Την επόμενη μέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών τα κομματικά επιτελεία και οι αναλυτές μετρούν κέρδη και ζημιές. Ουδείς όμως ασχολείται με τους δυο μεγάλους χαμένους των εκλογών: τη Δημοκρατία και την Αυτοδιοίκηση. Γιατί υπάρχουν τρία συμπεράσματα, τα οποία δεν έβγαλαν κόμματα και τηλεοπτικοί αστέρες.
Συμπέρασμα 1ο: Οι χθεσινές εκλογές ανέδειξαν την παγίωση ενός ισχυρού αντικοινοβουλευτικού ρεύματος στην κοινωνία. Το ρεύμα αυτό εκπροσωπείται από τη συντριπτική πλειονότητα αυτών που απείχαν (σ.σ. Η αποχή είναι σαφώς μικρότερη από το 40%. Είναι αδύνατο σε μια χώρα με 10,5 εκατομμυρια κατοίκους εκ των οποίων 1 εκ μετανάστες να έχει 9,8 εκ. εγγεγραμμένους. Ο στοιχειώδης σεβασμός των δημογραφικών στοιχείων οδηγεί σε ένα εκλογικό σώμα γύρω στα 8 εκατομμύρια), οι οποίοι με τη στάση τους αυτή δηλώνουν απόλυτη αδιαφορία για το κοινοβουλευτικό γίγνεσθαι. Η αδιαφορία αυτή δεν περιορίζεται στην αποδοκιμασία των υπαρχόντων κομμάτων. Κάτι τέτοιο θα εκφράζονταν κυρίως με λευκό ή άκυρο. Είναι αδιαφορία και εχθρότητα για τον κοινοβουλευτισμό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν στα κετκημένα του κοινοβουλευτισμού (έλεγχος των εξουσιών, θεσμικά δικαιώματα του πολίτη, πλαίσια μέσα στα οποία ο πολίτης καθιστά σεβαστά τα δικαιώματά του). Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται επίσης η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφφόρων του ΚΚΕ, του ΛΑΟΣ και, κατά μείζονα λόγο, της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλοι μαζί μας δίνουν ένα ποσοστό 35% - 40% πολιτών που αμφισβητούν, όχι τα πολιτικά κόμματα, αλλά το κοινοβουλευτικό σύστημα το ίδιο.
Στην κατηγορία αυτή δε μπορουν να ενταχθούν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη μέχρι υστερίας καθημερινή λεκτική επαναστατική γυμναστική τους, διότι αποδέχονται πλήρως, στην πράξη, το κοινοβουλευτικό κεκτημένο και σε αυτό ακριβώς διαφοροποιείται ο λόγος τους από τον αντίσοιχο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην κατηγορία αυτή δε μπορούν να προσσμετρηθούν τα λευκά ψηφοδέλτια, διότι συνιστούν αποδοκιμασία υπαρχόντων συνδυασμών, όχι όμως και του κοινοβουλευτισμού.
Συμπέρασμα 2ο: Στις χθεσινές εκλογές αναδείχθηκε η ανεπάρκεια του πολιτκού προσωπικού.
