Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΠΕΠΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ

Η παραίτηση, με βαριές καταγγελίες, των δυο εισαγγελέων, στους οποίους είχε ανατεθεί μέχρι τώρα η δίωξη του οικονομικού εγκλήματος συνιστά μια ακόμα προσβολή του πολιτικου κατεστημένου στα πρόσωπα των πολιτών που σέβονται τις υποχρεώσεις τους προς το Κράτος.
Οι δυο εισαγγελείς οφείλουν όμως να μιλήσουν με ονοματεπώνυμα. 
Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο οι εισαγγελείς Γρηγόρης Πέπόνης και Σπύρος Μουζακίτης διορίστηκαν επικεφαλής της δίωξης οικονομικού εγκλήματος, ουδείς έδωσε σημασία.
Οι πρώτες συλλήψεις οφειλετών του Δημοσίου με οφειλές πολλών μηδενικών, αντιμετωπίστηκαν ως κινήσεις εντυπωσιασμού. Όσο περνούσαν όμως οι μέρες και ανακοινώνονταν νέες συλλήψεις, όλα άρχισαν να αλλάζουν. Τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και σε επίπεδο μηχανισμών.
Ήδη, όταν ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος αρνούνταν να δώσει στη δημοσιότητα τους καταλόγους των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, επικαλούμενος - ορθώς κατά την άποψη του υπογράφοντος - την προστασία των προσωπικών δεδομένων, οι δυο εισαγγελείς υποχρεώνονταν να απειλήσουν τους άμεσους υφισταμένους του με προσωπικές διώξεις για να πάρουν στα χέρια τους αυτούς τους καταλόγους. Οι οποίοι, αν κρίνει κανείς από τους ανθρώπους που συνελήφθησαν, μόνο «ταλαίπωροι βιοπαλαιστές» δεν ήταν.
Οι δυο εισαγγελείς βρέθηκαν εξ αρχής στο στόχαστρο της πλειοόνοτητας των ΜΜΕ,  με αφορμή τη σύλληψη κάποιων, όντως, ηλικιωμένων, των οποίων οι επιχειρήσεις είχαν χρεοκοπήσει χρόνια πριν και από τους οποίους, πράγματι, το Δημόσιο δεν επρόκειτο να εισπράξει τίοποτα. επρόκειτο όμως για τις εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα.
Η βοήθεια που τους παρέσχε ο κρατικός μηχανισμός ήταν... απλόχερη. Επί τρεις ολόκληρους μήνες δεν είχαν βρεθεί υπολογιστές για το γραφείο τους, ούτε καν ένας δικαστικός υπάλληλος για τις ανάγκες της γραμματειακής τους υποστήριξης.
Γι αυτούς τους λόγους η «οργίλη αντίδραση» των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομίας δεν πείθει κανέναν. 
Πολύ περισσότερο που ο κ. Βενιζέλος ήταν μεταξύ των υπουργών που υπέγραψαν το Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών του 2003, ασχέτως αν τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Φίλιππος Πετσάλνικος.
Πολύ περισσότερο, που όταν έγινε γνωστή η προσπάθεια των διοικητικών του υφισταμένων να παρεμποδίσουν το έργο των δυο εισαγγελέων δεν ζήτησε καν για τα μάτια του κόσμου μια ΕΔΕ.
Πολύ περισσότερο που η οικονομική διαχείριση της Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 1997, όταν ο κ. Βενιζέλος ήταν υπουργός Πολιτισμού μόνο δάφνες διαφανούς οικονομικής διαχείρισης δε διεκδικεί.
Πολύ περισσότερο που, η απόπειρα ελέγχου των δυο εισαγγελέων μέσω τοποθέτησης ενός Προϊσταμένου στο κυοφορούμενο νομοσχέδιο περί καταστολής του οικονομικού εγκλήματος γίνεται χωρίς οι τελευταίοι να έχουν δώσει τηνπαραμικρή αφορμή για πλημελή άσκηση των καθηκόντων τους.
Όμως οι δυο παραιτηθέντες εισαγγελείς έχουν βαριά ευθύνη. Οφείλουν να δώσουν στη δημοσιότητα τα ονόματα όλων εκείνων των πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων που τους άσκησαν πιέσεις. Συνοδευόμενα από συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία. Αν δεν το πράξουν θα είναι υπόλογοι απέναντιο στον ελληνικό λαό. Για συγκάλυψη εγκλήματος

Γιάννης Χρυσοβέργης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη οφείλουν να ονοματίσουν ποιούς, που και με τι στοιχεία; Γιατί και εσύ όπως και άλλοι έχουμε ακούσει για το ποιά ονόματα (εκδοτών, περιοδικατζίδων, μάνατζερ, καλλιτεχνών) περιλαμβάνονται στην περίφημη αυτή λίστα. Σε ποια Μέσα λοιπόν θα δώσουν τα ονόματα; Και σε ποια Βουλή; Σε βουλευτές που εκφράζουν τα συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματιών ή εκδοτών;
Η παραίτηση τους απλώς επιβεβαιώνει τη σαπίλα του συστήματος. Που θέλει να επιβιώσει με κάθε τρόπο. Σκοτώνοντας ακόμη και τα μέλη του, τους πολίτες...
Ματίνα

Άτακτος Λόγος είπε...

Ματίνα θα διαφωνήσω μαζί σου. Στοιχεία όφειλαν - και ελπίζω ότι έτσι έχουν κάνει - να έχουν κρατήσει.
Όσο για το ποιος θα τα προβάλει, αρκεί να ανοίξουν ένα blog και όλος ο κόσμος θα σπεύσει να τα βρει.
Και θα εκθέσουν όλους αυτούς που μέχρι τώρα ήθελαν να τινάξουν τις έρευνές τους στον αέρα

Γιάννης Χρυσοβέργης

Άτακτος Λόγος είπε...

Η υπόθεση της παραίτησης των δυο εισαγγελέων έληξε με έναν τρόπο σίγουρα παράδοξο.
1. Αποσύρθηκε η διάταξη στο σχέδιο νόμου που τους καταργούσε, κι αυτό συνιστά αναμφισβήτητη επιτυχία τους.
2. Παραμένουν στις θέσεις τους κι αυτό είναι επίσης επιτυχία τους, καλούνται όμως τώρα να αποδείξουν στην κοινή γνώμη ότι θα συνεχίσουν τις έρευνές τους με την ίδια ευσυνειδησία.
3. Το υπόμνημα που υπέβαλαν στον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου βοά ότι είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης. Έμειναν στις θέσεις τους αλλά δεν έδωσαν ονόματα. Το ερώτημα είναι αν οι κύριοι που προσπάθησαν να εμποδίσουν το έργο τους εξασφάλισαν το ακαταδίωκτο στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής ή όχι. Αυτό θα φανεί σύντομα.
4. Κάποιοι έχουν σπεύσει ήδση να τους λοιδωρήσουν ότι τάχατες δεν είχαν κανένα στοιχείο κι ότι απλά ήθελαν να διατηρήσουν τη θέση τους. Μπορεί να έχουν δίκιο, μπορεί όμως να έχουν και άδικο. Αυτό ο χρόνος θα το δείξει.
Προσωπικά εύχομαι το σημείο 4 να μην ισχύει.

Γιάννης Χρυσοβέργης