Από την πρώτη στιγμή της έκδοσής της η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ διεκδίκησε και πέτυχε σύντομα να γίνει ο εκφραστής της λαϊκής αντιμνημονιακής Δεξιάς.
Αφήνοντας στο απυρόβλητο το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά αποδομεί κάθε άλλη πολιτική άποψη με επιθέσεις που συχνά φλερτάρουν με τη συκοφαντία.
Έτσι έχει αναδειχθεί, ανεπαισθήτως, σε κυρίαρχο μηχανισμό προπαγάνδας υπέρ της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Από την πρώτη στιγμή της έκδοσής της η εφημερίδα στήριξε με φανατισμό τον Αντώνη Σαμαρά σε όλη τη διάρκεια της περιόδου της «αντιμνημονιακής» του υστερίας.
Οι επιθέσεις της κατά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όσο ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ακόμα πρωθυπουργός ξέφευγαν συστηματικά από αυτό που θα αποκαλούσαμε πολιτική κοσμιότητα. Ο πολιτικός της λόγος παρέπεμπε στον πολιτικό λόγο των υπερσυντηρητικών εφημερίδων της δεκαετίας του '50.
Όταν, μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012 διαφάνηκε ότι η συνεργασία ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, η εφημερίδα αναπροσάρμοσε τη στρατηγική της. Ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στο απυρόβλητο. Αντιθέτως δίνονταν συχνά - πυκνά βήμα στους λάτρεις της συνεργασίας της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, προκειμένου αυτοί να επιτίθενται - με πρωταθλητή, μακράν, σε αυτό τον αγώνα χυδαιότητας το Φαήλο Κρανιδιώτη - κατά αντιπολιτευόμενων και συμπολιτευόμενων πολιτικών δυνάμεων.
Η εφημερίδα πρωτοστάτησε στην προβολή των χαλκευμένων βίντεο, που παρήγαγε το γραφείο τύπου της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κατά του ΣΥΡΙΖΑ, και ταυτόχρονα υπερακόντιζε σε αντιμνημονιακές κορώνες.
Παράλληλα, χωρίς την παραμικρή αναφορά στο όνομά της, υιοθέτησε και προώθησε όλη την πολιτική ατζέντα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Στις 18 Σεπτεμβρίου, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας δεν υπήρχε ούτε χτύπημα της τελευταίας στιγμής στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Την επόμενη δε ημέρα, το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας καταγγέλλει το «σχέδιο εμφυλίου πολέμου που απεργάζεται η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά».
Ήταν οι μέρες κατά τις οποίες οι στενοί συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά - αλλά και καθώς πρέπει φιλελεύθεροι όπως ο Μπάμπης Παπαδημητρίου - που ήθελαν να τελειώνουν αυτή την «παρά φύσιν» συνεργασία με τους σοσιαλιστές και ονειρεύονταν μια συνεργασία με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ προσπαθούσαν να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα, ποντάροντας ότι, για μια ακόμη φορά, οι «εθνικοί ενημερωτές» θα παίξουν το παιγνίδι τους.
Στις 20 Σεπτεμβρίου, η καλή μας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, προβάλλει τον «τραγέλαφο» κατά την τήρηση ενός λεπτού σιγής στη Βουλή στη μνήμη του Παύλου Φύσσα και βλέπει 150.000 λαθραίους να περιμένουν «τη στιγμή».
Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 5 Σεπτεμβρίου, η εφημερίδα διαστρέφοντας - δεν ήταν η μόνη άλλωστε - τα όσα είχε αναφέρει η Μαρία Ρεπούση για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, βλέπει «μαχαιριά στην καρδιά του έθνους, τη στιγμή που οι έξαλλοι του ισλάμ απειλούν να τινάξουν στον αέρα την Ευρώπη».
Θα ήταν μισή η περιήγησή μας στη φαιά προπαγάνδα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, αν δε σημειώναμε τις συστηματικές επιθέσεις κατά των φιλελεύθερων μελών της κυβέρνησης (Στουρνάρας - Χατζηδάκης - Μηταράκης κ.λ.π.) ή τις προσωπικές επιθέσεις κατά του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Οι οποίες εντάσσονται σε μια ολομέτωπη επίθεση της Σαμαρικής ακροδεξιάς και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εναντίον κάθε πολιτικής, ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας κατακτήθηκε από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Η φαιά προπαγάνδα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι αποτέλεσμα εκλεκτικών ιδεολογικών συγγενειών ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής Δεξιάς με τους νεοναζί. Αντίστοιχες εκλεκτικές συγγένειες υπήρχαν στη δεκαετία του '30 σε μεγάλα κομμάτια της γαλλικής και, κυρίως, της γερμανικής και αυστριακής κοινοβουλευτικής Δεξιάς. Όπως και τότε, οι εκλεκτικές αυτές συγγένειες λειτουργούν προς όφελος των νεοναζί.
Είναι επίσης εμπορική στρατηγική, μιας και πρόκειται για το μόνο φύλλο που έχει υιοθετήσει το σύνολο της πολιτικής ατζέντας των νεοναζί, αρνούμενο ταυτόχρονα να ασκήσει την παραμικρή κριτική στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Είναι λοιπόν το μόνο έντυπο που μπορούν να διαβάσουν οι ψηφοφόροι της. Οι οποίοι, πιθανότατα, είναι πολύ περισσότεροι από όσους θέλουν να μας πείσουν ότι είναι οι, εν πολλοίς, καθοδηγούμενες, δημοσκοπήσεις.
Γιάννης Χρυσοβέργης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου