Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΡΕΠΟΥΣΗ (Ας μιλήσει επιτέλους κάποιος στην Αριστερά για τον Εθνικισμό)

Για άλλη μια φορά η Μαρία Ρεπούση βρέθηκε στο στόχαστρο των εξ επαγγέλματος πατριωτών και των εμπόρων της θρησκείας με αφορμή τα όσα δήλωσε στη Βουλή για τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών και των Θρησκευτικών στα σχολεία.
Και για άλλη μια φορά, η Αριστερά όχι μονάχα αρνήθηκε να τη στηρίξει, αλλά έσπευσε να ζητήσει την «εκτέλεσή της με συνοπτικές διαδικασίες».
Κάποιος πρέπει επιτέλους να μιλήσει στην Αριστερά, «επαναστατική», «μεταρρυθμιστική», ή όπως διάολο θέλει, για το ασύμβατο εθνικισμού και Αριστεράς.

Τη Μαρία Ρεπούση δεν έχω την τύχη να τη γνωρίζω προσωπικά. Την έχω συναντήσει μια μονάχα φορά, πριν από έξι - επτά χρόνια, όταν είχε βρεθεί και πάλι στο στόχαστρο εξ επαγγέλματος πατριωτών κάθε ιδεολογικής απόχρωσης για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, που είχε συγγράψει μαζί με ομάδα συνεργατών της. Τότε ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, είχε διοργανώσει μια εκδήλωση στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ με θέμα το επίμαχο βιβλίο.
Δεν είχε θελήσει να είναι ομιλήτρια, είχε παραστεί όμως στην εκδήλωση, είχε ακούσει απόψεις, είχε συμμετάσχει στη συζήτηση.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα, με τους κάθε λογής φανατισμένους ρασοφόρους, χρυσαυγίτες ροπαλοφόρους, και κάθε λογής άσχετους με το επιστημονικό αντικείμενο της Ιστορίας, που έχουν το θράσος να ζητούν την κεφαλή της επί πίνακι για πράγματα που αγνοούν και δε θέλουν να τα κατανοήσουν συμπαρατάσσονται πλήθος επώνυμοι της Αριστεράς, στο όνομα του «αντιιμπεριαλισμού», της «εθνικήςιδιαιτερότητας» και δεν ξέρω τι άλλο.
Ως Ιστορικός, εξοργίζομαι κάθε φορά που άνθρωποι άσχετοι με το επιστημονικό αντικείμενο της Ιστορικής Επιστήμης φρονούν πως οφείλουν να δώσουν μαθήματα σε έναν άνθρωπο που, έχει περάσει χιλιάδες ωρών μελέτης για να καταλήξει στις όποιες απόψεις του, οι οποίες, σίγουρα θα περιέχουν λάθη, υπερβολές ή στρεβλώσεις - κανένας επιστήμονας δεν είναι θεός - η επισήμανση των οποίων όμως είναι υποχρέωση άλλων Ιστορικών και όχι δικηγόρων, δημοσιογράφων και λοιπών καφενόβιων πολιτικολογούντων. Και οι «απόψεις» τους, μου θυμίζουν το στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου: «Ως  και ο σύλλογος ευνούχων, αντιτίθεται στα αντισυλληπτικά».
Στο Μεσαίωνα, ο κύριος πυλώνας της πολιτικής εξουσίας, η Εκκλησία, έστελνε στην πυρά όποιον διατύπωνε φιλοσοφικές, θεολογικές ή επιστημονικές απόψεις που δυνητικά, θα μπορούσαν να απειλήσουν την εξουσία της.
Στις μέρες μας οι ιεροεξεταστές δε φορούν την τήβενο του καρδινάλιου, αλλά το ακριβό κουστούμι του τηλεεισαγγελέα - δημοσιογράφοι αυτοαποκαλούνται - του κομματικού στελέχους καριέρας, του πολιτευτή της δεκάρας. Είναι όμως εξ ίσου επικίνδυνοι.
