Η χοντροκομμένη απόπειρα φαλκίδευσης του αποτελέσματος ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή από τον προεδρεύοντα του σώματος Χρήστο Μαρκογιαννάκη είναι, μακράν, η πιο προκλητική παραβίαση, από τις δεκάδες, του κοινοβουλευτικού θεσμικού πλαισίου στους τελευταίους 20 μήνες.
Το ότι η Κυβέρνηση σφύριζε αδιάφορα επί 24 ολόκληρες ώρες και στη συνέχεια απέσυρε το καταψηφισμένο άρθρο χωρίς καμιά συνέπεια για το Χρήστο Μαρκογιαννάκη, σημαίνει απλώς ότι ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.
Η μεταφορά της έδρας μια Περιφερειακής Αστυνομικής Διοίκησης από μια πόλη που βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν της Περιφέρειας - στην περίπτωσή μας το Ηράκλειο απέχει 135 χιλιόμετρα από τη Σητεία, ανατολικά, και 180 χιλιόμετρα από την Κίσσαμο, δυτικά - σε μια άλλη στην άκρη της ίδιας περιφέρειας - στην περίπτωσή μας τα Χανιά, σε απόσταση 275 χιλιομέτρων από τη Σητεία και μόλις 40 από την Κίσσαμο - για την εξυπηρέτηση της εκλογικής πελατείας του κυβερνώντος κόμματος, είναι απεχθής μεν, συνηθισμένη δε - δυστυχώς - για τα ελληνικά κοινοβουλευτικά ήθη.
Η πρόβλεψη του άρθρου 30 του νομοσχεδίου για την αναδιάρθρωση της ΕΛΑΣ, για μεταφορά της Περιφερειακής Διοίκησης της ΕΛ.ΑΣ. από το Ηράκλειο στα Χανιά, ενάντια σε κάθε λογική, υπήρχε για την ικανοποίηση της εκλογικής πελατείας της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - για να ακριβολογούμε της οικογένειας Μητσοτάκη - η οποία μόνο στα Χανιά, από όλη την Κρήτη, διαθέτει αξιόλογο πολιτικό έρεισμα.
Το εν λόγω άρθρο καταψήφισε σύσσωμη η αντιπολίτευση πλην της ΔΗΜΑΡ, η οποία απείχε της ψηφοφορίας για λόγους ακατανόητους, και το ΠΑΣΟΚ, για τους δικούς του πελατειακούς λόγους, μιας και στο Ηράκλειο διαθέτει τα τελευταία ίχνη πολιτικής του επιρροής στην Κρήτη και πιθανώς στην Ελλάδα.
Το άρθρο απορρίφθηκε 127 ψήφους κατά και 126 ψήφους υπέρ. Όμως ο προεδρεύων Αντιπρόεδρος της Βουλής Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ανακοίνωσε, αφήνοντας τους πάντες εμβρόντητους, ότι το άρθρο είχε εγκριθεί με 126 ψήφους υπέρ και 125 ψήφους κατά.
Το ότι ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης, πίστεψε το βράδυ της Πέμπτης 6 Μαρτίου πως μπορεί να φαλκιδεύσει το αποτέλεσμα μιας ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή, για να ικανοποιήσει την κομματική και προσωπική εκλογική του πελατεία, είναι απόδειξη της απέχθειάς του προς τον Κοινοβουλευτισμό.
Η πράξη του μια και μόνη ερμηνεία επιδέχεται: τη βαθύτατη πεποίθησή του ότι στην Ελλάδα πλέον ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Η πράξη του μια και μόνη ερμηνεία επιδέχεται: τη βαθύτατη πεποίθησή του ότι στην Ελλάδα πλέον ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Σε οποιαδήποτε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στην οποία η κυβερνητική πλειοψηφία σέβεται, αν όχι την ουσία, τουλάχιστον το τυπικό θεσμικό της πλαίσιο, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης θα είχε υποχρεωθεί σε παραίτηση, ενώ η Δικαιοσύνη θα είχε ξεκινήσει τη δικαστική διερεύνηση της πράξης του.
Το γεγονός ότι επί 24 ώρες η Κυβέρνηση, σφύριζε αδιάφορα, για να αποσυρθεί στη συνέχεια το επίμαχο άρθρο, χωρίς καμιά εξήγηση και χωρίς καμία απολύτως επίπτωση για τον εμπνευστή του κοινοβουλευτικού αυτού πραξικοπήματος αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Μαρκογιαννάκης δεν είναι ο μόνος που πιστεύει ότι ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Μείζον ζήτημα όμως γεννάται και από το γεγονός ότι οι διαμαρτυρίες της Αντιπολίτευσης σταμάτησαν ευθύς αμέσως μετά την απόσυρση από το νομοσχέδιο του επίμαχου άρθρου. Ως εάν το μείζον πρόβλημα δεν ήταν η φαλκίδευση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας από τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, αλλά το περιεχόμενο του άρθρου, που, θα συμφωνήσουμε, αντέβαινε σε κάθε έννοια λογικής.
Είναι γεγονός ότι οι αντικοινοβουλευτικές ενέργειες αυτής της κυβέρνησης είναι τόσο πολλές, που η καθημερινή ανάδειξή τους εμπεριέχει τον κίνδυνο ο πολιτικός λόγος της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης να γίνει κουραστικός.
Είναι γεγονός επίσης ότι υπό τις συνθήκες ακραίας κρίσης και καθημερινής αβεβαιότητας, που φθάνει ακόμα και στην εξασφάλιση ενός πιάτου φαγητού την ημέρα, μεγάλη μερίδα των πολιτών, δε δίνει δυάρα για την τήρηση των κοινοβουλευτικών κανόνων, πολύ περισσότερο που αρχίζει να θεωρεί τον κοινοβουλευτισμό υπαίτιο για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Είναι όμως απαραίτητο για τη Δημοκρατική Αντιπολίτευση, και δυστυχώς στην παρούσα Βουλή ο προσδιορισμός αυτός αφορά δυο και μόνο κόμματα, το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, μιας και όλα τα υπόλοιπα έχουν αποδείξει λόγω και, κυρίως, έργω την απέχθειά τους στους Δημοκρατικούς θεσμούς, αν θέλει η όποια έξοδος από τη σημερινή κατάσταση να μην έχει θύμα τη Δημοκρατία, να αναδεικνύει κάθε πράξη παραβίασης των Κοινοβουλευτικών κανόνων.
Στην περίπτωση του Μαρκογιαννάκη, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ανεπαρκής, διότι ξέχασε το ζήτημα αμέσως μόλις το καταψηφισμένο άρθρο αποσύρθηκε από το νομοσχέδιο, η δε ΔΗΜΑΡ παίρνει κάτω από τη βάση, διότι, όποια και αν ήταν η αιτιολόγηση της αποχής της κατά την ψηφοφορία, από τη στιγμή που υπήρξε φαλκίδευση αποτελέσματος της ψηφοφορίας όφειλε να είχε αντιδράσει.
Είναι καιρός, όσοι πιστεύουν ότι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι τρόπος ζωής και όχι άχρηστη τυπολατρία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Σε αντίθετη περίπτωση στρώνουν το δρόμο για την επόμενη δικτατορία. Το αν η δικτατορία αυτή θα είναι του Σαμαρά ή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ μικρή σημασία έχει.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Μείζον ζήτημα όμως γεννάται και από το γεγονός ότι οι διαμαρτυρίες της Αντιπολίτευσης σταμάτησαν ευθύς αμέσως μετά την απόσυρση από το νομοσχέδιο του επίμαχου άρθρου. Ως εάν το μείζον πρόβλημα δεν ήταν η φαλκίδευση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας από τον Αντιπρόεδρο της Βουλής, αλλά το περιεχόμενο του άρθρου, που, θα συμφωνήσουμε, αντέβαινε σε κάθε έννοια λογικής.
Είναι γεγονός ότι οι αντικοινοβουλευτικές ενέργειες αυτής της κυβέρνησης είναι τόσο πολλές, που η καθημερινή ανάδειξή τους εμπεριέχει τον κίνδυνο ο πολιτικός λόγος της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης να γίνει κουραστικός.
Είναι γεγονός επίσης ότι υπό τις συνθήκες ακραίας κρίσης και καθημερινής αβεβαιότητας, που φθάνει ακόμα και στην εξασφάλιση ενός πιάτου φαγητού την ημέρα, μεγάλη μερίδα των πολιτών, δε δίνει δυάρα για την τήρηση των κοινοβουλευτικών κανόνων, πολύ περισσότερο που αρχίζει να θεωρεί τον κοινοβουλευτισμό υπαίτιο για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Είναι όμως απαραίτητο για τη Δημοκρατική Αντιπολίτευση, και δυστυχώς στην παρούσα Βουλή ο προσδιορισμός αυτός αφορά δυο και μόνο κόμματα, το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, μιας και όλα τα υπόλοιπα έχουν αποδείξει λόγω και, κυρίως, έργω την απέχθειά τους στους Δημοκρατικούς θεσμούς, αν θέλει η όποια έξοδος από τη σημερινή κατάσταση να μην έχει θύμα τη Δημοκρατία, να αναδεικνύει κάθε πράξη παραβίασης των Κοινοβουλευτικών κανόνων.
Στην περίπτωση του Μαρκογιαννάκη, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ανεπαρκής, διότι ξέχασε το ζήτημα αμέσως μόλις το καταψηφισμένο άρθρο αποσύρθηκε από το νομοσχέδιο, η δε ΔΗΜΑΡ παίρνει κάτω από τη βάση, διότι, όποια και αν ήταν η αιτιολόγηση της αποχής της κατά την ψηφοφορία, από τη στιγμή που υπήρξε φαλκίδευση αποτελέσματος της ψηφοφορίας όφειλε να είχε αντιδράσει.
Είναι καιρός, όσοι πιστεύουν ότι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι τρόπος ζωής και όχι άχρηστη τυπολατρία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Σε αντίθετη περίπτωση στρώνουν το δρόμο για την επόμενη δικτατορία. Το αν η δικτατορία αυτή θα είναι του Σαμαρά ή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ μικρή σημασία έχει.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου