Το οφθαλμοφανές που κανείς δεν ήθελε να δει συμβαίνει. Η ελληνική χρεοκοπία δεν ήταν παρά η κλωστή από την οποία άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ. Ήρθε ήδη η σειρά της Ιρλανδίας να χρεοκοπήσει κι ακολουθούν η Πορτογαλία, η Ισπανία, αλλά και το Βέλγιο και η Ιταλία. Η κοιμώμενη τον ύπνο του δικαίου ευρωπαϊκή ηγεσία αρχίζει να υποψιάζεται ότι διακυβεύεται η επιβίωση της Ένωσης. Κι αναδεικνύεται αυτό που κανείς δε θέλει να παραδεχτεί. Ότι η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι πολιτική.
Όταν, στις αρχές του χρόνου, είχε αρχίσει να διαφαίνεται η ελληνική χρεοκοπία, ο ευρωπαϊκός τύπος γέμισε με «βαθυστόχαστες» αναλύσεις, που συχνά παρεκτρέπονταν σε ρατσιστικα υβρεολόγια, για τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις και την ασυλόγιστη σπατάλη που είχαν οδηγήσει την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Όχι πως είχαν άδικο οι άνθρωποι, τουλάχιστον αυτοί που ήταν κόσμιοι. Ενδεχομένως και λίγα μας έσουρναν. Έβλεπαν όμως το δέντρο και έχαναν το δάσος.
Διότι, εντάξει, εμείς εξευτελίσαμε κάθε έννοια κοινής λογικής, ξεπεράσαμε κάθε όριο «δημιουργικής λογιστικής» όπως ευγενικά αποκαλείται η παραποίηση των οικονομικών δεδομένων, το κωλοβαρέσαμε γενικώς κι από πάνω πουλάγαμε και μούρη, αλλά πώς εξηγείται η χρεοκοπία της Ιρλανδίας; Εκεί, ούτε διαφθορά στη δημόσια διοίκηση υπάρχει, ούτε γραφειοκρατία, ούτε παραποίηση των στατιστικών δεδομένων, ούτε «τερατώδες κράτος», ούτε θηριώδεις στρατιωτικές δαπάνες, ούτε κοινωνικό κράτος, ούτε φορολογία των επιχειρήσεων και γενικώς, εδώ και είκοσι χρόνια, όλα ακολουθούν κατά γράμμα το ευαγγέλιο της φιλελεύθερης ορθοδοξίας. Χώρια που, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα «γουρούνια» (Portugal, Ireland, Greece, Spain - PIGS), η Ιρλανδία είχε προσελκύσει πληθος πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις τεχνολογίες αιχμής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στη βάση της κρίσης υπάρχουν σοβαρότατες οικονομικές στρεβλώσεις. Που όμως, σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ήταν πλήρως διαχειρίσιμες. Αρκεί να υπήρχε πολιτική βούληση και στοιχειώδης οξυδέρκεια. Όμως τίποτα από τα δυο δεν υπάρχει.
Η ελληνική κρίση ξεκίνησε από την επιθυμία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να κάνει πολιτικό καψόνι στον Προέδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, το Γ. Παπανδρέου. Ξέσπασε όταν, τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) αρνήθηκε να δηλώσει πως, «όποια και αν είναι η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας η ΕΚΤ θα συνεχίσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα», πράγμα που έκανε τρεις μήνες μετά, αλλά ήταν πια αργά. Και γιγαντώθηκε, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, όταν όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι υποδείκνυαν στην Ελλάδα να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δίνοντας έτσι στις αγορές το μήνυμα ότι «δεν υπάρχει κοινοτική αλληλεγγύη». Και γι αυτό ακριβώς το λόγο επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς. Σύντομα στη θέση της Ιρλανδίας θα βρεθεί η Πορτογαλία και οι επόμενοι υποψήφιοι είναι η Ισπανία, αλλά και δυο ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚ, η Ιταλία και το Βέλγιο. Είναι πλέον σαφές ότι οι συνεχείς ακρωτηριασμοί δε θα σώσουν τον ασθενή.
Είναι επίσης σαφές ότι το κύριο πρόβλημα της Ευρώπης είναι η απουσία ευρωπαϊκών οργάνων περιβεβλημένων με τη νομιμοποίηση της Λαϊκής Κυριαρχίας τα οποία θα ασκήσουν πολιτικές. ενδεικτικός είναι ο τρόπος με τον οποίο έμεινε, τέλη Νοεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς προϋπολογισμό για το 2011. Βάσει της Συνθήκης της Λισσαβώνας ο κοινοτικός προϋπολογισμός που καταρτίζει η Επιτροπή πρέπει να εγκριθεί σε κοινή συνάντηση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών και του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο δεσμεύεται από τις αποφάσεις της Ολομέλειας. Η συνάτηση αυτή κατέληξε σε αδιέξοδο διότι τρεις χώρες, Η Σουηδία, η Ολλανδία και η Μεγάλη Βρετανία αρνήθηκαν να συζητήσουν το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι εθνικοί προϋπολογισμοί, που πλέον θα κατατίθενται στην κρίση της Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας υποχρεωτικά πριν τεθούν προς ψήφιση στα εθνικά κοινοβούλια, να υποβάλλονται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η απαίτηση αυτή του μοναδικού θεσμικού οργάνου που είναι νομιμοποιημένο με τη ψήφο του Κυρίαρχου Λαού, είναι απόρροια της ίδιας της Συνθήκης της Λισσαβώνας.
Την ίδια στιγμή που Κράτη-μέλη αρνούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την άσκηση των περιορισμένων - ούτως ή άλλως - δικαιωμάτων του, στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας, δέχονται χωρίς συζήτηση να αποποιηθούν την εθνική κυριαρχία στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, οι υπουργοί Εσωτερικών και δημόσιας τάξης έχουν προχωρήσει σε από κοινού ενέργειες, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, οι οποίες παραβιάζουν βάναυσα τα δικαιώματα του πολίτη, όπως αυτά προσδιορίζονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τα εθνικά συντάγματα και, προσεχώς, αποποιούνται και του δικαιώματος άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Αυτή η αποποίηση της εθνικής κυριαρχίας α λα καρτ θα φέρει στο άμεσο μέλλον τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις εθνικές κυβερνήσεις αντιμέτωπα με τις αντιδράσεις των κοινωνιών, οι οποίες θα ασφυκτιούν από τις ολοένα αυξανόμενες περιοριστικές πολιτικές.
Αν στην ήπειρο που γέννησε τον «ορθό λόγο» δεν επικρατήσει την ύστατη στιγμή, γιατί εκεί είμαστε, η κοινή λογική και δεν αντικατασταθεί ο τυφλός μονεταρισμός από μια πανευρωπαϊκή πολιτική πολιτκών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την άμεση μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, το μέλλον της Ευρώπης - και όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης - είναι ζοφερό. Αλλά επειδή η ίδια ήπειρος που γέννησε τον ορθό λόγο, τα ατομικά δικαιώματα και το σοσιαλιστικό κίνημα, γέννησε επίσης την Ιερά Εξέταση και το ναζισμό... καλά θα κάνουμε να ανησυχούμε
Γιάννης Χρυσοβέργης
Όταν, στις αρχές του χρόνου, είχε αρχίσει να διαφαίνεται η ελληνική χρεοκοπία, ο ευρωπαϊκός τύπος γέμισε με «βαθυστόχαστες» αναλύσεις, που συχνά παρεκτρέπονταν σε ρατσιστικα υβρεολόγια, για τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις και την ασυλόγιστη σπατάλη που είχαν οδηγήσει την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Όχι πως είχαν άδικο οι άνθρωποι, τουλάχιστον αυτοί που ήταν κόσμιοι. Ενδεχομένως και λίγα μας έσουρναν. Έβλεπαν όμως το δέντρο και έχαναν το δάσος.
Διότι, εντάξει, εμείς εξευτελίσαμε κάθε έννοια κοινής λογικής, ξεπεράσαμε κάθε όριο «δημιουργικής λογιστικής» όπως ευγενικά αποκαλείται η παραποίηση των οικονομικών δεδομένων, το κωλοβαρέσαμε γενικώς κι από πάνω πουλάγαμε και μούρη, αλλά πώς εξηγείται η χρεοκοπία της Ιρλανδίας; Εκεί, ούτε διαφθορά στη δημόσια διοίκηση υπάρχει, ούτε γραφειοκρατία, ούτε παραποίηση των στατιστικών δεδομένων, ούτε «τερατώδες κράτος», ούτε θηριώδεις στρατιωτικές δαπάνες, ούτε κοινωνικό κράτος, ούτε φορολογία των επιχειρήσεων και γενικώς, εδώ και είκοσι χρόνια, όλα ακολουθούν κατά γράμμα το ευαγγέλιο της φιλελεύθερης ορθοδοξίας. Χώρια που, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα «γουρούνια» (Portugal, Ireland, Greece, Spain - PIGS), η Ιρλανδία είχε προσελκύσει πληθος πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις τεχνολογίες αιχμής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στη βάση της κρίσης υπάρχουν σοβαρότατες οικονομικές στρεβλώσεις. Που όμως, σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, ήταν πλήρως διαχειρίσιμες. Αρκεί να υπήρχε πολιτική βούληση και στοιχειώδης οξυδέρκεια. Όμως τίποτα από τα δυο δεν υπάρχει.
