Με μια προκήρυξη - χείριστη απομίμηση των κειμένων των Σιτουασιονιστών της περιόδου 1968 - 1970 τα ένοπλα κωλόπαιδα της Σέχτας Επαναστατών επιχειρούν να αιτιολογήσουν τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Παιδιά μιας γενιάς ανθρώπων που δήλωσαν Αριστεροί κι ανήγαγαν σε ιδεολογία το «ὀ,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας», της διαβόητης πλέον «γενιάς του Πολυτεχνείου», οι ένοπλοι αυτοί αλήτες θεωρούν πως όλα επιτρέπονται προκειμένου να κάνουν την επαναστατική τους γυμναστική.
Τα πολιτικά κείμενα υπόκεινται σε κριτική. Αξιολογούνται, είτε για τις βραχυπρόθεσμες προτάσεις των συντακτών τους, είτε για τα κοινωνικά οράματα που ευαγγελίζονται, είτε και για τα δυο. Η προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών δεν μπορεί να εκτεθεί σε τέτοια κριτική. Κι αυτό γιατί πρόκειται για έναν αχταρμά παπαγαλίας κειμένων του Γκυ Ντεμπόρ και λοιπών Σιτουασιονιστών και υστερικών κραυγών κακοαναθρεμένων μυξιάρικων από τα ευθυμογραφήματα του μακαρίτη Νίκου Τσιφόρου, που κάνουν φασαρία γιατί δεν υπάρχει στο σπίτι ένας άνθρωπος να τους δώσει μια ξυλιά στον κώλο να ηρεμήσουν. Ίσως ποτέ στην ιστορία των οργανώσεων αντάρτικου πόλης δεν υπήρξε τόσο γυμνή, από πολιτική άποψη, ανάληψη ευθύνης μιας δράσης.
Όμως τα κωλόπαιδα αυτά έχουν όπλα. Και σκοτώνουν για ασήμαντες αφορμές. Το Νεκτάριο Σάββα γιατί ήταν «μπάτσος». Το Σωκράτη Γκιόλια γιατί ήταν λέει «θρησκόληπτος και φίλος του Τζέκου». Στο πλαίσιο της «επαναστατικής» αυτής λογικής μπορεί να φανταστεί κανείς ότι αύριο θα αρχίσουν να σκοτώνουν τους κακομούτσουνους, ή όσους «αυτοεξευτελίζονται» υπαγόμενοι στη μισθωτή σκλαβιά.
Εκείνο που είναι σαφές από το κείμενο της Σέχτας Επαναστατών είναι πως έχει κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία. Σε αντίθεση με όλες τις προγενέστερες οργανώσεις, μηδέ του Επαναστατικού Αγώνα εξαιρουμένου, δεν ενδιαφέρεται να κερδίσει την κοινωνία, ή, έστω, ένα μέρος της. Ενδιαφέρεται μονάχα να τρομοκρατήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι, σε μια προκήρυξη επτά ολόκληρων σελίδων, αφιερώνει τρεις μόλις παραγράφους για να περιγράψει το κοινωνικό της όραμα, και μια μόλις παράγραφο για να συσχετήσει την ενέργειά της με την πολιτική συγκυρία. Όλη η υπόλοιπη προκήρυξη είναι ένα ασυνάρτητο μίγμα κομπασμού και απειλών.
Όμως το γεγονός ότι είναι απολύτως ανερμάτιστα κάνει αυτά τα κωλόπαιδα και πιο επικίνδυνα. Προκειμένου να τρομοκρατήσουν αυτούς που έχουν βαφτίσει εχθρούς δε θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα. Κι αν σε κάποια μελλοντική τους ενέργεια προκύψει κάποιο «άσχετο» θύμα δε θα έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να εφεύρουν ένα ιδεολόγημα εξ ίσου ακατανόητο με το όνομά τους. Γιατί τα κωλόπαιδα αυτά είναι ανίκανα να ξεχωρίσουν τα όπλα που χρησιμοποιούν για να αφαιρέσουν ζωές από τα πιστόλια και τα ντουφέκια με τα οποία έπαιζαν όταν ήταν, από βιολογική άποψη, παιδιά.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Τα πολιτικά κείμενα υπόκεινται σε κριτική. Αξιολογούνται, είτε για τις βραχυπρόθεσμες προτάσεις των συντακτών τους, είτε για τα κοινωνικά οράματα που ευαγγελίζονται, είτε και για τα δυο. Η προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών δεν μπορεί να εκτεθεί σε τέτοια κριτική. Κι αυτό γιατί πρόκειται για έναν αχταρμά παπαγαλίας κειμένων του Γκυ Ντεμπόρ και λοιπών Σιτουασιονιστών και υστερικών κραυγών κακοαναθρεμένων μυξιάρικων από τα ευθυμογραφήματα του μακαρίτη Νίκου Τσιφόρου, που κάνουν φασαρία γιατί δεν υπάρχει στο σπίτι ένας άνθρωπος να τους δώσει μια ξυλιά στον κώλο να ηρεμήσουν. Ίσως ποτέ στην ιστορία των οργανώσεων αντάρτικου πόλης δεν υπήρξε τόσο γυμνή, από πολιτική άποψη, ανάληψη ευθύνης μιας δράσης.