Είναι αλήθεια ότι η κακοποίηση της Ιστορικής επιστήμης από άσχετους, είναι πολύ σοβαρότερη της αντίστοιχης κακοποίησης των Οικονομικών επιστημών ή της Νομικής Επιστήμης, που επίσης κακοποιούνται, και ουδεμία σχέση έχει με το απυρόβλητο στο οποίο βρίσκονται στις μέρες μας οι φυσικές και λοιπές θετικές επιστήμες.
Η κακοποίηση αυτή έχει μια εύλογη εξήγηση, καθώς το μάθημα της Ιστορίας, χρησιμοποιήθηκε στην εκπαίδευση, σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες, ως εργαλείο σφυρηλάτησης εθνικής συνείδησης. Εμείς, οι κάθε «εμείς», είμαστε οι «καλοί», οι «ήρωες», οι «πολιτισμένοι», «ο περιούσιος λαός» του κάθε θεού, οι «μάγκες», οι «τσίφτηδες» κι οι «καραμπουζουκλήδες». Οι άλλοι, οι κάθε «άλλοι», είναι «βάρβαροι», «άνανδροι», και «επιβουλεύονται την πατρίδα μας».
Η ανάγνωση αυτή της Ιστορίας, όπως και κάθε εθνική αφήγηση, βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο στόχαστρο της κριτικής της Αριστεράς, που αντιπαρέβαλε την οικουμενικότητα στον εθνοκεντρισμό και τη μελέτη της  Ιστορίας της καθημερινής ζωής, στην έμφαση που δίνεται στα έργα και τις ημέρες των βασιλέων. 
Τα όσα διατύπωσε προχθές η Μαρία Ρεπούση στη Βουλή, για τη διδασκαλία της Αρχαίας ελληνικής και των θρησκευτικών αποτελούσαν το 1974 πολιτικά αιτήματα σύσσωμης της Αριστεράς, από το «εθνοπατριωτικό» - τρομάρα να τούρθει - ΠΑΣΟΚ, μέχρι τους μαοϊκούς, τους τροτσκιστές και κάθε λογής αριστεριστές. Και πήγαιναν πακέτο με το αίτημα για καθιέρωση στην εκπαίδευση της Δημοτικής γλώσσας.
Ήταν η φωνή της κοινής λογικής, αλλά και ενός ανθρώπου που θέλει η εκπαίδευση να είναι εργαλείο κοινωνικής αναβάθμισης των πολιτών και όχι εργαλείο ταξικού διαχωρισμού.
Ήταν η φωνή ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι το σημαντικότερο για έναν απόφοιτο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι να μπορεί να συντάξει ένα κείμενο μιας σελίδας χωρίς συντακτικά και ορθογραφικά λάθη (πράγμα που απόφοιτοι Πανεπιστημίου είναι συχνά ανίκανοι να κάνουν).
Αλήθεια, σε ποιόν «ορθό λόγο» εμπίπτει ο διαχωρισμός της θέσης της ΔΗΜΑΡ, από τις απόψεις της υπεύθυνής της για θέματα Παιδείας; Κι αν θεωρούν ότι η Μαρία Ρεπούση τους εξέθεσε γιατί δεν την αποπέμπουν;
Αλήθεια, σε ποιά «αριστερή λογική» εμπίπτει η εκκωφαντική σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ ή, ακόμα χειρότερα, οι δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου στο λιντσάρισμα του οποίου υπήρξε θύμα η Μαρία Ρεπούση; Ή μήπως πιστεύουν πως «ό,τι χαϊδεύει αυτιά είναι αριστερό»;
Ας τους υπενθυμίσει επιτέλους κάποιος ότι το 1943 το ΕΑΜ, στο οποίο ωμνύουν πρωί, μεσημέρι και βράδυ, προ και μετά του φαγητού ήθελε πανανθρώπινη τη λευτεριά.