Ο Πρωθυπουργός απέδειξε χθες ότι είναι κατώτερος των περιστάσεων. Καλώς ή κακώς, είχε δηλώσει ότι αν η πολιτική του καταψηφιστεί θα προσφύγει στις κάλπες. Χθες το βράδυ 50% - και κάτι παραπάνω δεδομένου ότι το ποσοστό του Γ. Δημαρά στην Αττική αντιστοιχεί στο 4,1% των ψήφων πανεθνικά - των ψηφοφόρων ψήφισαν συνδυασμούς που ζητούσαν αντιμνημονιακή ψήφο και τίποτε άλλο, έναντι μόνο 34,6% που υπερψήφισαν τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ καταψηφίστηκε. Αντί της προσφυγής στις κάλπες ο Πρωθυπουργός, άρχισε να μιλάει ξαφνικά για αυτοδιοίκηση. Πράγμα που θυμίζει τη φράση του αείμνηστου Ν. Τσιφόρου: «Άμα τόχεις το σίδερο και το κουσουμάρεις και δεν το δουλεύεις γίνεσαι ρεζίλι των σκυλιών και ρεντίκολο της πιάτσας»
Θλιβερή ήταν όμως και η εικόνα των ηγεσιών της αντιπολίτευσης, ιδίως του Α. Σαμαρά και του Α. Τσίπρα. Αφού επί δυο ολόκληρους μήνες καλούσαν το λαό σε ψήφο καταδίκης του μνημονίου, μόλις ο Πρωθυπουργός αποδέχθηκε την πρόκλησή τους, άρχισαν να μπουρδολογούν περί εκβιασμών. Οι αυθάδεις δηλώσεις και των δυο μετά τις πρωθυπουργικές δηλώσεις χθες το βράδυ, εκτός του ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα των αριθμών, θυμίζουν έκείνα τα μαγκάκια της καρπαζιάς που που άμα τα αγριοκοιτάξει κάποιος φωνάζουν: «κρατείστε με ρε μην τον σφάξω!», φροντίζοντας βεβαίως να κολλήσουν πάνω στους παριστάμενους μην τυχόν και γίνει καμιά στραβή και δεν τους κρατήσουν. Αντιθέτως, η Α. Παπαρήγα ήταν ασυνήθιστα μετρημένη και προσεκτική στα λόγια της χθες το βράδυ.
Συμπέρασμα 3ο: Στις εκλογές αυτές μόνο για την αυτοδιοίκηση δεν έγινε λόγος.
Και όμως, χθες ψηφίζαμε, για πρώτη φορά, στο πλαίσιο που προσδιορίζει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Μια μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της αυτοδιοίκησης με δεκάδες σωστές πτυχές κι άλλες τόσες προβληματικές. Για το λόγο αυτό έπρεπε όλα τα κόμματα και όλοι οι συνδυασμοί να κάνουν εκστρατεία με βάση το πώς θα αξιοποιήσουν τα θετικάστοιχεία του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και πώς θα αγωνιστούν για την αλλαγή των κακώς κειμένων. Με εξαίρεση τους συνδυασμούς που στηρίζονταν από τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, οι οποίοι μιλούσαν γι αυτό και μόνο για γι αυτό, και οι οποίοι συνολικά συγκέντρωσαν γύρω στο 5% πανελλαδικα, ουδείς ασχολήθηκε με την αυτοδιοίκηση. Ακόμα και από τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ - τους αμιγείς υποψήφιους, όχι αυτούς που συνεργάζονταν με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και (ή) ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ - μόνο ο Γ. Σγουρός είχε αυτοδιοικητικό λόγο.
Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δυστυχώς
Γιάννης Χρυσοβέργης
Συμπέρασμα 1ο: Οι χθεσινές εκλογές ανέδειξαν την παγίωση ενός ισχυρού αντικοινοβουλευτικού ρεύματος στην κοινωνία. Το ρεύμα αυτό εκπροσωπείται από τη συντριπτική πλειονότητα αυτών που απείχαν (σ.σ. Η αποχή είναι σαφώς μικρότερη από το 40%. Είναι αδύνατο σε μια χώρα με 10,5 εκατομμυρια κατοίκους εκ των οποίων 1 εκ μετανάστες να έχει 9,8 εκ. εγγεγραμμένους. Ο στοιχειώδης σεβασμός των δημογραφικών στοιχείων οδηγεί σε ένα εκλογικό σώμα γύρω στα 8 εκατομμύρια), οι οποίοι με τη στάση τους αυτή δηλώνουν απόλυτη αδιαφορία για το κοινοβουλευτικό γίγνεσθαι. Η αδιαφορία αυτή δεν περιορίζεται στην αποδοκιμασία των υπαρχόντων κομμάτων. Κάτι τέτοιο θα εκφράζονταν κυρίως με λευκό ή άκυρο. Είναι αδιαφορία και εχθρότητα για τον κοινοβουλευτισμό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν στα κετκημένα του κοινοβουλευτισμού (έλεγχος των εξουσιών, θεσμικά δικαιώματα του πολίτη, πλαίσια μέσα στα οποία ο πολίτης καθιστά σεβαστά τα δικαιώματά του). Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται επίσης η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφφόρων του ΚΚΕ, του ΛΑΟΣ και, κατά μείζονα λόγο, της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όλοι μαζί μας δίνουν ένα ποσοστό 35% - 40% πολιτών που αμφισβητούν, όχι τα πολιτικά κόμματα, αλλά το κοινοβουλευτικό σύστημα το ίδιο.