Η ελληνική κρίση ξεκίνησε από την επιθυμία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να κάνει πολιτικό καψόνι στον Προέδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, το Γ. Παπανδρέου. Ξέσπασε όταν, τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) αρνήθηκε να δηλώσει πως, «όποια και αν είναι η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας η ΕΚΤ θα συνεχίσει να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα», πράγμα που έκανε τρεις μήνες μετά, αλλά ήταν πια αργά. Και γιγαντώθηκε, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, όταν όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι υποδείκνυαν στην Ελλάδα να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δίνοντας έτσι στις αγορές το μήνυμα ότι «δεν υπάρχει κοινοτική αλληλεγγύη». Και γι αυτό ακριβώς το λόγο επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς. Σύντομα στη θέση της Ιρλανδίας θα βρεθεί η Πορτογαλία και οι επόμενοι υποψήφιοι είναι η Ισπανία, αλλά και δυο ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚ, η Ιταλία και το Βέλγιο. Είναι πλέον σαφές ότι οι συνεχείς ακρωτηριασμοί δε θα σώσουν τον ασθενή.
Είναι επίσης σαφές ότι το κύριο πρόβλημα της Ευρώπης είναι η απουσία ευρωπαϊκών οργάνων περιβεβλημένων με τη νομιμοποίηση της Λαϊκής Κυριαρχίας τα οποία θα ασκήσουν πολιτικές. ενδεικτικός είναι ο τρόπος με τον οποίο έμεινε, τέλη Νοεμβρίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς προϋπολογισμό για το 2011. Βάσει της Συνθήκης της Λισσαβώνας ο κοινοτικός προϋπολογισμός που καταρτίζει η Επιτροπή πρέπει να εγκριθεί σε κοινή συνάντηση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών και του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο δεσμεύεται από τις αποφάσεις της Ολομέλειας. Η συνάτηση αυτή κατέληξε σε αδιέξοδο διότι τρεις χώρες, Η Σουηδία, η Ολλανδία και η Μεγάλη Βρετανία αρνήθηκαν να συζητήσουν το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι εθνικοί προϋπολογισμοί, που πλέον θα κατατίθενται στην κρίση της Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας υποχρεωτικά πριν τεθούν προς ψήφιση στα εθνικά κοινοβούλια, να υποβάλλονται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η απαίτηση αυτή του μοναδικού θεσμικού οργάνου που είναι νομιμοποιημένο με τη ψήφο του Κυρίαρχου Λαού, είναι απόρροια της ίδιας της Συνθήκης της Λισσαβώνας.
Την ίδια στιγμή που Κράτη-μέλη αρνούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την άσκηση των περιορισμένων - ούτως ή άλλως - δικαιωμάτων του, στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας, δέχονται χωρίς συζήτηση να αποποιηθούν την εθνική κυριαρχία στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, οι υπουργοί Εσωτερικών και δημόσιας τάξης έχουν προχωρήσει σε από κοινού ενέργειες, στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, οι οποίες παραβιάζουν βάναυσα τα δικαιώματα του πολίτη, όπως αυτά προσδιορίζονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τα εθνικά συντάγματα και, προσεχώς, αποποιούνται και του δικαιώματος άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Αυτή η αποποίηση της εθνικής κυριαρχίας α λα καρτ θα φέρει στο άμεσο μέλλον τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις εθνικές κυβερνήσεις αντιμέτωπα με τις αντιδράσεις των κοινωνιών, οι οποίες θα ασφυκτιούν από τις ολοένα αυξανόμενες περιοριστικές πολιτικές.
Αν στην ήπειρο που γέννησε τον «ορθό λόγο» δεν επικρατήσει την ύστατη στιγμή, γιατί εκεί είμαστε, η κοινή λογική και δεν αντικατασταθεί ο τυφλός μονεταρισμός από μια πανευρωπαϊκή πολιτική πολιτκών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την άμεση μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, το μέλλον της Ευρώπης - και όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης - είναι ζοφερό. Αλλά επειδή η ίδια ήπειρος που γέννησε τον ορθό λόγο, τα ατομικά δικαιώματα και το σοσιαλιστικό κίνημα, γέννησε επίσης την Ιερά Εξέταση και το ναζισμό... καλά θα κάνουμε να ανησυχούμε
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου