Απογοήτευση και απελπισία υπάρχει όντως σε πολλούς. Όπως επίσης υπάρχει και η αίσθηση του ότι δε διακρίνεται φως στο τούνελ. Προχτές βρέθηκα στην κηδεία ενός νέου ανθρώπου και αξιόλογου ερευνητή, που έθεσε τέρμα στη ζωή του, όντας υπό το βάρος τέτοιων οδυνηρών σκέψεων και συναισθημάτων. Ωστόσο, οι νησίδες δημιουργικότητας δε λείπουν, έστω και αν συχνά περνούν απαρατήρητες μέσα στην παραζάλη. Για τουλόγου το αληθές, αναρτώ ένα ενδιαφέρον αρθράκι που είδα σήμερα στην ιστοσελίδα του "Βήματος".
Γιώργος Αιμ. Σκιάνης
Πέρα από τους Ελληναράδες
Κι όμως στην Ελλάδα της κρίσης κάποιοι δικοί μας δημιουργούν πραγματικά,
κερδίζοντας περίζηλη θέση στις διεθνείς αγορές.
Τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας αναπτύσσεται ένας εξειδικευμένος και
απόλυτα εξωστρεφής κλάδος, που διαμόρφωσε συγκριτικό πλεονέκτημα από την
υπερταχεία ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας.
Πρόκειται για
νεανικές ελληνικές εταιρίες εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας, οι οποίες αυξάνονται
με ταχύτητα και ήδη ορισμένες από αυτές πρωταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές,
αντλούν κεφάλαια από δύσκολα χρηματιστήρια και είναι έτοιμες να εισβάλουν ακόμη
και στη Σίλικον Βάλεϊ, στο ισχυρότερο τεχνολογικό πάρκο του κόσμου.
Το 2012 θεωρείται
διεθνώς χρονιά αναπτυξιακής έκρηξης του κλάδου των εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας
και όπως λένε οι ειδικοί οι νέοι Έλληνες ηλεκτρολόγοι - μηχανικοί έχουν ιδέες
και ικανότητες που συχνά ξεπερνούν τα αμερικανικά στάνταρ.
Πράγμα που
σημαίνει ότι πέρα από τους άμυαλους εσωστρεφείς ελληναράδες που ονειρεύονται
ξερονήσια, κρεμάλες και ξυλοδαρμούς, η χώρα διαθέτει δυναμικό σπουδαίο, ικανό
να ξεπεράσει τα σύνορα της μικρής πικρής πατρίδας και να διαπρέψει στον
σύγχρονο κόσμο. Με τη διαφορά ότι το πλήθος των πολιτευομένων περί άλλων
τυρβάζει...
1 σχόλιο:
Γιώργο συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Το απ' όλους τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας λοιδωρούμενο ελληνικό πανεπιστήμιο παράγει πολλούς ανθρώπους με δημιουργικότητα και δυναμισμό.
Όμως τους ανθρώπους αυτούς η ελληνική κοινωνία ποτέ δεν τους ήθελε. Φρόντιζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τους διώχνει.
Κι αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
Τον τελευταίο χρόνο, δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχων έχουν εγκαταλείψει το μάταιο τούτο τόπο για να αναζητήσουν την τύχη τους σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη. Και το φαινόμενο αυτό ολοένα θα εντείνεται, όσο οι επιχειρηματίες αυτής της χώρας θα αξιώνουν μισθούς Βουλγαρίας, Λετονίας και Κίνας.
Οι πιο πολλοί απ' αυτούς που φεύγουν υπόσχονται ότι «θα δουλέψουν μερικά χρόνια και, μόλις καταλαγιάσει η κρίση, θα γυρίσουν».
Δεν το νομίζω. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που πολλοί άνθρωποι της γενιάς των πατεράδων μας έφυγαν για τα εργοστάσια και τα ορυχεία του Βελγίου, της Γερμανίας, της Σουηδίας. Είχαν κι αυτοί υποσχεθεί φεύγοντας από τα χωριά τους ότι «θα κάνουν ένα κομπόδεμα και θα γυρίσουν». Γύρισαν συνταξιούχοι τελικά. Κι οι λίγοι που είχαν γυρίσει πιο πριν, δε μπόρεσαν να προσαρμοστούν στην Ελλάδα και τα μάζεψαν κακήν κακώς για να γυρίσουν στην ξενητιά. το ίδιο θα γίνει και τώρα.
για τη στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όποιο κεφάλι εξέχει κόβεται.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου