Πίκρα μεγάλη...

Τα όσα αναφέρει ο Καπλάνι και όσα συζητούνται για το θέμα των προχτεσινών γεγονότων με παρακινούν να κάνω μια αυτόνομη ανάρτηση.

Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με όσα πληροφορούμαι, αυτοί που μεταχειρίστηκαν βία και έσπασαν, έκαψαν και λεηλάτησαν προχτές τη νύχτα ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες κόσμου, όχι απαραίτητα νεαρών, αλλά και μεσηλίκων. Οι περισσότεροι συμμετείχαν προτρέποντας και αβαντάροντας ποικιλοτρόπως τις μικρές (δέκα – δεκαπέντε ατόμων) ομάδες «καταδρομέων» που δρούσαν εντελώς προστατευμένες από την υποστήριξη του πλήθους αυτού.

Οι ομάδες αυτές έχουν ποικίλες καταβολές. Κάποιες είναι αμιγώς αριστερόστροφες, αναρχικοί ή τέλος πάντων αυτό που λέμε «εξτρεμιστές της άκρας αριστεράς». Κάποιες άλλες είναι οργανωμένες ομάδες χουλιγκάνων που σχεδόν αποκλειστική δραστηριότητα είχαν την λεηλασία και τον παραδοσιακό πετροπόλεμο με τα ΜΑΤ.  Πέρα από αυτούς έδρασαν και ομάδες ακροδεξιών που κυρίως ενσωματώνονται στις ομάδες των χούλιγκαν. Και περιφερειακά, φυσικά, και αλλοδαποί…  

Κάποιος που συμμετείχε στις ομάδες των ακροαριστερών ανέφερε:

«Φυσικά και δρούσαν διάφορες ομάδες, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό. Εγώ συμμετείχα μαζί με κάποιους άλλους σε συγκεκριμένες δράσεις, κάψαμε τράπεζες, καταστήματα αγοράς χρυσού κλπ… ακόμα και στην Τράπεζα της Ελλάδος μπήκαμε κάποια στιγμή, το πλήθος απ’ έξω μας προέτρεπε να την κάψουμε, αλλά εμείς κάπου κωλώσαμε, κομπλάραμε, προσωπικά ένοιωσα ένα δέος και γι αυτό φύγαμε χωρίς να κάνουμε κάτι. Παρόλο που ο κόσμος απ’ έξω φώναζε να την κάψουμε… Τα άλλα καταστήματα τα καίγανε άλλες ομάδες που δεν ξέρω τι ρόλο παίζανε…»

Κι όταν τον ρωτάς:

«Μα καλά, γιατί όλα αυτά; Δεν βλέπεις ορατό τον κίνδυνο όλα αυτά να είναι μεθοδευμένα, όλα αυτά να καθοδηγούνται από κέντρα που δεν γνωρίζεις; Δεν βλέπεις ότι κάποιοι μπορεί να εκμεταλλεύονται την δική σου δράση;»

Αυτό απαντά:

«Αδιαφορώ. Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δικιά μας»…

Όποιος έχει κάνει τον κόπο να μελετήσει τα όσα λέει ο Στέλιος Ράμφος, όλα όσα έγιναν προχτές και όλα όσα θα γίνονται από δω και μπρος ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο κέντρο των Αθηνών αλλά και στις άλλες πόλεις όπου ενδημεί κάποια στοιχειωδώς οργανωμένη νεολαία, αποτελούν τη φυσική εξέλιξη της κρίσης της νεοελληνικής κοινωνίας και κατ’ επέκταση των κοινωνιών της Ευρώπης.

Από τη μια η αναγκαστική επιλογή των πιο ανάλγητων νεοφιλελεύθερων μέτρων και της φτωχοποίησης από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και από την άλλη η ωμή, τυφλή και καταστροφική βία.

Δυστυχώς στις θυελλώδεις εποχές που έρχονται η αριστερά δεν έχει τίποτε άλλο να προτείνει. Πρόκειται για έναν παρακμιακό πολιτικό πόλο…

Κι αφού κατά συνέπεια δεν υπάρχει πολιτικός λόγος παρηγοριάς κι ελπίδας, η μόνη αντίδραση της νεολαίας είναι η φωτιά…

Όταν κάποιος καταστρέφει, καίει, λεηλατεί, είναι αδιάφορο με ποιόν το κάνει. Ποιος είναι ο διπλανός του. Εξ άλλου δεν πρόκειται να συζητήσει μαζί του.

Η καταστροφή δεν είναι γέννημα της αριστερής σκέψης, κάθε άλλο. Η καταστροφή είναι ο πολιτικός «λόγος» των απελπισμένων, των olvivados. Κι απελπισμένοι υπάρχουν παντού, όποια σημαία τυχαίνει να σηκώνουν, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, της Αναρχίας, της Σβάστικας…

Δυστυχώς φίλοι μου, στη γενιά μας λαχαίνει να ζήσει την αθλιότητα…

Πίκρα μεγάλη… που λέει και μια διαφήμιση…

Κ.Λ.