Οι δηλώσεις των εκπροσώπων της Τρόικα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν ένα μείγμα αλαζονίας, ιδεολογικής τύφλωσης, χυδαιότητας και... μικρής δόσης πικρών αληθειών.
Το χειρότερο είναι ότι έστειλαν στον ελληνικό λαό ένα σαφές μήνυμα: εντός ή εκτός ΕΕ πρέπει να πεινάσει.*
Κι αν το μήνυμα αυτό ουδόλως ενοχλεί τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου και το ΚΚΕ, που ονειρεύεται να μετατρέψει τη χώρα σε Αλβανία του Εμβέρ Χοτζα ή σε Σοβιετική ένωση του Στάλιν, θέτει οδυνηρά διλήμματα στις δυνάμεις εκείνες της Αριστεράς, που θέλουν μια ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Για τη ΔΗΜΑΡ, τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και, σε μικρότερο βαθμό γιατί δεν έχει ξεκάθαρες απόψεις, το ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίοι, για να κατορθώσουν να πείσουν, πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία σε ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Η προσέλευση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όχι των εκπροσώπων της Τρόικα στην Ελλάδα, αλλά των πολιτικών τους προϊσταμένων - με εξαίρεση το ΔΝΤ που εκπροσωπήθηκε από τον Πολ Τόμσεν - μόνο τυχαία δεν ήταν. Το μήνυμα ήταν σαφές. Η συνταγή που εδώ και δυο χρόνια ακολουθείται είναι μια βαθύτατα πολιτική και ιδεολογική επιλογή.
Η ελαφρότητα με την οποία οι κύριοι Ρεν και Ασμούσεν δήλωσαν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα παραμένουν υπερβολικά υψηλοί κατέστησε σαφές πως γι αυτούς το ζητούμενο είναι οι Έλληνες σημερα, αύριο οι Ισπανοί, οι Ιταλοί κι οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι και μεθαύριο οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης πρέπει να εργάζονται με όρους Κίνας.
Οι χιλιάδες των αστέγων που συνωστίζονται κάθε μέρα στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων, των Μητρόπόλεων και της καθολικής Caritas, συμβάλλουν «στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας».
Η εξωκοινοβουλευτική κατάργηση, σήμερα για την Ελλάδα, αύριο για την Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία, μεθαύριο για όλη την Ευρώπη κάθε κοινωνικής προστασίας και κάθε περιβαλλοντικής νομοθεσίας, συμβάλλουν «στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος».
Μπορεί η συνταγή που επέβαλαν στην Ελλάδα να έφερε βαθειά ύφεση αντί για ανάπτυξη αλλά γι αυτό δεν έφταιγε η ίδια η συνταγή. Στις επίμονες ερωτήσεις ευρωβουλευτών για το ποιος φταίει αρνήθηκαν να απαντήσουν. Ή έδωσαν θεολογικής φύσης απαντήσεις.
Πιο σεμνός από τους άλλους δυο ο Πολ Τόμσεν, προτίμησε να τονίσει την ανάγκη βελτίωσης της παραγωγικότητας προκειμένου να σταματήσουν να μειώνονται οι μισθοί. και να επισημάνει ότι είναι απαραίτητο να αντιστραφεί η ύφεση. Απαξίωσε όμως κι αυτός να εξηγήσει πώς με το συγκεκριμένο οικονομικό πλαίσιο θα υπάρξει ανάπτυξη.Επισήμανε επίσης ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση έδωσε μεγάλο βάρος στο δημοσιονομικό ζήτημα και καθυστέρησε στο σκέλος των μεταρρυθμίσεων.
Και σε αυτό όμως είπε μισές αλήθειες. Όχι γιατί στα δυο αυτά χρόνια τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ δεν προσπάθησαν λυσσωδώς να προστατέψουν τις στρατιές των κομματικών τους προστατευομένων σε βάρος όλου του υπόλοιπου ελληνικού πληθυσμού. Όχι γιατί οι περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις που προέβλεπε το αρχικό Μνημόνιο έπρεπε να έχουν γίνει από το 1974.
Αλλά γιατί όταν ξεκινήσουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις θέλουν χρόνο για να αποδώσουν. Και ο χρόνος αυτός δε δόθηκε στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Άλλωστε ούτε κι η ίδια τον ζήτησε γιατί ακριβώς η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που θα περιόριζαν τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και τη διαφθορά στο Δημόσιο, θα παρείχαν στον πολίτη ποιοτικές υπηρεσίες έθιγαν πολλά μικρά και μεγάλα συμφέροντα στην ελληνική κοινωνία, απέναντι στα οποία είχε χρέη.
Κι είναι σαφές ότι σημαντικό μέρος των σημαιοφόρων του αντιμνημονιακού αγώνα είναι οι εκπρόσωποι της κάθε μικρής και μεγάλης λαμογιάς που, τρεις δεκαετίες τώρα, είχαν ένα και μόνο αντίπαλο: το ευρωπαϊκό Δίκαιο και τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
Από την άλλη όμως θα ήταν εθελοτυφλία να παραγνωρίσει κανείς ότι τα ίδια τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα αξιώνουν απερίφραστα την κατάργηση, στην Ελλάδα σήμερα, αύριο στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία, μεθαύριο στην υπόλοιπη Ευρώπη αυτού ακριβώς του ευρωπαϊκού Δικαίου, αυτού ακριβώς του κοινωνικού και πολιτικού κεκτημένου. Στο όνομα της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας».
Απέναντι σε αυτό το πραξικόπημα, που για πρώτη φορά εκδηλώθηκε μέσω του τερατουργήματος που αποκλήθηκε, ψευδεπίγραφα, «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» και επανλαμβάνεται, με πολλή περισσότερη επιτυχία, με αφορμή την ελληνική χρεοκοπία, οι πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν μια Δημοκρατική Ευρώπη, οφείλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους. Να ορίσουν σαφείς στόχους και συμμαχίες. Και, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, να καταστήσουν σαφές ότι ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ.
Αν δεν το πράξουν - ή δεν το κατορθώσουν - απλώς παραδίδουν την Ελλάδα, κι αύριο τις ευρωπαϊκές κοινωνίες τη μία μετά την άλλη, στα χειρότερα αποβράσματα που έχει γεννήσει η γηραιά ήπειρος.
Γιάννης Χρυσοβέργης
ΣΗΜ: Το κείμενο αυτό βασίστηκε αφ' ενός στα βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ με τις απαντήσεις των Όλι Ρεν, Γιοργκ Άσμουσεν και Πολ Τόμσεν στο Νίκο Χουντή, αφ' ετέρου στις συνεντεύξεις στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ του ευρωβουλευτή της Δημοκρατικής Συμμαχίας Θεόδωρου Σκυλακάκη και των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Μαριλένας Κοπά και Συλβάνας Ράπτη.
Παρατίθενται τα βίντεο των απαντήσεων των εκπροσώπων της Τρόικα στο Ν. Χουντή
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό κείμενο, μπράβο.
Δημοσίευση σχολίου