Γιάννης Χρυσοβέργης  

  

6 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Κύριε Χρυσοβέργη,
χαίρομαι ιδιαίτερα για τη θέση σας στο ζήτημα της κας Ρεπούση.
Σπάνια στις μέρες μας ακούγονται αλήθειες. Και όσοι τις λένε, τους πετροβολούμε. Μακάρι η κυρία Ρεπούση να συνεχίσει να εκφράζει με το ίδιο θάρρος τις απόψεις της. Και η θέση σας, έχω την αίσθηση την στηρίζει.
Να είστε καλά.

Ανώνυμος είπε...

Αν θέλουμς να είμαστε τίμιοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι μόνοι που υπερασπίστηκαν την κα Ρεπούση ήταν οι εκπρόσωποι φιλελεύθερων κομμάτων ή τάσεων (ΔΡΑΣΗ, ΦΙ.ΣΥ κ.α.)

Να τα λέμε αυτά!

Μιχάλης Μουτούσης είπε...

Η αριστερά σιωπά κυρίως για λόγους πρωτίστως δημαγωγικούς, όπως λές. Και συγχρόνως διαφθείρουν τα ίδια τους τα πιστεύω. Το πρεκαριάτο που ζητάει αίμα στο Κολοσσαίο δεν μπορεί παρά να έχει δίκιο.

Όμως θέλω να διαφωνήσω ως προς το ότι τα ιστορικά θέματα πρέπει να τ'αφήνουμε στους ιστορικούς, κτλ. Στη δημοκρατία ο κάθε επιστήμονας είναι μάρτυρας του αντικειμένου της/του, κάτοχος της ευρείας γνώσης και α πριόρι η γνώμη του βαραίνει' αλλά ως εκεί. Ο κάθε άσχετος πρέπει να έχει την ευκαιρία να εκφράσει τη γνώμη του, αν και απλοϊκή, προκατηλειμένη, κλπ δημόσια, έτσι ώστε και να διορθωθούν δημόσια τα λάθη και να κατέβουν λίγο κι οι επιστήμονες απ'τους φιλτισένιους πύργους τους.

Όσο για τους μοντέρνους ιεροεξεταστές, όπως είπα, ο καταναλωτής ψηφίζει Κολοσσαίο - μονοκούκκι!

Ψιλοανορθόγραφα & ψιλοασύντακτα,
Μιχάλης

Άτακτος Λόγος είπε...

Μιχάλη θα συμφωνήσω μαζί σου πως στη Δημοκρατία ο κάθε άσχετος έχει το δικαίωμα της άποψης ακόμα και αν αυτή είναι κακοπροαίρετη.
Υπάρχει όμως ένα θέμα. Αν εγώ, με μοναδικό εφόδιο τις γνώσεις μου από το μάθημα της Ανθρωπολογίας στο εξατάξιο Γυμνάσιο Γυμνάσιο, βγάλω «άχρηστο» έναν καθηγητή της νευροχειρουργικής ή της κβαντοφυσικής απλώς θα γίνω περίγελος.
Όμως ο(η) κάθε Πρόεδρος Συλλόγου Καταπατητών Δημόσιας Γης και Σωματείου Διακορευθεισών Κορασίδων, που υπογράφει με σταυρό, έχει δικαίωμα να καθυβρίσει την κάθε Μαρία Ρεπούση και να γίνει τηλεοπτικός σταρ. Σε αυτή την ανισορροπία αναφφερόμουν.

Γιάννης Χρυσοβ΄ργης

Άτακτος Λόγος είπε...