Στην κατηγορία αυτή δε μπορουν να ενταχθούν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη μέχρι υστερίας καθημερινή λεκτική επαναστατική γυμναστική τους, διότι αποδέχονται πλήρως, στην πράξη, το κοινοβουλευτικό κεκτημένο και σε αυτό ακριβώς διαφοροποιείται ο λόγος τους από τον αντίσοιχο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην κατηγορία αυτή δε μπορούν να προσσμετρηθούν τα λευκά ψηφοδέλτια, διότι συνιστούν αποδοκιμασία υπαρχόντων συνδυασμών, όχι όμως και του κοινοβουλευτισμού.
Συμπέρασμα 2ο: Στις χθεσινές εκλογές αναδείχθηκε η ανεπάρκεια του πολιτκού προσωπικού.
Ο Πρωθυπουργός απέδειξε χθες ότι είναι κατώτερος των περιστάσεων. Καλώς ή κακώς, είχε δηλώσει ότι αν η πολιτική του καταψηφιστεί θα προσφύγει στις κάλπες. Χθες το βράδυ 50% - και κάτι παραπάνω δεδομένου ότι το ποσοστό του Γ. Δημαρά στην Αττική αντιστοιχεί στο 4,1% των ψήφων πανεθνικά - των ψηφοφόρων ψήφισαν συνδυασμούς που ζητούσαν αντιμνημονιακή ψήφο και τίποτε άλλο, έναντι μόνο 34,6% που υπερψήφισαν τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ καταψηφίστηκε. Αντί της προσφυγής στις κάλπες ο Πρωθυπουργός, άρχισε να μιλάει ξαφνικά για αυτοδιοίκηση. Πράγμα που θυμίζει τη φράση του αείμνηστου Ν. Τσιφόρου: «Άμα τόχεις το σίδερο και το κουσουμάρεις και δεν το δουλεύεις γίνεσαι ρεζίλι των σκυλιών και ρεντίκολο της πιάτσας»
Θλιβερή ήταν όμως και η εικόνα των ηγεσιών της αντιπολίτευσης, ιδίως του Α. Σαμαρά και του Α. Τσίπρα. Αφού επί δυο ολόκληρους μήνες καλούσαν το λαό σε ψήφο καταδίκης του μνημονίου, μόλις ο Πρωθυπουργός αποδέχθηκε την πρόκλησή τους, άρχισαν να μπουρδολογούν περί εκβιασμών. Οι αυθάδεις δηλώσεις και των δυο μετά τις πρωθυπουργικές δηλώσεις χθες το βράδυ, εκτός του ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα των αριθμών, θυμίζουν έκείνα τα μαγκάκια της καρπαζιάς που που άμα τα αγριοκοιτάξει κάποιος φωνάζουν: «κρατείστε με ρε μην τον σφάξω!», φροντίζοντας βεβαίως να κολλήσουν πάνω στους παριστάμενους μην τυχόν και γίνει καμιά στραβή και δεν τους κρατήσουν. Αντιθέτως, η Α. Παπαρήγα ήταν ασυνήθιστα μετρημένη και προσεκτική στα λόγια της χθες το βράδυ.
