Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
Ο λαός διάλεξε τον ξεσηκωμό και όχι τις αλυσίδες
Η μεγαλειώδης προχτεσινή κινητοποίηση του λαού της Αθήνας και όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας έκανε σαφές ότι η δανειακή σύμβαση της χρεοκοπίας και της εξαθλίωσης περνάει μόνο χάρη σε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και τη βία των ΜΑΤ. Ο θλιβερός θίασος του τρικομματικού συνασπισμού έχει χάσει την οποιαδήποτε κοινωνική νομιμοποίηση και λειτουργεί πλέον ως επιστάτης-χαφιές της τρόικας και των τραπεζών, με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Αυτά τα θρασύδειλα ανθρωπάκια φάνηκαν ακόμα πιο μικρά την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες κατέκλυσαν τους δρόμους όχι μόνο για να μην καταδικαστούν στη μιζέρια των 470 ευρώ, αλλά και για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στην αξιοπρέπεια και την ελπίδα, το αναφαίρετο δικαίωμα τους να ορίζουν τις τύχες τους. Η βαναυσότητα της αστυνομίας (που αργά το βράδυ στη Λ. Αμαλίας πήρες τις διαστάσεις μαζικής απόπειρας δολοφονιών από ασφυξία) δεν αφήνει αμφιβολίες ότι τα ανθρωπάκια θα μείνουν γαντζωμένα στους κυβερνητικούς θώκους με κάθε τίμημα.
Πέραν του ότι η προχτεσινή κινητοποίηση ήταν η μεγαλύτερη από την αρχή της κρίσης και μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων 38 ετών, θα πρέπει να σταθούμε και σε ορισμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά της:
Πρώτον, προχτές χιλιάδες διαδηλωτές-τριες επέμεναν να διαδηλώνουν επί ώρες παρά τον καταιγισμό των χημικών και τα γιουρούσια των ΜΑΤ, ενώ σ' αυτές καθ' αυτές τις συγκρούσεις συμμετείχαν περισσότεροι-ες από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια. Τα προχτεσινά γεγονότα αποτελούν αδιάψευστο κριτήριο ότι η κοινωνική οργή έχει πιάσει κόκκινο.
Δεύτερον, προχτές για πρώτη φορά καταβλήθηκε πραγματική προσπάθεια να αφεθεί χώρος σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας. Προφανώς απέχουμε πολύ από να διαμορφωθούν σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού μεταξύ των πολιτικών χώρων. Ωστόσο, τη σύγκρουση μέσα στον κορμό της διαδήλωσης δεν την έφεραν χτες οι βίαιοι διαδηλωτές, αλλά η αστυνομία που επιτέθηκε απρόκλητα στον κόσμο που διαδήλωνε ειρηνικά.
Τρίτον, είναι προφανές ότι κάθε φορά που μια πολιτική κινητοποίηση παίρνει τις διαστάσεις πληβειακής έκρηξης, θα συμβούν και πράξεις καταστροφής, οι οποίες δεν βοηθάνε την αντίσταση και δίνουν πάτημα στην καθεστωτική προπαγάνδα. Καθήκον της Αριστεράς όμως είναι να πολιτικοποιεί και να δίνει θετική προοπτική στην κοινωνική οργή, όχι να προβοκατορολογεί. Η προβοκατορολογία διαστρεβλώνει την αλήθεια κι εθίζει τον κόσμο της Αριστεράς σε νοσηρές θεωρίες συνωμοσίας.
Τέλος, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην πρωτοφανή επιχείρηση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ. Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται για διαστρέβλωση, αλλά για κατασκευή ειδήσεων εκ του μηδενός. Πέρα από τους ποταμούς δακρύων για τον εμπρησμό του "Αττικόν" (το οποίο βέβαια δεν κάηκε), θα μείνει πραγματικά στην ιστορία του γκεμπελισμού η απόκρυψη τόσο του αριθμού όσο και της πολύωρης παρουσίας των διαδηλωτών στους δρόμους της πόλης.
Η 12η Φλεβάρη έχει περάσει στην ελληνική ιστορία ως η μέρα που το λαϊκό κίνημα παρέδωσε τη δύναμη του στους Εγγλέζους και τους μοναρχοφασίστες, με τη συμφωνία της Βάρκιζας. Η προχτεσινή 12η Φλεβάρη μπορεί να αποτελέσει ημερομηνία-ορόσημο της αντίστασης στη μνηνονιακή βαρβαρότητα καθώς και της χάραξης μια νέας πορείας προς την ανατροπή του συστήματος και την κοινωνική χειραφέτηση. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά ήδη έχουμε κάνει μια καλή αρχή.
- ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (Κίνηση Αθήνας)
14/2/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου