Η συνέντευξη του Γ.Α. Παπανδρέου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δεν είχε είδηση. Το περιεχόμενό της όμως προσφέρεται για σοβαρό προβληματισμό.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι προς τι η συνέντευξη. Ο Πρωθυπουργός δεν προανήγγειλε κάποιες επόμενες πολιτικές κινήσεις του. Ερωτήσεις «δύσκολες» δεν του τέθηκαν, μολονότι οι δυο συντάκτες της εφημερίδας που τον «ανέκριναν» είναι έμπειροι δημοσιογράφοι και με βαθιά γνώση των θεμάτων του ΠΑΣΟΚ. Ο υπέρμετρος αυτός σεβασμός με τον οποίο τον μεταχειρίστηκαν δε συνιστά προνομιακή μεταχείριση του Γ. Παπανδρέου. Πάγια τακτική όλων των ελληνικών ΜΜΕ, ιδίως των έντυπων, όταν παίρνουν συνέντευξη από κάποιο πολιτικό πρώτης γραμμής - Πρωθυπουργό, Υπουργό, ηγέτη, ή ηγετικό στέλεχος, κόμματος της αντιπολίτευσης - είναι να μην του βάζουν δύσκολα. Και το επακόλουθο ερώτημα είναι: Γιατί οι αναγνώστες να διαβάσουν μια τέτοια συνέντευξη;
Απαντώντας στην Αριστερά ο πρωθυπουργός σχετικά με το αν έπρεπε ή όχι να κηρύξει η χώρα στάση πληρωμών ανέδειξε τους περιορισμούς που θέτει στην πολιτική του δράση η δογματική του εμμονή στο σοσιαλφιλελευθερισμό. Θα μπορούσε να είχε κατηγορήσει το ΣΥΝ, που κυρίως θέτει τέτοιο ζήτημα - γιατί το ΚΚΕ δεν ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες» - ότι διαπράττει πολιτική απάτη όταν δε λέει πως οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της στάσης πληρωμών θα ήταν πολύ χειρότερες από τις τωρινές. Θα μπορούσε να είχε απαντήσει ότι οι γεωπολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής θα ήταν ολέθριες. Και να το εξηγήσει. Θα μπορούσε επίσης να είχε απαντήσει ότι ακόμα και αν δεσχμεύονταν το σύνολο των καταθέσεων στις Τράπεζες αυτές δε θα επαρκούσαν για την κάλυψη των βραχυχρόνιων ταμειακών αναγκών της λειτουργίας του Κράτους (πράγμα που είναι πολύ πιθανό). Αντί όλων αυτών, και πιθανόν πολλών άλλων απαντήσεων, η απάντησή του ήταν: «αυτό που κάναμε ήταν η μόνη λύση». Παραγνωρίζοντας ότι κάθε πρόβλημα έχει τουλάχιστον δυο λύσεις. Και η επιλογή της επθυμητής λύσης είναι πολιτική πράξη.
Στη συνέντευξη αυτή ο Πρωθυπουργός ξόδεψε πολύ χρόνο για να απαντήσει στις επικρίσεις που διατυπώνουν οι ηγέτες των κομμάτων της Αντιπολίτευσης και τα ΜΜΕ. Προσπέρασε όμως με μια λαϊκίστικη αναφορά ( «έχουν δίκιο οι πολίτες που νιώθουν απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα») τις ερωτήσεις που θέτει καθημερινά κάθε νουνεχής πολίτης. Όπως:
Γιάννης Χρυσοβέργης
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι προς τι η συνέντευξη. Ο Πρωθυπουργός δεν προανήγγειλε κάποιες επόμενες πολιτικές κινήσεις του. Ερωτήσεις «δύσκολες» δεν του τέθηκαν, μολονότι οι δυο συντάκτες της εφημερίδας που τον «ανέκριναν» είναι έμπειροι δημοσιογράφοι και με βαθιά γνώση των θεμάτων του ΠΑΣΟΚ. Ο υπέρμετρος αυτός σεβασμός με τον οποίο τον μεταχειρίστηκαν δε συνιστά προνομιακή μεταχείριση του Γ. Παπανδρέου. Πάγια τακτική όλων των ελληνικών ΜΜΕ, ιδίως των έντυπων, όταν παίρνουν συνέντευξη από κάποιο πολιτικό πρώτης γραμμής - Πρωθυπουργό, Υπουργό, ηγέτη, ή ηγετικό στέλεχος, κόμματος της αντιπολίτευσης - είναι να μην του βάζουν δύσκολα. Και το επακόλουθο ερώτημα είναι: Γιατί οι αναγνώστες να διαβάσουν μια τέτοια συνέντευξη;
Απαντώντας στην Αριστερά ο πρωθυπουργός σχετικά με το αν έπρεπε ή όχι να κηρύξει η χώρα στάση πληρωμών ανέδειξε τους περιορισμούς που θέτει στην πολιτική του δράση η δογματική του εμμονή στο σοσιαλφιλελευθερισμό. Θα μπορούσε να είχε κατηγορήσει το ΣΥΝ, που κυρίως θέτει τέτοιο ζήτημα - γιατί το ΚΚΕ δεν ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες» - ότι διαπράττει πολιτική απάτη όταν δε λέει πως οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της στάσης πληρωμών θα ήταν πολύ χειρότερες από τις τωρινές. Θα μπορούσε να είχε απαντήσει ότι οι γεωπολιτικές συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής θα ήταν ολέθριες. Και να το εξηγήσει. Θα μπορούσε επίσης να είχε απαντήσει ότι ακόμα και αν δεσχμεύονταν το σύνολο των καταθέσεων στις Τράπεζες αυτές δε θα επαρκούσαν για την κάλυψη των βραχυχρόνιων ταμειακών αναγκών της λειτουργίας του Κράτους (πράγμα που είναι πολύ πιθανό). Αντί όλων αυτών, και πιθανόν πολλών άλλων απαντήσεων, η απάντησή του ήταν: «αυτό που κάναμε ήταν η μόνη λύση». Παραγνωρίζοντας ότι κάθε πρόβλημα έχει τουλάχιστον δυο λύσεις. Και η επιλογή της επθυμητής λύσης είναι πολιτική πράξη.
Στη συνέντευξη αυτή ο Πρωθυπουργός ξόδεψε πολύ χρόνο για να απαντήσει στις επικρίσεις που διατυπώνουν οι ηγέτες των κομμάτων της Αντιπολίτευσης και τα ΜΜΕ. Προσπέρασε όμως με μια λαϊκίστικη αναφορά ( «έχουν δίκιο οι πολίτες που νιώθουν απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα») τις ερωτήσεις που θέτει καθημερινά κάθε νουνεχής πολίτης. Όπως:
- Γιατί πριν την ανακοίνωση οποιουδήποτε πακέτου μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις, δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια να γίνει σαφές στην κοινωνία ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πατάξει την εισφοροδιαφυγή;
- Γιατί πριν από οποιαδήποτε αύξηση των έμμεσων φόρων δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια να γίνει σαφές στην κοινωνία ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πατάξει τη φοροδιαφυγή;
- Γιατί πριν προβεί σε αύξηση του ΦΠΑ κατά 20% και περιορισμό των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων για αύξηση εσόδων κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ και μείωση δαπανών 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν περιέκοψε το κονδύλι των 4 δισεκατομμυρίων ευρώ που προβλέπεται για αγορές νέων οπλικών συστημάτων (όχι για αγορές ανταλλακτικών και πυρομαχικών των ήδη αγορασμένων) εντός του 2010; Και γιατί ανέχθηκε το πολιτικό πραξικόπημα των Βενιζέλου - Σαμαρά, οι οποίοι ανακοίνωσαν από κοινού μετά από συνάντησή τους στο ΥΠΕΘΑ, ότι ουδείς πρόκειται να αγγίξει τις δαπάνες για αγορές νεών οπλικών συστημάτων;
- Γιατί ο κρατικός μηχανισμός, εννέα ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές, ακόμα υπολειτουργεί και, αντί απαντήσεων, ακούμε τους υπουργούς του να μιλούν για «λευκή απεργία» δημοσίων υπαλλήλων; Σε τελική ανάλυση, δουλειά κάθε πολιτικού που διαχειρίζεται εξουσία είναι να παράγει έργο με τους δημόσιους λειτουργούς που διαθέτει.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου