Τα άγνωστης αξίας και εκμεταλλευσιμότητας υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων έχουν αποκτήσει μυθική αξία στη φαντασία των περισσότερων συμπολιτών μας και αποτελούν αντικείμενο φτηνιάρικης πολιτικής εκμετάλλευσης από κάθε πλευρά.
Με τους πάντες να παραγνωρίζουν, ηθελημένα ή αθέλητα, ότι στην καλύτερη περίπτωση, θα αποτελέσουν πηγή εισοδήματος μετά από δέκα τουλάχιστον χρόνια.
Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι, τα σοβαρότατα γεωπολιτικά διακυβεύματα, που προηγούνται της έναρξης της εξόρυξης των κοιτασμάτων, θα έχουν λυθεί με τρόπο ευνοϊκό για τα συμφέροντα του ελληνικού Κράτους.
Οι προσδοκίες για την αξία των θρυλούμενων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις θάλασσες που περιβάλλουν την Ελλάδα αυξάνουν κατά τρόπο ευθέως ανάλογο του βαθέματος της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η ανακήρυξη της ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχει προσλάβει στα χείλη, τόσο του Πρωθυπουργού όσο και στελεχών της αντιπολίτευσης (κυρίως των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής, αλλά και ουκ ολίγων ανθρώπων κινουμένων στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ) μια αξία μυθική.
Από κοντά και κάθε λογής επιστήμονες κι επιστημολογούντες, που κάθε μέρα αναθεωρούν τις εκτιμήσεις τους ως προς την αξία των «κοιτασμάτων» προς τα άνω.
Αν τους πιστέψουμε όλους αυτούς αρκεί να κηρύξουμε ΑΟΖ για να λυθούν όλα τα προβλήματά μας. Μονομιάς θα εκλείψει το δημόσιο χρέος και η κότα με τα χρυσά αυγά, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα δηλαδή, θα μας κάνουν να ζούμε όλοι μπέικα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μια πρώτη ιδέα για την ύπαρξη, όχι για την αξία, υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και πετρελαίου θα έχουμε όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι σεισμικές έρευνες, στα τέλη του 2013. Από τη στιγμή εκείνη και μετά αρχίζει μια μακρά περίοδος αξιολόγησης των ευρημάτων, προκηρύξεων διεθνών διαγωνισμών, υπογραφών συμβάσεων και εγκατάστασης υποδομών εξόρυξης που, σύμφωνα με όσους γνωρίζουν - και επ' αυτού οι πρόσφατες σχετικές δηλώσεις εκπροσώπου της εταιρείας που διενεργεί τις σεισμικές έρευνες για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αποκαλυπτικές - διαρκούν σχεδόν μια δεκαετία. Με μια προϋπόθεση: ότι τα ζητήματα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ δεν επιδέχονται καμιά απολύτως αμφισβήτηση.
Πράγμα που σε καμιά περίπτωση δεν ισχύει για την Ελλάδα. Η οποία βρίσκεται σε 40ετή ψυχρό πόλεμο με την Τουρκία, εξ αιτίας της απουσίας βούλησης, ένθεν κακείθεν για ρύθμισης του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Οι συνομιλίες της οποίας για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο βρίσκονται σε αδιέξοδο. Και η οποία δεν έχει καν αρχίσει συνομιλίες για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και τη Λιβύη.
Με τα παραπάνω δεδομένα καθίσταται σαφές ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι τη μέρα που θα αρχίσει εξόρυξη των πολυθρύλητων κοιτασμάτων.
Ο χρόνος κατά τον οποίο ο Αντώνης Σαμαράς επιδιώκει να κήρύξει μονομερώς την ελληνική ΑΟΖ, στα τέλη Μαρτίου 2013, με νόμο που επεξεργάζεται ο εξ απορρήτων του Χρύσανθος Λαζαρίδης δεν είναι τυχαίος. Συμπίπτει με την 25η Μαρτίου, αλλά και με την περίοδο κατά την οποία η κοινωνία θα έχει βογγήξει από τις συνέπειες των μέτρων του Τρίτου Μνημονίου.
Ο στόχος είναι σαφής. Η κοινωνία διαπερνάται από ένα συναίσθημα εθνική υπερηφάνειας, αυτός τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής, προκηρύσσει εκλογές και τις κερδίζει πανηγυρικά κυριαρχώντας για χρόνια στο πολιτικό σκηνικό.Σε αυτή την τακτική εντάσσεται και η πρόσφατη δήλωση του ετέρου εξ απορρήτων του, του Φαήλου Κρανιδιώτη, περί ανάγκης προσέγγισης της Χρυσής Αυγής.
Όλα αυτά βεβαίως προϋποθέτουν ότι η απόφαση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης δε θα προκαλέσει μείζονα διεθνή κρίση. Πράγμα που μόνο βέβαιο δεν είναι.