Έγινα αποδέκτης ενστάσεων από μέρους μελών του ΣΥΡΙΖΑ επειδή κατηγόρησα το εν λόγω κόμμα για «εκκωφαντική σιωπή» στο νέο λιντσάρισμα της Μαρίας Ρεπούση.
Μου επισημάνθηκαν οι δηλώσεις σε ΜΜΕ των βουλευτών Τάσου Κουράκη και Νάντιας Βαλαβάνη με τις οποίες υπερασπίστηκαν τις απόψεις της Μαρίας Ρεπούση ως προς το θέμα των θρησκευτικών, τονίζοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από θέση αρχής υπέρ της ανεξιθρησκείας, την οποία υπερασπίστηκε η Μαρία Ρεπούση.
Χαίρομαι για τις δηλώσεις των παραπάνω βουλευτών, έχω όμως να αντιτείνω πως το ζήτημα της ανεξιθρησκείας είναι πολύ σοβαρό για να το αφήνουμε σε «πελταστές». Η τακτική αυτή θυμίζει την αντίστοιχη της κυβέρνησης Σημίτη, που είχε αφήσει όλο το βάρος της υπεράσπισης της απαλοιφής του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες στο ΣΥΝ.
Πιστεύω πως αντίδραση όφειλε να είναι άμεση και να έχει λάβει χώρα εκεί όπου ξεκίνησε το λιντσάρισμα της Μαρίας Ρεπούση: μέσα στη Βουλή.
Πέραν τούτου η Μαρία Ρεπούση επικρίθηκε κυρίως για τις απόψεις που διατύπωσε για τον τρόπο διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στη Μέση Εκπαίδευση. Και επ' αυτού, ακόμα και ο Τάσος Κουράκης, τις σχετικές δηλώσεις του οποίου βρήκα, τήρησε σιγή ιχθύος. Το πώς θα διδάσκονται - ή αν πρέπει να διδάσκονται - τα Αρχαία Ελληνικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι ζήτημα εκπαιδευτικής πολιτικής.
Για δεκαετίες, το εν λόγω μάθημα ήταν ένα φίλτρο εκπαραθύρωσης από την εκπαίδευση μαθητών προερχόμενων από φτωχές οικογένειες με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.
Με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ του 1983, καταργήθηκε η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο, περιορίστηκαν οι ώρες διδασκαλίας της στο Λύκειο για όσους μαθητές δεν ενδιαφέρονταν για κλασικές σπουδές, και εισήχθη στο Γυμνάσιο η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας μέσω μεταφράσεων.
Η επανεισαγωγή της διδασκαλίας Αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο από τη Μαριέτα Γιαννάκου επανέφερε το φίλτρο εκπαραθύρωσης μαθητών φτωχών οικογενειών από την εκπαίδευση, με κύρια θύματα τα παιδιά των μεταναστών.
Αυτά τα σοβαρά ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής, που έθιξε η Μαρία Ρεπούση, ο ΣΥΡΙΖΑ τα άφησε να περάσουν στο ντούκου.
Και είναι αδιανόητο για ένα αριστερό κόμμα, ιδίως όταν είναι αξιωματική αντιπολίτευση, να μην έχει πολιτική και πολιτικά αντανακλαστικά σε τόσο σοβαρά ζητήματα.

Γιάννης Χρυσοβέργης

Ανώνυμος είπε...

η θεσμική ελληνοξενόφωνη αριστερά στην ελλάδα , ήταν στη πράξη , από γενησιμιού της ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ , όντας βαθιά συντηρητική και κρατικιστική...

αυτό την οδήγησε σε εθνικιστικά εγκλήματα

όπως εναντίον των μακεδόνων συμμάχων της , στον εμφύλιο

στους ηγέτες των οποίων με εθνοτικά κριτήρια χρέωσε την ήττα της στον εμφύλιο

καταδικάζοντάς τους σε κομματικό δικαστήριο στο μπορέλι της αλβανίας

με ποινή, η οποία εκτελέστηκε στα γκουλάγκ της σιβηρίας...!!!

αφού προηγούμενα έστελνε χιλιάδες μακεδόνες σε μάχες αυτοκτονίας, σε άγνωστους για αυτούς τόπους...