ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ, ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Η απόφαση του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη να εισηγηθεί τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών των Γιώργου Παπακωνσταντίνου και Γιώργου Παπανδρέου θα κριθεί επί της ουσίας όταν δημοσιοποιηθεί το εισαγγελικό πόρισμα. 

Η άγρια χαρά με την οποία υποδέχτηκαν αυτή την απόφαση η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει, για πολλοστή φορά, την απουσία πολιτικών προτάσεων των δυο κομμάτων.

Η επικρότηση αυτής της πολιτικής ανυπαρξίας από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού όμως γεννά σοβαρά ερωτηματικά για το μέλλον της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες το εγκληματικό μείγμα πολιτικής αφέλειας, ανικανότητας, ψευδών και κοινωνικού αυτισμού με το οποίο το ΠΑΣΟΚ, με προεξάρχοντες τους Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου, διαχειρίστηκε τη χρεοκοπία της χώρας περνά, δυστυχώς, σε δεύτερη μοίρα.

Το θέμα του «φουσκώματος» του ελλείμματος από 12.3% σε 15,3% μπορεί να κριθεί πράξη πολιτικά αφελής ή αναγκαστική, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Έχει επίσης σημασία το αν για το «φούσκωμα» αυτό χρησιμοποιήθηκαν θεμιτά η αθέμιτα λογιστικά μοντέλα. Και οι όποιες ποινικές ευθύνες υπάρχουν μόνο αν χρησιμοποιήθηκαν αθέμιτα λογιστικά μοντέλα, πράγμα που μικρή πιθανότητα έχει, μιας και τα χρησιμοποιούμενα από την ΕΛΣΤΑΤ μοντέλα παρακολουθούνται στενά και είναι εγκεκριμένα από τη EUROSTAT.

Πιθανότητα ποινικών ευθυνών υπάρχει αν στοιχειοθετείται αλλαγή των, ούτως ή άλλως θεμιτών, λογιστικών μοντέλων μετά από πολιτικές παρεμβάσεις, πράγμα που, βάσει του θεσμικού πλαισίου που διέπει την ΕΛΣΤΑΤ με νόμο του ΠΑΣΟΚ είναι παράνομο. 

Αυτό όμως πρέπει να αποδειχθεί και οι κατόπιν εορτής - αρκετούς μήνες μετά την παραίτηση  από το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ των καταγγελλόντων τις παρεμβάσεις - αδυνατίζουν τα επιχειρήματά τους και προσδίδουν σε αυτά οσμή πολιτικής βεντέτας.

Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει για άλλη μια φορά την παντελή απουσία αριστερής πολιτικής από το εν λόγω κόμμα. Οι άνθρωποι που, όπως και το ΚΚΕ αλλά χωρίς τη δική του ειλικρίνεια, από την αρχή της κρίσης της χρεοκοπίας επένδυσαν στη λογική του χειρότερου, αρνήθηκαν να βάλουν κόκκινες γραμμές προστασίας της φτωχολογιάς και συντάχτηκαν με τα πιο φτηνιάρικα πολιτικάντικα επιχειρήματα με τις πιο αντιδραστικές συντεχνίες (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες κ.λ.π.), οι άνθρωποι που ανοιχτά επικρότησαν τις βίαιοπραγίες  των εμπόρων κατά των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ (βλ. Όταν η αριστερά υιοθετεί ακροδεξιές στάσεις ζωής) έσπευσαν περιχαρείς να διατρανώσουν τη δικαίωσή τους και να ζητήσουν με συνοπτικές διαδικασίες την παραπομπή των Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου σε ειδικό δικαστήριο (βλ. σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ).

Την ίδια στιγμή οι ίδιοι άνθρωποι απαξιούν να ασχοληθούν με την αναγκαία όσο ποτέ δημιουργία εξωθεσμικών μηχανισμών κοινωνικής αλληλεγγύης, την οποία έχουν αφήσει στα πενιχρά μέσα των λοιδωρούμενων από αυτούς ΜΚΟ, και καταψηφίζουν τον προϋπολογισμό του Δήμου Αθηναίων για τα συσσίτια των απόρων, χωρίς να αισθανθούν την ανάγκη να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις.

Ως προς τη Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Η σημερινή της ηγεσία, φιλοδοξώντας για τον εαυτό της μια διακυβέρνηση ανάλογη με αυτή του ομογάλακτού τους Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία, δεν έχει κανένα απολύτως ενδοιασμό να ποινικοποιήσει, όπως έπραξε και το 1989, την πολιτική ζωή κάνοντας τις τρίχες τριχιές.  Και να επιβάλει ένα αυταρχικό μονοκομματικό καθεστώς, όπως ακριβώς προσπαθεί εδώ και δεκαοκτώ μήνες χωρίς σοβαρές ευρωπαϊκές αντιστάσεις, το άλλο «κακό παιδί» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο Βίκτορ Ορμπάν.

Όμως οι πολιτικές αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ  θα ήταν ανάξιες ενασχόλησης αν δεν απηχούσαν τις απόψεις ενός ολοένα και πιο έντονα πλειοψηφικού ρεύματος της ελληνικής κοινωνίας, που ενδιαφέρεται μονάχα για αποδιοπομπαίους τράγους χωρίς να το απασχολεί το πότε και με ποιους όρους η κοινωνία θα ξανασταθεί στα πόδια της. Πρόκειται για τους ανθρώπους οι οποίοι, αφού επί δεκαετίες είχαν τη δική τους συμβολή στη χρεοκοπία, πιέζοντας αφόρητα για διορισμούς συγγενών τους στο Δημόσιο και ψηφίζοντας με μοναδικό κριτήριο το ποιος κάνει τα περισσότερα ρουσφέτια, τώρα αναζητούν «ένα βασιλιά για να τους θαμπώνει, με λειρί στο κούτελο, με φωνή τρομπόνι».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η διαχείριση της χρεοκοπίας του ελληνικού Κράτους από το ΠΑΣΟΚ, που καθιστά μισθούς και συντάξεις κατοχικούς, αποδομεί τη δημόσια παιδεία και τη δημόσια υγεία ακόμα περισσότερο και ταυτόχρονα επιμένει σε εξωφρενικές αγορές οπλικών συστημάτων, περνάει, δυστυχέστατα, σε δεύτερη μοίρα.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ.  Είχαν γραφτεί οι πραπάνω γραμμές όταν το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έδωσε στη δημοσιότητα μια εξαιρετικά προσεκτική δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη. Στη δήλωση αυτή, αφ' ενός αναδεικνύονται οι βαρύτατες πολιτικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, αφ' ετέρου επισημαίνεται ο κίνδυνος της ποινικοποίησης των πολιτικών ευθυνών. Ελπίζω η άποψη αυτή να απηχεί τις απόψεις του συνόλου του ΣΥΡΙΖΑ (έστω του ΣΥΝ) και η παραπάνω κριτική μου να είναι άδικη. Θα δείξει.