Συμπέρασμα 3ο: Στις εκλογές αυτές μόνο για την αυτοδιοίκηση δεν έγινε λόγος.
Και όμως, χθες ψηφίζαμε, για πρώτη φορά, στο πλαίσιο που προσδιορίζει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Μια μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της αυτοδιοίκησης με δεκάδες σωστές πτυχές κι άλλες τόσες προβληματικές. Για το λόγο αυτό έπρεπε όλα τα κόμματα και όλοι οι συνδυασμοί να κάνουν εκστρατεία με βάση το πώς θα αξιοποιήσουν τα θετικάστοιχεία του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και πώς θα αγωνιστούν για την αλλαγή των κακώς κειμένων. Με εξαίρεση τους συνδυασμούς που στηρίζονταν από τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ και τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, οι οποίοι μιλούσαν γι αυτό και μόνο για γι αυτό, και οι οποίοι συνολικά συγκέντρωσαν γύρω στο 5% πανελλαδικα, ουδείς ασχολήθηκε με την αυτοδιοίκηση. Ακόμα και από τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ - τους αμιγείς υποψήφιους, όχι αυτούς που συνεργάζονταν με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και (ή) ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ - μόνο ο Γ. Σγουρός είχε αυτοδιοικητικό λόγο.
Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δυστυχώς
Γιάννης Χρυσοβέργης
3 σχόλια:
Για το "σίδερο" που ΄δεν το δούλεψε ο πρωθυπουργός: νομίζω πως καλά έκανε. Η αυξημένη αποχή, σε συνδυασμό με τη μείωση του ποσοστού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δείχνει ότι ναι μεν ο κόσμος δυσφορεί με το μνημόνιο, ωστόσο τείνει να πιστέψει ότι δεν γίνεται αλλιώς και ότι δεν αξίζει να στηρίξει κάποιον άλλον πολιτικό φορέα με αντιμνημονιακό πρόγραμμα.
Για τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους: αν είναι όπως τα λες, τότε αυτό σημαίνει ότι οι κατάλογοι δεν ενημερώνονται. Αυτό είναι ανησυχητικό, διότι έτσι δεν αποκλείεται να δούμε κάποια στιγμή να ψηφίζουν οι νεκροί, όπως κάποτε ψήφιζαν τα δέντρα.
Γιώργος
Παραθέτω ένα ενδιαφέροντα διάλογο που έγινε στο FACEBOOK με δυο συναδέλφους, το Γιάννη Νάκο και το Γιώργο Λοβέρδο.
George Loverdos: Γιάννη άλλο "αντικοινοβουλευτικό ρεύμα στην κοινωνία" και άλλο θεωρώ τους υπάρχοντες θεσμούς διεφθαρμένους.... και απέχω...
Γιάννης Νάκος:"Γιάννη, ενώ στα υπόλοιπα σημεία τα γράφεις καλά, αδικείς το λόγο σου όταν βάζεις ΚΚΕ & ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ίδια κατηγορία με τους παρακρατικούς/μοναρχοφασίστες/νεοφασίστες/εθνικόφρονες του ΛΑΟΣ και της χρυσής αυγής που πρώτο μέλημά τους είναι η διαιώνιση της καθεστηκυίας (αστικής) τάξης.
Πέραν του ότι δεν είναι σωστό να βάζει κανείς στην ίδια κατηγορία τους σταλινικούς γραφειοκράτες του Περισσού με τις μαοικές/τροτσκιστικές/αλτουσεριανές γκρούπες του ΑΝΤΑΡΣΥΑ..."
Γιάννης Χρυσοβέργης: Γιώργο, το κρίσιμο ερώτημα είναι να θεωρείς διεφθαρμένους τους θεσμούς ή τα άτομα και τις συλλογικότητες που τους διαχειρίζονται. Στην πρώτη περίπτωση είσαι αντικοινοβουλευτικός. Στη δεύτερη αναζητάς κάτι άλλο. αν όμως ανήκεις στη δεύτερη, τότε συνήθως εκφράζεις αυτή σου την άποψη με το λευκό.
George Loverdos Διαφωνώ. Δυστυχώς τα άτομα στην Ελλάδα συχνά συνδέονται με τους Θεσμούς. Ως προς το δεύτερο σκέλος αντιλαμβάνομαι την άποψή σου και τη λογική σου. Μόνο που η δική μας λογική δεν είναι και η λογική του καθένα. Ο απλός πολίτης (και δεν το λέ...ω βέβαια υποτιμητικά) αντιδρά συχνά υπό το κράτος της έντασης και του "αι σιχτίρ". Αυτό δεν είναι αντικοινοβουλευτισμός. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που τραβάνε περισσότερο τη σκέψη αυτή και λένε "Να 'χαμε έναν Παπαδόπουλο". Σε αυτή την περίπτωση αυτό είναι αντικοινοβουλευτισμός (τουλάχιστον).
Γιάννης Χρυσοβέργης Γιάννη, ξέχασα να σου απαντήσω καθώς μου βγήκε μια έκτακτη δουλειά. Εκείνο που βάζει στην ίδια κατηγορία τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους ψηφοφόρους της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του ΛΑΟΣ είναι η πεποίθηση, που χαρακτηρίζει άλλωστε και τον πολιτικό λόγο των δυο σχημάτων, ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την κοινοβουλευτική δημοκρατία.Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι προθέσεις, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ΑΝΤΑΡΣΥΑ - για την ηγεσία του ΚΚΕ δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά - είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές του ΛΑΟΣ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Αλλά οι προθέσεις δεν αρκούν, όπως έδειξε η εμπειρία της ΕΣΣΔ και όλων των λοιπών «σοσιαλιστικών» πειραμάτων.
Για την αντιγραφή
Γιάννης χρυσοβέργης
Γιώργο,
Για το αν έκανε καλά ή όχι, θα δείξει. Προσωπικά πιστεύω ότι, ακόμα και αν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ καλούσαν τους ψηφοφόρους τους να στηρίξουν τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ, ένα μεγάλο μέρος τους θα ψήφιζε τους υποψήφιους της ΝΔ. Οι άνθρωποι δεν είναι στρατιωτάκια, ούτε καν οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, παίρνουν τοις μετρητοίς τον αφοριστικό λόγο των κομματικών ηγεσιών τους και έχουν μεγάλη αδράνεια στις απότομες αλλαγές πολιτικής γραμμής. Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ θα ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο τους υποψήφιους της ΝΔ. Οπότε, το ενδεχόμενο να εκλέξει 11 από τους 13 περιφεριάρχες η ΝΔ δεν είναι καθόλου απίθανο. Και τότε «ο εκβιασμός» των εκλογών θα είναι μια τρύπα στο νερό κι ο Παπανδρέου καταγέλαστος. Κι ένας καταγέλαστος Πρωθυπουργός δεν μπορεί να εφαρμόσει καμιά πολιτική.
Τώρα σε ό,τι αφορά στους πεθαμένους που είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια, αυτό οφείλεται στο ότι οι Δήμοι δεν τους διαγράφουν για να φουσκώσουν τον αριθμό των δημοτών τους και να αυξήσουν την κρατική επιχορήγηση του Δήμου. Πέρσι που ήμουν στην εφορευτική επιτροπή, βρήκαμε ψηφοφόρο γεννημένο το 1891. Τώρα, για το θέμα που εγείρεις με τους ψηφοόρους αυτούς έχεις δίκιο. Χρειάζονται όμως συνθήκες 1961 για να γίνει αυτό.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δημοσίευση σχολίου