Όμως τα κωλόπαιδα αυτά έχουν όπλα. Και σκοτώνουν για ασήμαντες αφορμές. Το Νεκτάριο Σάββα γιατί ήταν «μπάτσος». Το Σωκράτη Γκιόλια γιατί ήταν λέει «θρησκόληπτος και φίλος του Τζέκου». Στο πλαίσιο της «επαναστατικής» αυτής λογικής μπορεί να φανταστεί κανείς ότι αύριο θα αρχίσουν να σκοτώνουν τους κακομούτσουνους, ή όσους «αυτοεξευτελίζονται» υπαγόμενοι στη μισθωτή σκλαβιά.
Εκείνο που είναι σαφές από το κείμενο της Σέχτας Επαναστατών είναι πως έχει κηρύξει πόλεμο στην κοινωνία. Σε αντίθεση με όλες τις προγενέστερες οργανώσεις, μηδέ του Επαναστατικού Αγώνα εξαιρουμένου, δεν ενδιαφέρεται να κερδίσει την κοινωνία, ή, έστω, ένα μέρος της. Ενδιαφέρεται μονάχα να τρομοκρατήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι, σε μια προκήρυξη επτά ολόκληρων σελίδων, αφιερώνει τρεις μόλις παραγράφους για να περιγράψει το κοινωνικό της όραμα, και μια μόλις παράγραφο για να συσχετήσει την ενέργειά της με την πολιτική συγκυρία. Όλη η υπόλοιπη προκήρυξη είναι ένα ασυνάρτητο μίγμα κομπασμού και απειλών.
Όμως το γεγονός ότι είναι απολύτως ανερμάτιστα κάνει αυτά τα κωλόπαιδα και πιο επικίνδυνα. Προκειμένου να τρομοκρατήσουν αυτούς που έχουν βαφτίσει εχθρούς δε θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα. Κι αν σε κάποια μελλοντική τους ενέργεια προκύψει κάποιο «άσχετο» θύμα δε θα έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να εφεύρουν ένα ιδεολόγημα εξ ίσου ακατανόητο με το όνομά τους. Γιατί τα κωλόπαιδα αυτά είναι ανίκανα να ξεχωρίσουν τα όπλα που χρησιμοποιούν για να αφαιρέσουν ζωές από τα πιστόλια και τα ντουφέκια με τα οποία έπαιζαν όταν ήταν, από βιολογική άποψη, παιδιά.
Γιάννης Χρυσοβέργης
2 σχόλια:
Παρότι έχω κατ' επανάληψη πει ότι διαφωνώ μ' αυτή την μορφή αντίδρασης, χαίρομαι πραγματικά όταν βλέπω να έχουν σφίξει οι κώλοι, όλων αυτών των μανδαρίνων της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που απο σφουγγοκωλάριοι έφτασαν να γίνουν ραντιέριδες.
Φυσικά δεν εξαιρώ -για να μην κατηγορηθώ- και κάποιους ''επιχειρηματίες'' τους οποίους η φύση έχει προικίσει με το ζηλευτό προνόμιο της κλεψιάς και της εκμετάλλευσης.
Χαράλαμπος
Χαράλαμπε νομίζω ότι κάνεις ένα σημαντικό λάθος αξιολόγησης.
Και, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, το πρώτο πρόβλημα είναι ακριβώς ότι οι «φοβεροί και τρομεροί» κουμπουροφόροι «επαναστάτες» δεν επιθυμούν να πείσουν κανένα. Απλώς φιλοδοξούν να τρομοκρατήσουν τους πάντες. Παρεμπιπτόντως, και κάποιους που εσύ, ενδεχομένως και πολλοί άλλοι μηδέ εμού εξαιρουμένου, δε συμπαθείς.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι σκοτώνουν. Κι αν η Δικαιοσύνη της αστικής Δημοκρατίας είναι ατελής και ταξική, η Δικαιοσύνη μιας σοσιαλιστικής ή αταξικής κοινωνίας οφείλει, πριν από οτιδήποτε άλλο, να σέβεται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη ζωή. Επιπροσθέτως οφείλει να είναι επιεικής με τους αδικοπραγούντες. Με αυτές τις παραδοχές, όταν κάποιοι αποφασίζουν να εκτελέσουν κάποιον επειδή «είναι θρησκόληπτος και φίλος του Τζέκου» δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται Αναρχικοί.
Απλά πράγματα.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου