Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Φαντασιόπληκτος ή Σαχλαμάρας

Και σαν να μην μας έφτανε ο προκλητικός πατερναλισμός του Γιωργάκη, να σου ξαφνικά ο νέος μεσσίας , ο Αντωνάκης. Έχει έτοιμη τη λύση ( κατά πως τα λέει ) για να θεραπεύσει σε 18 μόλις μήνες τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την οικονομία.
Διερωτώμαι λοιπόν, τι μπορεί να είναι τελικά αυτό το νέο φρούτο, φαντασιόπληκτος , αφού πιστεύει ότι ένας χρόνος ήταν αρκετός για να εξαγνιστεί ο ίδιος απ’ την καταστροφική πενταετία του κόμματός του, ή σαχλαμάρας που έχει το θράσος να ζητά να τον εμπιστευτεί το ίδιο ακροατήριο που μόνο κοτσιδών δεν τους ξαπόστειλε λίγους μήνες πριν.
Τι είναι αυτό που τον κάνει να πιστεύει ότι ‘‘ κατέχει τις πλάκες του Μωυσή ’’ και από καταστολή που ήταν μέχρι χθες, ξαφνικά, να μας παρουσιάζει εύπεπτες συνταγές για την σωτηρία της πατρίδας, νομίζοντας ότι ο κόσμος μπορεί να τις χάψει τόσο εύκολα.
Ειλικρινά εκπλήσσομαι με τη λογική αυτού του κυρίου, σε ποιους νομίζει ότι απευθύνετε , σε αυτιστικούς ;
Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ένας ηγέτης που λέει ναι στο μνημόνιο και όχι στα μέτρα που επιβάλει.
Αυτές οι εξόχως υπεραπλουστευμένες παλαιομοδίτικες φαμφάρες του Αντωνάκη – και του περισπούδαστου νεόκοπου πολιτικού Μηταράκη – ότι θα θεραπεύσει την παραπαίουσα Ελληνική οικονομία αβασάνιστα, τον καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνο, αφενός γιατί υπόσχεται – προκειμένου να εξοικονομήσει άμεσα χρήματα – να απαλλάξει την χώρα απ’ τα ‘‘περιττά’’ περιουσιακά της υπάρχοντα, ρευστοποιώντας τα και αφετέρου γιατί επαναλαμβάνει - με τον δικό του τρόπο - την γνωστή γνώριμη ατάκα του Γιωργάκη ‘‘ Λεφτά υπάρχουν ’’ ποτίζοντας με παραισθησιογώνες ψευδαισθήσεις τους άμοιρους πολίτες.
Προφανώς, ή πάσχει από αλτσχάιμερ, ή δεν έχει κι’ αυτός – όπως κι’ ο μικρόνοας συμφοιτητής του – κανένα ίχνος ντροπής για αυτά που έπραξαν και συνεχίζουν να πράττουν σε βάρος μας , όλα αυτά τα χρόνια.
Όμως, αυτό που δεν φαντάζονται ο Γιωργάκης, ο Αντωνάκης και όποιος άλλος ‘‘ ακης ’’ πατριδέμπορος θελήσει να γίνει λυτρωτής του δόγματος για τη ‘‘σωτηρία της πατρίδας’’ είναι, ότι η αντίδραση για την φθίνουσα πορεία της χώρας και για τα καταστροφικά αδιέξοδα που βιώνουμε όλοι μας , θα είναι άμεση , καλπάζουσα και ανατρεπτική και θα κατακερματίσει τον εύθραυστο , γυάλινο και αστραφτερό τους κόσμο.
Μόνο έτσι θα καταλάβουν πόσο ασήμαντοι, ανίσχυροι, ανυπεράσπιστοι και αδύναμοι είναι…
Χαράλαμπος Κουκάκης

3 σχόλια:

Άτακτος Λόγος είπε...

Αγαπητέ Χαράλαμπε,

Αν το ερώτημα που θέτεις στον τίτλο της ανάρτησής σου δεν είναι ρητορικό, τότε η απάντηση είναι απλή: και τα δυο.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Άτακτος Λόγος είπε...

Αγαπητέ κε Χαράλαμπε
Αν και καταλαβαίνω την εύλογη απορία και αγανάκτηση σας για την στάση του κου Αντωνάκη (και λοιπών άλλων κυρίων) θεωρώ κάποιους χαρακτηρισμού που χρησιμοποιείτε, στη ρύμη του λόγου σας προφανώς, απαράδεκτους, καθώς εμπεριέχουν απαξίωση και δείχνουν αρνητική προκατάληψη προς συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων που, είτε πάσχουν (από Αλστχαϊμερ) ή έχουν ειδικές ανάγκες (μικρόνοες) ή ειδικές ικανότητες (Αυτιστικά άτομα).
Σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που επικαλείστε στην προμετωπίδα του Blog σας, όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαιωμα στην αξιοπρέπεια και στον σεβασμό. Ειδικά όσοι βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας υπεράσπισης αυτών των δικαιωμάτων.
Και όσοι ισχυριζόμαστε ότι είμαστε προασπιστές αυτών των αξιών καλό είναι να προβληματιστουμε περισσότερο σχετικά με την δύναμη των λέξεων και την χρήση της γλώσσας "ως όπλου".
Γιατί δεν φτάνει να δηλώνουμε υπερασπιστές του δίκαιου των αδυνάτων και των δημοκρατικών αξιών,πρέπει να είμαστε όσο μπορούμε και στην πράξη.
Και οι λέξεις είναι και πράξεις .....

Με εκτίμηση
Ευτυχία Παπατζανάκη

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι το σχολιό σου Ευτυχία είναι μάλλον υπερβολικό.
Το politically correct είναι μια κρυπτοφασιστική μέθοδος για να μανιπουλάρουμε το λόγο παγκοσμίως και ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει.
Προσοχή λοιπόν και ας αφήσουμε τον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα, χωρίς να φοβάται μήπως - τάχα μου - θίξει με το λόγο του κάποια μειονότητα ή κάποιον αδύναμο, πράγμα που φυσικά δεν βρίσκεται στις προθέσεις του.
Εξ άλλου, ας είμαστε λιγάκι ανεκτικότεροι, αφού συχνά γελάμε με ένα σωρό ανέκδοτα, που με τη λογική σου θα έπρεπε να τα διαγράψουμε και να τα πέμψουμε στο πυρ το εξώτερο...
Κ.Λ.