Διότι, ναι μεν η Αίγυπτος η Λιβύη και η Αλβανία δεν είναι σε θέση να αντιδράσουν στρατιωτικά, δεν ισχύει όμως το ίδιο για την Τουρκία. Η οποία ναι μεν έχει κάνει, προς το παρόν, γαργάρα την κυπριακή ΑΟΖ, προκειμένου να μην έρθει σε στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ και να μη διαταράξει τις καλές της σχέσεις με την κυβέρνηση Ομπάμα, δε θα πράξει όμως το ίδιο απέναντι σε μια ελληνική κυβέρνηση η οποία δε διαθέτει καν καύσιμα για να σηκώσει τα αεροπλάνα της και να κινήσει το στόλο της (βλ. συνέντευξη του αρχηγού ΓΕΝ στη REAL NEWS στις 25 Νοεμβρίου 2012). Πολύ περισσότερο που, πέρα από το προφανές όφελος μιας τέτοιας αντιπαράθεσης - έστω κι αν αυτή περιοριστεί σε ένα θερμό επεισόδιο - η Τουρκία θα εκμεταλλευτεί το γεγονός για να διευρύνει την επιρροή της σε Αίγυπτο και Λιβύη και να αποκτήσει σοβαρή επιρροή στην Αλβανία, άρα στα Δυτικά Βαλκάνια.
Όμως είναι τόση η ματαιοδοξία και η αλαζονία του Αντώνη Σαμαρά, που αδυνατεί να τα δει όλα αυτά. Άλλωστε ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος. Προηγήθηκαν ο Θεόδωρος Δηληγιάννης το 1897, οι Δημήτριος Ράλλης και Δημήτριος Γούναρης το 1921-22 και ο ταξίαρχος Ιωαννίδης το 1974. Όλοι τους εξώθησαν το ελληνικό Κράτος σε πολεμικές περιπέτειες με τραγικές συνέπειες, στην προσπάθειά τους για διατήρηση της προσωπικής τους εξουσίας, που απειλούνταν από οικονομικές κρίσεις, για τη διαχείριση των οποίων έφεραν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες.
Ας ελπίσουμε πως ο ελληνικός λαός δε θα τσιμπήσει, πράγμα αβέβαιο. Γιατί στην αντίθετη περιπτωση, τα μεν σύνορα του ελληνικού Κράτους θα βρεθούν κάπου νοτίως της Λαμίας (που θα ονομάζεται και πάλι Ζητούνι) ο δε Αντώνης Σαμαράς θα έχει τη μοίρα των του Δημητρίου Γούναρη και των άλλων πέντε συγκατηγορουμένων του.
Γιάννης Χρυσοβέργης
2 σχόλια:
Η αίσθηση που έχω αποκομίσει είναι ότι η πλειοψηφία της κοινότητας των γεωεπιστημόνων κρατάει μικρό καλάθι όσον αφορά την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αυτοί που βγήκαν στα μέσα ενημέρωσης και διαβεβαίωσαν για τον πλούτο της χώραςσε πετρέλαιο και φυσικό αέριο είναι τρεις τέσσερεις άνθρωποι, που μακάρι να βγούν αληθινοί, ωστόσο γι'αυτό έχω κι'εγώ τις επιφυλάξεις μου.
Πιστεύω πάντως ότι η Ελλάδα μπορεί να επωφεληθεί ως ενεργειακός κόμβος μεταξύ Ευρώπης, Καυκάσου και ΝΑ Μεσογείου. Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να διευθετηθεί το συντομότερο το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και της ΑΟΖ.
Το ενδεχόμενο να προβεί η παρούσα κυβέρνηση σε μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ, δεν το βλέπω και τόσο πιθανό. Δεν ξέρω τί παίζεται στο παρασκήνιο, όμως ο πρωθυπουργός μου δίνει την εντύπωση ότι όλον αυτόν τον καιρό αποφεύγει ενέργειες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια των ισχυρών Ευρωπαίων εταίρων. Πώς αλλιώς θα παίρνουμε τις δόσεις άλλωστε;
Γιώργος
Γιώργο οι τέσσερις γνωστοί επιστήμονες είναι οι συντάκτες μιας έκθεσης προς το Σαμαρά, παραμονές των εκλογών του περασμένου Μαΐου, στην οποία υποστήριζαν τις απόψεις τους περί μυθικής αξίας κοιτασμάτων.
Ερώτημα 1ο: Γιατί αυτή η έκθεση δόθηκε στο Σαμαρά και όχι στο σύνολο των πολιτικών αρχηγών; Μήπως γιατί οι εν λόγω κύριοι ανήκουν στο προσωπικό περιβάλλον του κ. Σαμαρά; Στην περίπτωση αυτή, έχουμε νε κάνουμε με την υποταγή της επιστημονικής ιδιότητας σε πολιτικά παιγνίδια, πράγμα που θέτει εν αμφιβόλω την ίδια την επιοστημονικότητα των απόψεων που διατυμπανίζουν στα ΜΜΕ.
Ερώτημα 2ο: Γιατί η κυβέρνηση ανακοινώνει δια στόματος, άλλοτε του Πρωθυπουργού κι άλλοτε του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι τον προσεχή Μάρτιο θα έρθει στη Βουλή νομοσχέδιο για τον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ; Και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή συζήτηση με την Τουρκία και την Αιγυπτο και με τις διαπραγματεύσεις με την αλβανία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο να έχουν καταρρεύσει;
Εύλογη η ένστασή σου σχετικά με το ότι ο Σαμαράς δε θα έκανε κάτι που να δυσαρεστήσει τους ισχυρούς Ευρωπαίους.
Όμως η τοποθέτηση της ανακήρυξης της ΑΟΖ στο τέλος Μαρτίου δεν είναι τυχαία. Είναι η εποχή που, κατά την κρίση του Αντώνη Σαμαρά θα κορυφώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια για τα μέτρα του Τρίτου Μνημονίου. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Τέλος πάντων, μακάρι οι φόβοι μου να αποδειχθούν υπερβολικοί.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου