Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΑΣΑΝΤΖ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΗΣ

Η απροκάλυπτη απειλή της βρετανικής κυβέρνησης για άρση της διπλωματικής ασυλίας της πρεσβείας του Ισημερινού, εφ' όσον η λατινοαμερικανική χώρα χορηγούσε πολιτικό άσυλο στον ιδρυτή του Wikileaks Τζούλιους Ασάντζ - πράγμα που έγινε - συνιστά πρωτοφανή οπισθοδρόμηση των διπλωματικών ηθών. 

Παραπέμπει στην εποχή της Μεγάλης Μετανάστευσης των Λαών (4ος μ.Χ. αιώνας), όταν οι ηγέτες των νεοφερμένων στην Ευρώπη έσφαζαν, χάριν γούστου, τους πρέσβεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Επίσης θέτει επιτακτικά το ζήτημα της προστασίας της ελευθερίας του λόγου και της γραπτής έκφρασης από την κρατική αυθαιρεσία. 

Οι πρέσβεις θεωρούνται, από αρχαιοτάτων χρόνων, πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα. Τους σεβάστηκαν ηγέτες οι οποίοι μηδαμινή αξία έδιναν στην ανθρώπινη ζωή, όπως ο Αλέξανδρος ο Β' ο Μακεδόνας, ο Νέρων, ο Αττίλας, ο Βασίλειος ο Β' ο Βουλγαροκτόνος, οι ηγέτες των Σταυροφόρων, ο Τζένκιζ Χαν, ο Χίτλερ.

Με εξαίρεση τους Ισπανούς κονκισταδόρες της Αμερικής, τα περιστατικά κακοποίησης ή δολοφονίας πρέσβεων είναι μετρημένα στα δάχτυλα στην Ιστορία και όλα έχουν καταγραφεί ως μελανές σελίδες της.

Ακόμα και όταν στελέχη κάποιας πρεσβείας θεωρείται ότι ασκούν δραστηριότητες ασύμβατες με τη διπλωματική τους ιδιότητα, απλώς απελαύνονται.

Η ιταμή επιστολή της βρετανικής κυβέρνησης προς την κυβέρνηση του Ισημερινού, λίγες μόλις ώρες πριν η τελευταία ανακοινώσει την απόφασή της για το αίτημα παροχής πολιτικού ασύλου του ιδρυτή του Wikileaks Τζούλιους Ασάντζ, στην οποία διατυπώνεται η απειλή να αρθεί  η διπλωματική ασυλία της Πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνου, όπου εδώ και δυο μήνες έχει καταφύγει ο Ασάντζ σε μια προσπάθεια αποφυγής της έκδοσής του στη Σουηδία, προκειμένου ο τελευταίος να συλληφθεί, είναι χωρίς προηγούμενο εδώ και αιώνες. 

Ερωτηματικό παραμένει το αν η βρετανική κυβέρνηση θα υλοποιήσει την απειλή της, παρασέρνοντας την Ευρώπη σε μια πολιτική αντιπαράθεση με το σύνολο σχεδόν των λατινοαμερικανικών χωρών, ή αν θα περιοριστεί στο να καταπιεί τη μοναδική απόφαση που μπορούσε, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας, να λάβει η κυβέρνηση του Ισημερινού.

Βέβαιο είναι όμως πως το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι το βάσιμο ή μη των κατηγοριών της σεξουαλικής κακοποίησης  που έχουν απαγγελθεί από σουηδικό δικαστήριο κατά του Ασάντζ.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε τα περιστατικά που προηγήθηκαν της απαγγελίας των κατηγοριών αυτών το καλοκαίρι του 2010.

Με τις ΗΠΑ να επιθυμούν να τον δικάσουν για κατασκοπεία, δίκη η οποία, εφ' όσον γίνει, θα πραγματοποιηθεί από Στρατοδικείο και όχι από πολιτικό δικαστήριο, ο Τζούλιαν Ασάντζ επιδίωξε να μεταφέρει την έδρα του Wikileaks στη Σουηδία, η νομοθεσία περί τύπου της οποίας δε θα επέτρεπε ποτέ να δικαστεί με αυτή την κατηγορία, ούτε και να απελαθεί στις ΗΠΑ. Και ενδεχόμενη δίκη του για κατασκοπεία θα μπορούσε να επισύρει ακόμα και την ποινή του θανάτου.

Με την άσκηση της ποινικής δίωξης, αυτομάτως ο Ασάντζ έχασε το δικαίωμα να ζητήσει άδεια παραμονής στη Σουηδία, εκτός κι αν αθωόνονταν από το Δικαστήριο. σε περίπτωση όμως μη αθώωσης, το ενδεχόμενο της απέλασής του στις ΗΠΑ ήταν υπαρκτό.

Σε όλη τη διάρκεια της ποινικής δίωξης του Ασάντζ στη Σουηδία και στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Κράτος του οποίου είναι πολίτης, η Αυστραλία, του αρνήθηκε την παραμικρή δικαστική συνδρομή.

Είναι προφανές ότι οι αποκαλύψεις του  Wikileaks ενόχλησαν όλες τις εμπλεκόμενες στα δημοσιευμένα έγγραφα κυβερνήσεις, δηλαδή τις κυβερνήσεις των μισών και πλέον χωρών του πλανήτη.

Είναι γεγονός ότι τα ίδια έγγραφα αποκάλυψαν τη συστηματική προσφυγή, εκ μέρους «δημοκρατικών» Κρατών, σε πρακτικές που ανταγωνίζονται σε απανθρωπιά αυτές των πιο αποκρουστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Είναι γεγονός ότι με την επίθεση στον Τζούλιαν Ασάντζ επιδιώκεται η ποδηγέτηση της διαδικτυακής δημοσιογραφίας, η οποία, παρά τη στρατειά των παιδικών ασθενειών που κουβαλάει, είναι ταυτόχρονα φορέας μιας νέας πνοής στη δημοσιογραφία.

Είναι γεγονός ότι με την προσπάθεια φίμωσης του Wikileaks, η πολιτκή εξουσία επιδιώκει να καταστήσει σαφές ότι, εφ' όσον η δημοσιογραφία κάνει πραγματικές αποκαλύψεις, γίνεται ένας εχθρός που πρέπει να εξοντωθεί αντί πάσης θυσίας.

Όλα αυτά επικαλέσθηκε η κυβέρνηση του Ισημερινού στην απόφασή της να παράσχει πολιτικό άσυλο στον Τζούλιαν Ασάντζ. Και ισχύουν όλα ανεξαιρέτως. Γι αυτό η υπεράσπιση του Τζούλιαν Ασάντζ είναι υπεράσπιση της ελευθερίας του τύπου, άρα υπόθεση όλων. 

Γιάννης Χρυσοβέργης

Υ.Γ. 1. Το ενδεχόμενο να ευσταθούν οι καταγγελίες δε μπορεί να αποκλειστεί. Η αυθάδης αμφισβήτηση της εξουσίας, εμπεριέχει κι αυτή μια μορφή αλαζονίας, η οποία κανείς δε γνωρίζει τι μορφές μπορεί να πάρει. Είναι βέβαιο όμως ότι, αν η μοναδική έγνοια των σουηδικών αρχών ήταν η διερεύνηση των καταγγελιών, πρώτα θα του είχαν παράσχει πολιτικό άσυλο και μετά θα τον εγκαλούσαν.

2. Θα ήταν κουραστικό να αναφέρω ότι η πρόθεση των ΗΠΑ να δικάσουν τον Ασάντζ για κατασκοπεία συνιστά κατάφωρη παραβίαση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Και μόνη η επίκλησή της πλέον μπορεί να καταστήσει κάποιον ύποπτο τρομοκρατικής δράσης.