιώθω πως
αλλάζω περιβάλλον και μπαίνω σε άλλους ρυθμούς, περισσότερο ξένιαστους. Είναι
και ότι τη διαδρομή αυτή την κάνω συνήθως στις καλοκαιρινές διακοπές.
Ακολουθώντας
λοιπόν τον παλιό δρόμο, περνάω πρώτα από τρία παραθαλάσσια χωριά, που βλέπουν
στην παραλία του Σαρωνικού: Λουτρόπυργος, Νεράκι, Νέα Πέραμος. Στη συνέχεια,
καθώς κινούμαι έξω από τα Μέγαρα και συνεχίζω προς Κακιά Σκάλα, το τοπίο γίνεται
πιο ερημικό και ο δρόμος έχει πολλές κλειστές στροφές. Συναντώ την παλιά
σιδηροδρομική γραμμή, με το ερημωμένο πια σπιτάκι των φυλάκων. Μετά από μισή
περίπου ώρα βρίσκομαι στην Κινέτα και στη συνέχεια στους Αγίους Θεοδώρους.
Περνάω από τα διυλιστήρια και μετά από λίγο φτάνω στην παλιά γέφυρα πάνω από τη
διώρυγα της Κορίνθου. Εκεί συνήθως σταματάω για λίγη ώρα και συνεχίζω προς τα
παραλιακά χωριά της Κορινθίας: Λέχαιο, Περιγιάλι και στο τέλος Άσσος, όπου
είναι και το εξοχικό σπίτι. Το γνώριμο κορινθιακό περιβάλλον, με τα αμπέλια και
τις λεμονιές, που ξέρω από παιδί.
Κάποτε έβλεπα
κάπως αδιάφορα όλα αυτά τα τοπία, όμως τα τελευταία χρόνια τα απολαμβάνω. Να
είναι η κρίση που περνάμε και που μας κάνει να εκτιμούμε πράγματα που παλιότερα
τα προσπερνούσαμε αδιάφορα, όπως διάβασα πρόσφατα σε ένα σχόλιο πρωινής
εφημερίδας; Και μήπως τα τοπία αυτά αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία για όποιον
έχει την αίσθηση ότι η μικρή ζωή του δεν είναι παντοτινή και ότι κάποτε μπορεί
να αφήσει πισω του ερεθίσματα, εικόνες και εμπειρίες που τον συνόδευσαν για
χρόνια;
Ο καθένας μας,
στο βαθμό που έχει να ανακαλέσει μνήμες, εικόνες και δημιουργικές στιγμές
μπορεί να πει ότι έζησε κι’αυτός τη ζωή του. Με τον τρόπο του...
Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου