ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΥΡΙΖΑ

 Ουδείς δικαιούται να απαιτήσει από το ΣΥΡΙΖΑ «να πάρει τα όπλα».

Όμως η απουσία οιασδήποτε αναφοράς στην πολιτική απόφαση του Συνεδρίου του κόμματος σε ζητήματα στρατηγικής παρεμβάσεων στην καθημερινότητα, αναδεικνύει ένα μείζον πρόβλημα: ότι στο καθοριστικό για την επιβίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πεδίο δράσεων για την υποστήριξη και ανακούφιση των φτωχών, των άνεργων και των αστέγων παιγνίδι κάνει μονάχα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Κι ο ηρωισμός μιας χούφτας ΜΚΟ δεν επαρκεί για να φράξει το δρόμο στις παραστρατιωτικές της συμμορίες.

Η δεκαεπτά σελίδων πολιτική απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αφιερώνει δυο παραγράφους όλες κι όλες στην καθημερινή δράση του κόμματος. Κι η δεύτερη από αυτές αφορά σε κοινοβουλευτική δραστηριότητα.

Η έμφαση που δίνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κοινοβουλευτικό του έργο δεν έχει τίποτα το μεμπτό σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το αντίθετο. Όμως στην Ελλάδα της πολύμορφης πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, ανθρωπιστικής και πολιτισμικής κρίσης η καθημερινή δράση ενός κόμματος της Αριστεράς, ακόμα και της Κεντροαριστεράς, είναι ανεπίτρεπτο να περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους του Κοινοβουλίου.

Οι ερωτήσεις, οι επερωτήσεις, οι αιτήσεις για καταθέσεις εγγράφων, οι προσεκτικά δουλεμένες από τους επικοινωνιολόγους του κόμματος ομιλίες στη Βουλή, ακόμα κι οι κοκορομαχίες μα τους τραμπούκους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στον άνεργο, στον ανασφάλιστο που τον πετούν έξω από τα δημόσια νοσοκομεία, σε αυτόν που παρά το ότι έχει εργασία δεν κερδίζει αρκετά για να ταΐσει αξιοπρεπώς την οικογένειά του, στον «πελάτη» των συσσιτίων των Δήμων και της Εκκλησίας, στον άστεγο που ψάχνει να βρει μια γωνιά να απαγγιάσει  από το κρύο, τη ζέστη τη βροχή.

Για να ανακουφιστούν οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται οργανωμένες δράσεις. Χρειάζεται η δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, καταγραφή των αναγκών των ανθρώπων, αναζήτηση πόρων μέσω εθελοντικών προσφορών, συνεργασία με όποιον φορέα εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση, είτε πρόκειται για τοπικούς ιερείς, είτε πρόκειται για δεσποτάδες, είτε για Δημάρχους και Περιφερειάρχες κάθε πολιτικής απόχρωσης. Ό,τι δηλαδή έκανε το ΕΑΜ στην Κατοχή στις πόλεις και κέρδισε την εκτίμηση και την ένταξη στις τάξεις του εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Ακόμα χρειάζεται η καταγραφή μακροχρόνια κενών κτιρίων ώστε, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, την εκκλησία και όποιον άλλο μπορεί να κινητοποιήσει κεφάλαια, να νοικιαστούν με ένα χαμηλό τίμημα και να μετατραπούν σε ξενώνες για άστεγους, με την εθελοντική συμμετοχή στην ανακαίνιση και στη συντήρησή τους των ίδιων των αστέγων που θα φιλοξενηθούν. Δεν είναι ανάγκη να ανακαλύψουμε τη φωτιά. Η ΜΚΟ ΚΛΙΜΑΚΑ έχει ήδη ένα αξιόλογο έργο προς αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζεται ενίσχυση σε μέσα και σε εθελοντές και μπορεί να συντονίσει μια τέτοια προσπάθεια.

Επίσης χρειάζεται η πολύμορφη στήριξη του έργου των ΓΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.  Συστηματική συγκέντρωση φαρμάκων, προσφορές εθελοντικής εργασίας από γιατρούς και νοσηλευτές. 

 Τέλος, πρέπει να καταγραφούν οι άνθρωποι που δε μπορούν να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά τους δάνεια, όπως κι αυτοί που φέτος δε θα είναι σε θέση να πληρώσουν τους φόρους τους, για να αποτραπεί η κατάσχεση των σπιτιών τους (εκτός του ότι  οι ΔΟΥ εκδίδουν εντάλματα κατάσχεσης σπιτιών ανέργων για οφειλές μερικών εκατοντάδων ευρώ, πρόθεση της κυβέρνησης είναι η απαγόρευση κατάσχεσης πρώτης κατοικίας για μη εξυπηρέτηση στεγαστικού δανείου να μην παραταθεί στο τέλος του χρόνου).

Δίπλα σε αυτά χρειάζεται η επιστράτευση της ανθρώπινης φαντασίας και της δημιουργικότητας για τη συγκρόιτηση συνεταιρισμών ανέργων, που θα παρέχουν υπηρεσίες και προϊόντα σε προσιτές τιμές και, ακόμα καλύτερα, θα είναι προσανατολισμένοι σε εξαγωγές.
Είναι εφικτά όλα αυτά; Κι αυτά και πολλά άλλα είναι εφικτά, αρκεί τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαθέτουν πλέον την κρίσιμη μάζα για να τα υλοποιήσουν, να αφήσουν για λίγο τα laptop τους, να βγουν στις γειτονιές τους, να κουβεντιάσουν με τους γείτονές τους.
Δυστυχώς τίποτε από όλα αυτά δεν απασχόλησε το τριήμερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που αναλώθηκε σε στείρες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις.
Αν κάποιο δίδαγμα οφείλουν να πάρουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από το πάθημα του Γιώργου Παπανδρέου είναι ότι οι καιροί δεν προσφέρονται για παιδιά καλών οικογενειών με γαλλικά, πιάνο και αγαθές προθέσεις. Ή θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα συμπεριφερθούν ως Αριστεροί με Α κεφαλαίο ή ας αποφασίσουν πού θα μεταναστεύσουν, γιατί όταν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θ' αρχίσει να σφάζει Αριστερούς, αυτοί θα πάνε τζάμπα.

Γιάννης Χρυσοβέργης